“overhoop” Annette van Ofwegen

9789463651301/2019

uitgeverij Elikser

Annette van Ofwegen heeft met ” overhoop ” een roman geschreven over het verwerkingsproces wat bij een scheiding komt kijken.

Over hoe een vrouw denkt haar leven voor elkaar te hebben wat plotseling totaal een andere wending krijgt als haar man op een zondagochtend de mededeling doet verliefd te zijn op een ander en hij wil scheiden.  De vrouw in kwestie, Lara, snapt er in eerste instantie niets van.  Ze hebben nog niet zolang terug een nieuwe  woning gekocht waar ze samen wonen met hun zoon en dochtertje en zijn het traject in gegaan om pleegouders te worden. Het kamertje van een eventueel pleegkindje staat  al klaar.  Haar man, Leo, blijkt al een nieuwe vriendin te hebben en wil stel op sprong scheiden.  Wat volgt is een periode waar ze ondanks al haar verschillende emoties voor veel praktische zaken komt te staan. Ze moet een balans zien te vinden in haar eigen geluk en leven en dat van haar kinderen. Ze dacht Leo te kennen maar die heeft zich verandert in een kille regelaar die zijn eigen geluk verkiest boven die van de kinderen. Met hulp van vrienden, familie, een psycholoog en een mediator is het de bedoeling dat ze hier uit gaat komen omwille van haar kinderen en haar eigen geluk.

Dat een scheiding doormaken gelijk staat als een rouwproces waarbij verschillende fasen voorbij komen (ontkenning, boosheid, verdriet, onderhandelen, accepteren). De volgorde maakt niet uit en soms val je weer eens terug maar dat je het moet verwerken en alles op een rij moet zetten daar ontkomt niemand aan. Hoewel de mediator het letterlijk zo zit uit te leggen en Leo en Lara, kan je als lezer dit verwerkingsproces feilloos volgen. De auteur weet de ( soms tegenstrijdige) emoties goed weer te geven en zo krijgt het proces waar Lara door heen gaat een gezicht van begrip en voor sommige lezers misschien wel herkenning.  Naast het drama van nu zijn er ook kleine terugblikken naar het verleden van Lara. Hoe het huwelijk was en hoe de band met haar moeder was waardoor je als lezer een beter beeld krijgt met betrekking tot haar gedrag.

Zoals gezegd een vlot te lezen en realistisch verhaal waarbij je je goed kunt indenken hoe mensen zoiets veroorzaken en moeten doorstaan. Voor sommige misschien herkenning en wie weet kunnen ze nog iets meer uit het verhaal halen om hun eigen weg makkelijker te maken.  Als je er niet therapeutisch tegen aan kijkt hou je een goed geschreven roman over waarbij er genoeg ruimte is genomen de hoofdpersonage goed uit te diepen en vorm te geven. Het verhaal heeft een prima opbouw en een goede afsluiting. Het was een prettig leesbare roman en ik hoop in de toekomst meer van deze auteur te mogen lezen.

 

 

Advertenties

“de schommel” Pauline van der Lans

9789463651233/2019

Pauline van der Lans, uitgeverij Elikser

Pauline van der Lans (1963-2005), was van 1987 tot 2007 werkzaam als beroepskeuze-adviseur en loopbaanadviseur bij Geldergroep, Adviesbureau voor Onderwijs en Beroep en later bij het roc Rijn Ijssel in Arnhem. In 2005 verscheen ‘ van de wereld’ en in 2014 ‘ Tommie, een vlinder achter glas”. Na haar overlijden verscheen ‘ donkerblonde dochter “ en nu is er ‘ de schommel’ , verschenen februari 2019. Een vertelling van zeven korte verhalen, van zeven verschillende vrouwen die allemaal op een of andere wijze met ‘de schommel’ , een monument in Nijmegen, te maken hebben.

Dit monument is geplaatst in 2000. Het staat op de Raadhuishof, de locatie waar in de Tweede Wereldoorlog de Montessorischool was gevestigd en waar 24 kinderen en 8 zusters om het leven kwamen bij een bombardement door de Geallieerden. Het monument is een vier meter hoge schommel. Er is een jaarlijkse herdenking van de slachtoffers die omkwamen op 22 februari 1944.

Het verhaal:  In de dagen rond de moord op activist Louis Sévéke, november 2005, vertellen zeven Nijmeegse vrouwen tijdens toevallige ontmoetingen hun verhaal. In deze verhalen spelen het verwoestende bombardement van 22 februari 1944 op de binnenstad van Nijmegen een grote rol.

