“overhoop” Annette van Ofwegen

9789463651301/2019

uitgeverij Elikser

Annette van Ofwegen heeft met ” overhoop ” een roman geschreven over het verwerkingsproces wat bij een scheiding komt kijken.

Over hoe een vrouw denkt haar leven voor elkaar te hebben wat plotseling totaal een andere wending krijgt als haar man op een zondagochtend de mededeling doet verliefd te zijn op een ander en hij wil scheiden.  De vrouw in kwestie, Lara, snapt er in eerste instantie niets van.  Ze hebben nog niet zolang terug een nieuwe  woning gekocht waar ze samen wonen met hun zoon en dochtertje en zijn het traject in gegaan om pleegouders te worden. Het kamertje van een eventueel pleegkindje staat  al klaar.  Haar man, Leo, blijkt al een nieuwe vriendin te hebben en wil stel op sprong scheiden.  Wat volgt is een periode waar ze ondanks al haar verschillende emoties voor veel praktische zaken komt te staan. Ze moet een balans zien te vinden in haar eigen geluk en leven en dat van haar kinderen. Ze dacht Leo te kennen maar die heeft zich verandert in een kille regelaar die zijn eigen geluk verkiest boven die van de kinderen. Met hulp van vrienden, familie, een psycholoog en een mediator is het de bedoeling dat ze hier uit gaat komen omwille van haar kinderen en haar eigen geluk.

Dat een scheiding doormaken gelijk staat als een rouwproces waarbij verschillende fasen voorbij komen (ontkenning, boosheid, verdriet, onderhandelen, accepteren). De volgorde maakt niet uit en soms val je weer eens terug maar dat je het moet verwerken en alles op een rij moet zetten daar ontkomt niemand aan. Hoewel de mediator het letterlijk zo zit uit te leggen en Leo en Lara, kan je als lezer dit verwerkingsproces feilloos volgen. De auteur weet de ( soms tegenstrijdige) emoties goed weer te geven en zo krijgt het proces waar Lara door heen gaat een gezicht van begrip en voor sommige lezers misschien wel herkenning.  Naast het drama van nu zijn er ook kleine terugblikken naar het verleden van Lara. Hoe het huwelijk was en hoe de band met haar moeder was waardoor je als lezer een beter beeld krijgt met betrekking tot haar gedrag.

Zoals gezegd een vlot te lezen en realistisch verhaal waarbij je je goed kunt indenken hoe mensen zoiets veroorzaken en moeten doorstaan. Voor sommige misschien herkenning en wie weet kunnen ze nog iets meer uit het verhaal halen om hun eigen weg makkelijker te maken.  Als je er niet therapeutisch tegen aan kijkt hou je een goed geschreven roman over waarbij er genoeg ruimte is genomen de hoofdpersonage goed uit te diepen en vorm te geven. Het verhaal heeft een prima opbouw en een goede afsluiting. Het was een prettig leesbare roman en ik hoop in de toekomst meer van deze auteur te mogen lezen.

 

 

Advertenties

” de secretaresse ” Renee Knight

9789026329531?2019

Renee Knight,  uitgeverij Ambo/ Anthos

Renée Knight werkte als scenarioschrijfster voor de BBC, Channel Four en Capitol films. ‘de secretaresse’is haar tweede boek en mijn kennismaking met haar werk.

De cover springt er uit.  Een pittige tante tegen een gele achtergrond.  De ondertitel:”het is een dunne lijn tussen loyaliteit en obsessie” is pakkend en de verleiding dus groot om dit boek op te pakken te gaan lezen.

De secretaresse in kwestie is Christine Butcher en zij is ook de verteller van het verhaal.Christine Butcher is de privésecretaresse van Mina Appleton, CEO van Appleton supermarkten. Een keten die pretendeert ‘eerlijke’ goederen te leveren maar er is twijfel of dit ook zo is. Een journalist die hier overschrijft wordt wegens smaad aangeklaagd. Voor de rechtszaak verwijdert Christine afspraken uit de agenda van Mina en laat ander bewijs ook verdwijnen. Haar loyaliteit gaat zelfs zo ver dat ze liegt in de rechtbank. Er komt echter een onderzoek en zowel Mina als Christine worden strafrechtelijk vervolgd. Christine blijft ontkennen maar er blijkt geen wederzijdse loyaliteit en Christine komt er achter dat Mina haar al die tijd heeft gebruikt om er zelf wijzer van te worden.Uiteraard neemt Christine wraak.

