“echt waar!” Frank Heine

9789463384018/2020

Frank Heine, uitgeverij Aspekt

Frank Heine (1945), werkte in de kunst en cultuur. Hij gaf leiding aan theater, muziekscholen en culturele centra. Hij schreef jaarverslagen, beleidstukken en publiciteitsteksten, redigeerde teksten en schreef al eerder romans. Daarnaast schreef hij korte verhalen en columns die je ook in dit bundeltje kunt lezen.

Naast meer dan 40 korte verhalen tref je ook een aantal gedichten en verzen aan. Het voorwoord is aan de hand van zijn partner die in het boek wordt genoemd als A. A. vraagt zich af of iemand zijn of haar partner goed kent en hoe goed kan je iemand eigenlijk kennen? Mijn tegenvraag of je het wel zou moeten willen, iemand helemaal kennen. Een beetje mystiek op zijn tijd kan immers geen kwaad? De gedichten achter in hebben dat mystieke waar je van kunt en mag genieten als dat je ligt.

Na het voorwoord gaan we van start met de korte verhalen en overdenkingen. De auteur heeft uit eigen belevenissen geput en een groot aantal is waargebeurd ( echt waar). Hoewel de onderwerpen zeer uit een lopen is een vleugje ironie wel een rode draad in de meeste stukjes die ik dan ook met een glimlach heb gelezen.

De titels ‘thuiszorg’ en ‘ wmo’ trokken uiteraard als eerste mijn aandacht ,vast vanwege mijn werkveld, en heb ik met meer dan plezier gelezen. Hier gaat het een keer niet over de nodige zorg maar hoe een slimme, onaangename man, na een keukentafelgesprek wel een heel bijzondere manier verzint om zijn zorg in te kopen. Heerlijke humor met een dun zwart randje.

Door de grote variatie en prettig leesbare korte verhalen is het een perfect bundeltje om op te pakken en willekeurig open te slaan. Fijne tussendoortjes, ideaal voor een verloren momentje.

Na de korte verhalen volgen er een dertiental gedichten en zes mystieke verzen. Ik ben geen gedichtenmens en zal ze daarom verder niet bespreken behalve dat ik wil zeggen dat ze zeer toegankelijk zijn, zelfs voor een leek als ik. Het lezen van een gedicht en hier iets uit halen is voor een ieder heel persoonlijk. Zoals gezegd heb ik er zelf niet veel mee maar ik moet zeggen dat “ tweede kerstdag”, “ allerzielen” en “nachtgebed” mij toch wel over konden halen ze te herlezen en zeker te waarderen.

Ik moet zeggen dat ik zelf nooit snel een gedichtenbundel op zou pakken en door deze toe te voegen heb ik toch hier kennis mee gemaakt. Ik denk dat door het samenvoegen van genres je een groter publiek zou kunnen bereiken. Al zou ik als ik kon kiezen liever nog wat van zijn verhalen willen lezen.

 

Deze recensie verscheen eerder op de site ik hou van historische, leerzame boeken en romans  van Tazzy Jeninga

” Moppereend” Petr Horáček & Joyce Dunbar

Vandaag zijn de Nationale Voorleesdagen 2020 van start gegaan ! En Moppereend is het prentenboek van het jaar !  Ik besprak dit boek eerder voor Kinderboeken en nu dus een goede reden om deze recensie nog even te delen op dit blog.

9789047710646,uitgeverij Lemniscaat

Petr Horáček en Joyce Dunbar maakte een heerlijk prentenboek over een mopperige eend waar je eigenlijk stiekem een beetje vrolijk van wordt als je haar voorbij ziet sjokken op de cover.

