” kinderen van de sekte” Mariette Lindstein

9789400508460/2018

Mariette Lindstein (1958) belandde op 19-jarige leeftijd in de Scientologykerk. Daar klom ze op tot het hoofdkwartier, waar ze 27 jaar zou werken. In 2004 slaagde ze erin om te ontsnappen. Tegenwoordig woont ze met haar man ( ook voormalig Scientologylid) in Zweden. Na een interview over haar tijd bij de Scientology ontstond het idee een thriller over een sekte te schrijven, deels gebaseerd op haar eigen ervaringen. Die ene thriller werd een trilogie en zijn alle drie bestsellers in Zweden. De boeken verschijnen inmiddels in tien landen en het laatste deel ‘kinderen van de sekte’ verscheen begin deze maand in Nederland.

In het eerste deel , de sekte, maken we kennis met Sofia en de andere hoofdrolspelers. Sofia raakt verstrikt in de sekte van Frans Oswald, ViaTerra. Een boek wat vlot wegleest en waarbij je gruwelt bij de belevenissen van de mensen die in de sekte zitten. Het tweede deel, de sekte herrijst, bevat meer spanning en meer inhoud en heb ik in één stuk uitgelezen. Vaak is een tweede deel juist een boek met minder spanning, een echt tussenboek, maar dat was hier zeker niet het geval. Ik keek dus ook erg uit naar het derde boek om te zien of de schrijfster dezelfde stijl, dezelfde spanning (of meer) en een mooie afsluiting van het geheel kon neerzetten.

Eerst even over de inhoud van het verhaal ( achterflap):  Vijftien jaar zijn verstreken sinds Sofia ontsnapte uit ViaTerra. De notoire sekteleider Franz Oswald is sindsdien niet meer in het openbaar gezien, maar wanneer er een verwoestende storm over de Zweedse westkust raast stapt hij uit de schaduw. Met zijn boodschap over wederopbouw en een nieuwe wereld is hij populairder dan ooit.
Maar achter die openbare façade botviert hij zijn wrede en manipulatieve tirannie op met name de kinderen van de sekte. Ook Oswalds zonen Thor en Vic zijn klaargestoomd om als trouwe soldaten van ViaTerra te dienen. Maar hoe ouder Thor wordt, hoe meer zijn twijfel groeit. Wie is zijn vader eigenlijk? En hoe ver wil hij gaan om zijn macht te behouden? Sofia runt nu een opvangcentrum voor jonge mensen die willen loskomen van sektes. Maar het pand is door de storm met de grond gelijk gemaakt. Ze heeft zichzelf voorgenomen ver uit Oswalds buurt te blijven. Dat blijkt moeilijker dan ze dacht…

Net als de voorgaande twee delen springt de cover er uit. In geheel dezelfde stijl, de mist rond het hoofdkwartier van de sekte, goed gekozen.

De stijl van het boek is ook weer in het verlengde van de voorgaande boeken. Dit maal vanuit het perspectief van Sofia, haar dochter Julia en Thor, de zoon van de sekteleider. Thor schrijft ook een verhaal aan iemand, later kom je er achter aan wie. Doordat je dat niet vanaf het begin weet brengt dit wat extra spanning. En dat is eigenlijk jammer genoeg wel nodig in dit deel. Waarbij ik juist vond dat in het eerste en zeker in het tweede deel er flink wat spanning in zat was dat in dit boek iets minder. Ook al gebeuren er best wel vreselijke dingen ik vond de voorspelbaarheid wat groter en het verhaal wat minder sterk als in het vorige deel. Dit komt ook omdat ik steeds minder sympathie kon opbrengen voor Sofia die zo naïef reageerde in sommige situaties en zulke domme beslissingen nam. Als ze dan ook een keer goed de les wordt gelezen door vriend Simon vond ik dat hij daarin groot gelijk had. Het is jammer dat dat bij Sofia minder indruk had gemaakt. Haar reactie op acties van andere personages kon ik daardoor niet altijd waarderen. Personages die soms van mij wel wat meer diepgang hadden mogen krijgen. Aan de andere kant is het voor het verhaal niet echt noodzakelijk en is dat meer mijn persoonlijke gemis.

