“het werkstuk of hoe ik verdween in de jungle” Simon van der Geest

9789021414867/2019

Simon van der Geest, uitgeverij Querido

Simon van der Geest schrijft het liefst voor kinderen. Geen gekke keuze want hij is inmiddels tweevoudig winnaar van de Gouden Griffel.  Ik heb genoten van zijn boek ‘Spinder’ en was dus heel nieuwsgierig naar dit boek. Hij reisde voor dit verhaal van Paramaribo naar het hart van de Surinaamse jungle. Dat maakt het boek nog interessanter en mijn nieuwsgierigheid nog groter.

Hoofdpersoon uit dit verhaal is Eva. De tekst op de achterzijde begint met : “Eva heeft elf tenen, één beroemde moeder, en nul vaders. Oké, ze heeft wel een vader, maar haar moeder wil niets over hem vertellen.” Deze aparte vertelstijl, luchtig met hier en daar een knipoog maakt dit boek apart en heerlijk om te lezen. Een manier van vertellen waardoor je blijft lezen.

Eva moet op school een werkstuk gaan maken. Het onderwerp moet gaan over iets waar je iets meer over wilt weten. Haar vriend Luuk gaat het hebben over de Komodovaraan en zelf besluit ze het te gaan hebben over ‘biologische vaders’, iets waar haar juf niet zo blij mee is maar Eva bijt zich er helemaal in vast. Ze vindt oude post van haar vader en een cassettebandje met zijn stem. Waarschijnlijk woont hij in Suriname en omdat haar moeder haar niets wilt vertellen schakelt ze een televisie programma in om naar het land van haar vader te vertrekken en haar zoektocht verder uit te breiden.

Zoals gezegd een heerlijke vertelstijl met een mooie opbouw.  De introductie van Eva en Luuk, het zoeken naar het onderwerp voor hun werkstuk en dan uiteraard de zoektocht naar haar vader. Een zoektocht niet helemaal vrij van gevaar. En eigenlijk is Eva niet zo stoer maar ze doet het allemaal mooi even. Tot het laatste moment blijft het spannend of ze haar vader ook echt gaat vinden, komt ze in benarde situaties en brengt ze een hele televisieploeg en haar moeder in rep en roer. Een lekker eigenwijze dame die haar mannetjes staat!

De manier waarop het op papier is gezet is ook leuk gedaan. Naast het werkelijke verhaal vind je flarden van het werkstuk wat er tussendoor is verweven. Het lijkt net of het de echte notitieblaadjes zijn van Eva met haar eigen persoonlijke hersenspinsels en tekeningen er bij. Daarnaast houdt ze contact met Luuk via mail die ook als mail worden neergezet. Leuke onderbrekingen tussen het daadwerkelijk verhaal zonder te storen want het verhaal loopt lekker soepel door.

Als lezer lijkt het net of je mee bent op avontuur want je ziet levendig voor je wat Eva allemaal beleeft. En hoewel 388 (!) pagina’s dik je hebt het zo uit en dat vond ik best een beetje jammer….

Een dikke aanrader!

 

‘leef als een luiaard’ Jennifer McCartney versus ‘leef meer als een luiaard’ Tim Collins

Ik heb al jarenlang een zwak voor luiaards.. en de laatste tijd lijk ik met de mode mee te doen want ze zijn hartstikke trending op sociale media en nu ook in boekenland.  Al eerder besprak ik het geweldige boek van Tim Collins ‘leef meer als een luiaard‘ , een echte aanrader die ik eigenlijk aan iedereen wel cadeau zou willen doen. Het origineel is uit 2018 en in 2019 verscheen de Nederlandse vertaling bij uitgeverij Kosmos. Begin dit jaar kwam de Nederlandse vertaling van ‘leef als een luiaard’ van Jennifer McCartney bij uitgeverij IJ. Het origineel stamt ook uit 2018 dus het is een beetje kip en ei verhaal welk boekje er eerder was. Niet dat het veel uitmaakt de boodschap van beiden is eigenlijk dat je wat bewuster moet leven en omdat het leven al te kort is om je overal druk om te maken kan je beter je tijd vullen met leuke dingen, dingen die er voor jou toe doen. Als cadeauboekje zijn ze beiden uiteraard geschikt maar welke kan je beter kiezen ?

