“stukjes hemelblauw” Sue Durrant

De Schotse Sue Durrant volgde een opleiding tot schilderes maar wilde altijd schrijfster worden. Nu combineert zij het schrijven met schilderles geven aan kinderen. Stukjes hemelblauw is haar debuut. Het werd getipt door het DWDD-boekenpanel als een van de mooiste boeken die in oktober 2016 verscheen. In maart van dit jaar verscheen er een nieuwe druk met nieuwe cover en die mocht ik lezen voor Kinderboeken.

Stukjes hemelblauw gaat over de Zac ( Zackery) en Ira ( Miracle) die opgroeien zonder hun ouders. Ze verhuizen van het ene pleeggezin naar het andere tot ze zeven en negen jaar oud zijn en naar een kindertehuis worden gebracht. Huize Skilly in Londen waarvan Ira haar twijfels heeft over de directrice maar al snel gehecht raakt aan de bewoners en het personeel. Silas, de klusjesman en Hortense de verzorgster sluiten ze in hun hart. Ook met de meeste andere kinderen kunnen ze het wel vinden al worden sommige na verloop van tijd weer geplaatst in een pleeggezin. Omdat broer en zus samen willen blijven en al wat ouder zijn gaan ze er vanuit dat ze voor altijd in huize Skilly zullen blijven. Als ze dan een weekje op vakantie mogen bij een wat oudere lerares zijn ze verbaasd, verrast en vinden ze het maar wat spannend. Martha moet ook even wennen maar als snel blijkt dit het begin van een fijne tijd samen. Maar ze maken niet alleen leuke dingen mee er gebeurd ook iets heel ergs waardoor ze bang zijn dat Martha ze niet meer wil zien.

Het verhaal wordt vertelt vanuit Ira, ze houdt een dagboek bij en dat dagboek is wat de lezer leest. Tussen de tekst door vind je mooie illustraties van Katie Harnett. De titel slaat op een uitspraak van Ira tijdens een wandeling met Martha. Ze wandelen door een bos en als ze omhoog kijkt zegt ze “ik zie alleen maar stukjes hemelblauw”.

Dat mooie zinnetje treft eigenlijk het hele verhaal. Dat geluk in kleine dingen kan zitten.

De schrijfster heeft een goed beeld geschetst van het leventje van Zac en Ira. Over de belevenissen van het opgroeien in een kindertehuis, zonder vader of moeder. Dat het niet gewoon is dat je met je ouders op vakantie gaat en hoe moeilijk het is je te hechten aan andere die toch maar weg gaan of dat jij weer weg moet. Over vriendschap en vertrouwen.

Het verhaal is ontroerend, met grappige stukjes, spannende stukjes en zielige stukjes. Een verhaal met veel emoties en heerlijk om te lezen. Het leest ook lekker weg, de schrijfster weet met vlotte pen de lezer te boeien. Ongeacht je leeftijd. Dit is zeker een boek wat zowel voor jong als oud geschikt is en gewoon door iedereen gelezen zou moeten worden !

Titel: stukjes hemelblauw,  Sue Durrant, 9789030503750, Uitgeverij : Meis&Maas

Lees mijn recensie en andere leuke recensies op Nienke’s kinderboekenblog

Advertenties

“dit boek gaat niet over mevrouw Moes en haar kakkerlakken” Marieke van Hooff

Dit keer mocht ik voor Kinderboeken een titel lezen van Marieke van Hooff van uitgeverij Bakermat.  Een geweldig boek ! Daarom ook vijf sterren met een gouden randje!

Het boek gaat over de familie Ginderachter, een vader, moeder en zoontje die dagelijks tussen 10 en 12 uur vreselijk wiebelen. Dat valt niet altijd mee, zeker niet voor de moeder die tandarts is en eigenlijk het gebit van de president van Madagaskar onder handen moet nemen. Naast al dat gewiebel en een belangrijke president is er ook nog een vreemde butler, ringstaartmaki’s die de macht willen overnemen, een schietgrage veiligheidsagent en je vraagt je natuurlijk met zo een titel af wie die mevrouw Moes is, ook al zou het daar niet over gaan…

Vanaf de eerste pagina rol je in een avontuur waar je door heen vliegt. Het leuke is dat de schrijfster Marieke de verteller is en bij het gezin aanwezig is. Terwijl ze haar verhaal aan het vertellen is wordt ze te pas en te onpas onderbroken door de personages uit het boek omdat ze het verhaal willen beïnvloeden door hun eigen ervaring /herinneringen aan het verhaal. Hierdoor ontstaan er grappige situaties, mopperende figuren en twisten aan het toch al wat bizarre verhaal. Dit in combinaties met verschillende lettertypes en diktes en geweldige illustraties maakt dit boek tot een toppertje!

