recensie : ” vergiffenis ” Saskia Schouten

9789492959317/2019

Saskia Schouten, uitgeverij Scholten, hardcover, novelle

Het boekje “vergiffenis” is een al wat oudere titel en mocht ik lezen voor het ” oergezellige boekenlab“, een initiatief waarbij Nederlandstalige auteurs meer aandacht krijgen. Vaak zijn het auteurs / titels die moeizaam hun weg vinden naar de boekhandel en bibliotheken omdat zij nog niet bekend zijn bij het grote publiek of een voet tussen de deur krijgen bij een grote uitgeverij. Ik kwam de groep tegen op facebook en zag daar wat titels voorbij komen die mijn interesse wel trokken. Op verzoek van de initiatiefnemer van de groep heb ik de titel ‘vergiffenis’ gelezen.  Het was mijn kennismaking met het werk van Saskia Schouten. Al eerder was ik haar boeken tegen gekomen bij verschillende facebookgroepen maar nog niets van gelezen dus.

De novelle (117 pagina’s) is uitgegeven in een mooie hardcover versie. De cover komt zeer conservatief over en vind ik niet bij de achterflap tekst passen. Voor een thriller verwacht ik toch een andere cover. Ik heb begrepen dat het verhaal opnieuw is uitgegeven onder de titel  ‘drama op Camino ‘ een ook voorzien is van een andere cover die meer past bij een vakantie-thriller.

Het verhaal gaat over Rasika. Zij werkt in een winkel en gaat in november op vakantie naar Malta. Even de stress van het werk achter zich laten. Ze geniet van de omgeving en ontmoet tijdens een excursie naar Comino, een man die denkt dat zij haar nichtje Tessa is. Ze besluit voor de grap zich voor Tessa uit te geven, komt er achter dat de man Jochem heet en al snel heel andere bedoelingen heeft van zijn ontmoeting met Tessa. Het gedeelde duistere verleden van Jochem en Tessa is verre van prettig. Hij rekent het Tessa aan wat hem is overkomen toen zij samen op een missie van het leger waren. Hij wil niets liever dan wraak nemen en Rasika, die hier niets van af weet, kan hem niet meer overtuigen dat zij Tessa niet is…. Ze vreest voor haar leven.

Na een spannende en realistische proloog was ik een beetje verrast. Door de cover, titel en achterflap had ik niet zo’n pittige proloog verwacht. Vervolgens vallen we het leven van Rasika binnen en belandt je na een stuk oorlog in een feelgoodsfeertje. Dat was even schakelen. In acht korte hoofdstukjes gaan we met Rasika mee op reis naar Malta.  We volgen haar op de voet waarbij de auteur soms wel heel veel en opsommend verhaalt. Het lijkt af en toe een halve reisgids wat ik zelf een beetje overbodig vind zeker als je maar een beperkt aantal pagina’s hebt om je verhaal te vertellen. Even is er een terugblik naar de stress op haar werk maar ook hier vraag ik mij hoe relevant het moet zijn om daar al die woorden aan te verspillen.

De ontmoeting met Jochem, die door zijn oorlogsverleden aan PTTS lijdt, geeft het verhaal een andere wending hoewel ik Rasika wel erg naïef vind om zomaar met hem mee te gaan en te doen alsof ze haar nichtje is.  Ondanks dat zit het verhaal wel goed in elkaar en leest het lekker weg.   Misschien komt het ook doordat ik heel veel thrillers al gelezen heb ik niet snel verrast wordt en niet snel iets origineel  kan vinden. Het pittige uit de proloog kom ik niet meer tegen. Jochem heeft PTTS en besluit totaal ondoordacht wraak te nemen op zijn geest van het verleden maar in zijn handelen is hij weer heel erg terughoudend terwijl je van zo’n getekende man juist onverwachte actie zou verwachten. Hierdoor houdt het een beetje het midden tussen een vakantiethriller en romannetje.  Wel origineel vond ik dat de auteur de hoofdpersonage haar vertrouwen in God en geloof liet uiten in het verhaal, waarbij zij toch ook wel weer anders in het verhaal staat dan iemand die dit niet zou kunnen. Dit kom je niet vaak tegen. Maar zal niet elke lezer aanspreken.

Hoewel een novelle niet het soort verhaal is om karakters uit te diepen om dat daar de ruimte niet voor is had de nadruk wel wat meer op de interactie tussen Rasika en Jochem kunnen liggen als er andere stukken, die minder relevant waren, zouden zijn weggelaten.

Daarnaast wordt het boekje weggezet als een thriller voor y.a en volwassenen. De toegankelijkheid en het makkelijk leesbare maakt het inderdaad geschikt voor een jonger en breder publiek. Maar makkelijk leesbaar maakt het niet meteen een y.a boek. Persoonlijk vind ik een y.a thriller een andere tak van sport dan een thriller voor volwassenen. Het y.a genre heeft als kenmerk dat ze met name gericht zijn op jongeren vanaf ongeveer 12 á 14 jaar en daar vind ik het boekje niet passend bij.

