“Duingras” Jackie van Laren

9789022580370/2018

Jackie van Laren (1968) wist mij te verrassen met de Q-serie ( het eerste deel Zin en het tweede deel Lief besprak ik eerder op mijn blog), en ook het tweeluik vallen en opstaan waren heerlijke feelgood romans om even bij weg te dromen.  Een originele invalshoek van muziek en het wereldje daar om heen en de liefde gaven heerlijke verhalen.

Duingras is het eerste deel van de vierdelige Eilandliefde-serie. Het boek had een bijzondere start, namelijk per ongeluk op Facebook. Waar sociale media al niet goed voor is. Voor het verschijnen van het boek opstaan werd er dagelijks een kleine voorpublicatie gepost. Toen het boek echter uit was en de stukjes uitbleven gaven veel lezers aan dit erg te missen en zo begon Jackie van Laren met het schrijven van een ander verhaal voor deze fans.  Het lezersaantal groeide en de grote vraag of er een boek in zou zitten werd beantwoord met het idee om er een cyclus van te maken, voor elk jaargetijden één verhaal waarvan deze titel dus de eerste is.

De cover is helemaal in de ‘van Laren ‘ stijl en sluit aan bij haar vorige boeken.  De Q serie is nu ook in hetzelfde jasje gestoken ( persoonlijk vind ik dat erg jammer omdat de eerste versie er veel meer uitsprong maar dat is mijn mening).  Een romantisch afbeelding van een dame op het strand, perfect passend bij het verhaal.

In het verhaal draait het om Wende Freriks. Ze is gestopt met haar opleiding, heeft een punt achter haar relaties gezet en boekt een vakantie voor twee weken op een waddeneiland om eens letterlijk uit te waaien en te bedenken wat ze wil gaan doen met haar leven. Op het eiland is één strandtent genaamd ‘Grote Vis’, de eigenaar is Axel en al snel raakt ze met hem en zijn beste vriend Vincent aan de praat. de twee vrienden zijn tegenpolen wat de interactie tussen de drie alleen maar leuker maakt. Wende helpt af en toe met een klusje in de strandtent en langzaam krijgt Wende gevoelens voor één van de mannen maar wil hier niet aan toegeven. Dat haar ex dan ook nog voor haar neus staat maakt het niet makkelijker.

Kortom genoeg input voor een heerlijk romantisch liefdesverhaal. En dat is het, niet meer of niet minder.  Zoals gebruikelijk bij de boeken van Jackie van Laren, leest het supersnel, je vliegt door het boek heen. De personages zijn stereotypes en daardoor heel herkenbaar maar gelukkig niet voorspelbaar. De drie hoofdpersonen hebben alle drie hun eigen sores en worden genoeg uitgediept voor zover dit verhaal dat vergt. Ze vullen elkaar goed aan, je zou ze af en toe eens door elkaar willen schudden door hun geneuzel maar juist dat geneuzel geeft net dat beetje extra aan het verhaal.

Voor iedereen die een lekker luchtig vakantieboek zoekt die hoeft niet verder te zoeken want als je voor een paar uurtjes in een heerlijk romantisch boek wilt duiken kan ik je deze van harte aanbevelen.  Deel twee ligt al klaar en ik ben benieuwd of deze mij kan boeien. Ook ben ik benieuwd dat als zoveel mensen het gelezen hebben op sociale media of er dan nog wel behoefte is aan een boekversie. Gelukkig vind de uitgeverij van wel want ik lees toch altijd nog liever een papieren boek.

 

 

Advertenties

“een schitterende chaos” Claire Christian

9789047710233/2018

Claire Christian, vertaling Lydia Meeder & Barbara Zuurbier, uitgeverij Lemniscaat

Claire Christian is schrijfster , blogster en maakt theater. Ze is een internationaal gevierd toneelschrijver.  Deze roman is haar Young adult debuut en hiervoor ontving ze in 2016 de Text Prize for Young Adult & Children’s Writing. Nu kunnen wij gaan genieten van dit mooie verhaal. Wat dat is het zeker !

Het verhaal gaat over Ava en Gideon, twee totaal verschillende personages wiens pad elkaar kruisen en een bijzondere vriendschap ontstaat.   Ava is boos op alles en iedereen nadat haar beste vriendin Kelly zelfmoord heeft gepleegd.  Ze kan bijna nergens haar draai meer vinden alleen Kelly’s broer Lincoln kan haar troost geven.  Ook werkt ze in Magic Kebab een simpele eettent waar ze nog een beetje kan functioneren en het contact met de wereld nog niet kwijt raakt. Gideon is dat wereldse contact ook behoorlijk kwijt. Hij heeft last van paniekaanvallen en professionele hulp en omdat hij daardoor inziet niet altijd op zijn kamer te kunnen zitten solliciteert hij bij de Magic Kebab en zo komen deze twee personen elkaar tegen. In eerste instantie is er wederzijdse tolerantie maar geen contact. Vervolgens ontstaat er een veilige briefwisseling het begin van  een vriendschap.

