“het werkstuk of hoe ik verdween in de jungle” Simon van der Geest

9789021414867/2019

Simon van der Geest, uitgeverij Querido

Simon van der Geest schrijft het liefst voor kinderen. Geen gekke keuze want hij is inmiddels tweevoudig winnaar van de Gouden Griffel.  Ik heb genoten van zijn boek ‘Spinder’ en was dus heel nieuwsgierig naar dit boek. Hij reisde voor dit verhaal van Paramaribo naar het hart van de Surinaamse jungle. Dat maakt het boek nog interessanter en mijn nieuwsgierigheid nog groter.

Hoofdpersoon uit dit verhaal is Eva. De tekst op de achterzijde begint met : “Eva heeft elf tenen, één beroemde moeder, en nul vaders. Oké, ze heeft wel een vader, maar haar moeder wil niets over hem vertellen.” Deze aparte vertelstijl, luchtig met hier en daar een knipoog maakt dit boek apart en heerlijk om te lezen. Een manier van vertellen waardoor je blijft lezen.

Eva moet op school een werkstuk gaan maken. Het onderwerp moet gaan over iets waar je iets meer over wilt weten. Haar vriend Luuk gaat het hebben over de Komodovaraan en zelf besluit ze het te gaan hebben over ‘biologische vaders’, iets waar haar juf niet zo blij mee is maar Eva bijt zich er helemaal in vast. Ze vindt oude post van haar vader en een cassettebandje met zijn stem. Waarschijnlijk woont hij in Suriname en omdat haar moeder haar niets wilt vertellen schakelt ze een televisie programma in om naar het land van haar vader te vertrekken en haar zoektocht verder uit te breiden.

Zoals gezegd een heerlijke vertelstijl met een mooie opbouw.  De introductie van Eva en Luuk, het zoeken naar het onderwerp voor hun werkstuk en dan uiteraard de zoektocht naar haar vader. Een zoektocht niet helemaal vrij van gevaar. En eigenlijk is Eva niet zo stoer maar ze doet het allemaal mooi even. Tot het laatste moment blijft het spannend of ze haar vader ook echt gaat vinden, komt ze in benarde situaties en brengt ze een hele televisieploeg en haar moeder in rep en roer. Een lekker eigenwijze dame die haar mannetjes staat!

De manier waarop het op papier is gezet is ook leuk gedaan. Naast het werkelijke verhaal vind je flarden van het werkstuk wat er tussendoor is verweven. Het lijkt net of het de echte notitieblaadjes zijn van Eva met haar eigen persoonlijke hersenspinsels en tekeningen er bij. Daarnaast houdt ze contact met Luuk via mail die ook als mail worden neergezet. Leuke onderbrekingen tussen het daadwerkelijk verhaal zonder te storen want het verhaal loopt lekker soepel door.

Als lezer lijkt het net of je mee bent op avontuur want je ziet levendig voor je wat Eva allemaal beleeft. En hoewel 388 (!) pagina’s dik je hebt het zo uit en dat vond ik best een beetje jammer….

Een dikke aanrader!

 

” de gouden kokosnoot” Tosca Menten

9789000370511/2019

Tosca Menten, illustraties Geert Gratama, uitgeverij Van Goor

Tosca Menten was in de maand waarin dit boek verscheen twintig jaar schrijver. Een boek waarin gestreden wordt om ‘de gouden kokosnoot’, de prijs voor de grootste blunder. De boeken die Tosca Menten schrijft zitten altijd vol met humor, blunders, gekkigheid (en hier en daar wat poep) dus eigenlijk verdient ze zelf wel de ereprijs als die er zou zijn in de competitie om ‘de gouden kokosnoot’.

De familie Kokos is een familie vol vrolijke klunzen. Ze zijn daar zelfs trots op en hebben zelfs een familieprijs voor het best blunderende familielid.  De blunders worden bijgehouden en eenmaal per jaar wordt tijdens de familiedag gekeken wie de grootste blunder op zijn naam heeft staan en die krijgt de hoofdprijs ‘de gouden kokosnoot’.  Dit jaar is een jubileumjaar, de 50e ‘ gouden kokosnoot’ wordt uitgereikt. Pom zou deze graag willen winnen.. Maar haar moeder is de netste en keurigste dame van de familie die niets met dat gestuntel te maken wilt hebben. Ze verbiedt Pom om er zelfs maar aan te denken een blunder te begaan. Pom gaat echter met neef Titus op onderzoek uit om te ontdekken waarom haar moeder zo anders is dan de familie en krijgt zelfs les in blunderen om weer een echte Kokos te worden.