Voor mij was het een kennismaking met een tot nu toe voor mij onbekende auteur. Het verhaal leest lekker weg en is ideaal als ‘tussendoortje’ . Dat klinkt misschien wat kleinerend maar zo bedoel ik het niet.  Het is leuk om op zo’n wijze kennis te maken, door middel van een kort verhaal, met het werk van een auteur.  Ik ben altijd op zoek naar nieuwe thriller schrijvers en zo kom je er al snel achter of het je ligt of niet.  En eerlijk gezegd is dat in dit geval het niet voor mij. Gepakt door de proloog vond ik de opstart van het daadwerkelijke verhaal een anti-climax die voor mij niet meer werd opgebouwd naar een pakkend verhaal.

Ben je benieuwd naar wat andere lezers er van vonden of naar de site van ‘ oergezellig‘ neem daar dan snel een kijkje ! Of op de facebookgroep

recensie ” Bureau S.P.E.U.R.N.E.U.S en de boekenmaffia ” Jozua Douglas

9789026156496/2021

Jozua Douglas, uitgeverij de Fontein

Een van de eerste boeken die ik las van Jozua Douglas ging over een verschrikkelijke badmeester en hoe leuk is het dat hij nu van start is gegaan met een nieuwe serie over Lev de Bruin en zijn vader. Zijn moeder wordt ook wel even genoemd maar daar staat bij dat die te saai is voor de rest van het verhaal. En hiermee weet je meteen dat je de rest van het boek met een glimlach gaat lezen want met de humor in het verhaal zit het wel goed.

Als er een moord in de bibliotheek is gepleegd besluit de vader van Levi een detective bureau op te richten :  ‘ bureau S.P.E.U.R.N.E.U.S ‘ opgericht. Dat staat voor  Sublieme, Puike En Uitmuntende Resultaten Na Echt Uitstekend Speurwerk.  Hoewel Lev geen detective wil worden vind zijn vader dat zij het perfecte team zijn om dit wel te gaan doen. Lev is hier niet al te blij mee en zeker niet met de zogenaamde lessen in het detective zijn. Nu is zijn vader niet echt slim en al snel is hij zelf de hoofdverdachte in de moordzaak. Samen met zijn vrienden gaat Lev nu echt op onderzoek. Zijn vrienden : vlogger Hugo, dierenfan Yara en Yara’s slimme moeder helpen hem waar zij kunnen en om zijn vader van zijn verdachte stempel af te krijgen.

Wie al eerder boeken van deze auteur heeft geschreven weet dat het lekker weg leest en boordevol woordgrapjes, verwijzingen en humor zit. Hierdoor is het voor oudere lezers ook leuk om (voor-) te lezen. Zo benoemt hij bijvoorbeeld boeken van Agatha Kriskras en Geert Makreel waarvan kinderen niet snel zullen weten welke beroemde schrijvers hij hier mee bedoelt. Leuke knipoog dus hier en daar in het verhaal.

De auteur weet alles goed te doseren. De humor maar ook de informatie tijdens het speuren naar de echte moordenaar. En hoewel best een beetje spannend, er is immers een echte moord gepleegd, is het nergens te eng voor de doelgroep.

De opbouw van het verhaal is goed en het verhaal zit prima in elkaar. Kortom een heerlijk leesboek om je even in te verliezen.

Met dit boek heeft Douglas weer een sterk kinderboek neer gezet. Zijn serie over Costa Banana begon naar mijn idee een beetje in te zakken, misschien was dat verhaal wel verteld en ik ben blij dat hij met Lev weer een andere weg is ingestoken. Het smaakt in ieder geval naar meer !

recensie ” de torenclub en het geheim van de Maya’s ” Marianne van der Wal

9789493265028/2022

Marianne van der Wal , uitgeverij Dutch Venture Publishing, kaft en illustraties Daniëlle Futselaar.                Genre  fictie 10-12 jaar.

In 2020 verscheen het eerste spannende avonturen verhaal over ‘ de torenclub’ en tevens het debuut van Marianne van der Wal. De titel  “de torenclub en het geheim van de grafheuvel ” heb ik toen met plezier gelezen. Een raadselachtig verhaal vol geschiedenis en avontuur. Karlijn en Joost , de hoofdpersonages, zaten aan het eind te fantaseren over een nieuw avontuur en dit brengt ons dit keer naar de Maya’s. Samen met Jeffrey ( ook lid van de torenclub) gaan ze op zoek naar de vader van Jeffrey. Jaren heeft Jeffrey niets van zijn vader gehoord en dan komen er vreemde telefoontjes. Zijn vader blijkt in gevaar. Jaren geleden is hij op zoek gegaan naar de “vijfde codex”, een oud Maya manuscript van onschatbare waarde. Degene die het manuscript heeft kan misschien wel de vindplaats ontdekken van een machtig maar ook gevaarlijk voorwerp.  De Torenclub gaat, samen met de vader van Joost, naar Mexico. Echter zijn zij niet de enige die op zoek zijn. Een geheim genootschap wil ook niets liever dan dit voorwerp bemachtigen.