De schrijfster heeft wederom weer een mooi thriller neergezet. Verschillende verhaallijnen die mooi in elkaar overlopen of later in het verhaal ontknoopt worden. Wat dat betreft klopt alles. Weliswaar is voor mij persoonlijk het tweede deel de beste van de drie neemt het niet weg dat dit boek voor mij een mooie afsluiting van de trilogie is.  Verder heeft de schrijfster een pakkende vertelstijl en weet ze de lezer te boeien van begin tot het einde. Als het echt zou moeten zou je het boek zelfstandig kunnen lezen maar dat kan ik eigenlijk alleen maar afraden. Je mist dan toch de nodige informatie en daar deze thrillers zo lekker weg lezen wil je ze gewoon alle drie lezen!

 

Met dank aan uitgeverij AW Bruna voor het recensie exemplaar. De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.

 

Advertenties

” moeder van glas ” Roos Schlikker

9789492928085/2018

Roos Schlikker, uitgeverij Pluim.

Roos Schlikker is columnist, schrijft scenario’s voor theater en televisie en deed mee aan “Wie is de mol?” In 2017 verscheen Huisje, boompje, beest, een roman die ik met veel plezier gelezen heb. Vol humor en een vlotte vertelstijl.  Ik keek best wel uit naar een nieuw boek van haar hand.  Toen ‘” moeder van glas ” uit kwam moest ik het dan ook meteen lezen.  Niet alleen  omdat Roos Schlikker het heeft geschreven maar ook vanwege het onderwerp.

Deze roman is het verhaal  Roos en haar moeder. Als kind mocht ze de meest gekke dingen gewoon doen van haar moeder. Haar moeder was de leukste van de straat voor de buitenwacht maar dat haar moeder te lijden had aan een psychische stoornis bleef verborgen. Maar niet voor Roos, die als kind haar moeder al moest beschermen. Roos was een ‘makkelijk kind’ die wist te peilen wanneer haar vriendinnen konden komen spelen of wanneer de gemoedstoestand van haar moeder dat niet toeliet. Pas toen haar moeder zestig jaar oud was kreeg ze een officiële diagnose: bipolaire stoornis.  Roos had het idee er een boek over te schrijven met haar moeder, maar na een val van de trap komt ze te overlijden en schrijft ze het boek alleen. Het is een verhaal om haar moeder beter te begrijpen, zaken een plek te geven maar zeker ook om haar rouw te verwerken.

” Moeder van glas” is een heel mooi en persoonlijk verhaal wat ik heel bijzonder vond om te mogen lezen. Het is niet niks als mensen je laten delen in hun leven. Het geeft ook een beeld over de GGZ, over hoe die te werk (moeten ) gaan, hoe slecht de geestelijke gezondheidszorg er voor staat in ons land en hoeveel (onnodige) extra problemen dit met zich meebrengt. Juist voor psychische ziekten is een goede en snelle diagnose belangrijk zodat je weet hoe je het beste kunt omgaan met de patiënt of welke medicatie iemand kan gebruiken. Niet alleen is dit voor de patiënt maar zeker ook voor de omstanders van groot belang.  Dit was mij niet onbekend maar als je dan het verhaal leest van iemand die dat persoonlijk heeft ondervonden komt het toch meer bij je binnen. Je kan veel van iemand houden en alles voor die persoon willen doen maar als je iemand niet lijkt te bereiken voel je je machteloos. Die machteloosheid lees ik ook in dit verhaal. Machteloosheid maar ook boosheid en een hoop liefde.

Voor je het idee hebt dat dit een zwaarmoedig boek is wil ik je dit idee gelijk uit  je hoofd praten. De fijne vertelstijl van de schrijfster, vlot en met een flinke dosis humor maakt het geheel prettig leesbaar.  Het is niet alleen een mooi verhaal om te lezen maar geeft ook misschien wel wat meer begrip voor mensen met een bipolaire stoornis en zijn naasten. Want onbekend maakt immers onbemind.

