“monoloog van een dikke man ” Aliza Galkin-Smith

Aliza Galkin-Smith, uitgeverij Elikser
isbn 9789463650755

Aliza Galkin-Smith is,niet alleen een  romanschrijfster, maar ook beeldhouwer, schilder en creatief therapeut, met een grote passie voor haar tuin en keuken.   De vertaling van deze roman in in handen van Tsafrira Levy, geboren in Israël maar al ruim veertig jaar woonachtig in Groningen, waar ze een studie klinisch psychologie heeft gedaan. Sinds 1997 publiceert ze in verschillende genres en is ze verantwoordelijk voor deze aparte roman.  “Een verhaal over een dikke man die onderweg naar eten zijn geluk heeft ontdekt” .  

De hoofdfiguur in dit verhaal , ” de dikke man “, verhuisd samen met zijn oudere zus en Poolse ouders naar Israël.  Het gezin betrekt een klein appartement waar zijn moeder in haar kleine keukentje gerechten klaarmaakt om haar zoon tot een flinke man op te laten groeien.  Als hij later volwassen ( en dik) is geniet hij van het lesgeven als docent Geschiedenis. Naast lesgeven houdt hij van rondsnuffelen in tweedehandsboekwinkels, van vrouwen en eten.  Zijn relaties vallen niet mee en stranden vaak op het eetpatroon/ gedrag van onze hoofdpersoon. Zijn eerste vriendin vindt het maar niks dat ze niet strikt genoeg zijn met de koosjere spijswetten en nummer twee heeft een glutenallergie. Dan ontmoet hij psychologe Dana waarmee hij trouwt als blijkt dat ze zwanger is. Het huwelijk is een ramp en na de geboorte van de tweeling, twee meisjes, wordt het van kwaad tot erger. Dana als gezondheidsfreak en onze dikke  man als junkfoodliefhebber, het gaat echt niet samen. Dana vertrekt naar Engeland met de meisjes en zelf houdt hij zich weer bezig met lekker eten en Tania, zijn nieuwe liefde. Aviram, oud student en werkzaam bij een broodjeszaak, geeft hem steun en advies, ook als de relatie met Tania onder vuur komt te staan. 

Het hele verhaal is in de ik-vorm geschreven en vanuit het oogpunt van de hoofdpersoon. Het geeft niet alleen een kijkje in zijn leven maar ook in de keuken van verschillende personages uit het boek. Ze leggen hun visie op eten uit en verschillende gerechten zijn opgenomen in het boek.  Dat maakt het geheel tot een origineel geheel. Mocht je geen interesse hebben in koken of eten ( net als mij) dan nog is het een vermakelijk boek om te lezen. De recepten staan altijd aan het einde van een hoofdstuk. Ze zijn geschreven op een manier dat iedere leek er wat mee kan en wil je er niets mee zijn ze eenvoudig te skippen zodat je verder kunt met het verhaal. Naast eten snuif je ook af en toe een stukje (eet-)geschiedenis mee wat ik zelf wel heel leuk vond om te lezen.  Kortom een vermakelijk boek over eten en het leven. 

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij. Met dank aan uitgeverij Elikser voor het recensie exemplaar 

Advertenties

” anders kind ” Monique Kroezen

9789492115683/2018

Monique Kroezen, uitgeverij Godijn Publishing

Monique Kroezen (1970) is moeder van vier kinderen waarvan er een meervoudig complex beperkt is. Het verhaal van haar debuutroman anders kind is deels gebaseerd op haar eigen ervaringen met de ziekte van haar zoon. De personages en het verhaal er om heen is fictie.