Hoe leuk dat er een nieuw deel is van De Torenclub. Hoewel een tweede deel is het goed als stand-alone te lezen. Maar lees eerst het eerste deel maar want als je houdt van avontuur met een vleugje geschiedenis zal je daar ook veel plezier aan beleven.  De hoofdstukken zijn van goede lengte, de vertelstijl is prettig en er zit een goed tempo in het verhaal.  De auteur is hierin gegroeid.  Vond ik in het eerste deel de verdeling van het tempo in het verhaal niet zo goed door trage start en lange aanloop waardoor het einde wat snel kwam, is daar in dit deel niets van te merken en loopt het verhaal in prettig tempo goed door.  Elke hoofdstuk gaat van start met een schuingedrukte letter en vanuit een ander perspectief. Dat geeft het verhaal net even dat vleugje mysterie wat een extraatje geeft.

De illustraties zijn beperkt en vind ik zelf niet van veel meerwaarde. Persoonlijk vind ik de  tekenstijl van de illustraties in het verhaal wat kinderlijk en eerder storend dan dat ze aanvullend zijn op het verhaal. De cover daarin tegen kan ik wel waarderen en sluit ook aan bij de cover van het eerste deel.

Lees je graag de bieb-bende boeken van Michael Reefs weet ik zeker dat je dit ook leuk gaat vinden !

recensie ” de pompoenprins en andere mooie sprookjes uit Italië ” Cristina Oliva, Cristina Carini en Anna Maria Colantoni

9789493265035/2022 vertaling:  Jen Minkman, illustraties en kaftontwerp : Mariska Maas,  uitgeverij Dutch Venture Publishing ” de pompoenprins ” is een klein bundeltje met vier sprookjes vertaald vanuit het Italiaans. Volgens de leeftijdindicatie/genre t fictie 7-9+ zijn. Het wordt uitgegeven op a5 formaat met een hard kaft. ( Ik zelf las een digitale versie voor mijn recensie). We gaan van start met een sprookje van Cristina Oliva ” de pompoenprins ” , tevens de titel van het boek. Prins Kevinick kent veel angsten. Zoveel angst dat zijn hart hard is geworden. Hard als een pompoen. Hij heeft wel veel liefde om te geven maar hij is bang dit te ontvangen en denkt zich veilig terug te trekken in zijn paleis. Dan komt er een geest op bezoek die hem in een echte pompoen verandert en de vraag is of hij nog gered kan worden en weer kan leven als prins. Een vleugje magie, een wijze les, ingrediënten van een sprookje ( *sprookje is van oorsprong een volksverhaal waarin vaak magie een rol speelt, vaak een levensles of wijze raad bevat en de fantasie van de lezer prikkelt) dit dit verhaaltje zeker bevat. Het leest lekker weg en hoewel erg voorspelbaar ( zoals de meeste sprookjes ) leuk om te lezen. Gezien de doelgroep is de voorspelbaarheid wel zo prettig en sluit het prima aan bij de leeftijd van 7+. Cristina Carini is de auteur van de volgende twee verhaaltjes: ” het verhaal van Brando en het verhaal van Doson”. “Het verhaal van Brando ” gaat niet zozeer alleen over de straatkat Brando maar ook over het vogeltje Soep, Elia, de zevenjarige Guinevere en wat muizen. Als de burgemeester kwaad wil en alle dieren weg wil hebben die los op straat lopen besluiten ze de hulp van elfjes in te roepen. “het verhaal van Doson” gaat over de duif Doson. Zijn overgrootvader was een beroemde postduif tijdens de Eerste Wereldoorlog maar nu worden de duiven alleen maar als vervelend en overbodig gezien. Zo erg zelfs dat er vergif wordt gestrooid om ze weg te krijgen. Wat er dan gaat gebeuren kan ik niet spoiler-vrij vertellen maar de duiven laten het niet zomaar gebeuren. Beiden verhaaltjes vond ik niet het niveau van het eerste verhaaltje hebben. Ik denk ook dat het beter geschikt is voor een wat jonger publiek. Met name het eerste verhaaltje over elfjes en de wat meer kinderlijke verteltoon. Daarnaast vind ik de verhalen wat op elkaar lijken. Niet alleen qua vertelstijl, wat je kan verwachten daar het dezelfde auteur is maar ook vanwege de boodschap van het verhaal. Het laatste verhaaltje is van Anna Maria Colantoni en heet ” een middag in het circus” waarin Lillo met zijn opa en oma naar het circus gaat en het heel erg naar zijn zin heeft. Na dit avontuur wil hij als hij groot is dompteur worden en met dieren werken. Die nacht droomt hij van alle dieren die hij zag maar ze waren niet in een circus en dat doet hem de ogen openen. Ook dit is een verhaaltje voor een wat jonger publiek. Het zou geschikt zijn om voor te lezen aan kinderen van 5 tot 7 jaar.  Het is een leuk verhaaltje met kinderlijke verteltoon. Door de boodschap in het verhaal zwicht het vrolijke jongetje in een moraalriddertje maar dat is hem vergeven. Het lijkt even dat hij zich tegenspreekt maar aan de andere kant is de naïviteit van een jong kind en de felheid om iets goed te doen hier in terug te vinden. En met zo’n duidelijke boodschap waarin heel duidelijk goed en fout wordt uitgelegd is hem dat vergeven. Het is een vermakelijk leesboekje met vier korte verhalen die ik dus eerder zou voorlezen aan een wat jongere doelgroep van 7-9+. Voor die jongere kinderen is het om zelf te lezen denk ik wel pittig al ligt het heel erg aan het kind.  De verhaaltjes worden voorzien van leuke en grappige illustraties van Mariska Maas die goed bij de teksten passen.

