” vanwege Saar” Yolande Werdmüller von Elgg

Vorig jaar besprak ik dit boek voor Boekenbijlage en mijn blog. Vandaag repost ik deze recensie omdat er  donderdagavond 5 oktober  in de bibliotheek te Noordwijk (zh) een lezing wordt gegeven door deze schrijfster. Omdat het boek, vanwege het onderwerp, indruk op mij heeft gemaakt vond ik dat ik op deze manier het boek, en de lezing even onder de aandacht kon brengen. Ik ben zelf ook zeer benieuwd naar haar verhaal en hoop het ook zeker bij te wonen.

Yolande  Werdmüller von Elgg is psycholoog-psychotherapeut. Vanwege Saar is haar debuutroman. Gedurende haar werkzame leven werkte ze achtereenvolgens in een kliniek voor psychisch gestoorde delinquenten, de ambulante geestelijke gezondheidszorg en in eigen praktijk. In haar werk kwam ze regelmatig incestproblematiek tegen. In deze roman wil ze de stilte opheffen rond dit thema wat volgens haar toch nog taboe blijkt te zijn.

Het verhaal gaat over Lydia. Ze heeft een broer Mart en een zusje Saar. Lydia is het slachtoffer van incest. Haar vader maakt misbruik van haar. Daarnaast is het een harde man die altijd zijn zin wil krijgen. Voor de buitenwacht moet het notarisgezin het perfecte plaatje zijn, maar binnenshuis regeert hij met harde hand.

Ook Mart moet het vaak ontgelden met een pak slaag of kleinerende scheldpartijen. Vlak voordat het gezin verhuist naar de stad neemt Lydia haar enige vriendin in vertrouwen. Dit geheim is echter te groot voor hun vriendschap en Lydia gaat eenzaam naar haar nieuwe huis, nieuwe school en moet daar opnieuw beginnen. Al snel na de verhuizing komt er een nakomertje in het gezin. Het zusje wordt Saar genoemd.

Vastbesloten na haar examen te gaan studeren en uit huis te gaan doet Lydia haar best om te overleven. Ze zet haar incestervaringen ver op de achtergrond en het lijkt goed met haar te gaan. Ze krijgt zelfs een relatie. Tot er iets knapt. Lydia komt tot de ontdekking dat haar zusje waarschijnlijk hetzelfde heeft meegemaakt. Pas nu weet Lydia weer wat er allemaal is gebeurd. Waarom de nachtmerries blijven komen. Nu kan ze, vanwege Saar, de moed vinden haar vader ermee te confronteren.

Bij het lezen van de eerste pagina’s zat ik al met een beklemmend gevoel. Het is ook een onderwerp wat aan de ene kant nog taboe is en aan de andere kant heel veel gevoelens en meningen naar boven brengt. De vertelstijl is mooi, pakkend en prettig leesbaar. Het verhaal is opgedeeld in vier stukken : kinderjaren, jeugdjaren, volwassenheid en jaren des onderscheids. In zestien hoofdstukken met eenvoudig taalgebruik wordt het verhaal verteld vanuit het perspectief van Lydia, de oudste van de drie kinderen.

Het verhaal wordt chronologisch verteld maar er zijn momenten waarbij Lydia wegvlucht naar een plaats om zich veilig te voelen. Deze passages zijn afgedrukt in een ander lettertype ter verduidelijking, maar zijn heel mooi in het verhaal verweven. Ook heeft Lydia af en toe gesprekken met haar overleden opa waarbij ze de flarden van haar herinneringen en gedachten probeert te ordenen. Zo krijg je een kijkje in het hoofd van Lydia en ga je haar meer begrijpen. Het is een meeslepend verhaal, een verhaal wat na het lezen nog na blijft sudderen in je hoofd.

 

Advertenties

” huisje, boompje, beest ” Roos Schlikker

 9789025450472/2017

Roos Schlikker , uitgeverij Atlas/Contact

Roos Schlikker (1975) publiceert reportages en interviews in onder andere Vrij Nederland en Volkskrant Magazine. Ze heeft een populaire column in Het Parool en schrijft ook voor de Libelle en deLinda. Huisje, Boompje, Beest is een heerlijke komische roman en mijn eerste kennismaking met haar schrijven.