Inhoud: Nicole is kapster en getrouwd met Siem. Siem is een hardwerkende zakenman die eigenlijk meer voor het idee getrouwd is ( omdat dat zo hoort) en diep in zijn hart niks met kinderen heeft en deze ook liever niet had gehad.  Doordat hun oudste zoon Sil is geboren gaat zijn kans om carrière te maken in het buitenland niet door. Als Sil wat ouder is en er een tweede kans komt om naar Bangkok te gaan om een zusterbedrijf op te starten wil hij dit nieuws enthousiast aan Nicole vertellen maar deze heeft de mededeling dat ze een tweede kindje verwachten. Siem kan niet in de vreugde van deze zwangerschap delen. Na de bevalling blijkt Jesse schisis te hebben en besluit Siem bij het gezin weg te gaan en alleen naar Bangkok te vertrekken. Nicole voelt zich in de steek gelaten . Als dan blijkt dat de schisis een onderdeel is van het Cornelia de Lange syndroom is staat de wereld stil. Het Cornelia de Lange syndroom is een zeldzame genetische aandoening waarbij de patiënt een lage levensverwachting heeft. Jesse is meervoudig complex beperkt en de weg naar de diagnose was al lang maar de weg er na ook. Door haar vechtlust, steun van familie en vrienden en zeker door de vechtlust van Jesse probeert ze haar leven weer op te pakken en alles een plaats te geven zodat er weer ruimte is voor nieuw geluk.

Aangetrokken door de cover en het onderwerp was mijn interesse om dit boek te lezen snel gewekt. Het Cornelia de Lange syndroom is zeer zeldzaam. De veronderstelling is dat er jaarlijks vijf kinderen geboren worden met dit syndroom in Nederland maar dat soms de diagnose pas veel later gesteld wordt. Zelf had ik er tijdens mijn studie over gehoord maar vaak horen mensen er pas over als ze er (in-)direct mee van doen krijgen. Onbekend maakt onbemind en dat komt ook in dit verhaal naar boven. Mensen weten vaak niet om te gaan met een moeder van een gehandicapt kind.  Zowel mensen in de directe omgeving als de mensen die beroepsmatig op de een of andere wijze hier mee te maken krijgen.  Soms is het gewoon weg hard en triest om over die reacties leest.

De basis van het verhaal is chronologisch vanaf de bevalling van Jesse. In het verhaal zelf gaan we af en toe een stukje terug in de tijd waardoor we de hoofdpersonages Nicole en Siem beter leren kennen en begrijp je waardoor hun relatie stuk loopt en Siem vertrekt.  Nicole heeft veel steun van mensen uit haar directe omgeving die haar opvangen en af en toe wakker schudden. Deze personages zijn verder niet uitgewerkt maar dat is ook niet van het belang voor het verhaal. Je krijgt als lezer de informatie die nodig is.

Monique Kroezen heeft een heel toegankelijke roman geschreven, ze heeft een prettige vertelstijl en schrijft recht uit het hart. Door te kiezen voor ‘gewone’mensen en een onderwerp wat aanspreekt weet ze de lezer te raken. Naast het feit dat door dit verhaal meer bekendheid wordt gegeven aan het Cornelia de Lange syndroom kan je eigenlijk elk andere vorm van syndroom of beperking invullen omdat de reacties hierop denk ik ( helaas) vergelijkbaar zijn. Hoewel we niet uit het oog moeten verliezen dat het verhaal fictie is denk ik dat de problemen van de hoofdpersoon in de werkelijkheid ook voorkomen en dat wij als maatschappij dat beter moeten aanpakken. Ik denk dat dit verhaal kan bijdragen aan meer begrip en openheid over de problemen waar de jonge moeder in het verhaal tegen aan loopt.  Het geheel is een mooi verhaal vol uiteenlopende emoties maar vooral over de onvoorwaardelijke liefde van een moeder voor haar kind.

 

 

 

 

 

 

“strandvogel” Reinier Bresser

9789491363931/2018

Reinier Bresser, uitgeverij Gibbon

Reinier Bresser ( 1948) is zijn hele leven copywriter en creative director geweest bij verschillende reclamebureaus.  Strandvogel is zijn romandebuut.

Strandvogel gaat over Gustaaf Vogel. Gustaaf Vogel werkt hard in het financiële wereldje in Londen. Zijn vrouw heeft hem verlaten en is weer met zijn zoon in Nederland gaan wonen.  Hij is een eenling en contact met zijn familie is minimaal.  De jaren verstrijken en als zijn zoon hem belt dat zijn zus Fanny tijdens het zwemmen in  de zee bij Wassenaar is verdronken vertrekt hij naar Nederland om afscheid te nemen van zijn zus.  Aangekomen in Nederland gaat hij als eerste naar het strand bij Wassenaar daar waar zijn zus is verdronken en komen de herinneringen en vragen bij hem naar boven.  Toen zijn zusje en hij opgroeide brachten ze veel tijd door op het strand. Zijn zus was een goed zwemster en ze kon de zee en zijn gevaarlijke muien als geen ander. Dit brengt hem meer vragen op en hij duikt weg in zijn herinneringen alvorens hij berusting vindt en wat zijn zus is overkomen.