Lees het volledige bericht op Kinderboeken 

Boekgegevens:

Marieke van Hooff : dit boek gaat niet over Mevrouw Moes en haar kakkerlakken, illustraties  Melvin, uitgeverij Bakermat, isbn  9789059243989

 

“Max Kruimel deel 2: stank voor dank” Rachel Renée Russel

Voor de Kinderboeken-site las ik dit keer “de avonturen van Max Kruimel: stank voor dank” van Rachel Renée Russel. Een graphic novel voor 9+ uitgegeven door de Fontein.

Enkele jaren geleden was daar “het dagboek van een loser” en een nieuwe trend was gezet in kinderboekenland. Graphicnovels voor 9+. Boeken met een harde kaft, grappige lettertypes in verschillende combinaties en veel illustraties. Het lettertype is bij voorkeur een letter die er geschreven uit ziet alsof men daadwerkelijk iemand zijn dagboek aan het lezen is. Het onderwerp is meestal een lastige situatie op school en/of thuis waarin de kinderen zich zouden kunnen herkennen. Weinig tekst, veel humor en veel leuke tekeningen waardoor zelfs de kinderen die niet graag lezen er plezier in krijgen.

Als reactie op de loser-boeken was daar de muts-serie van Russell en ook dit was een groot succes. Al snel volgende er andere (anti-) helden en nerds zich op in dit soort graphic-novels. Vernieuwend was het allang niet meer en van de meeste komt het origineel uit Amerika en de Amerikaanse highschool is toch wel wat anders dan het onderwijs in Nederland dus hoewel de doelgroep 9+ is (en qua niveau van het boek klopt dat wel) zijn de thema’s en achtergronden soms wat ver van ons Nederlandse bed. Maar ik denk dat de kinderen daar zelf wel door heen prikken…

Lees mijn hele recensie op Kinderboeken

 

” Bender, missie red de tijger ” Lian Kandelaar

9789050116473/2018

Lian Kandelaar, uitgeverij KNNV

Lian Kandelaar schreef al eerder twee boeken Missie red de dieren en Azul, missie red de haai en nu zijn de tijgers aan de beurt. Met de opbrengst van haar boeken steunt ze de acties van het Wereld Natuur Fonds.

Bender is een jonge tijger die de wereld nog moet gaan ontdekken. Hij leeft in Sumatra met zijn broertje Xan, grote zus Joy en zijn moeder. In het begin laat zijn moeder hem nog spelen en op zijn kleine broertje passen als ze op jacht gaat, maar later moet Bender ook mee op jacht. Hij vindt het heel spannend zeker de eerste keer. Zijn moeder weet ook heel spannende verhalen te vertellen over wezens die op twee poten staan en alleen haar op hun hoofd hebben en een knalstok. Op een bepaald moment gaat het mis en wordt Bender gevangen genomen.

Saya is een meisje dat bij een dierenopvangcentrum woont. Als ze meegaat naar de stad om inkopen te doen ziet ze een tijger. Hij wordt door mensen vastgehouden die geld aan hem willen verdienen door toeristen foto’s te laten maken bij de tijger. Saya wil de tijger redden en probeert met haar nieuwe vriend Kamir een plan te bedenken.

Bender is een spannend verhaal voor kinderen vanaf zeven jaar. Het eerste deel van het boek is geschreven vanuit het perspectief van deze jonge tijger. Het is leuk om met hem de jungle te onderzoeken en door de ogen van een dier naar dingen te kijken en naar mensen.
In het tweede deel zien we het verhaal vanuit Saya, een jong meisje dat woont bij het dierenopvangcentrum waar de meest uiteenlopende dieren zitten. Door het verhaal heen wordt er ook over deze dieren verteld dus naast een spannend avontuur ook leerzame momenten. Waarbij de belangrijkste les uiteraard is dat je dieren met rust moet laten en niet moet vangen om er geld aan te verdienen. Persoonlijk vond ik het stuk vanuit Bender leuker om te lezen, maar het is wel een goede keuze geweest om het onderwerp van twee kanten te belichten.

Ik wil ook nog even de mooie illustraties van Kirsten Krijthe benoemen. Door het boek heen vind je heel mooie zwart/wit illustraties van haar hand. Het zwart/wit geeft meer diepte in de tekeningen en hierdoor komen ze bijna tot leven. Met name de tijgerprinten zijn zo levensecht dat je zowat denkt dat de tijger elk moment op kan springen. Hierdoor krijgt het verhaal net even dat beetje meer waardoor je je helemaal in kunt leven en mee kunt leven met de tijgers.