recensie ” de leugen “

9789403650814/2022

vertaling  Marjolijn Huiberts, uitgeverij Dutch Venture Publishing, genre new adult

” de leugen  ” is het eerste deel van de  convenience -trilogie waarin we kennis maken met de hoofdpersonages Dominique en Luca. Twee zeer aan elkaar gewaagde karakters waarbij letterlijk af en toe de vonken van de pagina’s af vliegen. De familie van Luca Zoric heeft een modellenbureau. Deze staat in een verkeerd daglicht nadat vader is veroordeeld en zoon Luca een beruchte playboy is.  Van dat laatste was Dominique drie jaar geleden zelf getuige toen ze het bed met hem deelde en hij na die ene avond niets meer van zich liet horen terwijl zij dacht dat ze modellenwerk kon gaan doen. Hoe naïef kan je zijn.  Het verhaal gaat dus drie jaar later van start als Dominique auditie komt doen en tot haar verbazing ( en schrik) weer oog in oog met Luca komt te staan. Hoewel ze niet wil toegeven voelt ze zich meteen weer tot hem aangetrokken. Het blijkt echter geen gewone auditie. Luca zoekt iemand die hem goede PR oplevert. Hij wil gaan trouwen om zijn image te veranderen. In ruil voor het huwelijk krijgt Dominique een modellencontract aangeboden wat haar carrière een flinke boost kan geven. Een mooi idee om op papier te trouwen en te baden in luxe maar in de praktijk blijkt het allemaal niet ideaal.  Luca blijkt meer voor haar te voelen dan een zakelijke overeenkomst én is bovendien erg jaloers. Daarnaast is het huwelijk niet de enige leugen die speelt.

Deze roman valt onder het genre ‘new adult’ het gaat net even verder dan een young-adult en houdt het midden tussen een roman en een bouqet-reeks boek. Verwacht dus geen hoogvlieger van een boek maar een vermakelijk verhaal.   Het leest lekker weg en ‘what’s in a name ‘maar als je van de boeken vijftig tinten grijs houdt zal deze je ook wel bevallen. Zoals gezegd kunnen de hoofdpersonages niet echt van elkaar afblijven en zijn deze erotische momenten niet achterwege gelaten in het verhaal. Sterker nog ze zijn de basis van het verhaal : erotiek en een dame die zich in de nesten heeft gewerkt, dit in een jasje van een vlot en makkelijk lezend verhaal.

Gelezen in april…

Eindelijk weer eens een lekkere leesmaand achter de rug!  Mede dankzij een vakantieweekje waarin ik gewapend met een tas boeken zat te onthaasten, wat prima lukte.   Ik las 16 zeer uiteenlopende titels, die ook net zo uiteenlopend waren, in mijn beleving, van niveau. Als ik sterren ( of cijfers ) uit zou delen heb ik zowel titels gelezen die een gouden vijf sterren krijgen als een nog maar net kleine 1 ster.

Ik las drie digitale boeken ( waarvan twee voor een blogtour begin mei) en de rest fysieke boeken. Hiervan waren er zes van mijn eigen ‘to-be-read-pile’ en de rest recensie exemplaren.

Een paar titels uitgelicht:

Mijn dochter moet lezen-voor-de-lijst en las daarom het boeken van Connie Palmen en Gerda Blees.  Ik heb ze ook gelezen mede omdat ze bij “Lucifer” iets had van wat lees ik eigenlijk en vanwege haar enthousiasme over “wij zijn licht”. Bij beiden deel ik haar mening. Het boek van Palmen kon mij niet bekoren maar  ” Wij zijn licht ” vind ik een onwijs mooi en origineel boek. Elk hoofdstuk heeft een ander perspectief, uiteenlopend van mens tot bijvoorbeeld een paar sokken. Goed doordacht en blij dat ik deze auteur heb mogen ontdekken. In mijn enthousiasme heb ik niet veel later het debuut van deze auteur, een verhalen bundel met 10 korte, zeer bijzondere verhalen, aangeschaft en met plezier gelezen.