Het zit eend niet mee. Ze is mopperig want de vijver is opgedroogd en nu weet ze niet wat ze moet doen en ze heeft niemand om mee te spelen. Een klein grijs wolkje boven haar hoofd geeft haar gevoel weer en als ze op pad gaat drijft het wolkje mee. Vervolgens komt ze langs  een hond, een varken, een haan, een konijn, een schildpad en een geit. Elke dier vraagt of ze zin heeft om wat te gaan doen maar ze wil al die dingen niet doen die de andere dieren wel leuk vinden. Na elk bezoekje moppert ze nog meer en het wolkje wordt groter, en groter, en groter..en ook de andere dieren worden er niet blij van. Tot dat het wolkje niet alleen heel groot is maar ook heel zwart en barst open. En daarna gebeurd er iets verrassend…

Moppereend is een fijn prentenboek. Je komt langs een aantal boerderijdieren die allemaal iets anders leuk vinden. Zo leer je al lezend dat niet iedereen hetzelfde leuk vindt of hoeft te vinden. Ook merk je dat als er iemand zo boos en mopperend is dat het aanstekelijk is en dat dat nou niet zo gezellig is. Gelukkig is het tegenovergestelde ook het geval.

De illustraties zijn grappig, herkenbaar en de tekst is eenvoudig en goed te begrijpen, ook voor de allerkleinsten. Ook de speelsheid met de letters doet het zoals meestal in prentenboeken goed. Niet alleen het wolkje wordt groter maar ook het woordje groter, waardoor je als je het voorleest ook meteen wat harder gaat praten..  Niet alleen de tekst maar ook de kleuren passen goed bij het verhaal.  De opbouw en het verhaal is prima en eigenlijk kan ik geen minpuntje benoemen.

Het is een heel fijn prentenboek om samen te lezen en stiekem heb ik een zwak voor deze heerlijke moppereend gekregen en ik hoop jullie na het lezen ook.

Van het prentenboek is ook een speciale versie met een knuffeltje en nu voor de Nationale Voorleesdagen is er nu een mini-editie voor een mooi mini prijsje van € 5,25

Voor meer informatie kan je terecht op de site van de Nationale Voorleesdagen

“Lang leve ons , wie willen we eigenlijk zijn? ” Claudia de Breij

9789492928818/2019

Claudia de Breij, uitgeverij Pluim

Claudia de Breij  (13-03-1975), is cabaretier, liedschrijver, televisiemaker en radio-dj.Het grote publiek zal haar voornamelijk kennen als cabaretier, als tafeldame bij ‘de wereld draait door’ en haar radiowerk bij 3FM.  Ze schreef lange tijd columns voor kranten en tijdschriften. In 2009 verschenen er twee boeken  te weten ‘krijg nou tieten! ‘  en ‘dingen die fijn zijn’. Eind 2015 verscheen ‘ Neem een geit’ een boek vol wijze lessen waar ik zeker van heb genoten. Eind vorig jaar ( 2019) verscheen ‘lang leve ons’ bij uitgeverij Pluim. Meer dan dertig korte stukjes met daarin overpeinzingen en wie weet wel antwoorden op vragen die hierin naar voren komen.

Het bundeltje heeft een mooi harde kaft en is voorzien van typische Hollandse tafereeltjes, sommige met Claudia de Breij er zelf op. Het weergeven van deze collage als achtergrond van de titel in grote, dikke witte letters, trekt je aandacht en doet vrolijk aan.  De onderwerpen die Claudia de Breij echter naar voren brengt zijn niet altijd vrolijk maar door haar manier van overdenken, relativeren en benoemen komt de cabaretier in haar naar voren en lees je de stukjes toch allemaal met een glimlach op de lippen.

Het eerste stukje heeft als titel “ Snap jij het soms ook allemaal niet meer?  Dan is dit boek voor jou!” Het gaat voornamelijk over de verwondering en het niet begrijpen van het leven, hoe mensen met elkaar omgaan ( of juist niet).  Mensen stellen retorische vragen en maken zich druk over de belastingen, racisme, #metoo, sociale media en het klimaat maar wel allemaal op hun eigen manier zonder naar redenen of antwoorden van anderen te luisteren.  En hoe de wereld juist wat fijner en mooier zou zijn als we wel eens de antwoorden op die (retorische ) vragen durven te geven of in ieder geval te zoeken.