Zeven vrouwen, zeven verhalen, alle met een andere inslag, alle met andere herinneringen. De een wil een werkstuk maken voor school over het bombardement en interviewt iemand die destijds het heeft meegemaakt. De ander woont in de straat waar een activist is vermoord en krijgt de politie op bezoek waarna een gesprek volgt en een wandeling naar ‘de schommel’. En zo hebben ze alle zeven direct of indirect een verhaal waar ‘de schommel’, het bombardement en de gebeurtenissen van toen en het heden (2005 als het zich afspeelt), met elkaar verweven zijn. De verhalen zijn losstaand maar door kleine subtiele aanwijzingen zijn ze toch met elkaar verbonden, door het monument. Mooi gedaan door de schrijfster. Zo kan je de verhalen los zien, los lezen en toch een  connectie vinden.

Het geheel leest prettig weg. Hoewel het een beladen onderwerp is en het vreselijk is wat er gebeurd is zit er toch een vleugje luchtigheid en humor tussendoor zodat het geen zwaar verhaal wordt om te lezen. Juist de hoop en het vertrouwen voert de boventoon.

Zelf wist ik niet veel van het bombardement van toen en ook de naam van de activist klonk bekend maar ik kon het niet erg plaatsen. Na het lezen van dit boek en de verantwoording achter in het boek heb ik beiden opgezocht en mij wat meer in de achtergrond van het boek verdiept. Niet noodzakelijk maar het boek triggerde mijn nieuwsgierigheid en het is altijd goed als een boek dat doet. Je hebt deze achtergrond informatie zeker niet nodig om even weg te duiken in een mooi en fijn geschreven verhaal.

 

Met dank aan uitgeverij Elikser voor dit recensie exemplaar. De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.

“duister meesterschap ” Jurgen Bulterman

9789463234566

Duister meesterschap is het debuut van  Jurgen Bulterman, hij is een selfpublishing auteur en schreef deze spannende spionagethriller die zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog. Een boek wat er zowel inhoudelijk als qua vormgeving goed uitziet.

Voor de cover is gekozen voor een foto van het laatste stuk van de Bloedstraat naar kamp Buchenwald. Een foto waar je normaal gesproken al een beklemmend gevoel van krijgt en dat is ook wel het gevoel wat dit boek mij af en toe wist te geven.

Het gaat over een Duits gezin met een jongvolwassen tweeling aan het begin van de Tweede Wereldoorlog valt uit elkaar als een van de zonen kiest voor het Duitse regime en de ander met zijn Joodse vriend naar Amerika vlucht. Daar gaan ze studeren aan Harvard. Nadat Will en Jake hun studie hebben afgerond worden ze aangesproken door Darcy, agent van de OSS, de voorloper van de CIA. Ze krijgen een opleiding om vervolgens op een geheime missie te gaan in Duitsland tegen de Nazi’s. Will zal tegenover zijn broer komen te staan en hij zal hierdoor de verloop van de Tweede Wereldoorlog behoorlijk veranderen…

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik dit boek een geweldig origineel, spannend en verrassend boek vind. De schrijver weet mij van het begin af aan te boeien. De proloog speelt zich af in maart 1945 en je denkt wie de man is die daar haastig door de straten loopt, zoals de achterflap ons al af liet vragen. Vervolgens gaan we drie jaar terug in de tijd, maken kennis met Will en Jake en volgen hun avontuur tot mei 1945 met een aansluitende epiloog die plaats vindt in 1957. Vlak voor het einde komt de scene uit de proloog weer voorbij en valt ook deze op zijn plaats.

Het is een verhaal vol complotten, intriges, vriendschap, familiebanden en verraad. Er zijn waargebeurde plaatsen, namen, feiten uit de geschiedenis verweven met dit spionage verhaal waardoor het geheel zeer realistisch en waargebeurd zou kunnen zijn. Door deze bijzondere mix en te kiezen voor een tweeling die beiden een heel andere kant kiezen in de oorlog heeft het een aparte invalshoek. Uit het verhaal blijkt dat niets zo zwart / wit is als de leiders in tijden van oorlog willen doen geloven. De hoofdpersonen laten hun geweten behoorlijk knagen gedurende het verhaal. Moeten offers brengen voor de grote lijnen van hun missie.  Als lezer heb je soms moeite met de gemaakte beslissingen maar aan de andere kant kan je er wel begrip voor opbrengen, hoe gruwelijk het offer ook is die ze moeten maken.