 

“de verendief” Kirk Wallace Johnson

9789045030883/2018

Kirk Wallace Johnson, vertaling Hanneke Bos, uitgeverij Atlas Contact

Kirk Wallace Johnson schreef voor The New Yorker, The New York Post en The Washington Post. Eerder schreef hij het boek To be a friend is fatal, over zijn inspanningen voor de hervestiging van Iraakse vluchtelingen in de Verenigde Staten. De verendief is een spannend waargebeurd verhaal waarbij hij in een aparte geschiedenis en wereld is gedoken. Een wereld over vogels, vliegbinden en een wel heel aparte diefstal.

Op een avond in 2009 stapt een twintigjarige Amerikaanse man in de trein naar het Natural History Museum in Tring, bij Londen, waar een van de grootste ornithologische collecties ter wereld is. Hij breekt in en met een buit van honderden geconserveerde vogelsoorten verlaat hij het pand weer. Twee jaar later staat Kirk Wallace Johnson in een rivier met een vliegvisgids die hem vertelt over de roof. De journalist gaat op zoek naar de verdwenen veren wat hem brengt bij een subcultuur die totaal nieuw voor hem is:  de victoriaanse kunst van het vliegbinden.

Op de cover prijken geconserveerde vogels met de tekst ” schoonheid, obsessie en de vogeldiefstal van de eeuw”. Gecombineerd met de tekst op de achterflap en zelf zat vis-fanaten in de directe omgeving was ik zeer nieuwsgierig naar dit boek. Ik ben dus wel bekend met de wereld van vissen, het enorme aanbod aan materialen waarbij ook de meest uiteenlopende aassoorten. Misschien dat ik daarom wel extra interesse in dit verhaal had?  Ik moet zeggen dat ik nog nooit van de vogeldiefstal van de eeuw had gehoord en het is wel een heel bijzonder verhaal.

Allereerst mijn complimenten voor de auteur. Hij heeft zich in het onderwerp vastgebeten, zeer veel research gedaan en een zeer compleet verhaal neer gezet. Het verhaal is in drie delen opgeschreven. Het eerste deel is een stuk geschiedenis die rond 1840 van start gaat en de reis volgt van de vogels naar het museum. Dit gaat niet zonder slag of stoot en de ontdekkingsreizigers krijgen veel voor de kiezen. Ook wordt de lezer op de hoogte gebracht van de victoriaanse broederschap van vliegbinders ( een vak apart).   Het tweede deel gaat over de inbraak van Tring, hoe het de inbreker ( en de vogels) verder gaat en de rechtszaak die volgt. Het laatste deel gaat over het onderzoek van de auteur, hoe hij de betrokkene bij de zaak bezoekt, hoe hij in de wereld van het vliegbinden duikt en daar probeert een voet tussen de deur te krijgen en de manier dus waarop het verhaal tot stand kwam.  Vervolgens is er verantwoordingslijst bij de vele voetnoten in het boek en zijn er enkele kleurenfoto’s in het boek geplaatst die betrekking hebben op het verhaal.

Het eerste stuk was even inkomen voor mij. Dit kwam denk doordat dit meer feitelijke informatie was met veel voetnoten en niet zo vlot geschreven was als de rest van het boek wat zich prima laat lezen als  een vlotte literaire thriller. Het verhaal op zich is zo apart dat je het je haast niet kunt voorstellen dat het echt gebeurd is.  Eenmaal gewend door de schrijfwijze van het eerste deel werd mijn interesse steeds meer geprikkeld en zat ik volledig in het verhaal.  Toen de daadwerkelijke misdaad aan bod kwam in het tweede deel ontpopte het zich tot een page-turner en verbaasde ik mij over de simpele wijze waarop iemand kon inbreken en vooral zo weer naar buiten kon wandelen.