De cover komt van de site van de uitgeverij. Deze recensie verscheen eerder op Boekenbijlage

” Clara ” Pieter Feller & Tiny Fisscher

978942844118/2018

Pieter Feller & Tiny Fisscher, uitgeverij Droomvallei

Pieter Feller heeft al vele kinderboeken op zijn naam staan, waaronder de bekende serie over Kolletje. Tiny Fisscher is onder andere bekend van de mooie bewerking van  Alleen op de Wereld.  Samen zijn ze een serie over meidenvoetbal gestart en nu is er dus Clara.

Clara heeft een mooie hardcover die nostalgisch aandoet. Een cover die er uitspringt en waarvan ik meteen wist dat ik dit boek wilde lezen. Het bracht een beetje het gevoel van mij van jeugdsentiment omdat de boeken die ik vroeger las van Kruimeltje en Pietje Bel ook kaften hadden met deze kleuren en dat vleugje nostalgie.

Elke vergelijking houdt daar ook verder op. Want alleen de periode ( 1911) waarin het verhaal zich afspeelt is iets wat je in die andere boeken terug zult vinden. In dit boek is er een hoofdrol voor een stoere meid , iets wat in die tijd niet zo vanzelfsprekend was.

Clara zit op de lagere school en heeft daar een keer laten vallen dat ze ontdekkingsreiziger wilde worden. Hier werd om gelachen want meisjes die doen dat niet. Die gaan hooguit leren voor onderwijzeres om vervolgens te trouwen, stoppen met werken en kinderen te krijgen en te verzorgen. Haar vriend Koos vindt dat wel stoer en wil zelfs met haar mee op reis. Clara vindt het maar stom dat er vrouwen- en mannendingen zijn en wil het allemaal anders. Ze doet haar best om dit voor elkaar te krijgen. Als ze hoort dat er een echte wereldreiziger in de stad woont gaat ze naar hem op zoek om te vragen hoe je dat moet worden. Uiteraard loopt het allemaal net even anders dan je zou denken.

Het tijdsbeeld wordt goed weergegeven. Sommige dingen moesten uitgelegd, zeker voor de jeugd waar alles vanzelfsprekend is.  Warm  water uit de kraan, een kolenkachel en de manier waarop er tegen mannen en vrouwen werd aangekeken. Maar ook het feit dat een telefoon met snoer ( iets wat sommige zich al niet meer kunnen voorstellen) in die tijd niet iets wat in elk huis stond. Alles ging met de hand en er was een hoop armoede. Maar ondanks die armoede was er ook tevredenheid en hoe een kind met iets klein tevreden kan zijn is iets wat je nu helaas niet meer overal tegenkomt. Elke tijd heeft zijn charme en momenten maar soms kan je best nog wel eens wat oppikken van vroegere tijden.

Het boek is echter geen saaie geschiedenisles. Het leest als een leuk avonturenboek waarbij je ook nog wat leuke weetjes te horen krijgt.  Clara heeft het niet makkelijk maar staat toch  mooi  haar mannetje. Het is sowieso leuk dat er nu eens een hoofdrol voor een meisje is weggelegd in een verhaal wat zich in die tijd afspeelt.

Verder heeft het boek een prettige opbouw, een goede hoofdstukverdeling en prettig taalgebruik. Vanaf een jaar of acht is dit boek goed leesbaar.  Het is helaas te snel uit en net als Clara ben je benieuwd wat haar allemaal nog te wachten staat.  Hopelijk kunnen we dat snel gaan lezen.

 

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.

Mijn recensie is onderdeel van de blogtour omtrent deze titel.

Hieronder zie je de lijst van de andere deelnemers van de blogtour. Wil je weten wat zij van het boek vinden?  Klik dan op de naam om op hun blog te bezoeken!

1 mei   Mieke Wijnants recenseert

3 mei   Must read or not

7 mei   Letters en Spetters

11 mei Passie voor boeken 

 

“het fruitorkest” Joke Nijland

9789082710908/2017

Joke Nijland, uitgeverij Bo de Boekenwurm

Joke Nijland was jarenlang onderwijzer in het basisonderwijs en daarnaast werkte ze met peuters en volwassenen met een verstandelijke beperking. Zij richtte een poppentheater op, waarmee zij in heel Nederland voorstellingen gaf.  In de jaren ’90 had zij Poppentheater Mirakel in hartje Amsterdam. Zij werkte mee aan poppenfilm producties, het KRO-televisieprogramma Kiekeboe en Emma-TV in het AMC te Amsterdam.