Dit alles in een lekker leesbaar verhaal, korte hoofdstukjes, aangevuld met grappige illustraties van Geert Gratama. Deze illustraties vullen het verhaal aan en door de onderbreking zal het verhaal ook zeker aan slaan bij kinderen die in eerste instantie niet snel een boek zullen lezen. Als ze hier echter in beginnen zullen ze er zeker plezier aan gaan beleven.

Het kan niet anders dat dit weer een echt Tosca verhaal is geworden. Hilarisch en tegen het absurde aan, volwassenen die voor de gek ( en voor het blok) worden gezet. Heel gewone maar o zo ongewone kinderen in een net zo ongewone situatie. Gegarandeerd lachen en onder al die humor toch een boodschap. Je hoeft niet perfect te zijn want dat is  niemand. Elkaar accepteren en vriendschap zijn belangrijker dan netjes en braaf te zijn!

“de Torenclub, het geheim van de grafheuvel” Marianne van der Wal

9789492585462/2020

Marianne van der Wal, uitgeverij Dutch Venture Publishing

Marianne van der Wal haar grootste hobby is het schrijven van verhalen en deze hobby bracht haar eerste jeugdboek. Een spannend avonturenverhaal voor kinderen van 10-12 jaar waarbij de geschiedenis een grote rol speelt.

In ‘ de Torenclub, het geheim van de grafheuvel‘ maken we kennis met Joost en Karlijn. Ze zijn vrienden en zitten ook bij elkaar in de klas. De vader van Joost is directeur van het plaatselijke oudheidkundig museum. Dit museum trekt steeds minder bezoekers en faillissement dreigt. Als dit zou gebeuren zou Joost moeten verhuizen omdat zijn vader al een baan bij een ander museum heeft aangeboden gekregen.  Joost en Karlijn vinden dat het museum opgepimpt moet worden maar een ‘archeologisch pretpark’ ziet zijn vader niet zitten. Als op school wordt verteld over de grafheuvels in de omgeving en krijgt Joost het idee om hiernaar op zoek te gaan. In de hoop iets aan te treffen wat het museum zou kunnen gebruiken om meer bezoekers te trekken en zodat hij niet hoeft te verhuizen. Daarnaast is het natuurlijk ook heel erg spannend om op ontdekking te gaan. Zeker ook met het verhaal in het achterhoofd over de Tiran van de Veluwe die levend begravend zou zijn. Als ze in het Tumulusbos een grafheuvel gevonden hebben blijkt dit echter een heel bijzondere ontdekking want deze is verbonden met een ondergronds gangenstelsel en ze vinden een steen met een vreemde spreuk. Door deze ontdekking belanden ze in een spannend avontuur en stuitten ze op een heel oud geheim.

‘de Torenclub‘ is een prettig leesbaar verhaal. Korte hoofdstukken, korte zinnen en qua taalgebruik passend bij de doelgroep van 10-12 jaar. De hoofdpersonages zijn een gewone jongen en meisje waardoor herkenbaarheid en betrokkenheid bij de jonge lezers er zeker zullen zijn. Ook omdat het in principe in het heden plaats vindt en zowel Karlijn als Joost gewoon naar school gaan en uiteraard in de klas ook de standaard pestkop hebben zitten, die  in het verhaal een rol krijgt toebedeelt.

Vanwege de speurtocht naar een archeologische schat is het verhaal ideaal om de geschiedenis in het verhaal te weven en dat is goed gelukt. Zo krijg je als lezer toch nog een stukje historie mee.  Het boek leent zich dan ook prima voor het kinderboekenweekthema van dit jaar.