Bij aanvang van het boek zijn we in “de Lauwershof” waar Christine haar plakboek bij zit te houden en het verhaal gaat vertellen. Van het moment van sollicitatie bij Mina Appleton tot en met het moment waarop ze daar herinneringen op haalt met haar plakboek voor zich.Lange tijd ben je als lezer in het ongewisse wat “ de Lauwerhof” is,  zelf dacht ik aan een kliniek voor patiënte, maar later in het verhaal kom je er achter wat het dan wel is.  Het speculeren over de locatie is wel aardig maar heeft geen meerwaarde voor de psychologische lading van het verhaal. Het wordt er niet spannender door vond ik zelf.

Het verhaal wat Christine Butcher de revue laat passeren kabbelt op een wat langzaam tempo door. Voor mijn gevoel iets te langdradig en iets te langzaam. Hoewel sommige karakters en situaties zich prima zouden lenen voor meer diepgang of actie wordt dit niet verder uitgewerkt. Het wordt een dus wat monotone vertelling en af en toe heb ik de neiging te stoppen met het verhaal. De herinneringen van deze gefrustreerde secretaresse konden mij niet de  hele tijd boeien om door te lezen. Uiteindelijk komt er vrij aan het einde van het boek een leuke twist, een verrassende ontknoping wat een prima en origineel einde van het verhaal blijkt.

De vertelstijl laat merken dat Knight scenarioschrijfster is geweest. Alle details worden benoemt en er blijft weinig over om de fantasie van de lezer te prikkelen.  Hoewel loyaliteit en manipulatie dicht naast elkaar lijken te staan was er voor mij weinig onderliggende spanning in het verhaal wat qua thema zeker niet zou misstaan.  Het verhaal zou een goede basis zijn voor een televisiestuk waar dit misschien beter uit de verf zal komen.

Kortom een ( psychologische ) thriller die niet helemaal mijn ding bleek te zijn maar andere zeker zal aanspreken door de gedetailleerde vertelwijze.

 

“de schommel” Pauline van der Lans

9789463651233/2019

Pauline van der Lans, uitgeverij Elikser

Pauline van der Lans (1963-2005), was van 1987 tot 2007 werkzaam als beroepskeuze-adviseur en loopbaanadviseur bij Geldergroep, Adviesbureau voor Onderwijs en Beroep en later bij het roc Rijn Ijssel in Arnhem. In 2005 verscheen ‘ van de wereld’ en in 2014 ‘ Tommie, een vlinder achter glas”. Na haar overlijden verscheen ‘ donkerblonde dochter “ en nu is er ‘ de schommel’ , verschenen februari 2019. Een vertelling van zeven korte verhalen, van zeven verschillende vrouwen die allemaal op een of andere wijze met ‘de schommel’ , een monument in Nijmegen, te maken hebben.

Dit monument is geplaatst in 2000. Het staat op de Raadhuishof, de locatie waar in de Tweede Wereldoorlog de Montessorischool was gevestigd en waar 24 kinderen en 8 zusters om het leven kwamen bij een bombardement door de Geallieerden. Het monument is een vier meter hoge schommel. Er is een jaarlijkse herdenking van de slachtoffers die omkwamen op 22 februari 1944.

Het verhaal:  In de dagen rond de moord op activist Louis Sévéke, november 2005, vertellen zeven Nijmeegse vrouwen tijdens toevallige ontmoetingen hun verhaal. In deze verhalen spelen het verwoestende bombardement van 22 februari 1944 op de binnenstad van Nijmegen een grote rol.

Zeven vrouwen, zeven verhalen, alle met een andere inslag, alle met andere herinneringen. De een wil een werkstuk maken voor school over het bombardement en interviewt iemand die destijds het heeft meegemaakt. De ander woont in de straat waar een activist is vermoord en krijgt de politie op bezoek waarna een gesprek volgt en een wandeling naar ‘de schommel’. En zo hebben ze alle zeven direct of indirect een verhaal waar ‘de schommel’, het bombardement en de gebeurtenissen van toen en het heden (2005 als het zich afspeelt), met elkaar verweven zijn. De verhalen zijn losstaand maar door kleine subtiele aanwijzingen zijn ze toch met elkaar verbonden, door het monument. Mooi gedaan door de schrijfster. Zo kan je de verhalen los zien, los lezen en toch een  connectie vinden.