De belevenissen in een Vinex wijk, mooie huizen, mooie tuintjes, mooie auto voor de deur. De gesettelde veertigers Joris en Linda, uiteraard met twee kinderen, zouden nergens anders willen wonen. Iedereen in de wijk lijkt op het eerste gezicht succesvol, glimlach op het gezicht en voor de buitenwacht zeer sociaal bewogen. Dat blijkt wel uit de jaarlijkse buurt- bbq. Tot de charmante én vrijgezelle fotograaf Rob in de straat komt wonen. Is het achter zijn voordeur ook wel zo netjes vragen de bewoners zich af.

Niets is wat het lijkt. Voor de buitenwacht de ideale gezinnetjes maar al snel blijkt iedereen zijn eigen nukken, neuroses en portie ellende te hebben. Als dan ook nog eens een nieuwe buurman is is het wel heel makkelijk om zijn doopceel te lichten zodat je eigen sores niet publiekelijk worden. Al  is het niet niks waar buurman Rob van wordt beschuldigd.  Een heerlijk idee voor een boek en een idee wat veel mogelijkheden biedt in de verhaallijnen, die de schrijfster niet onbenut laat.

Bij het intro had ik zoiets van “okay waar moet dat heen gaan” maar al snel zat ik in het verhaal en midden in de levens van de buurtbewoners en hoe ze met elkaar omgaan als een stel communicatie-arme figuren. De vertelstijl is prettig en de schrijfster neemt geen blad voor de mond. Je leest het geheel met een glimlach. De karakters denken bij alles wat ze doen ‘wat vinden de buren ‘ er van waardoor er ongemakkelijke maar zeker ook komische situaties ontstaan. De  kwestie buurman Rob is een behoorlijk pittige en helaas actuele kwestie en leent zich prima voor een goede twist in het verhaal. Kortom een boek om van harte aan te bevelen !

 

De afbeelding van de cover komt van de uitgeverij.

 

“duet met jou” Dani Atkins

 9789026140327/2017

Dani Atkins, vertaling Els Franci-Ekeler, uitgeverij Fontein

Tijdens de #ohmybookathon was er ook een leesclub. Gezamelijk lazen wij ‘duet met jou’ van Dani Atkins. Ik had al eerder van haar de roman versplinterd gelezen wat ik een heerlijk boek vond dus ik was zeer benieuwd naar dit boek.

In ” duet met jou “ draait alles om Charlotte en Ally. Ze waren ooit vriendinnen maar dit is verwaterd. Charlotte is getrouwd met David, Ally’s eerste en grootste liefde, en dat heeft Ally haar nooit vergeven. Charlotte heeft altijd het gevoel gehad hier tegen op te moeten botsen. Ally is inmiddels getrouwd met Joe, de goedheid zelve en samen hebben ze een zoontje Jake.  Dan na elkaar jaren niet gesproken te hebben ontmoeten ze elkaar weer in het ziekenhuis. Zowel David als Joe vechten hier voor hun leven terwijl Ally en Charlotte de spoken van hun verleden moeten verslaan.

In de 24 uur die volgen wordt het verhaal verteld van Charlotte en Ally. het vertelperspectief is vanuit beide dames en met behulp van de nodige flashbacks. Zo kom je er als lezer langzaam achter wanneer ze elkaar hebben ontmoet, hoe de relaties verliepen en hoe het uiteindelijk fout ging. Soms blijft het verhaal wat langdradig hangen in dat verleden en had ik liever wat meer over het heden willen lezen. Maar op het moment waarop ik dan dacht: “nu wordt het een beetje saai “, kwam er weer een sprong terug naar het ziekenhuis. David en Charlotte komen er wat mij betreft als karakters niet zo best vanaf. Vooral de manier van reageren van David op bepaalde situaties doet je denken dat die man niet al te slim bezig is geweest. Ook is er een behoorlijke voorspelbaarheid aangaande de afloop van het verhaal. En dan denk je “wat een mooi einde “en dan komt er nog een epiloog. Persoonlijk vond ik die totaal overbodig. Juist omdat ik die laatste zinnen zo ontroerend en mooi vond, vond ik die epiloog echt mosterd na de maaltijd. Soms is een verhaal gewoon af en dan hoeven we geen voorspelbare epiloog te lezen.