Het verhaal lees je vanuit twee perspectieven, die van Ava en die van Gideon. De namen staan boven de hoofdstukken al zou er geen verwarring zijn als dit niet zo zou zijn omdat het verhaal gewoon lekker loopt en er geen onduidelijkheden zijn.
De cover is net zo schitterend als de titel.  Later in het verhaal snap je waarom voor deze afbeelding is gekozen en valt ook de titel op zijn plaats.  En ze passen zo goed bij het verhaal. Over de gouden lijntjes ga ik niks verklappen maar de chaos slaat op een stukje wat waar staat  ” het leven is een grote chaos. Maar allemachtig, wat kan die schitterend zijn” . ( quote uit boek ). Zo een  mooie zin, en zo waar…

Dit is gewoon zo een heerlijk verhaal dat iedereen het gewoon moet lezen.  Het geworstel van de personages met hun eigen gevoelens en de gevoelens voor elkaar, de strijd met de buitenwacht, het gewone leven wat in hun ogen gewoon bizar genoeg doorgaat en waarbij iedereen zich druk lijkt te maken over de meest eenvoudige dingen terwijl voor Ava en Gideon heel andere prioriteiten zijn.  Prioriteiten die best heftig zijn. Rouwverwerking, psychische problemen het is niet niks. Maar de schrijfster weet niet alleen deze gevoelens levensecht te beschrijven maar doet dit ook met de nodige humor waardoor je op een luchtige manier door het boek vliegt en de personages in je hart sluit.

Ik zeg niets meer, ga het gewoon lezen…

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.

 

 

 

 

 

 

 

” schaduwzus ” Bert Kaag

 979463384001/2018

Bert Kaag, uitgeverij Aspekt

Bert Kaag (1955) is auteur van vele toneelstukken en theaterproducties en romans.  “schaduwzus” is mijn kennismaking met zijn werk.

In het verhaal raakt de dochter van psycholoog Holger van der Zanden op dertienjarige leeftijd in coma nadat iemand haar van de fiets duwt. Holger gaat op zoek naar de dader en feiten, waanbeelden en illusies vind hij op zijn pad. De verwerking van de dood van zijn verdronken zus komt weer in volle hevigheid terug.

Je moet nooit uit gaan van het eerste gezicht maar toen ik deze cover zag wist ik meteen dat ik dit verhaal wilde lezen. Met de afbeelding van een hand in de mist kan je alle kanten op en op de een of ander manier sprak het mij aan. De tekst op de achterflap geeft je net genoeg informatie om nieuwsgierig het verhaal in te stappen. Daar hou ik wel van, soms staat er zoveel dat de inhoud je niet meer kan verrassen.

De schrijfstijl van Bert Kaag is mooi en origineel. Hij heeft soms heel mooie zinnen die je dan opnieuw wilt lezen. Sommige zullen het wat ‘wollig ‘noemen maar wel in de positieve variant. Naast mooi taalgebruik loopt het verhaal goed. De opbouw is goed en het leest lekker weg. De herinneringen aan vroeger van de hoofdpersoon en zijn verwerkingsproces worden goed weergegeven. Je krijgt echt het idee dat je de gevoelens van de hoofdpersoon kunt aanvoelen en in zijn hoofd kunt kijken zodat je zijn reactie kunt plaatsen.  De gebeurtenissen zijn uiteraard voor het hele gezin ingrijpend en ieder gaat er op zijn/haar eigen manier mee om.  Hierdoor zijn er uiteraard botsingen die niet uit de weg zijn gegaan door de schrijver. Het verhaal op zich van de dochter die valt, in coma raakt en de verwerking van de dood van de zus van de hoofdpersoon zijn op zich al heftig genoeg maar door aan de val een misdadige draai te geven is er ook nog de nodige spanning van het (politie-) onderzoek naar de dader die je als lezer net even wat meer geeft.

Ik vind schaduwzus een mooi en spannende roman die zeker veel lezers zal aanspreken.

 

Met dank aan uitgeverij Aspekt voor het toezenden van het recensie exemplaar. De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.