Beiden boekjes hebben een prettig klein formaat, een hard kaft en dus het ideaal als presentje.   Het verschil zit hem in de inhoud waarbij de auteurs hun eigen insteek hebben genomen om zo mindfullness als de luiaard te kunnen worden.

9789083014043/2020

vertaling Sandra C. Hessels uitgeverij IJ

Jennifer McCartney schreef een boekje vol tips voor een superlangzaam leven. Als inspiratie voor een langzaam leven. Advies voor slapen, eten en bewegen, werk en de liefde. Wie wil dat nu niet. Na een korte introductie van het luiaardprincipe en de SLOW-methode volgt het tweede deel als praktische gids vol tips in de verschillende categorieën. Het geheel wordt verder aangevuld met lieve, schattige luiaards getekend door Clare Faulkner.

9789021571966

vertaling Grootenbrink vertalingen, illustraties Luka Va

De ondertitel van dit boekje is ‘de kunst van het vertragen en ontspannen’ en heeft als insteek dat je heel wat van de luiaard kunt leren. Ook dit boekje zit boordevol tips en heeft een grotere knipoog naar de mensheid. Door het luiaard-panel aan het woord te laten die zich verbazen van wat wij allemaal moeten en doen, of denken te moeten doen krijg je als lezer een flinke spiegel voorgehouden. Ook hier aardig wat illustraties maar deze zijn wat grappiger en laat je de hele tijd glimlachen. Er zit hier meer humor in , af en toe wat sarcasme en die knipoog die doet het hem.

Een beetje luiaard-idolaat wil ze allebei, dus die heb ik ook… Maar als ik moest kiezen ging ik voor het boekje van Tim Collins, gewoon omdat de humoristische insteek mij meer trekt.

Op de vraag of ik nu eindelijk eens de gelezen teksten in de praktijk aan het brengen ben en of dat bevalt moet ik nog steeds een negatief antwoord geven… Mijn weken zijn nog steeds te druk en de dagen nog steeds tekort… Maar wie weet komt ooit de luiaard in mij naar boven en dan laat ik je dat wel weten, of zou ik daar dan te lui voor zijn?

 

 

 

 

 

 

“The Friday Five: fictieve dieren die ik wel in huis wil hebben….”

Joost (NerdyGeekyFanboy) introduceerde ” The Friday Five” bij Nederlandse boekbloggers. Elke week een ander thema. Ik sluit bij zoveel mogelijk thema’s aan ( of verdraai ze een beetje zodat het meer mijn ding is) … Vandaag over fictieve dieren…
Voor iemand die veel fantasy leest is de keuze enorm en als ‘slechte-keuze-maker’ is het dan niet makkelijker.

Als ik alleen dit boek al open sla zie ik zoveel mooie afbeeldingen zodat ik al een hele dierentuin kan beginnen…

De pentekeningen zijn geweldig …1.Het nachtuiltje , een klein vogeltje met een rare vreemde antenne op zijn hoofd. Hij leeft in ruïnes en is alleen in de nacht actief, volgens het bestiarium, nou dat komt goed uit want als er iemand is die slecht slaapt, ik kan dan wel wat gezelschap gebruiken…   Nieuwsgierig naar de geweldige dieren in dit boek? ‘de Wolffs Bestiarium‘ van Martijn Adelmund en  Maarten de Wolff; het verscheen bij uitgeverij Quasis isbn 9789492099327

Niet echt een fictief dier maar de luiaard uit het boekje van Tim Collins zou een goede tweede zijn. Zoals dit dier kan relativeren daar kunnen we nog heel wat van leren…

3.  de Nifler uit de fantastic beasts boeken mag natuurlijk niet ontbreken. Dan nog het liefts de baby-nfiler.  Al ben ik niet zo’n Potter fan vanwege de overkill moet ik zeggen dat dit wonderlijke wezentje je gewoon een glimlach ontlokt of je wilt of niet…