Voor jullie denken dat ik erg negatief ben over dit boek, niets is minder waar. Ik vond het een prettig leesbare feelgoodroman.  Een heerlijk boek voor een paar ontspannen uurtjes leesplezier. De schrijfster weet haar personages mooi neer te zetten, de lezer te ontroeren en mee te slepen in haar verhaal. Er zat niet zoveel tempo in als in haar vorige boek, de flashbacks hadden wat korter gemogen maar waren wel noodzakelijk om al die relaties te begrijpen. En dat een personage dan domme keuzes maakt is voor het verhaal juist interessant. Dat sommige scenes er duimdik bovenop liggen en het geheel wat voorspelbaar is, is mijn beleving,de meeste die ik over het boek hoorde waren lyrisch enthousiast.  Dus voor liefhebbers van dit genre een absolute must read!

 

Met dank aan Lisanne die de #ohmybookathon en de leesclub vorm heeft gegeven. Ook dank aan uitgeverij Fontein voor het beschikbaar stellen van het leesexemplaar. De foto komt van de site van de #ohmybookathon

“de bucketlist van mijn hond” Lauren Watt

 9789022577042/2017

Lauren Watt , vertaling Nannie Plasman, uitgeverij Boekerij

Lauren Watt (1989) is een journalist, groeide op in Nashville, Tennessee en verhuisde met haar Engelse mastiff  Gizelle naar New York na de middelbare school. Het appartement is piepklein voor haar en haar 73 kilo zware masiff. Lauren ziet Gizelle niet alleen als hond, maar ze is ook haar huisgenoot, zus en vertrouweling. Samen maken ze haar eerste vriendjes mee, haar eerste baan, de strijd van de verslaving van haar moeder, kortom ze worden samen volwassen.  Als Lauren hoort dat Gizelle ziek is maakt ze een bucketlist om samen met haar nog het mooiste uit de tijd die ze samen hebben te halen.  Ze maken een roadtrip, eten kreeft en genieten van de beste biefstuk. Een autobiografische feelgoodroman die je ook echt een goed gevoel geeft !

De cover alleen al vond ik een goede reden het boek te willen lezen. In het boek bevinden zich ook wat foto’s van Gizelle. Helaas komen deze zwart/wit afdrukken wat onduidelijk over. Misschien had het beter geweest ze op glossy papier of in kleur af te drukken zodat ze duidelijker zouden zijn. Het had een goede illustratie bij het verhaal kunnen geven maar daarin tegen schrijft Lauren Watt beeldend genoeg om elk avontuur voor je te zien.

Je hebt hondenmensen en mensen die van honden houden. Als je niks met dieren hebt zal je de actie van de hoofdpersoon nooit kunnen begrijpen. Sommige zien de hond als huisdier, misschien een stukje status of gewoon als iets wat er gewoon is. Anderen daar in tegen zien hun huisdier als onderdeel van het gezin of zoals bij Lauren als vriend voor het leven. Tijdens alle gebeurtenissen in haar jeugd is Gizelle haar steun en toeverlaat dus ze wil niets liever dan de laatste maanden van het leven van haar vriendin (want dat is zij voor haar) genieten en leuke dingen samen doen.  Doordat deze viervoetige dame 73 kilo weegt brengt dit ook zeer grappige anekdotes op.

Het geheel is heel luchtig en met de nodige humor geschreven al weet je dat het uit gaat lopen naar een emotioneel afscheid. Het verhaal brengt momenten van ontroering en kippenvel maar ook zeker de nodige glimlachen bij de lezer. Het is een heerlijk verhaal over een jonge vrouw die eigenlijk aan iedereen en alles maling heeft als het het geluk van haar hond in de weg staat.

Dat is denk ook het mooie van deze vriendschap. De onvoorwaardelijke liefde die een huisdier aan je kan geven.

 

 

“hou me vast” Lori Nelson Spielman

 9789022580707/2017

Lori Nelson Spielman, vertaling Sabine Mutsaers, uitgeverij Boekerij

Het debuut van deze schrijfster een bijzonder jaar verscheen in meer dan 25 landen en ook haar andere roman vergeef me vond ik heerlijke feelgoodromans om te lezen.  Toen deze titel uit kwam was ik zeer benieuwd of de schrijfster dit niveau heeft weten aan te houden en mij weer net zo kon boeien als hiervoor.

Inhoud: Annie verliest haar zus door een treinongeluk. Ze heeft last van schuldgevoel want zij had zelf ook in die trein moeten zitten. Ze zoekt steun bij haar moeder maar die vlucht weg in haar werk om haar verdriet niet tastbaar te maken. Annie begrijpt dit niet en gaat er vandoor. Erika doet haar best om haar dochter te vinden want twee dochters verliezen dat wil ze niet.