Het geheel leest prettig weg. Hoewel het een beladen onderwerp is en het vreselijk is wat er gebeurd is zit er toch een vleugje luchtigheid en humor tussendoor zodat het geen zwaar verhaal wordt om te lezen. Juist de hoop en het vertrouwen voert de boventoon.

Zelf wist ik niet veel van het bombardement van toen en ook de naam van de activist klonk bekend maar ik kon het niet erg plaatsen. Na het lezen van dit boek en de verantwoording achter in het boek heb ik beiden opgezocht en mij wat meer in de achtergrond van het boek verdiept. Niet noodzakelijk maar het boek triggerde mijn nieuwsgierigheid en het is altijd goed als een boek dat doet. Je hebt deze achtergrond informatie zeker niet nodig om even weg te duiken in een mooi en fijn geschreven verhaal.

 

Met dank aan uitgeverij Elikser voor dit recensie exemplaar. De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.

” Wolinoti” Dimitri Leue

9789059089525/2019

Dimitri Leue, muziek Kiyotaka Izumi, uitgeverij Davidsfonds

Acteur Dimitri Leue heeft samen met pianist Kiyotaka Izumi een jeugdvoorstelling genaamd “Wolinoti, het houten kind” op de planken gebracht.  De bedoeling van de voorstelling is om kinderen in contact te brengen met klassieke muziek. De muziek is van Robert Schuman waarvan een speellijst is opgenomen achter in het boek.

Het bleef niet alleen bij de voorstelling want voor mij ligt een mooi prentenboek waar het sprookje staat met bijzondere illustraties. Dit zijn namelijk houtsneden van Vanessa Verstappen. Daar het verhaal gaat over een houthakker en zijn houten kind.  En als je het boek openslaat staat op de eerste pagina een uitleg hoe of je van lezer een luisteraar kunt worden. Door het scannen van een QR-code of door een link op de site van de uitgeverij te openen kan je het sprookje en de muziek beluisteren  en zo is de cirkel weer rond.

´Wolinoti, het houten kind” is gebaseerd op een Slovaaks  sprookje.  Een Saksische houthakker woont in het bos samen met zijn vrouw die uit de stad komt. Ze iwllen graag een kindje maar dat mag niet lukken. De vrouw is in en in verdrietig. Als de houthakker in het bos aan het hakken is vindt hij een houten kind. Verrukt van blijdschap neemt hij hem mee naar zijn vrouw maar daar is het niet meer dan een houten pop. Hij komt alleen tot leven als hij alleen is met de houthakker De vrouw wordt boos op haar man en gaat terug naar de stad haar man achterlatend met het houten kind. De houthakker praat en speelt met hem en als iemand hem betrapt steelt hij het kind met alle gevolgen  van dien.

Het is een echt klassiek sprookje. Goed versus kwaad, verdriet versus blijdschap het zit er allemaal in inclusief een stukje gruwel want dat hoort in authentieke sprookjes. Die waren niet zo lief.  Hoewel ik het origineel niet ken denk ik dat de auteur dichtbij het origineel is gebleven gezien de verteltrant en de woordkeuze. Het is een eenvoudige vertelling waardoor het voor veel leeftijden geschikt zal zijn.  Het idee erachter om de kinderen met klassieke muziek te laten kennismaken kan ik alleen maar toejuichen. Het is goed om je horizon te verbreden en eens buiten je comfortzone te stappen. Bovendien is niet iedereen in de gelegenheid een theatervoorstelling te bezoeken ( als zag de trailer er erg leuk uit)  en dan is het boek met luistermogelijkheid een goed alternatief.  Zelf heb ik niet veel met luisterboeken, ik vind het leestempo vaak wat laag liggen maar in dit geval is het wel fijn als je de muziek eens kan beluisteren.  Voor lezers die daar geen behoefte aan hebben blijft er een mooi sprookje over in een apart jasje.

 Ik las dit boek ook voor Kinderboeken

 

 

 

 

“speur poep en andere spannende sporen” Andy Seed

 

9789047711346/2019

Tekst Andy Seed, illustraties Claire Almon, vertaling Jesse Goossens, uitgeverij Lemniscaat

Andy Seed is van oorsprong onderwijzer maar stopte met zijn baan om fulltime schrijver te worden. Hij is nu schrijver en dichter en naast zijn gedichten heeft hij ook non-fictie boeken voor kinderen geschreven op een grappige en eigenzinnige wijze.