Niet alleen voor geschiedenisliefhebbers of mensen uit de vliegbindwereld is het interessant om te lezen. Naast het feit dat ik nu wel meer af weet van de geschiedenis die er achter zit heb ik vooral kunnen genieten van een heel mooi en spannend verhaal.  Het is knap dat de auteur non-fictie zo boeiend weet neer te zetten waardoor je wilt blijven lezen.

Met dank aan Atlas Contact: de club van echte lezers, waar ik dit boek voor mocht lezen. De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij en de informatie van de schrijver en de inhoudsopgave komt van de cover van het boek.

 

 

“Bart Zonderland en de geheimen van het Donkerwold” D.C. Dibbits

9789082864908/2018

D.C. Dibbits is een pseudoniem voor de schrijver van dit verhaal. Welke naam er achter
schuilt blijft een beetje in het midden en dat vleugje mystiek past wel bij dit bijzondere
verhaal. De schrijver heeft het boek in eigen beheer uitgegeven en de uitgeverij draagt de naam van Bart Zonderland, de hoofdrolspeler uit dit boek.

Bart Zonderland is een twaalfjarige jongen die baalt dat zijn zomervakantie slecht is
begonnen. De reis die voor het gezin in de planning stond gaat niet door want zijn ouders moeten voor een nalatenschap naar het buitenland en zijn oom en tante komen op de kinderen passen. Bart vindt dat niet eerlijk en vindt ook dat hij overal de schuld van krijgt. Samen met zijn vriend gaan ze geregeld het Donkerwold in, een bos waar de meest fantasierijke en spannende verhalen over worden verteld. Er is een pad gemarkeerd met stenen maar niemand durft verder dan de tiende steen want er gebeuren rare dingen in het bos. Bart gaat echter een stap verder en besluit een nacht in het bos te blijven om zijn oom en tante een les te leren. Daar ontmoet hij twee bijzondere figuren en komt met zijn neus in een spannend avontuur terecht. Boswachter Roothooft schijnt ontvoerd te zijn door de Woudbokkels en Bart moet helpen in de strijd tegen deze vijanden. Hij moet heel wat angsten overwinnen om te slagen voor deze moeilijke opdracht.

Het is een aardige kluif: meer dan 360 pagina’s verdeeld over 23 hoofdstukken. De
hoofdstukken zijn van prima formaat en het heeft een prettige leesletter dus zal het, ondanks het hoge aantal pagina’s, niet snel afschrikken bij jeugdige lezers die van fantasy houden. Het is uitermate geschikt voor twaalfplus, zowel jongens als meisjes, die houden van een vleugje mystiek. Het is echter geen standaard fantasieverhaal waarbij de hoofdfiguur al vechtend op queeste moet om een draak te verslaan of een schat moet zoeken. Het is een originele vertelling waarbij de liefde voor de natuur, vriendschap, trouw en het overwinnen van je angsten de hoofdrol krijgen.

De schrijfstijl is prettig, beeldend en soms een tikje kinderlijk. Voor de doelgroep van twaalf jaar is dat geen probleem. Ik heb wel het idee dat de schrijver af en toe een beetje teveel uit wil wijden in zijn omschrijvingen en uitleg. Dit geeft af en toe wat vertraging in het verhaal wat gelukkig snel weer goed komt. Ik hoop dat de jongere lezers hier een beetje door heen kunnen prikken en genieten van het totale plaatje. Bart is een gewone jongen die niet zo stoer is als hij zou willen maar ondanks dat toch dingen gaat doen waar hij zelf misschien wel een beetje verbaasd over is. Door te kiezen voor zo’n hoofdpersonage zal er al snel een klik zijn voor de lezer.

Het verhaal heeft over het geheel een goede opbouw en een mooi einde. Het einde kan je
zowel als een mooie afsluiting zien maar een bezoekje op de site leerde mij dat de schrijver nog zeker twee delen over Bart Zonderland wil gaan schrijven. Ik ben zeer benieuwd hoe het vervolg er uit zal gaan zien !

 Ik mocht dit boek voor Kinderboeken bespreken en gaf het drie dikke sterren !

“Spook-a-thon” ! Huiver je ook mee?

