“de gesloten piano” Monique van Roosmalen

9789463650953/2018

Monique van Roosmalen, uitgeverij Elkiser

Monique van Roosmalen werkte als dramadocente en coach. Ze trad op als jazz-zangeres en publiceerde gedichten en korte verhalen. In 2014 debuteerde ze met de roman ‘ dankbare kinderen huilen niet’. Dit is haar tweede roman.

Als oma Leonie haar knie breekt en in een TOP (tijdelijke opname patiëntkamer) terechtkomt van een verzorgingshuis, gaat dat niet zonder hindernissen. De familie wordt door de zorg gevraagd langs te komen omdat oma onhandelbaar is. Oma zegt dat ze niet gek is en dat ze naar huis wil, omdat de zorg te wensen overlaat. Een operatie kan niet vanwege haar conditie en ze wil naar huis om te sterven tot schrik van haar twee dochters. Haar ene dochter vindt haar drankfles belangrijker en zegt geen tijd te hebben en dochter nummer twee heeft eigenlijk haar eigen drama te verwerken. Ze is hopeloos verliefd op iemand die dat niet op haar is en daar blijft ze behoorlijk in hangen.

Lieke is de kleindochter en heeft haar eigen relatieproblemen, maar weet die aan de kant te zetten om samen met haar moeder (die van het liefdesverdriet) voor oma te gaan zorgen als ze naar huis komt. Snel wordt alles geregeld en dochter en kleindochter trekken bij oma in. Tijdens de zorg, wat een tweede natuur lijkt te worden, komen de verhalen van oma’s verleden boven water. Lieke vindt het heel fijn deze geschiedenis te mogen horen en merkt dat er in het verleden van oma toch wel wat herkenning is wat betreft haar eigen keuzes met relaties.

Het blijkt dat oma een harde en lastige jeugd heeft gehad en geen geluk in de liefde. De enige man bij wie ze het echte geluk leek te hebben gevonden, heeft ze moeten laten gaan onder druk van haar ouders. Ze was gek op muziek en zingen, deze speciale man speelde piano en zij zong. Op de dag dat ze wegging, ging de klep van de piano dicht, zeer letterlijk maar ook heel symbolisch en een mooie titel die goed bij het verhaal past. Door te kiezen voor haar ouders en niet voor haar eigen geluk worden de ogen van Lieke geopend en ze neemt haar oma in vertrouwen, omdat ze met haar geheim niet bij haar moeder terecht kan.

De gesloten piano is een bijzonder mooi verhaal over een familiegeschiedenis en de loyaliteit van de familieleden voor elkaar. Ze cijferen zich weg voor een ander tot het te laat blijkt te zijn. Monique van Roosmalen heeft een zeer prettige schrijfstijl. De personages zijn realistisch en uit elk karakter proef je wat herkenning. De karakters zouden net zo goed jouw familie kunnen zijn. De problematiek die besproken wordt, is ook dichtbij huis waardoor het een persoonlijk verhaal wordt waar je je echt bij kunt inleven. Het blijft ook hangen na het gelezen te hebben. Het geheel wordt luchtig omschreven, ondanks de soms wat beladen onderwerpen. Hierdoor is het een laagdrempelig verhaal waar iedereen zich in kan onderdompelen. Ik heb mij aangenaam laten verrassen door deze mooie roman.

 

Deze recensie verscheen eerder op Boekenbijlage, met dank aan uitgeverij Elikser voor het recensie exemplaar

Advertenties

“onder de sterren van Montpellier” Marina Folkers

9789401913638/2018

Marina Folkers, uitgeverij Zomer& Keuning

Marina Folkers schreef al eerder twee romans waaronder  Faye & Sean, die ik met plezier gelezen heb.  Toen ik het verzoek kreeg ‘onder de sterren van Montpellier’ te lezen wilde ik dit maar al te graag. Benieuwd of het dezelfde stijl zou hebben als haar debuut en of het mij net zoveel plezier bij het lezen zou geven.