In de korte to-the-point stukjes komen haar overpeinzingen langs. Vragen of kraken goed is of fout, over waarom je belasting betaald en of de zaken die de Staat koopt van ons belastinggeld wel nodig zijn, over racisme, seksisme en tradities.  Zelfs de vraag of witte mensen ook mensen zijn wordt beantwoord (kort en krachtig) .  Het geheel is vrij politiek gericht en dat kan ook niet anders denk ik omdat veel vraagstukken over hoe wij leven in Nederland met politiek te maken heeft. De brief aan de president in deze bundel vond ik dan ook erg sterk en ik hoop dat meneer de President deze ook zal lezen.

Haar vertelwijze is luchtig en vlot, hier en daar wat sarcasme, ik hou er wel van. Terwijl de onderwerpen niet altijd luchtig zijn leest het geheel lekker weg. Dit komt denk ik ook doordat zij het bij zichzelf houdt door eigen ervaringen uit haar eigen leven te delen. Omdat je haar, en haar stem, kent lijkt het net of je haar hoort vertellen terwijl je leest. Liefhebbers van haar werk zullen hierdoor het boekje snel ter hand nemen.

De grote vraag of tijden veranderen of dat mensen de veranderingen zelf veroorzaken wordt niet echt beantwoord maar je kunt bij jezelf te raden gaan hoe dat nu zit. Af en toe vind je toch tijdens het lezen dat er een spiegel wordt voorgehouden en kan het geen kwaad even te bedenken hoe jij over deze kwestie denkt. Ik kon mij geregeld vinden in de hersenspinsels van de auteur en persoonlijk mag zij van mij het stokje in Den Haag wel een tijdje overnemen (of haar bundel voor te lezen in de Tweede Kamer) . Gewoon om de boel daar wakker te schudden en een andere kant op te laten waaien.

“de rode draagdoek” Manouk van der Meulen

9789463385060/2019

Manouk van der Meulen, uitgeverij Aspekt

Manouk van der Meulen ken ik vooral als actrice en met name haar rol in de tv-serie “Spijkerhoek” van zo’n dertig jaar geleden. Ze speelde in meer dan vijftig films en tv-series. De roman ” de rode draagdoek ” is haar schrijversdebuut.

In ‘ de rode draagdoek’ is de zeventienjarige zwangere Ana in de steek gelaten en vertrekt ze naar Oeganda. Daar wil ze als vrijwilliger bij de olifantenopvang , Kikwayi, te gaan werken.  Ze doet haar best haar zwangerschap te verbergen en gaat aan de slag. Het leven is harder en zwaarder daar dan ze had verwacht. Op de markt komt ze een marktkoopvrouw, Kyara tegen die haar een ‘rode draagdoek’ geeft voor haar nog ongeboren baby.  Ana is in de veronderstelling dat Kyara haar zal steunen. Na de geboorte van haar baby wil ze terug naar Londen en vraagt Kyara voor haar baby te zorgen. Kyara stuurt haar weg en ze vertrekt met kind en al naar Londen om haar af te staan voor adoptie. Ze wil haar leven in Londen weer oppakken maar slaagt hier niet in omdat haar hart toch in Afrika bij de olifanten ligt.  Ze gaat weer terug naar Kikwayi en bouwt daar haar bestaan op. Na jarenlang hard werken komt er bezoek en dat brengt een grote verrassing met zich mee.

Ik kan niet anders zeggen dat ik blij verrast ben door dit boek. Het is een mooie vertelling met een lekker tempo. Hoofdpersonage Ana is goed neergezet en door het verhaal heen krijg je meer te weten over haar achtergrond en wat er allemaal met haar is gebeurd zodat je snapt waarom ze de keuzes heeft gemaakt en daar begrip voor op kunt brengen. Sowieso weet de auteur de informatie over personages en de omgeving goed te doseren.  Ook het beeld wat geschetst wordt geeft je bijna het gevoel in het verhaal te verblijven en dat je de warmte van Afrika over je rug voelt glijden. Het lijkt net of je meeloopt door het olifantencentrum. Het leed die deze dieren is aangedaan is schokkend en niet goed te praten. Hoewel het boek fictie is weet je dat dit in het echt helaas ook gebeurd. Hierover te lezen geeft een extra laag in het verhaal.