Jurgen Bulterman heeft een zeer pakkende manier om een verhaal te vertellen. Het deed mij af en toe denken aan de verhalen van Ludlum. Het leest vlot weg en er zit een behoorlijk tempo in het verhaal. Bulterman  weet een duistere sfeer neer te zetten en hoewel hij meerdere kanten van het verhaal tot in detalis belicht weet hij je toch geregeld te verrassen met wat twisten in het verhaal. Ik had verwacht dat met het einde van de oorlog het verhaal zou eindigen maar dan maken we een sprong van mei 1945 naar 1957 en komen er achter dat de missie met eindigen van de oorlog misschien wel nooit is gestopt.

” het beste voor iedereen” Erik Rozing

9789029091978/2019

Erik Rozing, uitgeverij Meulenhoff

Erik Rozing studeerde geneeskunde en heeft zich daarna tot psychiater gespecialiseerd. Als psychiater richt hij zich op de behandeling van psychose, trauma en persoonlijkheidsstoornissen. In 2017 debuteerde hij met de roman De psychiater en het meisje waarin we al kennis konden maken met de hoofdfiguren uit deze roman. Mocht je, net als ik, De psychiater en het meisje niet gelezen hebben, dan is dat geen probleem daar het een op zichzelf staand verhaal is.

Hoofdpersoon Stella is een zevenentwintig jaar oude vrouw. Intelligent en een scherp gevoel voor humor. Ze heeft echter ook borderline en jarenlange therapie achter de rug die niet mocht baten. Ze leeft met de spoken uit haar verleden en is daar letterlijk klaar mee. Ze stapt naar ‘De Einder’ een organisatie die haar helpt om aan dodelijke medicijnen te komen. Daar ontmoet ze Milou.

Milou is een filmmaker die het verhaal van Stella in een documentaire vast wil leggen. Een documentaire van haar laatste weken tot haar zelfverkozen dood. Stella besluit haar verhaal te vertellen, maar door haar eenzijdige kijk op het geheel en haar eigen werkelijkheid wil Milou het toch ook van een andere kant te belichten. Ze besluit contact te zoeken met Stella’s voormalige psychiater. Hij staat er niet al te positief tegenover, maar werkt mee omdat hij toch op het laatste moment de dood van Stella wil voorkomen.

Een heftig onderwerp met net zo’n heftige hoofdpersoon. Stella deelt haar verhaal zeer oprecht, maar het is wel haar werkelijkheid, waar ze zich stellig aan vasthoudt. De gedachtenspinsels van Stella en haar levensverhaal komen behoorlijk binnen bij de lezer. Het geeft je een beeld van de problemen en de manier van reageren van iemand met borderline. De schrijver weet de ervaringen uit zijn vakgebied goed te verwoorden en ze laten zeker indruk achter. Indruk en verwarring. Als lezer blijft de vraag wat de waarheid is continu door je hoofd spelen. En de vraag of dat belangrijk is. Voor Stella is haar waarheid de waarheid waar zij mee moet leven. En niet meer verder mee wil leven. Hoewel het fictie is, heeft de schrijver ervoor gekozen de psychiater en het boek zijn naam te laten dragen en dat geeft ook weer wat verwarring bij de lezer.

De bovengenoemde verwarring vond ik eigenlijk wel een aparte, maar prettige leeservaring. Het verhaal leest lekker en hoewel ik mijn gedachten erbij moest houden, las ik het toch in één adem uit, omdat het nieuwsgierig maakt en je gewoon door wilt lezen. Kortom een boek dat mij zeker nieuwsgierig maakt naar zijn vorige boek om meer te weten te komen over de psychiater en het meisje…

 

Deze recensie verscheen eerder op Boekenbijlage

“duister verleden” Wim Hendrikse

9789463385466/2019

Wim Hendrikse , uitgeverij Aspekt

Met ‘ duister verleden ‘ heeft Wim Hendrikse ons weer een Eyewitness thriller in de schoot geworpen die ik meteen wilde gaan lezen. Ik heb zijn vorige boek ” bloedband” met plezier gelezen vanwege de originele invalshoeken en oog voor details.