Blogger Kwante is net als mij enorme fan van Halloween en heeft naast de geweldige creepycrawlychallenge op instagram nu ook een book-a-thon georganiseerd in griezelthema:

De Spook-a-Thon  in Wonderland

van 13 oktober tot 31 oktober

 

Op de site van Kwante lees je alles over deze read-a-thon, wat deze inhoudt en hoe je mee kunt doen.  Hier alvast een tipje van de sluier …..

Je kunt je opgeven via de speciale facebook pagina. Daar kan je ook opgeven hoeveel boeken je wilt gaan lezen. Of het er 1 is of 20 dat maakt niet uit. Het gaat om het gezellig mee doen ! Je kunt doorgeven of je leest als een Casper ( 1 tot 3 boeken), een Coraline (3 tot 5 boeken), Jack Skellington ( 6 tot 9 boeken), Scream ( 10 tot 13 boeken) of als Freddy Krueger ( 13 of meer boeken ).

Hoewel Jack Skellington mijn all time favorite is hoop ik tijdens deze periode 10 boeken te lezen. Mijn TBR aan het begin van de maand is al tig keer anders geworden maar ik ga in ieder geval van start met Lijkenkrabber van Tom Thys en hoop de huivering ook op tijd binnen te hebben voor dit event…

Naast het lezen kan je ook nog mee doen met een stuk of zes challenges waarbij je een leuke prijs kunt winnen. Wat deze zijn en hoe je mee kunt doen lees je op  de blog van Kwante in Wonderland

The Friday Five: boeken die op de leeslijst moeten !

The Friday Five heeft dit keer als thema de leeslijst… Lezen voor je lijst, iets waar ik zeker geen last meer van heb. Een last ?  Ja, dat was het “in mijn jeugd” wel. Je moest best veel titels lezen en het liefst allemaal van die saaie lijst. En dan ook nog maar één boek per auteur en het liefst uit elke literaire periode minimaal één boek. Gelukkig mocht je wel twee titels vrije keuze als die door de keuring van de docent kwamen. Mijn docent was vrij klassiek georiënteerd dus dat viel niet mee.

Zoals eerder heb ik in een blog laten weten zit mijn dochter Femke nu in de 4e van het atheneum en moet ze dus ook  “lezen voor de lijst “, zowaar maar 12 titels ( wij lazen er per jaar al meer dan dat) maar  ook hier is een docentenkeuring. En op geen één lijst staat fantasy of horror en dat is zo jammer. Juist in die boeken is er zoveel moois !

Voor mij top vijf heb ik dus niet eens hard hoeven na te denken.  Out of the box, nou ja out of the list boeken.

Allereerst de horrorbundels van Tom Thys. Diabolik, Volmaakt monster en net verschenen Lijkenkrabber. Die laatste moet ik nog lezen maar weet nu al dat ik er zeker van ga genieten.  Gruwel op hoog niveau dat moet iedereen gewoon lezen !

De boeken van J. Sharpe verdienen ook een plek in deze top vijf. Zowel Eden , Syndroom als Reflectie waren een aangename en originele verrassing met mooie plottwisten.

De onzichtbare maalstroom cyclus van Jasper Polane mag zeker niet ontbreken. Vanaf het eerste deel Lege steden  tot de afsluiter Heren van twist, wordt je meegenomen in parallelle werelden, leef je mee met de personages en vallen alle stukjes en werelden op zijn plek. Niet alleen het verhaal is een juweel om te mogen lezen ook de covers zijn stuk voor stuk heel mooi.

Daar is ze weer denk je bij het lezen van de vierde aanrader ; dat kan niet anders dan de Bloedwetten van Sophia Drenth. Sorry, maar ik ben fan en rust niet voordat heel Nederland weet dat deze boeken bestaan !