 

 

 

” Instinct ” Anita Henriët

 9789082555431/2018

Anita Henriët , uitgeverij Willowtreez

Anita Henriët  (1976) heeft , toen ze begon met dit verhaal, het geplaatst op Wattpad, een online platform waar iedereen zijn verhalen kan delen. Binnen twee jaar was het al 200.000 keer bekeken. In 2016 won ze “ the Wattys” met het verhaal “diep van binnen.     “ the Wattys” is een schrijfwedstrijd op Wattpad en je kunt in verschillende categorieën scoren. Dit verhaal viel onder de categorie: meeslepende teksten.  Zelf heb ik het niet gelezen en is dit boek mijn eerste kennismaking met haar werk dus of het net zo meeslepend is als het genoemde verhaal is even afwachten.

Op de cover staat een verwijzing naar die prijs. Voor mij geen meerwaarde want ik had zelfs nog nooit van die prijs gehoord ( lang leve Google) en het zegt natuurlijk niets over dit verhaal. De cover sprak mij qua kleur zeker aan. Een mooie diepe en donkere paarse gloed met daarop een zeer aparte ring. Boven de titel  “instinct”  staat nog even klein   “de wereld van het occulte”, de titel van de serie waar dit het eerste deel van is.  Als je goed kijkt zie je helemaal onderaan een afbeelding van een stelletje. Heel onduidelijk en pas na het lezen van de achterflap snap je waarom het er op staat.

Op de achterflap staat namelijk dat het een “ meeslepende paranormale liefdesroman” is.  Nou ik ben benieuwd. Als ik zo de cover zie zou het paranormale en occulte de boventoon moeten hebben dus ik was benieuwd. Dat paranormale trekt toch meer dan de romantiek…

Het verhaal gaat over Rose Prescott, ze heeft net haar relatie verbroken omdat haar vriend vreemd ging en ze weet niet wat ze nu met haar leven moet, ook qua studie zit ze in de twijfelstand. Ze besluit om een jaar bij haar oma te gaan wonen en vertrekt naar het stadje  Willits aan de rand van een bos waar ze als kind opgroeide en graag was.  Rose is anders , ze heeft speciale gaven. Ze heeft ze echter niet helemaal onder controle en houdt ze verborgen voor de rest van de wereld. Aangekomen bij haar oma hoort ze dat het rustige stadje wordt opgeschrikt door een reeks moorden in het bos dus mag ze daar van haar oma niet meer alleen heen, en zeker niet na zonsondergang. Ze baalt hier behoorlijk van.  Ze probeert haar draai te vinden en loopt een oude vriendin tegen het lijf. Via haar leert ze Dean White kennen. Op eerste gezicht vindt ze hem een botte kerel en bezorgt hij haar tegenstrijdige gevoelens.  Rose weet niet wat ze hiermee aan moet, hij stoot haar af en trekt haar aan. Net als Rose lijkt hij ook een groot geheim te hebben.

De schrijfstijl en het lettertype maakt dat je door het boek heen vliegt.  Op zich niets mis mee maar het  had van mij wat meer de diepte in gemogen. Ik had ook gehoopt dat het occulte de boventoon zou voeren maar dat bleek het romantische verhaal te zijn tussen Rose en Dean. Het continu aantrekken en afstoten van Dean vond ik af en toe irritante vormen aannemen.  Op een gegeven moment zegt hij dat hij niet met haar om kan gaan en nog geen pagina verder is hij om en gooit hij alle zijn principes overboord.  Kortom niet echt realistisch als iemand zo snel overstag gaat maar ach, je zal maar verliefd zijn. Je begrijpt ik hou niet zo van dat soort romantiek.  Verder zat ik een beetje te wachten op die moorden en de spanning.  Het had een wat lange aanloop nodig voor ik die kreeg.  De benaming van de gave van Rose had denk ook wel anders kunnen zijn maar dat is keuze van de schrijfster, ik vond het af en toe te overdreven.  Als Rose uiteindelijk achter het geheim van Dean komt moet ik toegeven dat de schrijfster mij heel even op het verkeerde been had gezet wat ik wel kon waarderen.  Hij bleek dus net een iets andere rol te spelen als dat ik hem had toebedeelt en dat was wel leuk.

Zoals gezegd had  de  uitwerking van de karakters van mij  wel wat beter gemogen maar aan de andere kant is dit een eerste deel en zou dat best in een vervolg kunnen komen.  Het hele boek is immers een opstap naar een vervolg. Dat gevoel had ik wel tijdens het lezen en zeker bij het einde.  Maar of het mij nieuwsgierig genoeg gemaakt heeft om een vervolg te lezen dat weet ik eigenlijk nog niet…

Hoewel het verhaal naar mijn idee niet al te origineel is leest het wel lekker weg en kan je er prima een paar uurtjes van genieten.