Bovenstaande drie boeken hebben alle drie een link naar de Tweede Wereld oorlog. Alle drie een andere invalshoek en kant van de oorlog die ik niet eerder las.  Het eerste, waar ophef over was toen het uitkwam, over het redden van kinderen tijdens de bezetting waarbij de kinderverzorgsters een grote en gevaarlijke rol speelde.  In ‘geheime strijd’ het verhaal van een zeer jonge verzetsheld en in ‘tulpenjongen’ het verhaal over kinderen die na de oorlog in een vreemd land gingen aansterken na de hongerwinter.

Dit boek is al wat ouder en nadat mijn dochter het las vertelde ze dat ik het ook moest lezen en hier heb ik zeker geen spijt van. Het gaat over Caden die psychische problemen heeft. Hij leeft tussen waan en werkelijkheid en juist die episodes heeft de auteur sterk neer weten te zetten. Een verhaal vol emotie, mooie zinnen en een eye-opener.  Ik denk dat je door het lezen van dit verhaal meer kan begrijpen over hoe moeilijk jongeren het kunnen hebben als zij psychische problemen hebben en meer begrip kan opbrengen voor hun situatie. De strijd die Caden voert met zijn problemen raken je als lezer.  De auteur heeft kunnen putten uit situaties in zijn privé leven wat het nog realistischer maakt. Het is een al wat oudere titel en ik weet eigenlijk niet of er  een Nederlandstalige versie is maar mocht het je interesse hebben ga het dan zeker lezen !

Wat ik las in april: 

• Connie Palmen         Lucifer
• Gerda Blees               wij zijn licht
• Gerda Blees               aan dood gaan dachten we niet
• Stella Gray                 de leugen ( digitaal)
• Elle van Rijn               de créche
• Iris Boter                    zooitje ongeregeld
• Victoria Forester        het meisje dat kon vliegen
• Irma v Mourik            denk je dat je droomt
• Cristina Oliva ea         de pompoenprins (digitaal)
• Cliff de Rouw              geheim verzet
• Manon Sikkel             geheim agent Max
• Nadine Swagerman    maar ik bne jou niet
• Marianne vd Wal        de torenclub ( digitaal)
• Christina Wahlden      de tulpenjongen
• Neil Shusterman         challenger deep (engelstalig)
• Susan Nielsen              iets heel bijzonders

recensie “hoe beroof ik een bank “, Pim Lammers

9789045124544/2021

Pim Lammers is schrijver van zowel kinderboeken als boeken voor volwassenen. Zijn eerste prentenboek verscheen in 2017 en werd een jaar later bekroond met een Zilveren Griffel.

Loes Riphagen debuteerde in 2008 en is een bekroond illustrator. Haar prentenboek “ Coco kan het ! “ kreeg de titel “Prentenboek van het jaar 2021”. Naast haar eigen werk illustreert zij ook voor andere auteurs. Zij heeft een eigen herkenbare stijl die mooi aansluit bij dit grappige verhaal.

Het boekje ‘ hoe beroof je een bank?’ is uitgegeven in de serie ‘tijgerlezen ‘ van uitgeverij Querido. De serie is opgezet nadat onderzoek uitgewezen heeft dat kinderen het gelukkigst leren lezen als ze zelf naar een boek grijpen. De boeken hebben daarom als nadruk humor en spanning in hun verhalen. Ze bieden verschillende leesniveaus en zijn geschikt om voor te lezen en zelf te lezen. Kinderen willen graag grappige of spannende verhalen met illustraties. Daarom zijn deze boeken niet ingedeeld volgens technische leesniveaus en kan het kind zelf kijken waar het aan toe is om te lezen.

Grappig of spannend, dit boekje is allebei.  Max, Lotte en Mo willen de zwartvoet-bunzing redden. Een nobel streven maar daar is geld voor nodig dus moet er een plan komen. Terwijl ze hard  nadenken zegt Max, voor de grap, we gaan een bank beroven. Joris uit hun klas neemt dit serieus en wil wel helpen, want hij weet hoe dat moet. De voorbereidingen worden getroffen en de vraag is uiteraard hoe loopt dit af….

Zoals gezegd een grappig en spannend verhaal. Het heeft korte zinnen, een lekker dikke leesletter en hoofdstukjes van 2 a 3 pagina’s voorzien van de grappige illustraties van Loes Riphagen. Er is gekozen voor een beperkt aantal kleuren. Rood/oranje met zwart/grijs. Hierdoor blijven de illustraties eenvoudig maar er zitten genoeg details in. Met name de gezichtsuitdrukkingen/emoties weet zij goed te vangen in haar tekeningen. Het zijn leuke onderbrekingen en passen goed bij het verhaal.