In het verhaal maken we kennis met Cleo die weg wil vluchten uit haar hedendaagse leventje. Ze was het slachtoffer van roddels en pesterijen op haar werk en heeft behoefte aan rust.  Als ze de kans krijgt om een paar maanden naar Zuid-Frankrijk te gaan neemt ze per direct ontslag en vertrekt. De bedoeling is dat ze daar gratis in een huis van een kennis mag verblijven als ze dit huis in de verf zet zodat het verkocht kan worden.  Ze kijkt uit naar een teruggetrokken verblijf daar zonder zoveel mogelijk contacten.Haar aantrekkelijke buurman Luc zit ook niet te wachten op gezelschap. Hij heeft zijn eigen problemen uit het verleden die hij achter zich wil laten.Cleo heeft zich echter verkeken op het klussen en komt ook nog wel eens in de problemen waarbij ze de hulp van haar buurman wel kan gebruiken.  Beiden gaan steeds meer voor elkaar voelen maar willen geen open kaart spelen omdat dit niet op hun agenda staat.

Ik kan niet anders zeggen dat het een heerlijk boek is. Net als haar vorige boek is het een vlot leesbaar verhaal. Iets compacter dan haar debuut waardoor het wat prettiger leest. Verder heeft het alle ingrediënten voor een prima feelgood- verhaal. Enigszins voorspelbaar maar dat mag bij dit soort verhalen. Het geeft niet dat je weet dat het wel goed zal komen op het einde. Dat hoort bij het genre. Het is een heerlijk romantisch maar luchtig verhaal maar de romantiek druipt er niet vanaf dus dat is wel zo prettig. Twee personages die lekker om elkaar heen draaien, angstvallig zichzelf niet willen verliezen en continu de twijfel hebben of ze daar nu wel goed aan doen. Leuk detail is dat Cleo advies vraagt aan haar wijze oma die meerdere malen de spijker op de kop slaat. Oma heeft niet zo’n grote rol als personage in het verhaal maar de band tussen Cleo en haar oma speelt zeker een rol.  Deze oma verdient een ereplaatsje in het verhaal.

Met plezier heb ik dit boek in één ruk uitgelezen en als je iets zoekt voor een paar uurtjes ontspanning is het zeker een aanrader.

 

 

” de nacht van de blauwe eekhoorns” Leo A.A. de Jong

9789491773907/2018

Leo. A.A. de Jong, uitgeverij Palmslag

De nacht van de blauwe eekhoorns is het debuut van schrijver Leo. A.A. de Jong (1971). De Jong is afgestudeerd bedrijfskundige maar na jaren in loondienst heeft hij in 2015 besloten zich fulltime te richten op het schrijven van boeken en korte verhalen. Zijn liefde voor muziek ( met name Depeche Mode) en reizen komen ook zeker aan bod van dit debuut.

Het verhaal gaat over John. John heeft een saaie kantoorbaan bij een groot bedrijf waar hij blijft hangen omdat hij nu eenmaal een inkomen nodig heeft. Hij zoekt zijn vertier in stedentrips en dure escortgirls. Maar ergens blijft er iets knagen en zoekt hij gewoon naar iemand om een vaste relatie mee op te bouwen. Als hij twee KLM- stewardessen ontmoet  ( Saskia en Sabine) lijkt zijn leven een andere weg in te slaan.

Voor mij ligt een roman van zo’n 187 pagina’s. De cover laat twee stewardessen zien en hun blauwe uniform verwijst meteen naar de titels. Het is mij al snel duidelijk dat deze dames de blauwe eekhoorns moeten zijn. In eerste instantie leek het mij een beetje op een chicklit vanwege de cover maar als het iets totaal niet is is dat het wel.

Als ik dan het boek open sla en een quote van Depeche Mode zie staan denk ik dat moet een prima boek zijn, daar ik zelf ook deze muziek meer dan kan waarderen.

De start van het verhaal is echter een schakeling van reisjes van de ene stad naar de ander waar hoofdpersonage naast de toeristische trips ook nog eens alle details van de escapades met zijn escortdames met ons deelt. Nou ja, slechts twee stukken in het verhaal zijn vanuit het perspectief van John, de rest is vanuit een alwetende verteller.  Voor mij was de start van het verhaal niet echt een geheel maar meer korte verhaaltjes, uitstapjes van John. Net zo kort als de stedentrips, dat dan weer wel. Als John echter op een gegeven moment de twee stewardessen ontmoet en met hen een wel heel geslaagde avond/ nacht heeft ( zie de titel van het boek) komt het verhaal meer op gang en wordt het meer samenhangend.  Ook leer je John beter kennen en is er wat ruimte voor wat karaktervorming van het trio.

De schrijver heeft een vlotte vertelstijl, al is er soms wat vertraging door de vele details ( met name die van de steden die bezocht worden), over het algemeen leest het lekker door. Aan de ene kant een vermakelijk verhaal waar je zo doorheen gaat maar aan de andere kant heeft de schrijver toch ook de nodige symboliek en thema’s in het boek verwerkt. ( met name de verwijzingen naar bepaalde dieren).

