“Lydia Verleine” Gerrit Sangers

9789463384322/2018

Al eerder las ik van Gerrit Sangers de maagd uit het noorden en landing.  Gerrit Sangers begon met het schrijven van gedichten, al toen hij op de HAVO zat. Later , vastbesloten dat hij schrijver zou worden, volgde er de verhalen waarbij zijn liefde voor gedichten ook in is terug  te vinden.  Bij uitgeverij Aspekt verschenen een twaalftal titels van hem waaronder ook Lydia Verleine. Deze titel verscheen eerder bij uitgeverij Amber ( imprint van de Boekerij) in 1991. Deze uitgave is geheel herzien en aangepast aan de tijd en nu dus verschenen bij uitgeverij Aspekt.

Achterflap: Het thema van de kleine roman Lydia Verleine is even oud als het bestaan van verhalen: het zoeken naar evenwicht en naar liefde. De hoofdpersoon is een onzekere man met zondagsliefdes, en vooral onbeantwoorde liefdes. Tot hij Lydia Verleine aanspreekt voor de Amsterdamse Stadsschouwburg en haar, een wildvreemde voor hem, voorstelt om een wandeling door het park te maken. Het is het begin van een onhandige liefde.

In een gedicht is het noodzaak om de juiste woordencombinatie te gebruiken om de lezer te raken. Je moet in vrij korte teksten alles weten te stoppen. Dit is iets wat Sangers in deze korte roman zeker is gelukt. Vandaar mijn idee dat hij de liefde voor de dichtvorm, op een bepaalde manier ook in zijn andere werk stopt. Misschien zie ik dit helemaal verkeerd maar dat is het gevoel wat ik erbij kreeg.

De onzekere en onhandige hoofdpersoon is een verademing om als lezer te ontmoeten. Vaak zijn hoofdpersonen dominant of juist heel sterke persoonlijkheden maar aan dat alles ontbreekt het bij deze man. Hierdoor stapt hij nog net niet van de bladzijdes af zo realistisch weet Sangers hem neer te zetten.

Door de eenvoud van het verhaal, het mooie taalgebruik , goed lopende zinnen en het kort en bondig te houden, is het de schrijver gelukt om in een vrij beperkte ruimte van een kleine 125 pagina’s een mooi verhaal neer te zetten.

 

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.  Met dank aan uitgeverij Aspekt voor het recensie exemplaar.

 

Advertenties

“Luma” Lydia Brewster

9789493331971/ 2018

Lydia Brewster, Futuro uitgevers

Lydia Brewster heeft gewerkt als jurist en heeft een Master in Public Administration. Ze is geboren in Suriname en heeft afwisselend in Suriname en Nederland gewoond.  Deze autobiografische roman is haar schrijversdebuut. Ze wil met dit persoonlijke verhaal onder andere haar bijdrage leveren aan de discussies over het effect van trauma’s op het leven van mensen.

“Luma” vertelt het verhaal van een jong meisje dat opgroeit in een voor haar onveilige wereld.  Op jonge leeftijd wordt ze een lange periode seksueel misbruikt door haar oom en dit tekent haar voor het leven. Naarmate ze ouder wordt valt ze keer op keer voor de verkeerde mannen en maakt verkeerde keuzes. Keuzes die haar in een negatieve spiraal brengen waar ze toch op een gegeven moment uit omhoog wil krabbelen.

Na het lezen van dit boek moest het even inzinken. In slechts 175 pagina’s weet de schrijfster een heel bijzonder verhaal op papier te zetten op een wijze waardoor het de lezer raakt maar niet overspoelt met emoties.  Het is knap dat ze zo een persoonlijk verhaal op de juiste wijze op het papier kan en durft te zetten,  waardoor het geen zielig slachtoffer verhaal wordt. Het is een verhaal van een meisje wat veel overkomt en er ondanks dat toch alles aan blijft doen, op haar manier, om het leven anders in te richten. Dat ze hierbij keuzes maakt die ik af en toe totaal niet begrijp en dat je denkt “hoe kan ze dat nu doen” maakt het alleen maar heftiger om te lezen.  Door als slachtoffer niet in die rol te kruipen maar eerlijk het verhaal uit de doeken te doen  is het een heel origineel verhaal geworden.