De kinderlogica om aan het geld te komen om de zwartvoet-bunzing te redden is prima verwoord en je kan je goed in de hoofdpersonages verplaatsen. Dat ze de boel niet overzien is duidelijk en dat maakt het ook grappig. De opbouw van het verhaal is goed en het einde is ook een passende ontknoping van dit avontuur.

Een prettig leesboek met leuke cover en pakkende titel.

recensie ” Luna “, Pieter Koolwijk

9789047712503/2021

Pieter Koolwijk, illustraties Linde Faas, uitgeverij Lemniscaat

Pieter Koolwijk wist met zijn boek “ Gozert “de harten van menig lezer al te stelen.  In dit verhaal maakte we kennis met Ties en Luna ( en uiteraard Gozert). Na het lezen wilde we maar een ding en dat is weten hoe het verder zou gaan met deze personages. In juni 2021 verscheen het boek  Luna.

Luna is terecht gekomen in  Huize Hoopvol omdat ze stemmen  hoort die haar lastig vallen. Stemmen die alleen zei kan horen. Daar is ze al sinds ze zes jaar oud is. Ze woont daar al zo’n vijf jaar en Huize Hoopvol is helemaal niet zo hoopvol. Dus echt blij is ze niet.  Het gaat wel iets beter want ze mag nu elk weekend logeren bij Ties. De ouders van Ties vinden haar niet gek en vinden het fijn als ze komt logeren. Luna geniet van haar bezoeken aan Ties en zijn ouders ook omdat Gozert daar ook is. Gozert is de onzichtbare vriend van Ties . Luna kan hem ook horen dus is het nu ook haar vriend.  Het gaat steeds een beetje beter totdat haar moeder besluit naar een verlaten vakantiepark te gaan met Luna om elkaar weer beter te leren kennen en tijd met elkaar door te brengen. Luna ziet hier als een berg tegenop. Het lijkt haar saai want wat kan je nu beleven in een verlaten vakantiepark. Maar gelukkig is Gozert meegekomen en dan zal het wel meevallen met dat saaie gedoe

Al voor het boek verscheen was ik heel benieuwd naar dit boek.  Het heeft mij zeker niet teleurgesteld. Het is een prima vervolg op Gozert en ook goed zelfstandig te lezen. ( Niet dat je dit wilt want je wilt ook zeker Gozert lezen).  Ik weet ook niet of ‘vervolg’ het juiste woord is. Dezelfde karakters komen terug en de hoofdrol ligt nu bij Luna maar er is een andere weg in geslagen bij het vertellen van haar verhaal.

Maar ook hier is Gozert weer de Gozert die we kennen. Superdruk aanwezig. De zinnen die Gozert zegt zijn afgedrukt in een andere kleur en zo ook de stem van Kasper, een stem die ook alleen Luna kan horen.  Een goede keuze en  het verschil in kleurgebruik leidt niet af. Het geeft wat afwisseling in de tekst en maakt het door deze layout, samen met de illustraties, een prettig leesbaar verhaal. Sommige woorden zullen wat pittig zijn voor de wat jongere lezer maar worden in de context van het verhaal wel duidelijk.

Luna zelf wordt neergezet als een lief meisje die altijd voor een ander wil zorgen dat het goed gaat of fijn is. Ondanks dat haar ouders niet met haar kunnen omgaan kan ze dit begrijpen en wil ze haar best doen om de band met ( met name) haar moeder weer beter te maken. Naast onvoorwaardelijke liefde van een kind voor haar ouders en vriendschap is een belangrijk thema denk ik ook dat iets kan bestaan zonder dat je het ziet.

Het verhaal doet je Luna in je hart sluiten en in combinatie met de mooie illustraties van Linde Faas is er een weer een juweeltje neergezet die menig lezer met plezier zal gaan lezen.

gelezen in maart….

Het lijkt er op dat mijn leesdip aardig voorbij is… De afgelopen maanden was mijn concentratie ver te zoeken en in combinatie met chronisch tijdgebrek las ik geen letter meer.  Het tijdgebrek blijft nog wel een dingetje maar het lezen is weer een stuk ontspanning waar ik mij met plezier weer in kan verliezen. En daar ben ik zo blij om….  

Tijdgebrek, tja….  Naast mijn werk in de ouderenzorg, zo’n 32 tot 40 uur per week ben ik in januari weer een studie begonnen. De opleiding tot geriatrie verpleegkundige. Het is een eenjarige studie op HBO niveau en het is een leuke uitdaging maar kost vooral ook veel tijd. De lesvoorbereidingen, de verslagen, nog meer verslagen en oh ja verslagen snoepen menig uurtje op. Maar het is te overzien en ik ben mijn draai aan het vinden. Voor zo’n dinosaurus als dat ik ben ook een uitdaging want digitale leeromgevingen, toetsen op afstand, virtuele classrooms afgewisseld met fysieke lesdagen en heel veel praktijkopdrachten. Maar ik ben het levende bewijs dat je nooit te oud bent om te leren !