Hoewel ik aan het begin wat twijfels had ben ik blij dat ik heb doorgelezen en kan ik dit debuut zeker waarderen.

Na het boek gelezen te hebben bezocht ik de site blauwe eekhoorns  waar onder andere meer informatie over deze symboliek, achtergrond over het boek en jawel blauwe-eekhoorn-weetjes staan. Een leuke aanvulling en reden voor mij op hierna het boek er weer op na te slaan om sommige dingen nog eens na te lezen.

 

“monoloog van een dikke man ” Aliza Galkin-Smith

Aliza Galkin-Smith, uitgeverij Elikser
isbn 9789463650755

Aliza Galkin-Smith is,niet alleen een  romanschrijfster, maar ook beeldhouwer, schilder en creatief therapeut, met een grote passie voor haar tuin en keuken.   De vertaling van deze roman in in handen van Tsafrira Levy, geboren in Israël maar al ruim veertig jaar woonachtig in Groningen, waar ze een studie klinisch psychologie heeft gedaan. Sinds 1997 publiceert ze in verschillende genres en is ze verantwoordelijk voor deze aparte roman.  “Een verhaal over een dikke man die onderweg naar eten zijn geluk heeft ontdekt” .  

De hoofdfiguur in dit verhaal , ” de dikke man “, verhuisd samen met zijn oudere zus en Poolse ouders naar Israël.  Het gezin betrekt een klein appartement waar zijn moeder in haar kleine keukentje gerechten klaarmaakt om haar zoon tot een flinke man op te laten groeien.  Als hij later volwassen ( en dik) is geniet hij van het lesgeven als docent Geschiedenis. Naast lesgeven houdt hij van rondsnuffelen in tweedehandsboekwinkels, van vrouwen en eten.  Zijn relaties vallen niet mee en stranden vaak op het eetpatroon/ gedrag van onze hoofdpersoon. Zijn eerste vriendin vindt het maar niks dat ze niet strikt genoeg zijn met de koosjere spijswetten en nummer twee heeft een glutenallergie. Dan ontmoet hij psychologe Dana waarmee hij trouwt als blijkt dat ze zwanger is. Het huwelijk is een ramp en na de geboorte van de tweeling, twee meisjes, wordt het van kwaad tot erger. Dana als gezondheidsfreak en onze dikke  man als junkfoodliefhebber, het gaat echt niet samen. Dana vertrekt naar Engeland met de meisjes en zelf houdt hij zich weer bezig met lekker eten en Tania, zijn nieuwe liefde. Aviram, oud student en werkzaam bij een broodjeszaak, geeft hem steun en advies, ook als de relatie met Tania onder vuur komt te staan. 

Het hele verhaal is in de ik-vorm geschreven en vanuit het oogpunt van de hoofdpersoon. Het geeft niet alleen een kijkje in zijn leven maar ook in de keuken van verschillende personages uit het boek. Ze leggen hun visie op eten uit en verschillende gerechten zijn opgenomen in het boek.  Dat maakt het geheel tot een origineel geheel. Mocht je geen interesse hebben in koken of eten ( net als mij) dan nog is het een vermakelijk boek om te lezen. De recepten staan altijd aan het einde van een hoofdstuk. Ze zijn geschreven op een manier dat iedere leek er wat mee kan en wil je er niets mee zijn ze eenvoudig te skippen zodat je verder kunt met het verhaal. Naast eten snuif je ook af en toe een stukje (eet-)geschiedenis mee wat ik zelf wel heel leuk vond om te lezen.  Kortom een vermakelijk boek over eten en het leven. 

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij. Met dank aan uitgeverij Elikser voor het recensie exemplaar 

” anders kind ” Monique Kroezen

9789492115683/2018

Monique Kroezen, uitgeverij Godijn Publishing

Monique Kroezen (1970) is moeder van vier kinderen waarvan er een meervoudig complex beperkt is. Het verhaal van haar debuutroman anders kind is deels gebaseerd op haar eigen ervaringen met de ziekte van haar zoon. De personages en het verhaal er om heen is fictie.