Slechts 150 pagina’s telt deze roman  maar het is de schrijver gelukt om mij te raken met zijn teksten. De manier waarop hij zinnen laat spreken en het verhaal klein te houden vond ik zeer fijn te lezen.  Als lezer leer je Gustaaf kennen door zijn herinneringen en gevoelens in een zelfde tempo als dat Gustaaf zichzelf terug weet te vinden.  Het klinkt misschien wat zweverig van mij maar het verhaal kabbelt op een prettige manier voort net alsof jezelf op het strand zit en de golven voorbij ziet gaan. De momenten in het heden en die in zijn herinneringen lopen mooi in elkaar waardoor je lekker door kunt lezen en in het verhaal blijft. Een verhaal wat raakt en precies de juiste lengte heeft om de lezer te raken en wat weemoedig te maken als het verhaal uit is.

 

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij

” moeder van glas ” Roos Schlikker

9789492928085/2018

Roos Schlikker, uitgeverij Pluim.

Roos Schlikker is columnist, schrijft scenario’s voor theater en televisie en deed mee aan “Wie is de mol?” In 2017 verscheen Huisje, boompje, beest, een roman die ik met veel plezier gelezen heb. Vol humor en een vlotte vertelstijl.  Ik keek best wel uit naar een nieuw boek van haar hand.  Toen ‘” moeder van glas ” uit kwam moest ik het dan ook meteen lezen.  Niet alleen  omdat Roos Schlikker het heeft geschreven maar ook vanwege het onderwerp.

Deze roman is het verhaal  Roos en haar moeder. Als kind mocht ze de meest gekke dingen gewoon doen van haar moeder. Haar moeder was de leukste van de straat voor de buitenwacht maar dat haar moeder te lijden had aan een psychische stoornis bleef verborgen. Maar niet voor Roos, die als kind haar moeder al moest beschermen. Roos was een ‘makkelijk kind’ die wist te peilen wanneer haar vriendinnen konden komen spelen of wanneer de gemoedstoestand van haar moeder dat niet toeliet. Pas toen haar moeder zestig jaar oud was kreeg ze een officiële diagnose: bipolaire stoornis.  Roos had het idee er een boek over te schrijven met haar moeder, maar na een val van de trap komt ze te overlijden en schrijft ze het boek alleen. Het is een verhaal om haar moeder beter te begrijpen, zaken een plek te geven maar zeker ook om haar rouw te verwerken.

” Moeder van glas” is een heel mooi en persoonlijk verhaal wat ik heel bijzonder vond om te mogen lezen. Het is niet niks als mensen je laten delen in hun leven. Het geeft ook een beeld over de GGZ, over hoe die te werk (moeten ) gaan, hoe slecht de geestelijke gezondheidszorg er voor staat in ons land en hoeveel (onnodige) extra problemen dit met zich meebrengt. Juist voor psychische ziekten is een goede en snelle diagnose belangrijk zodat je weet hoe je het beste kunt omgaan met de patiënt of welke medicatie iemand kan gebruiken. Niet alleen is dit voor de patiënt maar zeker ook voor de omstanders van groot belang.  Dit was mij niet onbekend maar als je dan het verhaal leest van iemand die dat persoonlijk heeft ondervonden komt het toch meer bij je binnen. Je kan veel van iemand houden en alles voor die persoon willen doen maar als je iemand niet lijkt te bereiken voel je je machteloos. Die machteloosheid lees ik ook in dit verhaal. Machteloosheid maar ook boosheid en een hoop liefde.