We openen met een proloog dat zich afspeelt in 1472, mooi beeldend beschreven. Het duurde even voordat ik dit stuk kon plaatsen in het verhaal omdat dit wat langzaam van start gaat. Er is een lange introductie maar meer over de grafheuvels en omgeving/ situatie dan over de personages. Hierdoor worden niet alle personages dieper uitgewerkt. De nadruk ligt wat meer op Joost terwijl ik het idee had dat Karlijn toch ook een aardige hoofdrol heeft in het geheel.

Na een wat langzamere start is er een prima opbouw en loopt de spanning op waardoor je wel wilt blijven lezen.  De ontknoping is naar mijn idee dan weer wat te snel. Dus qua verdeling van het verhaal had het wat anders kunnen zijn ( kortere introductie en wat betere opbouw naar einde toe), maar ik denk dat de doelgroep zelf daar geen problemen mee heeft en vooral geniet van dit spannende avontuur vol achtervolgingen en raadsels.

Aan het einde van het verhaal komen de vrienden bij elkaar en fantaseren ze over een nieuw avontuur.  Dat biedt perspectief, ik ben benieuwd !

 

Ik las voor de blogtour de digitale, niet gecorrigeerde versie, met dank aan DVP voor het beschikbaar stellen hiervan.  Hieronder zie je de andere blogs die mee doen aan de blogtour.

• lees mee met mij
• booksofhopeanddreams
• belgiumbibliophile
• heavenleighbooks
• thebookdrangsnook
• in de boekenkast
• floor flawles
• interesses van renneke
• ikhouvanhorrorfantasyenspanning
• sjm schrijft
• de juf leest
• dianes boekenhoekje

“Ottilie en de drochtenjagers” Rhiannon Williams

9789025771461/2019

Rhiannon Williams, vertaling Sofia Engelsman, uitgeverij Gottmer

Ottilie en de drochtenjagers is het debuut van de  Australische Rhiannon Williams . Het is het eerste deel van een spannende en avontuurlijke trilogie met daarin Ottilie, een meisje van dertien jaar, in de hoofdrol

Ottilie Bolder, haar broertje Waldemar ( Wallie) en hun moeder Freddie wonen in een verlaten hol in Moerasland.   Ottilie gaat vaak met haar twee jaar jongere broertje op stap en ondanks de armoede weten ze zich best te redden. Op een dag komt Wallie echter niet thuis. Ottilie is bang dat hij ontvoerd is door de Lechlanders, bewoners van een wereld naast die van hun, die uit zijn op jonge kinderen. Althans volgens de verhalen die zij altijd heeft gehoord.  Ze komt er echter achter dat Wallie is ontvoerd door de drochtenjagers. De drochtenjagers is een organisatie die jaagt op wilde monsters (drochten) en ontvoeren jonge kinderen. De jongens worden opgeleid tot drochtenjager en om de grens tussen Moerasland en Lechland te beschermen. De meisjes werken in het kamp en doen onder andere opruim- en schoonmaakklusjes.  Om Wallie te bevrijden moet ze hem eerst vinden en  vermomd Ottilie zich als jongen en kan zo mee trainen en ongemerkt naar haar broer zoeken.

Wat een heerlijk avontuur !  De auteur weet een zeer mooie wereld te  schetsen vol bijzondere mensen en wezens. De omschrijvingen zijn beeldend en vloeiend waardoor je meteen in de wereld zit en kunt verdwijnen in dit spannende verhaal. Het is origineel en mysterieus maar er komen ook onderwerpen in voor die je in het dagelijkse wereld ook voorbij ziet komen. Bijvoorbeeld het stereotype ‘meisjes aan de opruim en jongens op jacht’. Ottilie bewijst toch maar mooi even dat meisjes net zo stoer kunnen zijn en zij weet haar mannetje wel te staan.

Ottilie is naast een stoere tante die alles voor haar broertje over heeft op sommige momenten ook super onzeker, wat niet raar is op deze puberleeftijd. Hierdoor kan het niet anders dan dat je een empathie voor deze jongedame hebt. Naast haar worden de andere karakters ook voldoende uitgediept en er komen mooie vriendschappen tot stand in het verhaal. Naast vriendschap komen er ook thema’s als heimwee, verdriet, houden van om een hoekje kijken.