Inhoud: Nicole is kapster en getrouwd met Siem. Siem is een hardwerkende zakenman die eigenlijk meer voor het idee getrouwd is ( omdat dat zo hoort) en diep in zijn hart niks met kinderen heeft en deze ook liever niet had gehad.  Doordat hun oudste zoon Sil is geboren gaat zijn kans om carrière te maken in het buitenland niet door. Als Sil wat ouder is en er een tweede kans komt om naar Bangkok te gaan om een zusterbedrijf op te starten wil hij dit nieuws enthousiast aan Nicole vertellen maar deze heeft de mededeling dat ze een tweede kindje verwachten. Siem kan niet in de vreugde van deze zwangerschap delen. Na de bevalling blijkt Jesse schisis te hebben en besluit Siem bij het gezin weg te gaan en alleen naar Bangkok te vertrekken. Nicole voelt zich in de steek gelaten . Als dan blijkt dat de schisis een onderdeel is van het Cornelia de Lange syndroom is staat de wereld stil. Het Cornelia de Lange syndroom is een zeldzame genetische aandoening waarbij de patiënt een lage levensverwachting heeft. Jesse is meervoudig complex beperkt en de weg naar de diagnose was al lang maar de weg er na ook. Door haar vechtlust, steun van familie en vrienden en zeker door de vechtlust van Jesse probeert ze haar leven weer op te pakken en alles een plaats te geven zodat er weer ruimte is voor nieuw geluk.

Aangetrokken door de cover en het onderwerp was mijn interesse om dit boek te lezen snel gewekt. Het Cornelia de Lange syndroom is zeer zeldzaam. De veronderstelling is dat er jaarlijks vijf kinderen geboren worden met dit syndroom in Nederland maar dat soms de diagnose pas veel later gesteld wordt. Zelf had ik er tijdens mijn studie over gehoord maar vaak horen mensen er pas over als ze er (in-)direct mee van doen krijgen. Onbekend maakt onbemind en dat komt ook in dit verhaal naar boven. Mensen weten vaak niet om te gaan met een moeder van een gehandicapt kind.  Zowel mensen in de directe omgeving als de mensen die beroepsmatig op de een of andere wijze hier mee te maken krijgen.  Soms is het gewoon weg hard en triest om over die reacties leest.

De basis van het verhaal is chronologisch vanaf de bevalling van Jesse. In het verhaal zelf gaan we af en toe een stukje terug in de tijd waardoor we de hoofdpersonages Nicole en Siem beter leren kennen en begrijp je waardoor hun relatie stuk loopt en Siem vertrekt.  Nicole heeft veel steun van mensen uit haar directe omgeving die haar opvangen en af en toe wakker schudden. Deze personages zijn verder niet uitgewerkt maar dat is ook niet van het belang voor het verhaal. Je krijgt als lezer de informatie die nodig is.

Monique Kroezen heeft een heel toegankelijke roman geschreven, ze heeft een prettige vertelstijl en schrijft recht uit het hart. Door te kiezen voor ‘gewone’mensen en een onderwerp wat aanspreekt weet ze de lezer te raken. Naast het feit dat door dit verhaal meer bekendheid wordt gegeven aan het Cornelia de Lange syndroom kan je eigenlijk elk andere vorm van syndroom of beperking invullen omdat de reacties hierop denk ik ( helaas) vergelijkbaar zijn. Hoewel we niet uit het oog moeten verliezen dat het verhaal fictie is denk ik dat de problemen van de hoofdpersoon in de werkelijkheid ook voorkomen en dat wij als maatschappij dat beter moeten aanpakken. Ik denk dat dit verhaal kan bijdragen aan meer begrip en openheid over de problemen waar de jonge moeder in het verhaal tegen aan loopt.  Het geheel is een mooi verhaal vol uiteenlopende emoties maar vooral over de onvoorwaardelijke liefde van een moeder voor haar kind.

 

 

 

 

 

 

“strandvogel” Reinier Bresser

9789491363931/2018

Reinier Bresser, uitgeverij Gibbon

Reinier Bresser ( 1948) is zijn hele leven copywriter en creative director geweest bij verschillende reclamebureaus.  Strandvogel is zijn romandebuut.

Strandvogel gaat over Gustaaf Vogel. Gustaaf Vogel werkt hard in het financiële wereldje in Londen. Zijn vrouw heeft hem verlaten en is weer met zijn zoon in Nederland gaan wonen.  Hij is een eenling en contact met zijn familie is minimaal.  De jaren verstrijken en als zijn zoon hem belt dat zijn zus Fanny tijdens het zwemmen in  de zee bij Wassenaar is verdronken vertrekt hij naar Nederland om afscheid te nemen van zijn zus.  Aangekomen in Nederland gaat hij als eerste naar het strand bij Wassenaar daar waar zijn zus is verdronken en komen de herinneringen en vragen bij hem naar boven.  Toen zijn zusje en hij opgroeide brachten ze veel tijd door op het strand. Zijn zus was een goed zwemster en ze kon de zee en zijn gevaarlijke muien als geen ander. Dit brengt hem meer vragen op en hij duikt weg in zijn herinneringen alvorens hij berusting vindt en wat zijn zus is overkomen.