Voor je het idee hebt dat dit een zwaarmoedig boek is wil ik je dit idee gelijk uit  je hoofd praten. De fijne vertelstijl van de schrijfster, vlot en met een flinke dosis humor maakt het geheel prettig leesbaar.  Het is niet alleen een mooi verhaal om te lezen maar geeft ook misschien wel wat meer begrip voor mensen met een bipolaire stoornis en zijn naasten. Want onbekend maakt immers onbemind.

 

“de verendief” Kirk Wallace Johnson

9789045030883/2018

Kirk Wallace Johnson, vertaling Hanneke Bos, uitgeverij Atlas Contact

Kirk Wallace Johnson schreef voor The New Yorker, The New York Post en The Washington Post. Eerder schreef hij het boek To be a friend is fatal, over zijn inspanningen voor de hervestiging van Iraakse vluchtelingen in de Verenigde Staten. De verendief is een spannend waargebeurd verhaal waarbij hij in een aparte geschiedenis en wereld is gedoken. Een wereld over vogels, vliegbinden en een wel heel aparte diefstal.

Op een avond in 2009 stapt een twintigjarige Amerikaanse man in de trein naar het Natural History Museum in Tring, bij Londen, waar een van de grootste ornithologische collecties ter wereld is. Hij breekt in en met een buit van honderden geconserveerde vogelsoorten verlaat hij het pand weer. Twee jaar later staat Kirk Wallace Johnson in een rivier met een vliegvisgids die hem vertelt over de roof. De journalist gaat op zoek naar de verdwenen veren wat hem brengt bij een subcultuur die totaal nieuw voor hem is:  de victoriaanse kunst van het vliegbinden.

Op de cover prijken geconserveerde vogels met de tekst ” schoonheid, obsessie en de vogeldiefstal van de eeuw”. Gecombineerd met de tekst op de achterflap en zelf zat vis-fanaten in de directe omgeving was ik zeer nieuwsgierig naar dit boek. Ik ben dus wel bekend met de wereld van vissen, het enorme aanbod aan materialen waarbij ook de meest uiteenlopende aassoorten. Misschien dat ik daarom wel extra interesse in dit verhaal had?  Ik moet zeggen dat ik nog nooit van de vogeldiefstal van de eeuw had gehoord en het is wel een heel bijzonder verhaal.

Allereerst mijn complimenten voor de auteur. Hij heeft zich in het onderwerp vastgebeten, zeer veel research gedaan en een zeer compleet verhaal neer gezet. Het verhaal is in drie delen opgeschreven. Het eerste deel is een stuk geschiedenis die rond 1840 van start gaat en de reis volgt van de vogels naar het museum. Dit gaat niet zonder slag of stoot en de ontdekkingsreizigers krijgen veel voor de kiezen. Ook wordt de lezer op de hoogte gebracht van de victoriaanse broederschap van vliegbinders ( een vak apart).   Het tweede deel gaat over de inbraak van Tring, hoe het de inbreker ( en de vogels) verder gaat en de rechtszaak die volgt. Het laatste deel gaat over het onderzoek van de auteur, hoe hij de betrokkene bij de zaak bezoekt, hoe hij in de wereld van het vliegbinden duikt en daar probeert een voet tussen de deur te krijgen en de manier dus waarop het verhaal tot stand kwam.  Vervolgens is er verantwoordingslijst bij de vele voetnoten in het boek en zijn er enkele kleurenfoto’s in het boek geplaatst die betrekking hebben op het verhaal.

Het eerste stuk was even inkomen voor mij. Dit kwam denk doordat dit meer feitelijke informatie was met veel voetnoten en niet zo vlot geschreven was als de rest van het boek wat zich prima laat lezen als  een vlotte literaire thriller. Het verhaal op zich is zo apart dat je het je haast niet kunt voorstellen dat het echt gebeurd is.  Eenmaal gewend door de schrijfwijze van het eerste deel werd mijn interesse steeds meer geprikkeld en zat ik volledig in het verhaal.  Toen de daadwerkelijke misdaad aan bod kwam in het tweede deel ontpopte het zich tot een page-turner en verbaasde ik mij over de simpele wijze waarop iemand kon inbreken en vooral zo weer naar buiten kon wandelen.