Ook geeft het naast dit alles een beeld over de verschillen tussen Suriname en zijn inwoners met betrekking tot Nederland.  Een stukje cultuur en achtergrond wat ook interessant was te lezen en je een beter beeld kan vormen van de personages uit het boek. Je wordt immers voor een groot deel door je omgeving gevormd.

Naast het verhaal van Luma is er tussen het verhaal door een tekst schuingedrukt wat zich laat lezen als een sprookje. Mooi weergegeven maar voor mij geen extra toevoeging aan het verhaal.  Dit zijn echter kleine stukjes op een paar momenten dus het is niet storend voor het lezen van het eigenlijke verhaal.

Lydia Brewster heeft een prettige vertelstijl. Verder vind ik het knap hoe eerlijk ze is in haar verhaal.  Ik denk dat ze haar doel met dit boek zeker zal bereiken. Een trauma kan je leven tekenen en zonder het een plaatsje te geven neem je het je de rest van je leven mee.

Ik vond het een bijzonder verhaal en kan het van harte aanbevelen

De informatie over de schrijfster en de afbeelding van de cover komen van de uitgeverij.

 

 

.

” tegenstroom” Jackie van Laren

9789022584088/2018

Jackie van Laren (1968) wist mij te verrassen met de Q-serie ( het eerste deel Zin en het tweede deel Lief besprak ik eerder op mijn blog), en ook het tweeluik vallen en opstaan waren heerlijke feelgood romans om even bij weg te dromen.  Een originele invalshoek van muziek en het wereldje daar om heen en de liefde gaven heerlijke verhalen.

De Eilandliefde-reeks, waar dit het laatste en vierde deel is, had een bijzondere start. Namelijk per ongeluk op Facebook.  Voor het verschijnen van het boek opstaan werd er dagelijks een kleine voorpublicatie gepost. Toen het boek echter uit was en de stukjes uitbleven gaven veel lezers aan dit erg te missen en zo begon Jackie van Laren met het schrijven van een ander verhaal voor deze fans.  Het lezersaantal groeide en de grote vraag of er een boek in zou zitten werd beantwoord met het idee om er een cyclus van te maken, voor elk jaargetijden één verhaal waarvan deze titel dus de tweede is.

Elk van de vier delen is vanuit een ander perspectief geschreven en het vierde deel is vanuit Martin Freriks geschreven. Martin is de broer van Wende die samen met haar vriend Grote Vis, de strandtent op het eiland runt. Martin woont zelf op het vastenland met Gwen, zijn vriendin. Eigenlijk is hij op haar uitgekeken maar loslaten lukt hem niet. Zijn eerste echte grote liefde, Elodie, is hij nooit vergeten en laat hij haar nu juist tegen komen op het eiland. Als dan ook nog Gwen achter hem aankomt en vervolgens Mandy zijn hart lijkt te veroveren is de verwarring voor Martin compleet.

Na het iets , voor mij tegenvallende, derde deel gelezen te hebben en daarna de achterflap van dit deel was ik bang dat het “goede tijden- slechte tijden” gevoel zou worden voortgezet. Niets is minder waar. Het karakter Martin komt veel beter uit de verf en de verhaallijn is iets minder voorspelbaar dan bij het vorige deel.  Het was dus heerlijk lezen en genieten van dit laatste verhaal over de bewoners op het eiland.  Losse eindjes worden aan elkaar geknoopt en het is een prima afsluiting van vier heerlijke chicklit-achtige verhalen.  Jackie van Laren schrijft boeken die garant staan voor de nodige porties liefde, drama en zwijmel en deze serie zijn echt ideaal voor in de vakantiekoffer.

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.