Kortom een boek met veel inhoud maar daarnaast gewoon een geweldig avontuur waarin je verdwijnt en halsreikend uitkijkt naar het volgende deel !

Voor jongens en meiden vanaf negen jaar

 

“Bart Zonderland en de Paladijnen van Oberon” D.C. Dibbits

9789082864915/2019

D.C. Dibbits, uitgeverij Bart Zonderland

In 2018 schreef D.C.Dibbits het eerste deel  “Bart Zonderland en de geheimen van het Donkerwold“ een origineel en apart verhaal. De uitgeverij draagt de naam Bart Zonderland en het is dan ook in eigen beheer uitgegeven. Dat moet de auteur bijzonder trots maken en zeker als er dan ook deel twee mag verschijnen.

In het eerst boek maken we kennis met de twaalfjarige jongen die baalt dat de geplande reis in de zomervakantie niet door kan gaan en hij de hele zomer thuis mot blijven. Zijn ouders gaan wel naar het buitenland en zijn oom en tante komen oppassen. Bart vindt dat maar niets en vlucht vaak het huis uit en gaat geregeld met zijn vriend naar het Donkerwold, een bos waar veel spannende verhalen over worden verteld. Bart besluit zelfs een nacht in het bos te blijven en dat is het begin van een groot avontuur. Boswachter Roothooft is ontvoerd door de Woudbokkels en Bart krijgt de opdracht hem te redden. Verder wordt hij ‘ beschermer van het woud” iets waar hij ook aan moet wennen…

Na zijn spannende avontuur belanden we in deel twee: “de Paladijnen van Oberon”. We gaan van start waar Bart zoveel mogelijk aan zijn vriend Paul wilt vertellen over wat er allemaal is gebeurd in de zomervakantie. Omdat hij zelf nog steeds niet kan geloven, laat staan begrijpen, wat er is gebeurd is dat een lastige kluif.  Samen gaan ze op bezoek bij boswachter Roothooft en die deelt een groot geheim met de jongens. In de boerderij van Roothooft komen Bart en Paul vreemde mannen tegen en ook de Woudbokkels komen weer op het toneel. Bart is nog steeds niet stoer maar doet zijn best zijn angsten te overwinnen. Genoeg materiaal voor weer een spannend avontuur over een eigenlijk heel gewone jongen. Dit gegeven zal dan ook zeker aanspreken.

Wederom weer een lekker dik jeugdboek van meer dan 300 pagina’s. Doordat Bart in het begin Paul gaat vertellen wat er allemaal is gebeurd krijg je als lezer weer even een terugblik en zit je al snel weer in het verhaal.  Het is wel raadzaam om eerst deel een te lezen. De terugblik is namelijk niet voldoende om het tweede deel volledig te snappen ( en te waarderen) als je het eerste boek niet gelezen hebt.

De vormgeving en het lettertype zijn hetzelfde als het eerste boek, net als de duidelijke hoofdstukaanduidingen en lengte hiervan. De cover is een afbeelding van illustrator Nathalie Antalvari en heeft een mooie sprookjesachtige kleursetting. Het past ook prima bij het eerste boek en geeft ook het mysterieuze van het verhaal meer.  Ik vind het altijd heel fijn als een boeken uit een serie goed bij elkaar passen.

In het eerste boek vond ik de schrijfstijl soms iets te kinderlijk en af en toe waren de beschrijvingen wat veel waardoor het tempo wat lager kwam in het verhaal. In dit boek was dit niet het geval. Het tempo was hoger waardoor de spanning beter verdeeld was en je lekker door het verhaal gaat. Ik ga verder niet op de inhoud in maar zoals Bart Zonderland groeit in zijn rol als ‘beschermer van het woud’ is de auteur verder gegroeid in zijn vertelstijl. Het verhaal is origineel, met prima opbouw en het heeft een mooi (open) einde. Ik vond het beter als het eerste deel omdat je ook de personages beter leert kennen en er gewoon dus meer tempo in zat.

Het is leuk voor zowel jongens als meisjes vanaf groep 7 a 8 van de basisschool die van avontuur en fantasy houden.