Als laatste titel een vreemde eend in deze bijt. Het boek Ik leef in een wereld die ik niet ken van Marjolijn Markus gaat over een mantelzorger waarvan de vader de ziekte van Alzheimer heeft. Omdat dementie volksziekte nummer een dreigt te worden denk ik dat het belangrijk is dat elke jongere minstens één boek leest over leven met (iemand met) dementie. Zodat er inzicht is wat betreft het ziektebeeld en de impact bij de persoon en zijn/haar familie. Dit boek is daar een goed voorbeeld van maar er zijn meerder titels die hiervoor in aanmerking komen. Natuurlijk is Hersenschimmen van Bernlef ook heel mooi maar er zijn nu zulke mooie verhalen op de markt dat een uitstapje naar deze titel geen kwaad kan.

Wil jij weten welke boeken de andere bloggers graag op de leeslijst zien?  Bezoek dan hun blogs:

• Joost (NerdyGeekyFanboy)
• Esmee (Leesmee)
• Eline (All the Feels)
• Laurie (Laurie’s Bookshelf)
• Anneke (Een Letter Meer Graag)
• Lieke (Make It Personal)
• Sarina (Live the Book Life)
• Angela (Faeraphel)
• Kiki (De Book Geek)
• Robin (My Thousand Lives)
• Anneke (Verhaal Verliefd)
• An (Boekenvirus)
• Bianca (Bookalicious Journey)
• Monica (My Perfect Book Life)
• Joany (Craving Pages)
• Chelsey (Lees Mee Met Mij)
• Fleur (Fleur Talks)
• Rianne (Lil Red)

“67 seconden ” Jason Reynolds

 

 

9789463491273/2018

 

Jason Reynolds, vertaling Maria Postema, uitgeverij Blossom Books

Jason Reynolds (1983) is een Amerikaans auteur. Op zijn negende begon hij met het schrijven van poëzie. Inmiddels heeft hij twaalf boeken op zijn naam staan. 67 seconden is het eerste boek wat in Nederlandse vertaling in ons land is verschenen.

Hoofdfiguur in dit boek is Will. Hij staat 67 seconden in de lift naar beneden, met in zijn broekband een pistool Hij wil wraak nemen op degene die verantwoordelijk is voor de moord op zijn broer Shawn. Wat dat wordt van hem verwacht: niet snitchen, niet huilen, wraak !  Het motto van de buurt waarin hij opgroeit. Bij elke verdieping stapt er iemand in . Langzaam vallen de stukjes van het verhaal op zijn plaats, langzaam groeit het besef bij hem over wat er is gebeurd en groeit de twijfel over zijn bestemming.

Wat een mooi en overweldigend boek is dit.  Om te beginnen een heel mooie vormgeving. De knopjes van de lift op de cover en bij elke verdieping ook in het boek terug te vinden. De grauwe pagina’s die doen denken aan de bekraste wanden van een lift en  passen goed  bij de rauwe teksten. Het enige wat jammer is is dat het geen mooie hardcover is geworden want dat het dit boek zeker verdient.

Het verhaal is geschreven in een vrije versvorm. Een vertelvorm wat vooral in Amerika veel wordt gebruikt in het y.a. genre maar hier nog niet al te bekend is. Op de boeken van Crossan ( bv. nieuwe maan ) na.  Het is een vorm wat lekker snel weg leest .

Ondanks de eenvoud, of juist door de eenvoud van de vertelstijl weet de schrijver te boeien en pakt het verhaal je bij de strot. Dus bij deze mijn complimenten aan de vertaalster. Het lijkt mij een uitdaging om zo een boek goed  weten te vertalen zodat ook de emotie van het verhaal bij de lezer binnen komt en dat doet het zeker. (Neemt niet weg dat ik ook de Engelse versie eerdaags wil gaan lezen om te kijken hoe die leest).

Het onderwerp is typisch Amerikaans maar zal door de emotie zeker buiten Amerika ook aanspreken en je tot denken aan zetten. Niet alleen in Amerika zijn er mensen/ jongeren die te lijden hebben onder de druk van de omgeving. Dat ze dingen moeten doen omdat dat van ze verwacht wordt en dat het een moeizaam proces is daar onderuit te komen.

67 seconden is een mooi en rauw boek wat iedereen gewoon moet lezen.

De afbeelding is van de site van de uitgeverij