Lees hier mijn recensies van Duingras , Stormwind en Springvloed

 

 

” springvloed” Jackie van Laren

9789022584071/2018

Jackie van Laren (1968) wist mij te verrassen met de Q-serie ( het eerste deel Zin en het tweede deel Lief besprak ik eerder op mijn blog), en ook het tweeluik vallen en opstaan waren heerlijke feelgood romans om even bij weg te dromen.  Een originele invalshoek van muziek en het wereldje daar om heen en de liefde gaven heerlijke verhalen.  En toen was daar de eilandliefde-serie, een vierdelige serie, elk deel vanuit het perspectief van een andere hoofdrolspeler.

Duingras is het eerste deel van de vierdelige Eilandliefde-serie. Het boek had een bijzondere start, namelijk per ongeluk op Facebook. Waar sociale media al niet goed voor is. Voor het verschijnen van het boek opstaan werd er dagelijks een kleine voorpublicatie gepost. Toen het boek echter uit was en de stukjes uitbleven gaven veel lezers aan dit erg te missen en zo begon Jackie van Laren met het schrijven van een ander verhaal voor deze fans.  Het lezersaantal groeide en de grote vraag of er een boek in zou zitten werd beantwoord met het idee om er een cyclus van te maken, voor elk jaargetijden één verhaal.  Zowel het eerste als het tweede deel Stormwind  besprak ik eerder op mijn blog.

Het derde en vierde deel zijn vorige maand samen verschenen en zo was de serie compleet. In Springvloed is de hoofdrol voor Mayke Ferwerda. Ze is geboren op het eiland en weet zeker dat ze er wil blijven. Het is moeilijk werk en een partner te vinden om ook een toekomst op te kunnen bouwen. Ze heeft een relatie met de zoon van de burgemeester al is dat niet de ideale partner. Inmiddels heeft ze een baan bij Grote Vis, de strandtent op het eiland en is ze in goed gezelschap van een leuke vriendenclub. Haar irritatiepuntje is is Cam, een surfer die de strandtent van een driegend faillissement heeft gered. Ze vindt hem maar een versierder en onuitstaanbaar.

Inmiddels heb ik de hele reeks gelezen en het zijn heerlijke feelgood boeken zeker voor een warme zomerdag om even weg te zwijmelen.  De serie heeft immers een hoog vakantie-gevoel-gehalte en warme dagen hebben we nu zat.  Van alle delen sprak deze mij het minste aan. Waarschijnlijk dat dit deel de hoogste voorspelbaarheid in het verhaal had zitten en ik mij af en toe goed kan ergeren aan Mayke en haar acties. Van alle karakters uit deze serie had ik het minste met haar dus ook niet zo gek dat dit boek mij niet zo aansprak. Maar qua schrijfstijl, vlot lezen etc. is het een typische van Laren dus lekker lezend de dag door..

Hoewel het idee van de reeks leuk was dacht ik wel dat het goed is dat de schrijfster van te voren heeft besloten het bij vier delen te houden. Het krijgt nu wel een “goede tijden-slechte tijden” gehalte. Nu is een soap op papier niet zo erg maar bij dit deel had ik wel een beetje het idee dat voor mij de rek er uit was.. Benieuwd of het vierde en laatste deel dat gevoel bij mij weg kan nemen.

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij

 

 

 

 

“de stilte van het water ” Norman Jansen

9789492221933/2018

Norman Jansen, Futuro uitgevers

Norman Jansen is werkzaam voor de Koninklijke Marechaussee, en is expert op het gebied van mensenhandel en mensensmokkel. Na een tijd in het Caribisch gebied heeft gewoond is hij nu weer terug in Nederland en heeft zich op het schrijven van non-fictie en fictie toegelegd. Zijn jarenlange ervaringen gebruikt hij als bron van zijn boeken.