De hoofdstukken zijn kort en krachtig en het verhaal is over opgesplitst in drie delen (voor de baby, met de baby terug naar Londen, terug in Afrika). Hoewel een logische verdeling maakt het in de vertelling niet uit omdat het in zijn geheel doorloopt. Door het gebruik van de korte hoofdstukken en toegankelijke taalgebruik is het prettig lezen. Verder weet zij de lezer nieuwsgierig te maken en te houden waardoor je pagina na pagina om blijft slaan en door het verhaal heen vliegt.

Een goed verhaal waarin een zeventienjarige uitgroeit tot een sterke vrouw met een mooi afgerond einde.  Ik hoop in de toekomst meer van Manouk van der Meulen te mogen lezen.

 

 

Met dank aan uitgeverij Aspekt voor het beschikbaar stellen van het recensie exemplaar. De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.

 

” huis van glas ” Len Vlahos

9789045211688/2017

Len Vlahos, vertaling Sandra C. Hessels, uitgeverij Karakter

Len Vlahos studeerde filmwetenschappen en heeft zich in de muziekbranche gestort met zijn punkrockband in de jaren tachtig. Dit was niet echt het succes wat hij had gehoopt en hij dook in een andere passie, in het boekenvak. Persoonlijk ben ik blij dat hij dit gedaan heeft want de roman “ huis van glas” kan ik van harte aanbevelen!

De hoofdpersonage in het boek is Jared Stone, getrouwd en vader van twee tienerdochters. Jared is ook nog eens ongeneeslijk ziek. Hij heeft een glioblastoom multiforme, dat is een kwaadaardige hersentumor graad 4, of te wel niets meer aan te doen. In eerste instantie trekt hij zich terug en brengt niet eens zijn gezin op de hoogte tot hij bedenkt dat als hij sterft zijn vrouw en kinderen berooid achter blijven. Hij besluit een ludieke manier te vinden om geld in het laatje te brengen om ze goed achter te laten. Hij zet zijn leven op ebay voor een minimum van 1 miljoen dollar. De koper mag met hem doen wat ie wilt. Er wordt geboden door een non die zijn ziel wilt redden, een verwend en rijke man die op hem wilt jagen, een narcistische tv-producent en een meisje die meer in een computergame leeft dan in het echte leven maar vindt dat Jared een rustig einde moet hebben met zijn familie.  Als de tv-producent de veiling dreigt te verliezen steekt hij daar een stokje voor. Vervolgens sluit hij een contract met Jared voor een realityshow dus wordt het wel tijd dat hij zijn gezin gaat inlichten hierover. De familie is geschokt maar het contract is getekend en dus moeten de verplichtingen worden voldaan. Jackie, de vijftienjarige dochter van Jared, is vanaf de eerste dag al tegen de show en wil  niets liever dan de boel saboteren om haar vader waardig te laten sterven. Hiervoor krijgt ze hulp uit onverwachte hoek.

Deze roman is uit 2017 en ik had hem al vaker voorbij zien komen en ik wilde hem altijd nog een keer lezen. Toen Tazzy recensenten vroeg voor onder andere deze titel heb ik haar gelijk een bericht gezonden dat ik dit boek wel wilde bespreken voor haar blog. En daar kreeg ik geen spijt van.

Het boek heeft een originele invalshoek met daarbij een bijzondere vertelperspectief en hoewel het een gewichtig onderwerp is waarbij de hoofdpersonage Jared geen gelukkig einde wacht zit er toch behoorlijk wat humor in. Nooit gedacht dat ik kon lachten om een hersentumor….

Deze hersentumor wordt in het boek ‘glio’ genoemd en neergezet als een waar karakter. Het gaat niet over een ‘ding’ maar over een levend iets wat als een personage wordt neergezet. (de invalshoek waar ik het over had). Hierdoor krijgt de ziekte van Jared een heel andere plaats in het verhaal dan je meestal verwacht, of ziet, in boeken over zieke mensen. Het is meer onderdeel van het verhaal.