Niet alleen voor geschiedenisliefhebbers of mensen uit de vliegbindwereld is het interessant om te lezen. Naast het feit dat ik nu wel meer af weet van de geschiedenis die er achter zit heb ik vooral kunnen genieten van een heel mooi en spannend verhaal.  Het is knap dat de auteur non-fictie zo boeiend weet neer te zetten waardoor je wilt blijven lezen.

Met dank aan Atlas Contact: de club van echte lezers, waar ik dit boek voor mocht lezen. De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij en de informatie van de schrijver en de inhoudsopgave komt van de cover van het boek.

 

 

“de 100-jarige man die terugkwam om de wereld te redden” Jonas Jonasson

9789025452704/2018

Jonas Jonasson (Växjö, 1961) werkte jarenlang als journalist en mediaconsultant, voor hij ging schrijven. Zijn debuutroman De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween werd in 45 talen vertaald en er werden wereldwijd 14 miljoen exemplaren van verkocht. Het boek werd in 2013 succesvol verfilmd. ( zie hieronder de link naar mijn recensie van boek en film).

De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween was dus een groot succes. Een verhaal wat eigenlijk bestond uit twee delen, twee avonturen. Het ene in het heden en het ander in het verleden. Ik had er af en toe gemengde gevoelens bij want vooral de stukken geschiedenis vond ik af en toe behoorlijk langdradig.  Ik had in eerste instantie ook mijn twijfels toen ik hoorde dat er een nieuw boek over de oude man kwam, die inmiddels een jaar ouder bleek te zijn geworden. Zelfs op leeftijd staat de tijd niet stil.

In het voorwoord geeft de schrijver terecht even uitleg over het waarom van dit boek. Er zou immers geen vervolg komen daar hij alles wat hij kwijt wilde in het boek gezet had. Maar niets  bleek minder waar en er is dus meer te vertellen over de rampzalige politieke situatie in de wereld dus daar kwam Allan weer om de hoek kijken.

Allan Karlsson en zijn vriend Julius zitten nog in de zon op Bali waar de verveling toe begint te slaan. Als Allan zijn 101e verjaardag wil vieren in een luchtballon gaat dit niet helemaal goed en belanden ze in zee waar ze opgevist worden door een Noord-Koreaans militair schip.  Dit schip vervoert voor de leider Kim Jong-un verrijkt uranium en van het een komt het ander en Allan en Julius raken betrokken bij een wereldwijde diplomatieke rel, lopen Angela Merkel en Donald Trump tegen het lijf, handelen in groente en doodskisten en proberen zich er op allerlei manieren overal weer uit te kletsen.

Mensen die genoten hebben van het vorige avontuur zullen zeker aan dit boek ook weer plezier hebben. Al moet ik zeggen dat hoewel de situaties ook aan het absurde grenzen dit een stuk minder is dan het avontuur in het vorige boek.  Het grote verschil is ook dat  dit verhaal zich geheel in het heden afspeelt. Het op pad gaan met een koffer en hier en daar een achtervolging zit er wel weer in.  Net als de bekende namen /personages.

Het gebruiken van echte politieke figuren in een fictief verhaal is een kwestie van een bepaald soort lef. De lezer kent de personages en zullen die in ook zo in het verhaal plaatsen. De een zal daar de humor van in zien en de ander juist niet. Ik denk dat het verhaal hierdoor ook juist vrij tijdgebonden zal zijn. De bekende namen uit het eerste boek zijn topstukken in de wereldgeschiedenis en van deze mensen is het maar de vraag of ze die status ook op dat niveau bereiken, of mensen hen ook nog herinneren. Niet van het belang van het verhaal maar misschien wel van de houdbaarheid.  Maar dat is een mijmering van mijn kant.

Het verhaal zelf is dus chronologisch en op de typische Jonasson stijl op papier gezet. Daar ik dacht dat ik na de 100 jarige man niet snel meer een boek van hem op zou pakken heb ik wel weer genoten van Gangster Anders en daarom wilde ik dit deel, met wat terughoudendheid wel lezen.

Hoewel het avontuur ons op aardig wat plekken brengt vind ik het tempo wat lager liggen dan in het eerste deel .  Ook was dit boek minder absurd (wat ik juist zo waardeer in zijn verhalen) en zoals je begrijpt zeer politiek gericht.  Hierdoor had ik passages waar ik echt even doorheen moest ploeteren. De personages hadden ook wat meer uitgewerkt mogen worden en er had dus wat meer pit in gemogen.