Ook deze roman is waargebeurd en deels autobiografisch. De jonge vrouw Ladymia woont in het door een aardbeving getroffen Haïti . Voor de aardbeving leefde ze al in armoede en was het zwaar om de dag rond te komen maar erna, als ze de twee belangrijkste mensen uit haar leven is verloren, is het niet meer te doen. Ze gaat samen met het gezin van haar zus op zoek naar een veiliger bestaan. Een mensensmokkelaar wil haar wel een nieuwe start bezorgen maar de prijs is heel hoog. Ladymia moet een moeilijke keuze maken terwijl ze eigenlijk geen keuze heeft.

Omdat je weet dat het een waargebeurd verhaal is en er in het nawoord  wat meer toelichting wordt gegeven over de omstandigheden in Haïti en hoe het nu gaat met Ladymia,  lees je het verhaal toch anders dan dat het om pure fictie zou gaan. De schrijver maakt gebruik van het hij/zij perspectief. De karakters vertellen het verhaal niet, je leest wat ze meemaken vanuit de ogen van de schrijver. De schrijfstijl is daardoor  een beetje opsommend en met enige afstand, waardoor het de lezer niet zou raken als het fictie zou zijn.  Maar met de wetenschap dat je leest over echte mensen en al die ellende die ze treffen kijk je toch met andere ogen naar dit verhaal en is enige afstand misschien wel goed.

Het geheel is verder zeer toegankelijk en vlot neergezet waardoor je het verhaal, ook mede door het onderwerp, in één ruk uitleest.

Het geeft een kijkje in de vreselijke keuken van mensensmokkel en geeft je meer inzicht over hoe moedeloos iemand moet zijn om te kiezen het eigen land te ontvluchten. Helaas is deze problematiek nog steeds relevant en hopelijk zullen in ieder geval de lezers van dit boek meer begrip hebben voor mensen die ergens anders een toekomst op willen, of moeten , bouwen.

 

De informatie van de schrijver komt van de uitgeverij net als de afbeelding van de cover.

” de grens voorbij ” Bastiaan Mellink

9789491773815/2018

Bastian Mellink  (1982) is opgegroeid in Overijssel en studeerde Creatieve Therapie in Utrecht. Hij werkt nu al jaren in de gezondheids- en verslavingszorg, waar hij mensen met complexe problematiek begeleidt. De laatste jaren heeft hij schrijfcursussen gevolgd aan de Vrije Universiteit om zijn schrijven naar een hoger niveau te tillen. Met passie schrijft hij over alles wat hem bezighoudt en inspireert. De grens voorbij is zijn debuutroman.

Het verhaal gaat over Lambert en Bagrat, twee vrienden die elkaar al jaren kennen en steunen door dik en dun. Door een stomme weddenschap om van een brug af te springen is Lambert deels verlamd geraakt, maar Bagrat heeft zijn vriend nooit in de steek gelaten. Bagrat vecht al jarenlang voor een vaste verblijfsvergunning. Hij heeft te horen gekregen definitief te worden uitgezet en is vastbesloten de politiek eens flink wakker te schudden. Samen met Lambert bedenkt hij hiervoor een actieplan. OM meer kans van slagen te hebben besluiten ze Mikolaj er bij te betrekken maar die heeft zijn eigen agenda. De Grote Dag nadert maar alles lijkt gigantisch uit de hand te gaan lopen. De vriendschap van Lambert en Bagrat staat onder druk en de vraag is of het allemaal nog goed kan komen.

Het was even inkomen maar al snel zat ik midden in het verhaal. De personages Bagrat en Lambert komen goed uit de verf. Allebei hebben ze hun eigen problemen met de maatschappij, problemen kenmerkend voor deze tijdsgeest en dus herkenbaar voor de lezer. Mikolaj was in alle opzichten extremer en kwam naar mijn idee wat slechter uit de verf maar juist door zijn gedrevenheid bracht het meer spanning in het verhaal.