Verder worden de personages die bieden op de veiling elk weer terug gebracht in het verhaal. Hierdoor is het balletje weer rond en heb je een heel compleet, goed doordacht en prettig verteld geheel.

Verder is er een knipoog naar sociale media, youtube, realitytelevisie en over het feit dat mensen graag besodemieterd willen worden door dit soort kanalen. Het zet hier en daar een spiegel voor. “Geen beter vermaak dan leedvermaak” als excuus om te scoren, kan je zien als een prima thema voor deze media.

Naast de tragedie voor het gezin in het verhaal is het vooral een pageturner wat je met een glimlach op je gezicht uitleest.

 

 

 

 

 

 

” de ring van Ardek en andere griezelverhalen” Tais Teng

9789078437680/2019

Tais Teng , uitgeverij Macc

Tais Teng, pseudoniem van Thijs van Ebbenhorst Tengbergen (1952) is schrijver en kunstenaar. Hij is bij het grote publiek vooral bekend van zijn deelname aan het ” Griezelgenootschap”. Dit was een samenwerkingsverband van acht schrijvers die jaarlijks een bundel met horrorverhalen samenstelden voor de jeugd, telkens met een ander thema. Andere schrijvers waren onder andere Paul van Loon, Bies van Ede en Eddy C. Bertin.  Ze waren actief van 1994 tot 2003 en enkele titels waren: ‘griezelige feestdagen, griezelige beesten, griezelige schooldagen en griezelige zeeverhalen’.  Zijn belangstelling voor science fiction leverde hem opdrachten op van uitgevers binnen dit genre. Hij maakte diverse boekcovers en werkte onder andere voor de Perry Rhodan -reeks.  Hij is nog steeds illustrator voor met name science fiction, fantasy of horror verhalen. De cover van deze bundel is ook van zijn hand.  Gestart met schrijven voor de jeugd is hij inmiddels meer dan honderd boeken verder en schrijft hij ook voor volwassenen met een voorliefde voor griezelverhalen.

“De ring van Ardek en andere griezelverhalen” bevat 35 verhalen. Tien zijn nieuw in deze bundel  en de andere zijn al eerder verschenen in een ander jasje.  Verhalen uit de griezelgenootschap-bundels en  dus verhalen voor kinderen en andere verhalen  voor volwassenen.  Sommige zijn herschreven om ze een wat griezeliger te maken of omdat ze wat gedateerd waren, aldus de auteur in de inleiding.  Herschreven of niet het was een tijd geleden dat ik zijn verhalen las en altijd wel in voor een griezelverhaal ging ik met plezier van start.

En dat is wat ik had, ik had plezier in de verhalen. Het ene verhaal vond ik meer grappig dan griezelig en met een glimlach ging ik door het boek heen. Helaas niet met een grimas wat je bij een beetje griezelboek wel hoopt.   Het boek wordt weggezet als boek voor volwassenen en die hopen, denk ik, meer gruwel en gehuiver te vinden in een griezelboek.

Het titelverhaal ‘ de ring van Ardek ‘ was van oorsprong een verhaal voor kinderen van 10 á 12 jaar, net als de andere griezelgenootschapverhalen. Niks mis mee. Het zijn mooie verhalen en best spannend, zeker voor die doelgroep. Tais Teng is immers een meesterverteller.  Maar dit brengt mij een beetje bij gemengde gevoelens over het boek. Doordat het een mix is van jeugdverhalen en volwassen verhalen kon ik het niet goed plaatsen. Voor volwassenen is het zeker niet griezelig genoeg en voor kinderen zijn de andere verhalen juist weer te pittig.

De meer jeugdige verhalen hadden een bepaalde voorspelbaarheid maar zijn zeker meer dan de moeite waard. Ze gaan iets verder waar Paul van Loon ophoudt en als ze die verhalen graag lezen moeten ze deze zeker lezen. Of de andere verhalen geschikt zullen zijn voor ze zal per kind verschillen. Ze zitten goed in elkaar met een goede spanningsopbouw maar ik had meer op het puntje van mijn stoel willen zitten bij het lezen.  Het grappige één pagina tellende verhaaltje ‘ de banvloek van Elfia’ over de mensen die naar fantasy fairs gaan vond ik een leuk tussendoortje. Het verhaal ‘ Mynheer Reynaerde en de gestolen staarten’ is een van mijn favorieten uit deze bundel.