4.  Moemf is zo’n figuurtje wat je hart doet smelten, hoog knuffelgehalte.Het verhaal van Annette Herzog bevat tekeningen van het echtpaar Schubert en is vertaald door Linda Bertens, uitgeverij Lemniscaat  isbn 9789047710813

5.Tja en als vijfde is het een twijfelen tussen aan de ene kant een  echte huis-vampier of  Ath’vacii uit de Bloedwetten boeken van Sophia Drenth al kan je daar twijfelen over het knuffelgehalte wat je bij een huisdier verwacht en zullen deze karakters zich niet weg laten zetten als huisdier. Aan de andere kant een draak(-je) wat je in veel fantasie-verhalen terug ziet komen maar qua formaat en de schade die het vuur spuwen met zich meebrengt niet altijd echt handig is…

Benieuwd naar de fictieve dieren van andere boekbloggers?

Hieronder vind je de blogs die ook mee doen met Friday Five:

• Joost (NerdyGeekyFanboy)
• Esmee (Leesmee)
• Eline (All the Feels)
• Laurie (Laurie’s Bookshelf)
• Anneke (Een Letter Meer Graag)
• Lieke (Make It Personal)
• Sarina (Live the Book Life)
• Angela (Faeraphel)
• Kiki (De Book Geek)
• Robin (My Thousand Lives)
• Anneke (Verhaal Verliefd)
• An (Boekenvirus)
• Bianca (Bookalicious Journey)
• Monica (My Perfect Book Life)
• Joany (Craving Pages)
• Chelsey (Lees Mee Met Mij)
• Fleur (Fleur Talks)
• Rianne (Lil Red)

 

“Leugens in de lente” Nanda Roep

9789490983871/2020

Nanda Roep ( 1971) schrijft al ruim twintig jaar. Ruim vijftig jeugdboeken en enkele volwassen romans heeft zij inmiddels geschreven. Ze is denk het meest bekend om haar kinderboekenserie plaza patatta met bijbehorende website vol knutseltips en andere downloads. Ook maakt ze theaterprogramma’s , kinderliedjes en is ze als ambassadeur verbonden aan de Vereniging Openbare Bibliotheken. Sinds 2010 heeft ze haar eigen uitgeverij en werd hiermee één van Nederlands eerste ” selfpubbers’. In 2014 las ik , na al wat kinderboeken van haar gelezen te hebben, van Nanda Roep de roman “van familie moet je het hebben en kan je het krijgen ook” en ik vond het een heerlijk boek, vlot geschreven en haar schrijfstijl is alsof je met een vriendin op de bank zit te kletsen en zo heb ik het ook benoemd in mijn recensie. Van Sable heb ik ook genoten dus een andere titel van haar heeft al snel mijn interesse.

Dit verhaal speelt zich af in Driestenen is een typisch plaatsje van ‘ons-kent-ons’ , een plaatsje waar sommige hun hele leven niet vandaan gaan en sommige weer naar terug keren. Manya, Ilya en Ineke zijn drie vrouwen, alle drie in een bepaalde fase van hun leven. Manja is vroeg weduwe geworden en keert terug met haar zoontje naar Driestenen,  Manya hoopt de draad weer op te pakken met hulp van haar moeder in de buurt waar ze opgroeide. Daar ontmoet ze Danny, een charmeur die haar hart in vuur en vlam zet. Ilya woont haar hele leven al in Driestenen, heeft twee dochters en haar man blijkt haar ontrouw te zijn. Ineke  ziet haar kleindochters en zoon weinig, de verhouding met haar schoondochter gaat moeizaam.

Ze kennen elkaar niet maar op als het verhaal zich ontwikkeld worden de lijntjes zichtbaar die blijkbaar toch de dames met elkaar verbinden. Een web vol ontwikkelingen waardoor ze onherroepelijk elkaar een keer moeten tegen komen. Je zit ook een beetje te wachten op het hoe en wanneer waardoor je automatisch door blijft lezen. Tel daarbij de dode persoon op die aan het begin van het verhaal op de grond ligt en dat zet je wel aan tot lezen. Gedurende het verhaal zijn er kleine stukken over dit slachtoffer in een ander lettertype. Hier wordt langzaam duidelijk wie het slachtoffer is en wat er zou kunnen zijn gebeurd. Het geeft een extra stukje spanning en een extra stukje leesplezier.