Het boek is uitgevoerd in een mooie hardcover met warme kleuren, aan de binnenzijde komen dezelfde figuurtjes in dezelfde kleuren terug, een extra leuk detail. In 54 korte hoofdstukken met wisselend perspectief tussen Erika en Annie wordt het verhaal verteld. Hierdoor lees je de gedachtenkronkels van beide dames en merk je dat rouw en rouwverwerking op verschillende manier wordt ondervonden. Ieder mens is uniek en ieder mens heeft zijn eigen copingstrategie om hiermee om te gaan. Naast het verdriet en de pijn die het verlies met zich meebrengt is er ook de liefde/haat verhouding tussen moeder en dochter. De onvoorwaardelijke liefde die ze voor elkaar voelen zit misschien ver weggestopt maar is er wel degelijk.

De schrijfster heeft een pakkende vertelstijl en ondanks al het verdriet zijn er ook zeker mooie en ontroerende momenten. De karakters zijn levensecht weergegeven en je kan niets anders dan sympathie voor ze voelen.

Een mooie roman die ik met plezier en ontroering heb gelezen.

 

Met dank aan Boekerij uitgeverij voor het recensie exemplaar. De afbeelding van de cover is van de site van de uitgeverij.

 

“een lucht vol Franse dromen” Michelle Visser

 9789022578186/2017

Michelle Visser, uitgeverij Boekerij

Michelle Visser (1973) schreef na twee historische romans de feelgoodroman Het huis met de blauwe luiken. Een fijne zomerroman en herkenbaar boek voor iedereen die ervan droomt om zelf naar Frankrijk te vertrekken of graag in Frankrijk op vakantie gaat. Het gaat namelijk over  Anneloes Beekman die een chambres de’hôtes begint in het Franse dorp Pommiers.  Een lucht vol Franse dromen is het vervolg op deze roman.

Inhoud: Anneloes Beekman is al aardig gesettled in Pommiers en doet er alles aan om haar chambres d’hôtes tot een succes te maken. Terwijl de zomer overgaat in een zonnige herfst ontvangt ze gasten, leert ze de dorpbewoners stukken beter kennen maar vraagt ze zich toch af hoe ze Chez Loes winstgevend kan krijgen. Als ze een charmante kunstschilder over de vloer krijgt is ze even haar zorgen vergeten maar al snel is dat voorbij en lijkt bijna iedereen om haar heen in de problemen te zitten. Loes doet er alles aan om haar vrienden te helpen en bij te staan. Ondertussen leert ze koken voor haar gasten en gaat ze op jacht naar brocantehandel waarbij ze een ontdekking doet wat te maken heeft met een duistere geschiedenis uit de streek.

Heel wat ingrediënten voor een lekkere feelgoodroman waar je lekker voor kunt gaan zitten. Geen standaard “ik- vertrek “verhaal maar een pakkende vertelling. Met dit soort boeken loop je kans om een opsomming van dagelijkse perikelen te krijgen die rustig doorkabbelen en net niet saai worden vanwege de setting waar het zich in afspeelt. Gelukkig is dat in deze roman niet het geval. Naast de dagelijkse wel en wee van Anneloes zijn er genoeg belevenissen die het verhaal net dat iets extra geven waardoor het geen standaard boek is geworden.

De cover doet zomers aan en de binnenzijde van de cover is bedekt met een vrolijke bloemetje in kleur wat heel warm aan doet. Het is altijd fijn als er net even iets meer aandacht aan zoiets wordt besteedt. Het zorgt er toch voor of er wel of geen eerste ontmoeting met de lezer komt en bij zo’n zet zit dat wel goed.

De hoofdstukken zijn voorzien van een passende titel en het verhaal wordt chronologische en vlot verteld. Het leest hierdoor lekker snel weg en je ziet de personages gewoon voor je verschijnen. Hoewel het een vervolg is is hier niks van te merken. Zelf heb ik het eerste boek over Anneloes Beekman niet gelezen en ik had niet het idee dat ik informatie ben misgelopen. Het heeft mij wel nieuwsgierig gemaakt naar het andere boek, vanwege het feit dat het zo lekker weg leest. Daarnaast heb je echt het idee dat je even aan de sfeer van het Franse platteland hebt kunnen proeven en om niet helemaal weg te zwijmelen is daar ook nog die “ontdekking”wat het net nog wat meer geeft.

Wat mij betreft een aanrader voor de liefhebbers van romantische feelgoodromans!