” het geheim van de zwarte rots ” Joe Todd-Stanton

9789025878191/2019

Joe Todd-Stanton, vertaling Studio Bos, uitgeverij Leopold

Joe Todd-Stanton groeide op in Engeland en volgde een studie illustreren. Inmiddels heeft hij al meerdere prentenboeken op zijn naam staan waaronder het mooie “ het geheim van de zwarte rots”.

In dit bijzondere prentenboek ontmoeten we Erin, die met haar moeder en haar hond Max bij een vissersplaatsje woont. Haar moeder gaat elke dag de zee op met haar vissersboot maar hoe graag Erin ook wil mag ze niet mee. Er is namelijk een gevaarlijke zwarte rots die boten laat verdwijnen dus is het beter als ze wacht op de wal tot haar moeder terug komt.

Erin vind het heerlijk als de mensen de legende van de zwarte rots vertellen en juist door al die spannende verhalen wil ze steeds liever naar zee om hem te zoeken. Ze verstopt ze elke dag op de boot van haar moeder maar Max de hond ruikt haar met zijn speurneus en dan moet ze weer aan wal blijven.  Op een dag weet ze Max te omzeilen en gaat ze mee naar zee. Er is echter  een dikke mist en de boot botst bijna op de zwarte rots, de boot draait en Erin valt in het donkere water. Wat ze daar ziet is onbeschrijfelijk en ze ziet ook de zwarte rots met andere ogen. Helaas denken de mensen alleen maar aan gevaar als ze denken aan de zwarte rots en willen hem vernietigen. Erin wil dat dit niet gebeurd en bedenkt een plan.

Het boek heeft een mooie linnen cover met reliëf  waardoor je bijna de diepte van de zee kunt voelen. De pagina’s zijn gedrukt op milieu vriendelijk papier.  De illustraties zijn uitgevoerd in warme kleuren en vertellen een verhaal over het redden en behouden van de natuur. De tekst beperkt zich tot enkele zinnen die het verhaal versterken.

Door het gebruik van weinig tekst en sprekende beelden in de eenvoudige kleuren blijven de pagina’s rustig en wordt je als lezer gevangen in de mooie sfeer van het verhaal.

De hoofdpersoon Erin is een stoere meid ( met net zo’n stoere moeder ) die durft op te staan tegen de mensen voor het redden van de natuur. Een actueel thema maar vooral een heel mooi verhaal met heel mooie illustraties.

Ik besprak dit boek ook voor Kinderboeken&Y.A

 

“mijn grote oceaan” Katrin Wiehle

9789089673107/2019

Katrin Wiehle, vertaling Berd Ruttenberg, uitgeverij Hoogland & van Klaveren

“Mijn grote oceaan” is een mooi kijk- en beleef boek met mooie platen van Katrin Wiehle. Het is een hard kartonboek en valt op door zijn grote formaat (339 x 260 x 13 mm) en dat het een 100 procent natuurboek is.  Het is gedrukt met ecologische inkt op 100 procent kringlooppapier.

Als je het boek openslaat zie je een flink aantal vissen die je verder in het boek op kunt zoeken. Op elke pagina staat een korte zin waardoor je leest in welk stuk van de oceaan we zijn en zien we de vissen die daar leven. Bekende en minder bekende oceaan-bewoners zwemmen voorbij. Op de laatste pagina vindt je een aantal vissen die iets bijzonders kunnen en zijn. Die kan je dan ook weer op gaan zoeken in het boek.

Je kunt naast het zoeken ( en vinden ) van de dieren ook leren waar ze wonen, je kunt het gebruiken als tel en doe boek of om verhalen te verzinnen bij al deze bijzondere dieren.

Het is belangrijk dat kinderen bewust worden gemaakt van onze mooie natuur en daar kan je niet vroeg genoeg mee beginnen. Door hierbij dit boek te gebruiken kan je spelenderwijs vertellen over de vissen in de zee en genieten van de mooie platen.  Door het warme kleurgebruik en duidelijke illustraties zijn de illustraties toch vrij rustig ondanks dat er veel te zien is.  Een boek om nooit genoeg van te krijgen.

Ik besprak dit boek ook voor Kinderboeken&Y.A en gaf het daar vier sterren