De personages zijn gewone mensen zoals jij en ik , die problemen hebben die iedereen kunnen overkomen, maakt dat het personages zijn die voor de lezer gaan leven. Door ook nog eens personages in verschillende leeftijden te gebruiken is het voor een brede doelgroep prettig om dit verhaal te lezen.

De titel is ook goed gekozen. Het liegen en bedriegen en het verzwijgen gaat sommige personages goed af. Ondanks al het gekonkel zijn ze er ook voor elkaar. De vormgeving wilde ik ook even benoemen. Ik las dan wel de digitale versie maar de afbeelding op de cover, die ook in het boek terugkomt vind ik mooi gevonden en zeker bij dit genre passen.

Ik heb het boek met plezier in één ruk uitgelezen en kan het van harte aanraden: het is een heerlijk feelgoodboek met net dat ietsje meer !

 

 

” de jachtpartij” Lucy Foley

9789022588376/2019

Lucy Foley, vertaling Ans van der Graaff, uitgeverij Boekerij

Het thriller debuut van Lucy Foley had ik al heel wat keertjes voorbij zien komen op sociale media. Omdat ik het zelf graag wilde lezen heb ik zoveel mogelijk getracht de recensies over dit boek te negeren. Dit viel niet mee omdat het veel aandacht kreeg onder bloggers. Meestal weerhoud mij dat om het alsnog te gaan lezen maar dit verhaal blijft toch trekken dus besloot ik het eind vorig jaar aan te schaffen toen ik door de boekwinkel liep.  Ik las het in mijn kerstvakantie en daar het verhaal zich met de jaarwisseling afspeelde was dit wel een leuk detail.

Acht studievrienden vormen een hechte groep en als een van hen een relatie krijgt wordt ook zij bij de groep opgenomen. Al heeft zij zelf het gevoel zich altijd te moeten bewijzen voor de rest. Elk jaar brengen ze de jaarwisseling met elkaar door en als zij dit jaar de organisatie op zich neemt is dit voor haar het ultieme bewijsmoment. Ze boekt een lodge in de schotse bergen. Geheel afgelegen van de bewoonde wereld gaan deze stadse yuppen vier dagen doorbrengen.  De beheerders van de lodge (Heather en Doug) ontvangen de vriendenclub en vertellen waar de slaapverblijven zijn, dat ze de maaltijden verzorgen en zich verder op de achtergrond zullen houden.  Al snel blijkt dat dit niet zal gebeuren. Als de vrienden de volgende dag wakker worden blijkt er een van hen vermist. Door de enorme sneeuwval is het gebied afgesloten en kunnen er geen hulpdiensten worden opgeroepen.  Als de vermissing later een moord blijkt te zijn kan het niet anders zijn dat de moordenaar zich in de groep van deze mensen bevindt, afgesloten van de bewoonde wereld…. Ze zullen zelf moeten ontdekken wat er is gebeurd en proberen te overleven.

‘ de jachtpartij’ is inderdaad een heerlijk boek voor een (winterse) leesavond. Het kabbelt lekker door. Een beetje in de stijl van Agatha Christie maar dan wel tegen een onherbergzame achtergrond en een aantal leuke twisten die de spanning iets opvoeren en het tempo af en toe opvoert..  De hoofdstukken zijn kort maar krachtig en het verhaal wordt door wisselende perspectieven verteld. Het beslaat de vier dagen van de logeerpartij maar doordat niet alles chronologisch wordt verteld en er blikken naar het verleden zijn leer je de mensen beter kennen en krijg je langzaam de identiteit van het slachtoffer en de onderlinge relaties kennen.