Claire Almon ontwikkelt karakters voor tekenfilms voor onder andere Cartoon Network, ontwerpt advertenties en illustreert kinderboeken.

Samen hebben zij nu dit mooie, interessante en grappige kinderboek gemaakt. Wat met zo’n titel maak je kinderen wel nieuwsgierig.

“Speur poep en andere spannende sporen “ mag niet ontbreken bij de jonge natuurdetective. Wie goed oplet kan overal sporen van dieren ontdekken. De vraag is natuurlijk van wie is die poep, die braakbal, die veer of dat restje eten. Door dit boek  weet je waar je op moet letten en met welk dier je van doen hebt.

Als eerste is er een lijstje met spoorzoekregels en een lijst met speurspullen die goed van pas kan komen ( en wat je thuis moet laten). Natuurlijk  gaan we daarna van start met heel veel informatie over poep. Over grote en kleine poep, megapoep, minipoep, vogelpoep en zelfs over dinosauruspoep.. Na al die feitjes over poep inclusief een nodige waarschuwing is er ook ruimte voor andere sporen: pootafdrukken in allerlei soorten en maten, nesten en holen, knabbelsporen, veren, eieren en griezelige resten.

De illustraties en teksten vullen elkaar goed aan en na elk hoofdstuk is er een kleine quiz. Bepaalde gevaarlijke dieren worden nog eens uitgelicht met extra weetjes en waarschuwingen. Dan weet je in ieder geval dat je die leeuw, ijsbeer,komodovaraan en tijger maar beter niet kunt volgen, best  handig toch?

De teksten zijn leerzaam maar zonder moeilijke woorden en grappig neergezet. Dus zo wordt het leren nog leuk ook.

“Speur poep en andere spannende sporen” is een top boek voor elk kind dat ook maar een beetje interesse heeft in de natuur, en welk kind heeft dat nu niet?

Ook ideaal voor de schoolbibliotheek of voor de biologie les op de basissschool.

Deze recensie verscheen eerder op Kinderboeken daar werken we met sterren en ik gaf dit boek een welverdiende beoordeling van 5  sterren!

Met Lemniscaat natuurlijk  is deze uitgeverij een fonds gestart om boeken uit te geven om kinderen de natuur op een leuke, vrolijke maar ook zeker leerzame wijze te ontdekken.

“maar je ziet er helemaal niet autistisch uit” Bianca Toeps

9789463491082/2019

Bianca Toeps, uitgeverij Blossombooks

Bianca Toeps (1984) is fotograaf, website-ontwikkelaar en blogger. Bianca heeft autisme en legt in haar boek uit wat het betekent als je autisme hebt.  Naast te vertellen wat de wetenschap er over zegt en over de bejegening van mensen ten opzichte van mensen met autisme is het vooral haar eigen verhaal wat duidelijkheid schept.

Na een korte uitleg volgt er het wetenschappelijke verhaal van de DSM , de classificatiecriteria voor de autismespectrumstoornis. Ze legt de kenmerken uit en waar je aan moet voldoen om deze diagnose te krijgen. Daarna volgen er nog uitleg over theorieën, legt ze zichzelf naast de DSM-score, deelt ze haar verhaal over haar jeugd, haar studies, haar relaties en over hoe en wanneer ze haar diagnose kreeg. Ook heeft ze enkele andere ervaringsdeskundige geïnterviewd en geeft ze zeer bruikbare tips.  Over hoe je het beste kunt omgaan met iemand met autisme, wat je zou moeten doen en ook zeer belangrijk wat je juist niet moet doen of moet zeggen. Kortom een zeer verhelderend en goed verhaal. Een must read!

Sinds er een gezinslid de diagnose autisme heeft gekregen vallen er heel wat puzzelstukjes op zijn plek en vergaar ik alle informatie over dit onderwerp. Wat mij opviel is dat er veel klinisch leesvoer is. Veelal geschreven door therapeuten of psychologen die het vooral vrij algemeen houden. Gelukkig zijn er steeds meer persoonlijke verhalen en juist die trekken mij aan. Uiteraard maak ik mij zorgen en weet ik af en toe niet wat ik het beste kan doen in mijn bejegening en dan is het fijn om juist een boek als deze gelezen te hebben. Het geeft veel tips en vooral dingen die je gewoon weg moet accepteren of moet laten.