Persoonlijk denk ik dat het jammer is dat Allan terug is gekomen. Hij had beter kunnen blijven rentenieren op zijn eilandje in de zon. Het succes van het eerste deel te overstijgen is zeker niet gelukt en die wereld, ach laat een ander die maar redden.

Lees hier mijn recensies over deel 1 en over Gangster Anders (het leukste boek van de schrijver wat ik las tot nu toe)

de 100 jarige man die uit het raam klom en verdween: boek versus film

Gangster Anders en zijn vrienden

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.

“nachtengeltjes en driehoekjes” Dorian D’Oliveira

9789463383943/2018

Dorian D’Oliveira, uitgever Aspekt

Dorian D’Oliveira is schrijver, performer en publicist en heeft met deze titel een bijzondere novelle neergezet.  Het is mijn kennismaking met zijn werk en hoewel het niet mijn soort verhaal is kan ik het zeker wel waarderen.

Samenvatting achterflap: In deze novelle ontmoeten twee voormalige geliefden elkaar weer. Ze vieren dit met een etentje in het restaurant waar ze vroeger vaak kwamen. Ze hebben veel te bespreken en onderwerpen als kunst, wetenschap, literatuur, religie, hekserij en muziek komen langs. Na het eten belanden ze in hun oude stamkroeg en daar komen ze twee personen die ten tijde van hun relatie ook in beeld waren.  Een ‘trip through memory lane’ met felle gesprekken een opbloeide liefde en toespelingen op Jane Mansfield en de film ” The girl can’t help it? “.

Zoals ik zei een bijzondere novelle waarbij ik na het lezen van de achterflap ik niet wist wat ik moest verwachten dus liet me maar verrassen. De illustratie op de voorzijde en het summiere aantal illustraties in het boek zijn mooi door eenvoud en spreken mij wel aan. Ze passen ook goed bij het verhaal. Bij het openslaan tref ik drie quotes uit songteksten van de Talking Heads, Depeche mode en Fine Young Cannibals. Muziek uit mijn jeugd die ik gelijk in mijn hoofd hoor dreunen. Een inhoudsopgave met de titels van de korte hoofdstukjes waarvan de meeste verwijzen naar muziektitels die mij wel bekend in de oren klinken. Dus met plezier beginnen aan het verhaal.

De schrijver speelt met woorden, zinnen en je voelt bijna de spanning tussen de hoofdpersonen. Bijna want de verwijzingen naar films, auteurs en muziek brachten niet alleen herkenning maar ook afleiding. Ik zag de clips voorbij komen en kon ze plaatsen in het verhaal maar juist de personages en muziek die mij even niets zeiden zorgde dus voor afleiding en ik kreeg de neiging om youtube of google te gaan raadplegen omdat ik wilde weten wat het was. En dat is niet echt handig als je midden in een verhaal zit, of wilt blijven zitten.  Toen bedacht ik mij ook dat als je van een jongere generatie bent en dus helemaal geen kennis hebt van deze muziek en films hoe moet je het verhaal dan beleven?  Als je niet weet wie Jayne Mansfield is hoe lees je dan het verhaal?  Ik denk dan ook niet dat het op dat opzicht een verhaal is voor een groot publiek.

De mooie zinnen en de filosofische kanten van het verhaal zijn mooi verweven in het verhaal maar het geheel is dus niet mijn soort boek wat ik vaak lees. Het nawoord door Dr. Florian Haege was voor mij dan ook een fijne aanvulling. Haege doceert literatuur- en filmgeschiedenis en geeft een toelichting op het verhaal.  Hierdoor kreeg het verhaal voor mij wel een ander beeld. Ik ben niet echt bekend in de wereld van filosofie dus heb hierdoor de diepere bodem van het verhaal denk niet kunnen grijpen. Maar ik heb zeker wel genoten van de mooie zinnen en de spanning tussen de personages.

 

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij. Met dank aan uitgeverij Aspekt voor het toezenden van het recensie exemplaar