Vertelwijze is origineel. Leuk gevonden om op de eerste pagina meteen met een lijk te beginnen en de lezer nog in het ongewisse te laten wie het is. Dat er meer gebeurd dan alleen de logeerpartij zet de lezer op het verkeerde been bij de keuze van de moordenaar. Geheel afgesloten met een prima einde kan ik niet anders zeggen dat ik genoten heb van dit boek.  Een fijne kennismaking met een auteur waarvan ik hoop meer te mogen gaan lezen in de toekomst.

Ik besprak dit boek ook voor de site “ik hou van horror,fantasy en spanning”  van Tazzy Jenninga

 

” oase ” Nico de Braeckeleer

9789059246867/2019

Oase is het vierde en afsluitende deel van de serie “ adem” die je echt in één adem uit leest.

Het is geschreven door Nico de Braeckeleer (1974). Deze auteur schrijft scenario’s voor film en televisie, onder andere voor het bekende Studio 100.  In 2002 verscheen  zijn debuut het jeugdboek ‘ de ring van Jupiter’ en er zullen meer dan zestig boeken volgen in verschillende genres en leeftijden. En gelukkig is hij nog lang niet uitgeschreven want het is een feestje om zijn verhalen te mogen lezen. Hij schrijft voor kleuters tot volwassenen en deze apocalyptische jeugdboekenserie zullen ook zeker door een groot publiek, ook volwassenen, gewaardeerd worden. Het gaat over klimaatverandering, natuurrampen en overleven. Maar ook over vriendschap, liefde en vertrouwen.

Het is , zoals gezegd, een vierdelige serie, waarvan dit de afsluiter is. Je doet er goed aan de serie op volgorde te lezen zodat je kennis maakt met de personages die tijdens de verhalen (op-) groeien, volwassen worden en diepgang krijgen. Je leert ze beter kennen en begrijpen waarom ze doen wat ze doen. De serie is een echt geheel en ook de vormgeving is heel mooi. De covers passen heel goed bij elkaar en het zijn mooi gebonden boeken.

In het eerste deel “tsunami” maken we kennis met een wereld in 2165. Door de klimaatverandering zijn er zware natuurrampen geweest en sommige mensen zwerven rond en andere leven in bewaakte vestingen en allen proberen te overleven. Skye is vijftien en woont in zo’n vesting. Als deze wordt aangevallen door een gevaarlijke bende worden de volwassenen afgeslacht en Skye met de andere kinderen ontvoerd en meegenomen naar de vestiging van deze bende. De veertienjarige Jazz woont samen met zijn zieke moeder. Als zij overlijdt laat ze hem op haar sterfbed beloven om naar Civitas te gaan. Een Utopia dat hij echt wilt vinden. De wegen van Skye en Jazz kruisen elkaar en ze gaan samen op stap. River en  Colin sluiten zich ook bij hen aan. Een reis niet zonder gevaren. De personage staan op scherp, het tempo is hoog en als lezer blijf je geboeid lezen.

In de volgende delen ‘’ ijs’’ en ‘’ vuurstorm’’ gaat het verhaal  ( na een zeer korte terugblik) precies van start waar het voorgaande deel eindigde. ( En ze eindigen met een behoorlijke cliffhanger).   De reis naar Civitas gaat verder met de nodige (natuur-) rampen en vijanden. Het is overleven in het kwadraat.

Dat is met dit laatste deel niet anders. In ‘oase’ bereiken ze eindelijk Civitas. Iets wat ze eigenlijk niet durfde te dromen.  Het is een stad in het midden van de woestijn, overkoepeld zodat men daar kan overleven. Het lijkt echt het beloofde land maar al snel slaat de twijfel toe. Ze moeten allerlei testen ondergaan en niet alle bewoners durven uit te komen voor hun mening. ‘big brother is watching you’ is hier zeker het geval en het lijkt of de leider van de stad wel heel veel interesse heeft in Jazz.  River verdwijnt en laat een boodschap achter dat ze niet kan aarden in Civitas. Dit zet Skye aan het denken en ze gaat naar haar op zoek.