Detective Joop Hamelink heeft met zijn gepensioneerde vader, die als geen ander zijn weg weten te vinden op het internet, het detectivebureau Eyewitness. Met hulp van rechercheur Theo de Rooy heeft hij al eerder zaken opgelost. Als lijkschouwer Leon Francke hulp vraagt omtrent een onopgeloste zaak hebben de heren hier wel oren naar. Het gaat om een familielid van hem:  Linda Francke. Na de dood van haar moeder zoekt archeologe Linda Francke haar zus die spoorloos verdwenen lijkt. Vervolgens wordt er in haar huis ingebroken zonder er iets wordt meegenomen en iets verderop sterft een man onder verdachte omstandigheden.  Deze zaken blijven onopgelost.   Als er tijdens graafwerkzaamheden een babyskelet uit 1830 wordt gevonden die vermoord blijkt te zijn is Linda Franck betrokken bij het onderzoek.  Vervolgens ontdekken Joop en Theo ook nog eens een gruwelijk verminkt lijk en lijkt deze ook gelinkt te kunnen worden aan de onopgeloste zaken. Ze komen op het spoor van een kleine sekte, geleid door een man die zijn ware identiteit niet wil prijs geven. Aan Joop en Theo om deze zaak die steeds meer ‘toevalligheden’ lijkt te hebben op te lossen.

Net als het vorige boek begint het verhaal met een heerlijk spannend eerste hoofdstuk. Dit speelt zich af ‘zes maanden geleden’ waarna we in het heden belanden. Het verhaal speelt zich in principe af in het heden maar er is af en toe een kleine sprong in het verleden wat duidelijk wordt aangegeven. Verder is er het verhaal over wat er zich afspeelde rond 1830 aangaande het babyskelet wat is gevonden. Dit wordt in dagboekvorm verweven in het verhaal. Persoonlijk had dat er voor mij  niet zo uitgebreid in gehoeven maar ik denk dat veel lezers dit soort uitstapjes van het oorspronkelijke verhaal wel kunnen waarderen.

De schrijver weet verschillende verhaallijnen te verwerken tot een pakkend geheel met veel oog voor detail. En juist dat laatste is op sommige stukken zeer prettig , zeker bij de crime-scene die uitgeplozen wordt, maar in andere kleine scenes juist vervelend. Als detective Joop bij zijn ouders aan tafel schuift komt daar onherroepelijk elke keer een schaal met zoutjes op tafel en daardoor zou de lezer bijna denken dat ze van borrelen en zoutjes aan elkaar vast hangen. Persoonlijk mag dat van mij wat minder, het haalt de vaart soms een beetje uit het verhaal en dat is gewoon jammer.

Net als in zijn vorige verhaal is het niet “op-het-puntje-van-je-stoel-zittend” spannend maar wel een boeiend verhaal met hier en daar een leuke twist en een niet voorspelbaar,  prima einde. Voor liefhebbers van de verhalen van Baantjer is dit zeker een aanrader. Net als bij Baantjes worden de oplossingen nog eens op een rijtje gezet, waardoor je een eventueel zelf , als lezer, gemist puzzelstukje aan het einde nog even in de puzzel valt.

Een prettig en vlot leesbaar boek die je in één ruk uit leest, omdat je immers toch wilt weten wat de ontknoping is. ..

Met dank aan uitgeverij Aspekt voor het recensie exemplaar. De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.

 

 

“een voltooid leven” Annerieke de Vries

9789492939241

Annerieke de Vries , futuro uitgevers

Het verhaal gaat over Doortje, een alleenstaande 78-jarige vrouw, die hoort dat ze ongeneeslijk ziek is. Ze besluit de strijd aan te gaan, omdat ze tijd wil hebben om nog onverwerkte zaken te kunnen afhandelen. Door de impact van de ziekte en de zware behandelingen gaat ze snel achteruit. Ze verliest haar zelfstandigheid en wordt afhankelijk van de thuiszorg en de mantelzorg van haar dochters. Doortje raakt overmand door schuldgevoel ten opzichte van haar dochters en wanhoop, omdat ze het niet meer alleen kan. Ze begrijpt dat de omstanders haar aan de pijnbestrijding en comfortzorg willen hebben, omdat haar leven voltooid zou zijn, maar voor haar voelt dat niet zo. Ze heeft een onuitputtelijke drang om met zichzelf in het reine te komen. Als ze een terminaal delier krijgt, volgt er een spoedopname in een hospice. Daar wordt voor de omstanders duidelijk waarom Doortje ervoor kiest om op natuurlijke wijze te sterven.

Wat een originele en bijzonder mooie roman. Ik kan niet anders zeggen. De schrijfster heeft mij weten te ontroeren, maar ook te laten lachen. Een vlotte vertelling met verschillende perspectieven vol emoties die je in een avond uitleest. Gewoon omdat je niet kunt stoppen met lezen. Het hoofdverhaal is dat van Doortje. Een vrouw die haar eigen weg kiest en dat is zeker niet de makkelijkste. Het gedeelte dat vanuit haar personage is geschreven, is zo realistisch dat het je als lezer niet onberoerd laat. Je zit letterlijk in het hoofd van de terminale Doortje en ondergaat haar emoties, pijn en verdriet. Maar ook haar gevoel voor humor en haar medeleven met haar dochters die ze noodgedwongen zal moeten achterlaten.