Het verhaaltje gaat over Appie Appel en Bonita banaan. Die hebben genoeg van het geruzie tussen het groente en fruit op de marktkraam. Samen gaan ze op avontuur en ontdekken ze de kracht van muziek en vriendschap.

Het boekje “het fruitorkest” is een mooi hardcover boekje met een luistercd. Op de cd wordt het verhaal voorgelezen en de twee liedjes uit de tekst (uiteraard)  gezongen op muziek.  Het eerste liedje is kort en bondig, korte zinnen en weinig tekst en heeft een aanstekelijke deun. Het tweede liedje is wat meer tekst en ook wat lastiger denk voor de kleintjes om snel mee te kunnen zingen. Het gehele verhaaltje wordt in coupletten , op rijm, weergegeven waardoor je tijdens het voorlezen zelf ook al een beetje gaat meedeinen. Het wijsje spreekt kleine kinderen wat dat betreft goed aan. Het boekje is dan ook voor kinderen vanaf vier jaar. Thema’s zijn onder andere pesten, ruzie maken en vriendschap.

In plaats van getekende illustraties is er voor gekozen om foto’s te maken en daarin de poppen uit de theatervoorstellingen van de schrijfster te gebruiken. Origineel , dat zeker maar sommige poppen vond ik een beetje griezelig overkomen. Vooral de grimas van de banaan op de voorkant vond ik niet echt een uitnodiging om het boekje op te pakken.  Maar goed kinderen prikken daar waarschijnlijk sneller doorheen en zullen daar misschien  geen last van hebben. Het combineren van de poppen met de achtergrond van echte locaties vind ik wel erg leuk.

Doordat het op rijm is geschreven is het prettig om voor te lezen en spreekt het snel aan.  Voordeel van een cd is dat je dan niet altijd zelf hoeft voor te lezen en het is ook leuk te horen hoe de melodie van de liedjes is.  Zelf ben ik niet echt een fan van luisterboeken, ook hier vond ik het wat langzaam voorgelezen, dan lees ik liever zelf. Maar ik zie er wel het voordeel van in. Als je een kleuter hebt die tig keer hetzelfde boek wil lezen is het wel eens handig om ook eens een keertje een cd aan te zetten.

Een deel van de opbrengst van dit boekje gaat naar de goede doelen ” het vergeten kind” en “het Lilianne fonds ” om kinderen die het minder goed hebben te steunen.

Informatie over de schrijfster en de afbeeldingen zijn van het persbericht en de site van de uitgeverij.

 

 

 

 

” Björn, zes berenverhalen” Delphine Perret

 9789059088931/2018

Delphine Perret, vertaling Edward van de Vendel, uitgeverij Davidsfonds

Björn is een beer, niet te lang en niet te kort. Hij is mooi dik en een blije beer. Björn woont in het bos, samen met de wezel, de das, de uil, de eekhoorn, de haas en de koolmees. In het bos gebeurt van alles maar soms gebeurt er ook helemaal niks.

Een a5 boekje met groene kaft en daarop een zwart/witte illustratie van een beer die je een beetje doet smelten vanwege zijn koddige blik.  De pagina’s in een mintgroene kleur hebben kleine zwart/witte illustraties en worden afgewisseld met de korte stukjes tekst die  de verhalen vertellen.
In zes korte verhalen ( de bank,  carnaval, niets, het cadeau, een bril en het is tijd) maken we kennis met Björn en zijn vrienden. Wat maken ze daar mee in dat bos en hoe kijken ze tegen mensendingen aan?

Het zijn korte en eenvoudige verhaaltjes. Leuk om voor te lezen en zelf te lezen vanaf een jaar of zes. Daar zijn de korte zinnen zeer geschikt voor maar misschien  zullen sommige woorden nog wat lastig zijn. Samen lezen dan maar?  Wel zo gezellig!

Over anders mogen denken en doen en toch vrienden zijn.  Over vriendschap en gewone dagelijkse dingen die soms heel bijzonder kunnen zijn.  Want hoe denkt een beer over een vork en gaan zijn vrienden ook in winterslaap?

De eenvoud in de tekeningen,  in zwart / wit tegen een enkele gekleurde achtergrond brengt  vertedering met zich mee. Daarnaast weet de schrijfster wel duidelijke verhaaltjes te vertellen en dat is best knap gedaan. Dat je met een eenvoudige opzet een mooi boek kan neerzetten en verhalen kan vertellen. Door de onderwerpen is er  een herkenning bij de lezertjes en zo maken ze  kennis met een beer die je in je hart wilt sluiten.

Van mij  hadden het wel meer dan zes berenverhalen mogen zijn…

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.