Als je houdt van romantische “Twilight “verhalen dan zal je dit ook een uitermate geschikt vinden.

 

” de macht ” Naomi Alderman

Naomi Alderman, vertaling Astrid Huisman en Roos van de Wardt.

 

Naomi Alderman won de Women’s Prize for Fiction met deze roman, een literaire prijs in het Verenigd Koninkrijk die ieder jaar wordt toegekend aan het beste literaire werk door een vrouw. Het boek wordt niet alleen daar maar ook in de Verenigde Staten bejubeld, dus dat maakt best nieuwsgierig.

Het verhaal gaat over een vrouwenmaatschappij. Overal ter wereld ontdekken vrouwen dat zij ‘de kracht’ bezitten. Ze hebben een wrong in hun sleutelbeen waardoor ze met de kleinste vingerbeweging folterende pijnen kunnen veroorzaken en zelfs kunnen doden.

Het lijkt in het begin om incidenten te gaan, maar al snel grijpt het fenomeen wereldwijd om zich heen. Zo blijken ze die kracht ook te kunnen opwekken en doorgeven aan andere vrouwen. Hun effectieve wapen gebruiken ze echter niet alleen om het onrecht te bestrijden maar om de macht te grijpen en de mannen zijn de slachtoffers en hebben niets meer te vertellen.

Het verhaal draait om vijf personen die we volgen in de aanloop naar “de dag van de meisjes”, vier vrouwelijke hoofdfiguren en één man, een journalist. Deze journalist doet over de hele wereld verslag van de machtsovername en op de een of andere manier accepteren de vrouwen zijn aanwezigheid. De vier vrouwen spelen allen een grote rol in de omwenteling. Roxy, een meisje uit Londen uit het criminele circuit. Jocelyn, uit Amerika die moeite heeft met haar krachten. Haar moeder Margot zit in de politiek en zet haar krachten in om hierin verder te komen. Allie, een wees uit Amerika wordt Moeder Eva ,een religieus leidster. In haar religie is God een vrouw. De man is “te allen tijde ondergeschikt aan de vrouw” is haar motto.

Verder zitten er tussen het verhaal door illustraties van archeologische vondsten met teksten waarin staat waar ze gevonden zijn en hoe oud ze al niet zijn. Ze hebben allemaal betrekking tot de tijd voor de omwentelingen. Een tijd waarin de man de heerser zou zijn en vrouwen geen wrong zouden hebben. Voor mij hadden die illustraties geen meerwaarde en waren een onnodige onderbreking van het verhaal.

In het begin van het boek is er een correspondentie tussen de schrijver van het verhaal en een vrouw. Hij vraagt haar het boek te lezen en vervolgens lezen wij het boek. Nadat het verhaal verteld is, wordt er wederom afgesloten met een correspondentie tussen deze twee personen. Door deze correspondentie kom je er als lezer achter dat het boek eigenlijk een soort geschiedenisverhaal is en dat de vrouwenmaatschappij een bestaand iets is. Het is overigens geen betere maatschappij. De hoop die sommige hoofdrolspelers in het verhaal hadden dat het dat wel zou moeten zijn, is helaas niet uitgekomen.

De macht is een vermakelijk boek maar ook met de nodige gruwelijke passages. Vermakelijk in de zin dat sommige karakters wel humor hebben, maar ook doordat er door een andere bril naar de huidige maatschappij wordt gekeken. Kritisch en met zelfspot. Ook vanwege het feit dat het niet beter wordt met vrouwen aan de macht als ze de macht op een zelfde wijze misbruiken. Het gaat er niet om dat een man of vrouw de macht heeft, maar om de persoon en hoe die er mee omgaat. Een prima eye-opener.

De schrijfstijl is prettig al is het af en toe wat rommelig. Rommelig in de zin dat er soms wat van de hak op de tak gesprongen wordt en door het hoge tempo niet alles wordt uitgediept. Maar doordat het taalgebruik zeer toegankelijk is en het tempo in het verhaal hoog is, lees je daar gemakkelijk doorheen en is het geen grote irritatie factor.

Ik kan niet anders zeggen dat ik het een goed boek vond en ook al is het pure fictie kon ik mij het politieke spel prima in de gewone wereld plaatsen. Daar bedoel ik mee dat het realistisch genoeg overkwam om er even bij stil te staan en je bedenkingen te hebben bij de machtsverdeling in de wereld.