Een ander mooi gegeven vind ik dat er ook ruimte is voor een andere verhaallijn en dat is die van kleindochter Sterre en haar vriend. Door te kiezen om te vertellen vanuit het perspectief van de vriend heb je weer een andere invalshoek hoe er gekeken wordt naar het drama wat zich afspeelt.
Naast de vele emoties die Doortje als patiënt heeft, is er ook ruimte voor de emoties van de directe familie, de overbelasting van de mantelzorg en de onmacht. Het is goed dat dat ook een gezicht krijgt in het verhaal. Maar bovenal gaat het om het respect hebben voor iemands eigenwaarde en zelfregie van het leven. Soms denk je het beste met iemand voor te hebben, maar alleen die persoon zelf kan beslissen of dat ook daadwerkelijk het beste is.

Deze recensie verscheen eerder op Boekenbijlage

 

“de gesloten piano” Monique van Roosmalen

9789463650953/2018

Monique van Roosmalen, uitgeverij Elkiser

Monique van Roosmalen werkte als dramadocente en coach. Ze trad op als jazz-zangeres en publiceerde gedichten en korte verhalen. In 2014 debuteerde ze met de roman ‘ dankbare kinderen huilen niet’. Dit is haar tweede roman.

Als oma Leonie haar knie breekt en in een TOP (tijdelijke opname patiëntkamer) terechtkomt van een verzorgingshuis, gaat dat niet zonder hindernissen. De familie wordt door de zorg gevraagd langs te komen omdat oma onhandelbaar is. Oma zegt dat ze niet gek is en dat ze naar huis wil, omdat de zorg te wensen overlaat. Een operatie kan niet vanwege haar conditie en ze wil naar huis om te sterven tot schrik van haar twee dochters. Haar ene dochter vindt haar drankfles belangrijker en zegt geen tijd te hebben en dochter nummer twee heeft eigenlijk haar eigen drama te verwerken. Ze is hopeloos verliefd op iemand die dat niet op haar is en daar blijft ze behoorlijk in hangen.

Lieke is de kleindochter en heeft haar eigen relatieproblemen, maar weet die aan de kant te zetten om samen met haar moeder (die van het liefdesverdriet) voor oma te gaan zorgen als ze naar huis komt. Snel wordt alles geregeld en dochter en kleindochter trekken bij oma in. Tijdens de zorg, wat een tweede natuur lijkt te worden, komen de verhalen van oma’s verleden boven water. Lieke vindt het heel fijn deze geschiedenis te mogen horen en merkt dat er in het verleden van oma toch wel wat herkenning is wat betreft haar eigen keuzes met relaties.

Het blijkt dat oma een harde en lastige jeugd heeft gehad en geen geluk in de liefde. De enige man bij wie ze het echte geluk leek te hebben gevonden, heeft ze moeten laten gaan onder druk van haar ouders. Ze was gek op muziek en zingen, deze speciale man speelde piano en zij zong. Op de dag dat ze wegging, ging de klep van de piano dicht, zeer letterlijk maar ook heel symbolisch en een mooie titel die goed bij het verhaal past. Door te kiezen voor haar ouders en niet voor haar eigen geluk worden de ogen van Lieke geopend en ze neemt haar oma in vertrouwen, omdat ze met haar geheim niet bij haar moeder terecht kan.

De gesloten piano is een bijzonder mooi verhaal over een familiegeschiedenis en de loyaliteit van de familieleden voor elkaar. Ze cijferen zich weg voor een ander tot het te laat blijkt te zijn. Monique van Roosmalen heeft een zeer prettige schrijfstijl. De personages zijn realistisch en uit elk karakter proef je wat herkenning. De karakters zouden net zo goed jouw familie kunnen zijn. De problematiek die besproken wordt, is ook dichtbij huis waardoor het een persoonlijk verhaal wordt waar je je echt bij kunt inleven. Het blijft ook hangen na het gelezen te hebben. Het geheel wordt luchtig omschreven, ondanks de soms wat beladen onderwerpen. Hierdoor is het een laagdrempelig verhaal waar iedereen zich in kan onderdompelen. Ik heb mij aangenaam laten verrassen door deze mooie roman.

 

Deze recensie verscheen eerder op Boekenbijlage, met dank aan uitgeverij Elikser voor het recensie exemplaar