Wat las ik in maart:

• Rascha Peper                     Dooi
• Silvia Witteman                 Huisvrouwenmonologen
• Mark Groenen                   Wendigo
• Daan Remmerts de Vries   Geest
• Wim Hendrikse                  Jeugdzonde
• Peter J.L.M. Bernink            het festival 
• Alexandera Leijs                 de parenclub
• Tine Bergen                        vissen praten niet 

“Dooi “van Rascha Peper was het eerste wat ik van haar las. Mijn dochter moet boeken-lezen-voor-de-lijst en ik lees met haar mee. ( daardoor ligt nu Connie Palmen op mijn nachtkastje).  Het is een novelle over eenzaamheid, isolement en de dood.   Rascha Peper heeft een prettige vertelstijl en ik vond het een mooi verhaal om te lezen.

“De huisvrouwenmonologen” van Silvia Witteman is de basis van het toneelstuk onder productie van Rick Engelkes. Ik heb eerder verhalenbundels van haar gelezen en kon toen haar gevoel van humor wel waarderen. Bij dit boek heb ik mij alleen maar lopen ergeren. Het was totaal over de top en het leest ook echt als mensen die hun tekst opdreunen. Eenvoudig geschreven waardoor je het wel binnen twee uurtjes uit hebt maar achteraf zonde van mijn leestijd. Hopelijk is/was het toneelstuk beter maar ik ga er in ieder geval niet naar kijken.

“Wendigo” van Mark Groenen is van een heel ander kaliber. Wat een heerlijk gruwelijk verhaal !  Een wendigo is een monster uit de verhalen van de Noord-Amerikaanse inheemse bevolking. Een mens zou in een wendigo kunnen veranderen na het plegen van kannibalisme. Ze zijn razendsnel, onverzadigbaar en worden na elke ‘maaltijd’ groter en sterker. Je snapt dat een verhaal met die titel mij nieuwsgierig maakt. De horror-elementen in het verhaal worden goed neergezet en het is een aanrader als je van dit genre houdt.  Nederland kent prima fantasy/horror schrijvers, ze moeten alleen nog ontdekt worden bij een groter publiek.

“Geest “van Daan Remmerts de Vries is een wat ouder jeugboek maar zeker de moeite waard. Het gaat over een jongen die met zijn ouders naar Schotland emigreert, zijn internetverslaving te lijf gaat en het verlies van zijn zus moet verwerken. Een mooi verhaal.

“Jeugdzonde” is het derde verhaal in de Eyewitness-reeks van Wim Hendrikse. Ik ontving vorig jaar een digitale versie om te recenseren maar door mijn leesdip bleef hij liggen.  Van de uitgeverij ontving ik een fysiek exemplaar en heb ik het boek herlezen en inmiddels besproken op mijn blog. ‘Jeugdzonde ‘ is weer een heerlijke who-dunnit. 

“Het Festival” van Peter J.M.L. Bernink is een thriller rondom politieadviseur Koch. Corruptie en moord gaan hand in hand waarbij Koch ook in een kwaad daglicht wordt gezet. Ik vind de thrillers van Bernink heerlijk leesbaar en tot nu toe weet hij mij altijd wel te verrassen. Ik vond dit wel niet zijn beste Koch verhaal maar toch fijn te lezen.

“De parenclub” van Alexandra Leijs is combinatie tussen vijftig-tinten-grijs en de perikelen van het bejaardenhuis van Hendrik Groen. Als u nu fronst met uw wenkbrauwen kan ik alleen maar zeggen precies dat…  De hoofdpersoon gaat bij haar demente en zieke moeder langs en moet rondom haar de zorg gaan regelen. Op dat moment komt er een bericht van een oude vlam binnen en tijdens het dagelijks geregel en gedoe  denkt ze terug aan de romantische en erotische avonturen met haar ex.  Ik weet nog niet wat ik er van moet vinden maar het leest lekker weg, de vertelstijl is heerlijk snel en de verhaallijnen kloppen. Voor wat ontspannen leesvoer kan je dit wel pakken.

“Vissen praten niet” van Tine Bergen vond ik de leesverrassing van de maand. Wat een heerlijk boek! Ik liep in de boekhandel en heb het boek puur voor de cover meegenomen. Thuisgekomen ben ik gaan lezen en stopte pas toen ik de laatste bladzijde omsloeg. Een top boek.  Een psychologische roman. Kleuterleidster Flo wordt opgehaald door de politie voor verhoor omdat de vader van een van haar kleuters is vermoord. Flo had deze man verdacht van kindermishandeling en denkt in het verhaal terug aan alle gebeurtenissen. Over dood en moord, over ziekte en mishandeling, over verdriet en rouw.  Er zit veel in dit verhaal en zal er later nog een recensie aan wijden.  Het boek is uit 2019 maar als je het tegenkomt pak het op.