Net als in de voorgaande delen ligt het tempo lekker hoog. Dit in combinatie met de korte hoofdstukken en toegankelijk taalgebruik maakt het dat je door het boek heen vliegt. Ligt het accent in de eerdere delen meer op actie is er in het laatste deel wat meer ruimte voor filosofie, vraagstukken die ieder personage voor zich hebben en trachten te beantwoorden. Neemt niet weg dat ook hier de nodige actie zit met een flinke (goed opgebouwde) spanningsboog dat maakt dat het boek uit moet.

Ik keek behoorlijk uit naar het slot van deze serie. Toen ik het in mijn handen had wist ik het weg te leggen om eerst de vorige drie delen te herlezen.  Dit was geen noodzaak omdat je zo weer in het verhaal zit maar ik vond het zelf wel prettig omdat ik eigenlijk nog geen afscheid wilde nemen van deze serie. Bovendien lag de lat met elk deel hoger en was er altijd een kans om teleurgesteld te raken bij een nieuw deel. Niks is minder waar. De opbouw van de serie is goed gedaan. Het einde is prima en een mooie afronding van een mooie serie die ik iedereen kan aanraden !

Nico de Braeckeleer is een prima verteller en weet de lezer geboeid te houden tot de laatste punt.

“echt waar!” Frank Heine

9789463384018/2020

Frank Heine, uitgeverij Aspekt

Frank Heine (1945), werkte in de kunst en cultuur. Hij gaf leiding aan theater, muziekscholen en culturele centra. Hij schreef jaarverslagen, beleidstukken en publiciteitsteksten, redigeerde teksten en schreef al eerder romans. Daarnaast schreef hij korte verhalen en columns die je ook in dit bundeltje kunt lezen.

Naast meer dan 40 korte verhalen tref je ook een aantal gedichten en verzen aan. Het voorwoord is aan de hand van zijn partner die in het boek wordt genoemd als A. A. vraagt zich af of iemand zijn of haar partner goed kent en hoe goed kan je iemand eigenlijk kennen? Mijn tegenvraag of je het wel zou moeten willen, iemand helemaal kennen. Een beetje mystiek op zijn tijd kan immers geen kwaad? De gedichten achter in hebben dat mystieke waar je van kunt en mag genieten als dat je ligt.

Na het voorwoord gaan we van start met de korte verhalen en overdenkingen. De auteur heeft uit eigen belevenissen geput en een groot aantal is waargebeurd ( echt waar). Hoewel de onderwerpen zeer uit een lopen is een vleugje ironie wel een rode draad in de meeste stukjes die ik dan ook met een glimlach heb gelezen.

De titels ‘thuiszorg’ en ‘ wmo’ trokken uiteraard als eerste mijn aandacht ,vast vanwege mijn werkveld, en heb ik met meer dan plezier gelezen. Hier gaat het een keer niet over de nodige zorg maar hoe een slimme, onaangename man, na een keukentafelgesprek wel een heel bijzondere manier verzint om zijn zorg in te kopen. Heerlijke humor met een dun zwart randje.

Door de grote variatie en prettig leesbare korte verhalen is het een perfect bundeltje om op te pakken en willekeurig open te slaan. Fijne tussendoortjes, ideaal voor een verloren momentje.

Na de korte verhalen volgen er een dertiental gedichten en zes mystieke verzen. Ik ben geen gedichtenmens en zal ze daarom verder niet bespreken behalve dat ik wil zeggen dat ze zeer toegankelijk zijn, zelfs voor een leek als ik. Het lezen van een gedicht en hier iets uit halen is voor een ieder heel persoonlijk. Zoals gezegd heb ik er zelf niet veel mee maar ik moet zeggen dat “ tweede kerstdag”, “ allerzielen” en “nachtgebed” mij toch wel over konden halen ze te herlezen en zeker te waarderen.

Ik moet zeggen dat ik zelf nooit snel een gedichtenbundel op zou pakken en door deze toe te voegen heb ik toch hier kennis mee gemaakt. Ik denk dat door het samenvoegen van genres je een groter publiek zou kunnen bereiken. Al zou ik als ik kon kiezen liever nog wat van zijn verhalen willen lezen.

 

Deze recensie verscheen eerder op de site ik hou van historische, leerzame boeken en romans  van Tazzy Jeninga