Kortom een mengeling van verhalen en een naar mijn idee lastig weg te zetten qua doelgroep/leeftijd. Ik denk dat je als je als volwassenen deze bundel oppakt en je niet het engste verwacht je een zeer mooie verzameling vermakelijke verhalen voor je hebt liggen waar je veel leesplezier van zult hebben.

 

 

 

 

 

 

Het beste van 2019…… non fictie, mens, maatschappij & gezondheid

Van sommige genres heb ik niet veel gelezen. Sommige boeken laten zich niet echt in een genre vangen…  en moet je dat ook willen…  De volgende titels heb ik onder dit kopje weggezet. In totaal 23 titels,   Forever 27 en statiegeld voor mijn moeder zijn hierbij de twee non fictie titels die niet  onder het kopje gezondheid vallen.  Maar beiden zijn boeken die een stuk geschiedenis vertellen die ik zeker niet had willen missen.

Ik lees redelijk veel boeken in het genre mens& maatschappij en gezondheid. Ook veel romans met dit soort onderwerpen. Het is voor mij ook vaak werkgerelateerd waardoor ik hier mijn interesse in heb en op persoonlijk vlak heb ik met autisme in de familie te maken waardoor ik hier veel over ben gaan lezen. In mijn top drie lijstje dan ook het boek :

Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit van Bianca Toeps . In mijn zoektocht naar makkelijk toegankelijke boeken over autisme is dit echt een topper. Door een kijkje in haar eigen leven te geven  zullen jonge meiden veel raakvlakken herkennen en zuchten dat ze niet alleen staan.

Het zal niemand verbazen dat doe niet zo moeilijk  van Frank van Marwijk in mijn top drie van 2019 staat. Vooral door mijn werk in de gezondheidszorg met daarnaast mijn studie en alle drukte van mijn gezin en familie daarbij ( en de diagnose autisme in de familie) heb ik maar al te goed doorgekregen dat je inderdaad niet zo moeilijk moet doen. Het maakt het leven een stuk simpeler. Eenvoudiger wil ik niet zeggen maar door eens wat vaker te proberen te relativeren kom je een heel eind.

 leef meer als een luiaard van Tim Collins is een mooie afsluiter van het jaar en eigenlijk een top start voor 2020… Laat je niet gek maken, doet de luiaard ook niet. De luiaard houdt ons drukke mensen een  spiegel voor en je hoeft echt niet ondersteboven in de boom te gaan hangen om het toch wel een beetje met hem eens te zijn…

 

Hieronder de titels die ik las (klik op de titel voor de recensie):

• Eveline v Putte             nieuwe namen
• Godfried Nevels           Forever 27    
• Sarah Blom                   jij bent toch mijn dochter
• Yael Adler                     ongemak
• Yael Adler                     de huid
• Nelis & v Sark             puberbrein   
• Bert Keizer                   voltooid
• Bianca Toeps               maar je ziet er helemaal niet autistisch uit 
• Frits Oostervink          help, de psychiater wordt gek            ,
• Irene Turk                    reis door mijn rouw
• Adam Kay                     dit doet even pijn
• Frank v Marwijk         doe niet zo moeilijk 
• Robert Jan Blom          volksgeneeskunde
• Broersen&Kamp         met autisme valt goed te leven     
• Lieve Thienpont          pijn van anders zijn
• dMirjam Wiersema    elke werkdag topdag
• Nadia de Vries             kleinzeer
• Marcel Heerink           bemoedigende gids sociale robot
• Roz Chast                      een memoir
• Heus & Ploeg                statiegeld voor mijn moeder 
• im Collins                     leef meer als een luiaard 
• Theo Barkel                 epilepsie of niet  
• David v Bodegom       geheim van de schildpad