 

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij

 

“het achtste leven ( voor Brilka)” Nino Haratischwili

 9789025448417/2017

Nino Haratischwili,  uitgeverij Atlas/Contact

Voor ‘ het achtste leven ( voor Brilka)’moest ik even gaan zitten en uit mijn comfortzone stappen. Ik was al gewaarschuwd dat ik een paar dagen er voor uit moest trekken zodat ik lekker door kon lezen en dat was wel nodig ook met deze dikke pil van meer dan 1200 pagina’s. Persoonlijk ben ik geen voorstander van dikke boeken. Niet om het verhaal, want als een verhaal mooi  is wil je niet dat het afloopt, maar meer fysiek. Ik wil altijd en overal kunnen lezen en dan is zo’n dik boek gewoon niet praktisch. Gewoon vasthouden en lezen is er niet bij, dit vraagt om neergelegd te worden anders komen je armen in opstand. Maar goed dit terzijde ik stapte over mijn drempel heen en pakte het boek erbij.

Allereerst is daar de enorm mooie vormgeving. De illustraties op de papieren omslag en aan de binnenzijde van het boek zijn zeker een aparte vermelding waard. Een lust voor het oog en naarmate je verder in het verhaal zit snap je waarom er voor deze illustraties is gekozen.

Het verhaal is geschreven door Nino Haratischwili (1983). Ze is romancier, toneelschrijver en regisseur. Ze is tweetalig, schrijft in het Duits als in het Georgisch. Dit boek beslaat niet alleen het leven van acht generaties in een familie maar ook de geschiedenis van Georgië en de Sovjet-Unie. Het is een fictieve roman maar tegen een geschiedkundige en politieke achtergrond.

Deze familie-epos beslaat zes generaties tussen 1900 en nu. Het gaat over acht levens van één Georgische familie en begint bij een getalenteerde chocolatier die zijn dochters grootbrengt en een recept bedenkt voor een verrukkelijke chocoladedrank die hem succes, rijkdom en aanzien brengt. Iets wat in die tijd ook gevaar met zich meebrengt. Nitsa is de achterkleindochter van Stasia, een van de dochters van de chocolatier. Ze woont in Berlijn en vertelt de dramatische geschiedenis van haar familie en van de ‘rode’ twintigste eeuw, een cruciale periode in de Europese geschiedenis, over de opkomst en ondergang van de Sovjet-Unie, het wegvallen van Ijzeren Gordijn en de perestrojka. Maar bovenal verteld ze het verhaal van haar familie aan en voor Brilka.

Na een proloog is het verhaal opgedeeld in acht boeken, ieder boek draagt de naam van het familielid die in die periode belangrijk is voor het verhaal. Die op dat moment in de stamboom aan de beurt is. Het verhaal verloopt chronologisch. Aan het einde van het boek vind je nog een tekening van de stamboom zodat je het overzicht er op na kunt slaan. De eerste zeven boeken / delen van het verhaal beslaan tussen de 100 en 250 pagina’s. De teksten zijn verder niet echt onderverdeeld in hoofdstukken maar worden wel af en toe onderbroken door leuzen en quotes. Quotes uit liederen maar ook van beroemdheden uit de Russische geschiedenis, typerend uit de tijdsgeest waar het verhaal zich dan in bevindt.  Het achtste boek is voor Brilka, deze is nog onbeschreven omdat zij haar geschiedenis nog moet schrijven.  Iets wat ik heel mooi vond gevonden.

Verder is het een pittig epos om te lezen. De zinnen zijn mooi en de details goed uitgewerkt waardoor je echt een beeld krijgt van het leven in die periode. Zowel op historisch gebied qua feiten maar ook qua veranderingen in omgangsvormen en op cultureel gebied wordt hier een mooi beeld van geschetst. Het mag dan wel een fictief verhaal zijn je krijgt zo toch ook een pittig geschiedenisles voor je kiezen. Iets wat door de meeslependheid van het verhaal totaal niet storend is. Al die achtergrondinformatie is juist van belang om het reilen en zeilen van de familie te kunnen begrijpen. Voor mij persoonlijk was het af en toe wat veel maar ik ben blij dat ik ondanks dat heb doorgelezen en het boek, zij het in etappes, heb uitgelezen. Volledig uit mijn comfortzone, een boek wat ik zelf nooit snel zou uitzoeken maar zeker de moeite waard vond om te lezen .

 

 

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.