Het boek is een aanrader voor liefhebbers van Young Adult en lichte literatuur met een vleug spanning en actie.

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij. Deze recensie verscheen eerder op Boekenbijlage

” over pestkoppen en een kartonnen doos” Marina Theunissen

 9789462420823/2018

Marina Theunissen, uitgeverij Kramat

Marina Theunissen (1946) was voor zij fulltime ging schrijven kleuterjuf.  In 2010 verscheen haar eerste jeugdverhaal.  Naast jeugdboeken heeft ze ook Young Adults op haar naam staan.  Ik ken haar dan ook van de titels Fairytale Phoenix en Fairytale Lacrima.

“over pestkoppen en een kartonnen doos ” is een verhaal over vriendschap, verliefdheid, pesten en dierenmishandeling. Een hoop heftige thema’s in een jeugdboek voor kinderen vanaf ongeveer 12 jaar.

De hoofdpersoon is Maite. Zij  baalt dat ze moet verhuizen. Haar vader is zijn baan kwijt en daardoor een burn-out, ook  ze moeten hun luxe huis en leventje inwisselen voor een nieuw bestaan in een klein dorp en een oude boerderij. Haar jongere broertje ziet het als een avontuur maar zij vind het maar eng, spannend en ongemakkelijk om opnieuw te moeten beginnen. Al vanaf de eerste schooldag is zij het slachtoffer van de pesterijen van een drietal jongens. Dit escaleert op een gegeven moment zo erg waardoor er  een hele omslag op school plaats zal vinden.  Na deze omslag vindt haar vader een kartonnen doos met een wel heel bijzondere inhoud… hier vind ook een omslag plaats in het verhaal omdat Maite dan in een heel ander avontuur terecht komt.

De cover is apart en origineel, het geeft een beeld van een spannend verhaal en past goed bij het verhaal. De cover is gemaakt door Kyara Biesmans. Zij is ook verantwoordelijk voor de illustraties in het verhaal. Deze zijn in zwart/wit maar hoewel het mooie illustraties zijn vind ik het geen meerwaarde aan het verhaal, misschien omdat het er ook niet zoveel zijn.

Het is Marina Theunissen gelukt om twee heel verschillende verhalen in één verhaal te vertellen.  Ten eerste het verhaal over het pesten op school en later het avontuur met de broodfokker en de mishandelde honden. De verhalen worden op een goede manier met elkaar verbonden zodat het een goed geheel wordt en het leuke is dat de personages ook met elkaar verbonden raken door het avontuur wat ze beleven.

Beide thema’s, het pesten en de dierenmishandeling, zijn vrij heftig maar zijn wel onderwerpen die spelen en ook bij jongere kinderen leven. Hierdoor zal het zeker aanspreken bij de doelgroep.  De schrijfstijl past hier ook prima bij. Door de spanning in het verhaal zullen ook kinderen die wat minder vaak lezen gepakt worden door het verhaal. Ik had wel een kleine kanttekening over hoe school reageert op de pesterijen in het boek, vooral de reactie na de escalatie vond ik niet realistisch maar dat is een detail wat de jeugdige lezers waarschijnlijk niet op zal vallen.  Dit terzijde is het een spannend en goed jeugdboek!

Met dank aan uitgeverij Kramat voor het recensie exemplaar. De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.

 

 

 

 

 

…daar ben ik weer…

 Met een 8.3 in de pocket voor mijn anatomie & pathologie toets was het een verstandige zet om even een paar dagen niet te bloggen…  Aan de ene kant wel jammer omdat ik net in een ritme zat van bijna elke dag een blog maar aan de andere kant is er naast de enorme berg mooie boeken ook een gezin, een studie en een huishouden om bij te houden.

Maar …. ik ben er weer…. mij voorgenomen om de komende dagen weer regelmatig te gaan posten op mijn blog en facebookpagina.  Op instagram post ik dagelijks en vandaag zelfs een winactie afgesloten ter ere van 1000 volgers op dit medium! Wow, nooit gedacht..

Wat kunnen jullie komende periode verwachten?  Er liggen een zestal gelezen boeken waar nodig een recensie van moet komen en volgende week zal je ook mijn deelname aan de blogtour van het boek “instinct” van Anita Henriët voorbij zien komen.  Verder eind deze maand weer een gastrecensie van Veronique en hopelijk snel weer een leesclub voor twee want ik vind het gewoon heel erg leuk om dit samen met haar te doen!

Veel leesplezier , zowel in je boek als op mijn blog,

groetjes Conny