Slechts 150 pagina’s telt deze roman  maar het is de schrijver gelukt om mij te raken met zijn teksten. De manier waarop hij zinnen laat spreken en het verhaal klein te houden vond ik zeer fijn te lezen.  Als lezer leer je Gustaaf kennen door zijn herinneringen en gevoelens in een zelfde tempo als dat Gustaaf zichzelf terug weet te vinden.  Het klinkt misschien wat zweverig van mij maar het verhaal kabbelt op een prettige manier voort net alsof jezelf op het strand zit en de golven voorbij ziet gaan. De momenten in het heden en die in zijn herinneringen lopen mooi in elkaar waardoor je lekker door kunt lezen en in het verhaal blijft. Een verhaal wat raakt en precies de juiste lengte heeft om de lezer te raken en wat weemoedig te maken als het verhaal uit is.

 

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij

” moeder van glas ” Roos Schlikker

9789492928085/2018

Roos Schlikker, uitgeverij Pluim.

Roos Schlikker is columnist, schrijft scenario’s voor theater en televisie en deed mee aan “Wie is de mol?” In 2017 verscheen Huisje, boompje, beest, een roman die ik met veel plezier gelezen heb. Vol humor en een vlotte vertelstijl.  Ik keek best wel uit naar een nieuw boek van haar hand.  Toen ‘” moeder van glas ” uit kwam moest ik het dan ook meteen lezen.  Niet alleen  omdat Roos Schlikker het heeft geschreven maar ook vanwege het onderwerp.

Deze roman is het verhaal  Roos en haar moeder. Als kind mocht ze de meest gekke dingen gewoon doen van haar moeder. Haar moeder was de leukste van de straat voor de buitenwacht maar dat haar moeder te lijden had aan een psychische stoornis bleef verborgen. Maar niet voor Roos, die als kind haar moeder al moest beschermen. Roos was een ‘makkelijk kind’ die wist te peilen wanneer haar vriendinnen konden komen spelen of wanneer de gemoedstoestand van haar moeder dat niet toeliet. Pas toen haar moeder zestig jaar oud was kreeg ze een officiële diagnose: bipolaire stoornis.  Roos had het idee er een boek over te schrijven met haar moeder, maar na een val van de trap komt ze te overlijden en schrijft ze het boek alleen. Het is een verhaal om haar moeder beter te begrijpen, zaken een plek te geven maar zeker ook om haar rouw te verwerken.

” Moeder van glas” is een heel mooi en persoonlijk verhaal wat ik heel bijzonder vond om te mogen lezen. Het is niet niks als mensen je laten delen in hun leven. Het geeft ook een beeld over de GGZ, over hoe die te werk (moeten ) gaan, hoe slecht de geestelijke gezondheidszorg er voor staat in ons land en hoeveel (onnodige) extra problemen dit met zich meebrengt. Juist voor psychische ziekten is een goede en snelle diagnose belangrijk zodat je weet hoe je het beste kunt omgaan met de patiënt of welke medicatie iemand kan gebruiken. Niet alleen is dit voor de patiënt maar zeker ook voor de omstanders van groot belang.  Dit was mij niet onbekend maar als je dan het verhaal leest van iemand die dat persoonlijk heeft ondervonden komt het toch meer bij je binnen. Je kan veel van iemand houden en alles voor die persoon willen doen maar als je iemand niet lijkt te bereiken voel je je machteloos. Die machteloosheid lees ik ook in dit verhaal. Machteloosheid maar ook boosheid en een hoop liefde.

Voor je het idee hebt dat dit een zwaarmoedig boek is wil ik je dit idee gelijk uit  je hoofd praten. De fijne vertelstijl van de schrijfster, vlot en met een flinke dosis humor maakt het geheel prettig leesbaar.  Het is niet alleen een mooi verhaal om te lezen maar geeft ook misschien wel wat meer begrip voor mensen met een bipolaire stoornis en zijn naasten. Want onbekend maakt immers onbemind.