9789492959317/2019
Saskia Schouten, uitgeverij Scholten, hardcover, novelle
Het boekje “vergiffenis” is een al wat oudere titel en mocht ik lezen voor het ” oergezellige boekenlab“, een initiatief waarbij Nederlandstalige auteurs meer aandacht krijgen. Vaak zijn het auteurs / titels die moeizaam hun weg vinden naar de boekhandel en bibliotheken omdat zij nog niet bekend zijn bij het grote publiek of een voet tussen de deur krijgen bij een grote uitgeverij. Ik kwam de groep tegen op facebook en zag daar wat titels voorbij komen die mijn interesse wel trokken. Op verzoek van de initiatiefnemer van de groep heb ik de titel ‘vergiffenis’ gelezen. Het was mijn kennismaking met het werk van Saskia Schouten. Al eerder was ik haar boeken tegen gekomen bij verschillende facebookgroepen maar nog niets van gelezen dus.
De novelle (117 pagina’s) is uitgegeven in een mooie hardcover versie. De cover komt zeer conservatief over en vind ik niet bij de achterflap tekst passen. Voor een thriller verwacht ik toch een andere cover. Ik heb begrepen dat het verhaal opnieuw is uitgegeven onder de titel ‘drama op Camino ‘ een ook voorzien is van een andere cover die meer past bij een vakantie-thriller.
Het verhaal gaat over Rasika. Zij werkt in een winkel en gaat in november op vakantie naar Malta. Even de stress van het werk achter zich laten. Ze geniet van de omgeving en ontmoet tijdens een excursie naar Comino, een man die denkt dat zij haar nichtje Tessa is. Ze besluit voor de grap zich voor Tessa uit te geven, komt er achter dat de man Jochem heet en al snel heel andere bedoelingen heeft van zijn ontmoeting met Tessa. Het gedeelde duistere verleden van Jochem en Tessa is verre van prettig. Hij rekent het Tessa aan wat hem is overkomen toen zij samen op een missie van het leger waren. Hij wil niets liever dan wraak nemen en Rasika, die hier niets van af weet, kan hem niet meer overtuigen dat zij Tessa niet is…. Ze vreest voor haar leven.
Na een spannende en realistische proloog was ik een beetje verrast. Door de cover, titel en achterflap had ik niet zo’n pittige proloog verwacht. Vervolgens vallen we het leven van Rasika binnen en belandt je na een stuk oorlog in een feelgoodsfeertje. Dat was even schakelen. In acht korte hoofdstukjes gaan we met Rasika mee op reis naar Malta. We volgen haar op de voet waarbij de auteur soms wel heel veel en opsommend verhaalt. Het lijkt af en toe een halve reisgids wat ik zelf een beetje overbodig vind zeker als je maar een beperkt aantal pagina’s hebt om je verhaal te vertellen. Even is er een terugblik naar de stress op haar werk maar ook hier vraag ik mij hoe relevant het moet zijn om daar al die woorden aan te verspillen.
De ontmoeting met Jochem, die door zijn oorlogsverleden aan PTTS lijdt, geeft het verhaal een andere wending hoewel ik Rasika wel erg naïef vind om zomaar met hem mee te gaan en te doen alsof ze haar nichtje is. Ondanks dat zit het verhaal wel goed in elkaar en leest het lekker weg. Misschien komt het ook doordat ik heel veel thrillers al gelezen heb ik niet snel verrast wordt en niet snel iets origineel kan vinden. Het pittige uit de proloog kom ik niet meer tegen. Jochem heeft PTTS en besluit totaal ondoordacht wraak te nemen op zijn geest van het verleden maar in zijn handelen is hij weer heel erg terughoudend terwijl je van zo’n getekende man juist onverwachte actie zou verwachten. Hierdoor houdt het een beetje het midden tussen een vakantiethriller en romannetje. Wel origineel vond ik dat de auteur de hoofdpersonage haar vertrouwen in God en geloof liet uiten in het verhaal, waarbij zij toch ook wel weer anders in het verhaal staat dan iemand die dit niet zou kunnen. Dit kom je niet vaak tegen. Maar zal niet elke lezer aanspreken.
Hoewel een novelle niet het soort verhaal is om karakters uit te diepen om dat daar de ruimte niet voor is had de nadruk wel wat meer op de interactie tussen Rasika en Jochem kunnen liggen als er andere stukken, die minder relevant waren, zouden zijn weggelaten.
Daarnaast wordt het boekje weggezet als een thriller voor y.a en volwassenen. De toegankelijkheid en het makkelijk leesbare maakt het inderdaad geschikt voor een jonger en breder publiek. Maar makkelijk leesbaar maakt het niet meteen een y.a boek. Persoonlijk vind ik een y.a thriller een andere tak van sport dan een thriller voor volwassenen. Het y.a genre heeft als kenmerk dat ze met name gericht zijn op jongeren vanaf ongeveer 12 á 14 jaar en daar vind ik het boekje niet passend bij.
Voor mij was het een kennismaking met een tot nu toe voor mij onbekende auteur. Het verhaal leest lekker weg en is ideaal als ‘tussendoortje’ . Dat klinkt misschien wat kleinerend maar zo bedoel ik het niet. Het is leuk om op zo’n wijze kennis te maken, door middel van een kort verhaal, met het werk van een auteur. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe thriller schrijvers en zo kom je er al snel achter of het je ligt of niet. En eerlijk gezegd is dat in dit geval het niet voor mij. Gepakt door de proloog vond ik de opstart van het daadwerkelijke verhaal een anti-climax die voor mij niet meer werd opgebouwd naar een pakkend verhaal.
Ben je benieuwd naar wat andere lezers er van vonden of naar de site van ‘ oergezellig‘ neem daar dan snel een kijkje ! Of op de facebookgroep