                           ———————————————————–

Voor april zie ik wel wat ik lees. Eind april mijn eerste examen dus braaf aan de studie maar daarna twee weken vrij dus dan gaat er een dikke stapel boeken klaar gelegd worden.   Ik ben afgelopen maand weer voorzichtig wat gaan bloggen en schreef zo’n elf recensies. Mijn streven is deze maand alle gelezen boeken voor “Kinderboeken&Y.A.”die ik afgelopen maanden lag te bespreken en in te sturen naar die site. Ik zal ze ook op mijn blog plaatsen. 

Mijn excuses aan de uitgevers en auteurs dat de ‘ klad ‘ er even in zat…  

 

 

 

 

 

 

 

 

recensie : “jeugdzonde”, Wim Hendrikse

9789464248890, uitgeverij Aspekt

Wim Hendrikse  schreef inmiddels zo’n 14 boeken waaronder een zestal over David Bowie, waarvan het grote publiek hem zal kennen. Inmiddels heeft hij ook een aantal thrillers op zijn naam staan die zeker aan te raden zijn als je van ‘whodunnit’ verhalen houdt. Van oldschool detectivewerk in een origineel jasje in geheel eigen stijl. Na zijn eerste thriller “familiegeheimen’ ( 2016)  kwamen de verhalen rondom detective Joop Hamelink en zijn bureau “Eyewitness”.  Na ‘ bloedband ‘( 2018) en ‘ duister verleden ‘( 2019 ) verscheen in 2021 ‘ jeugdzonde ‘.  De  Eyewitness-serie speelt zich af in Zeeuw-Vlanderen en hoewel dezelfde hoofdrolspelers zijn ze volledig onafhankelijk te lezen.

De afbeelding op de cover staart je doordringend aan, reden te meer om het boek op te pakken. De vormgeving is hetzelfde als de vorige delen. Witte achtergrond en zelfde lettertype. Ik hou daar wel van. Eenzelfde uitstraling op je boekenplank, ik word daar blij van! Hoewel ik in eerste instantie een digitaal exemplaar kreeg van de auteur ontving ik later de fysieke versie van de uitgever.  Als verassing een quote van een recensie van mij van de vorige titel achterin het boek.  Blijkt maar weer dat je mening toch gelezen wordt.

In dit verhaal krijgt hoofdpersonage Joop Hamelink livebeelden toegestuurd van de moord van een vroegere klasgenoot. De beelden zijn schokkend en is het begin van een bizarre zaak waarin Joop, tegen zijn wil, een rol in gaat spelen.  Joop zijn geheugen is niet al te best en als zijn oude klasgenote Lisa Jansen zijn hulp aanbiedt slaat hij dat niet af.  Als er vervolgens nog meer moorden volgen en er zelfs connecties zijn met het zomerkamp waar hij vijfendertig jaar terug met zijn klas was is alle hulp meegenomen. Lisa, nu journaliste, heeft echter een dubbele agenda waarbij zij levens op het spel zet.  Rechercheur Theo de Rooy bijt zich samen met Joop vast in deze zaak en wat begint met een brute moord lijkt het werk van een seriemoordenaar. En een Eyewitness verhaal zou geen Eyewitness verhaal zijn als er een bijzondere wending aan het verhaal wordt gegeven.

Korte hoofdstukken, veel details, prettig en eenvoudig taalgebruik typeren het werk van deze auteur. Ook het afsluiten van de korte  hoofdstukken doet hij op zeer eigen wijze. Waarbij soms een sarcastische ondertoon in de afsluitende zin, ik hou daar wel van.

Het verhaal is goed zelfstandig te lezen. Er worden korte beschrijvingen gegeven van de personages uit de vorige verhalen wat handig is als je die informatie dus hebt gemist omdat je die verhalen niet gelezen hebt.  Voor degene die de boeken wel gelezen heeft kan het soms iets te veel detail  zijn maar daar kan je gewoon door heen lezen.  Er zijn ook wat verwijzingen naar de vorige delen dus als je die later wilt gaan lezen heb je misschien wat teveel informatie verkregen.

Hoewel van start met een gruwelijke moord is de opbouw van het verhaal goed gedoseerd. Het is een echt detective verhaal waarbij de informatie gelijkmatig wordt uitgesmeerd over het verhaal waardoor je als lezer nog lang in het ongewisse blijft over het waarom en hoe. De details komen zeker ook aan bod bij de beschrijvingen van de moorden en het onderzoek. Dit maakt het verhaal realistisch net als de omschrijvingen van de omgeving en de personages.   Bijzondere personages met soms wel heel vreemde manier van doen. Deze personages worden sterk weggezet en gezamenlijk met de dialogen zijn ze de basis van een prima in elkaar gezette vertelling.

Hoewel genoten van het boek vond ik zijn vorige Eyewittness thriller wat meer aanspreken maar dat is persoonlijke voorkeur. Qua stijl is het een prima deel in deze serie en hopelijk is Joop Hamelink het detectivewerk nog niet zat….