Dit alles is neergezet in een luchtig verhaal wat je in één ruk uitleest. Het heeft een duidelijke indeling, makkelijk taalgebruik met de nodige zelfspot en humor. Prettig leesbaar en doordat het onderwerp door een ervaringsdeskundige is neergeschreven krijg je als niet-autist af en toe een flinke spiegel voor je neus.  Naast weetjes en tips ook de nodige herkenning.

Een boek waar je doorheen vliegt en waar je ook het nodige van opsteekt.  Ik hoop dat dit boek een groot publiek mag bereiken zodat er meer begrip komt voor autisme. Mensen hebben vaak een heel stereobeeld van ” de autist” en als er iets is waar juist heel veel gradaties in zijn is het wel in ASS. Bovendien als er meer mensen weten wat het is en hoe er mee om te gaan zou dat het allemaal een stuk makkelijker maken voor alle partijen.

 

 

 

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.

The Friday Five : oranje boeken

 Oranje boeken, dat valt niet mee…

Rond Halloween deed ik mee op instagram met een Halloween-challenge. Eén van de opdrachten was maak een foto met oranje boeken. Nou dat was al een ding dus ik wist bij deze opdracht ook meteen dat het weer hard zoeken werd.  Want voor mij kon ik dit alleen maar invullen met oranje-gekleurde boeken.

Welke opties kan je immers verzinnen?  Boeken met oranje in de titel , voor zover ik weet heb ik die niet en ook niet gelezen ( iemand? ) , of boeken over oranje ?  Oranje als in sport ? Nou die heb ik zeker niet daar heb ik niets mee. Oranje als in koningshuis ?  Die kan ik ook wegstrepen want niet in huis.  Geheel oranje boeken kom ik ook niet aan vijf exemplaren want de meeste van mijn boeken zijn zwart, wit of rood.  Naar mijn idee is oranje niet zo’n populaire kleur voor een cover. En ik snap dat wel.  Het verschiet snel in de zon en er zijn zoveel verschillende kleuren oranje dat je van sommige gewoon niet enthousiast wordt als je ze ziet.

Maar zoals je ziet heb ik toch vijf oranje ruggen weten te scoren!

Als eerste van Jandy Nelson : ik geef je de zon. Deze las ik voor Boekenbijlage enkele jaren terug en dit is een leesexemplaar. Volgens mij is het originele boek oranje-loos maar de zon is soms ook oranje-rood dus dan mag het wel.

Julie Lawson Timmer schreef het ontroerende boek nog vijf dagen over een succesvolle advocaat die lijdt aan de ziekte van Huntington waarin ze in vijf dagen alles wil regelen voor degene die achter blijven.

Louis Pryce  beschreef in Louis onderweg haar roadtrip op motor van het noordelijke punt in Alaska tot de meest zuidelijke plek van Zuid-Amerika.  Een bijzonder avontuur.  Iets wat ik zelf als honkvast persoon nooit zou durven maar geweldig vond om te lezen. Voordeel van boeken is dat je overal naar toe kunt reizen in je hoofd…

Elisabeth Musser schreef als ik mijn ogen sluit over een huurmoordenaar die geld bij elkaar hoopt te sprokkelen voor de operatie van zijn zoontje maar dat gaat helemaal mis.

Martijn van der Kooij schreef de roofvogel , een spannende roman die zich afspeelt in de wereld van bekende Nederlanders, media en politiek. Een prettige kennismaking met deze auteur. 

Net als mij ook nieuwsgierig wat de andere bloggers van deze Friday Five maakte ?

Hieronder vind je de blogs die mee doen

• Joost (NerdyGeekyFanboy)
• Esmee (Leesmee)
• Eline (All the Feels)
• Laurie (Laurie’s Bookshelf)
• Anneke (Een Letter Meer Graag)
• Lieke (Make It Personal)
• Sarina (Live the Book Life)
• Angela (Faeraphel)
• Kiki (De Book Geek)
• Robin (My Thousand Lives)
• Anneke (Verhaal Verliefd)
• An (Boekenvirus)
• Bianca (Bookalicious Journey)
• Monica (My Perfect Book Life)
• Joany (Craving Pages)
• Chelsey (Lees Mee Met Mij)
• Fleur (Fleur Talks)
• Rianne (Lil Red)