De schrijver weet met eenvoudig taalgebruik een goed verhaal neer te zetten met een maatschappijkritische ondertoon die de lezer af en toe aan het denken zet. De emoties en problemen van de hoofdpersonages zijn goed weergegeven en je begrijpt waarom Lambert en Bagrat, ieder om zijn eigen reden, tot actie over willen gaan.  Na een behoorlijke climax is het uiteindelijke einde een beetje mat maar over het geheel genomen kan ik niet anders zeggen dan dat ik dit een prima debuut vond en ik zeer benieuwd ben naar meer verhalen van deze schrijver.

De informatie en de afbeelding van de cover van het boek komen van de site van de uitgeverij.

 

“de regen van Ionah” Santiago Pajares

9789025448530/2018

Santiago Pajares, vertaling Jacqueline Visscher, uitgeverij Atlas Contact

Santiago Pajares (1979) combineerde jarenlang zijn werk als computerdeskundige met schrijven en het maken van korte films, waarvan de scripts ook op papier zijn uitgegeven. De regen van Ionah is zijn vierde roman.

“De regen van Ionah”  is geschreven vanuit het perspectief van Ionah, de hoofdfiguur. Ionah heeft tot zijn twaalfde alleen met zijn moeder in de woestijn geleefd. Zij waren totaal op elkaar aangewezen. Wat hij weet heeft hij geleerd van zijn moeder. Op zijn twaalfde sterft zijn moeder en staat hij er alleen voor. Hij is alleen in de keet in de woestijn. Heeft een waterput, die hij elke maand controleert en leeft van wat dadels,  wat eigen verbouwde groente, hagedissen en water. Zijn moeder heeft hem verteld over de echte wereld, hij probeert zich hiervan dingen voor te stellen maar hij kent alleen de hitte, de  honger en dorst.  En hij kent de stilte. In gedachten praat hij nog steeds met zijn moeder en groeit hij op. Als hij eenentwintig is ontmoet hij Shui. Hij vindt hem in de woestijn en redt zijn leven. Shui leert hem dingen uit de “echte “ wereld  en ze worden vrienden.  Als Shui weer uit zijn leven verdwijnt besluit Ionah dat het tijd is om de echte wereld te gaan zoeken.

Allereerst moet ik zeggen dat ik bij het zien van de cover al meteen wist dat ik dit boek wilde gaan lezen. Je mag een boek niet beoordelen op zijn uiterlijk maar ik deed dit toch en wel in de positieve zin. Ingetogen kleuren maar toch een afbeelding die er uit springt.  Een afbeelding die goed bij het verhaal past.

Het verhaal zelf is vanuit het perspectief van Ionah. Het zijn korte hoofdstukken en korte zinnen. In het begin is hij nog een kind en dat is een verklaring van de simpele taal en korte zinnen. Later wordt hij ouder maar zijn ontwikkeling is stil komen te staan dus blijft de vertelstijl hetzelfde. Zijn moeder en  leermeester is immers gestorven. Hij heeft niemand meer die hem kan stimuleren  of  laten groeien op intellectueel gebied. Zo zie je maar dat Nature& Nurture van belang zijn om de mens te vormen tot wat en wie  hij is.  Voor de lezer is het even wennen omdat het taalgebruik niet meegroeit maar de hoofdpersoon toch volwassen wordt.

Het is bijzonder om de dingen die voor iedereen vanzelfsprekend zijn nu door de ogen van iemand te zien die alles nog moet ontdekken.  Dit heeft de schrijver goed weten te verwoorden. Als Ionah  Shui ontmoet ontdekt hij weer veel meer dingen maar ook emoties, muziek en vriendschap.
De hoofdstukken zijn kort en bondig en de nummering zijn Chinese tekens. De tekens die Ionah van zijn vriend Shui leert. De vertelstijl is prettig en door zijn eenvoud lees je het boek vrij snel uit. Maar als het uit is blijft het toch nog even bij de lezer hangen.

 

Ik kreeg dit boek van Atlas Contact om te lezen voor “de club van echte lezers”, met dank voor het recensie exemplaar. De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.