” moeder van glas ” Roos Schlikker

9789492928085/2018

Roos Schlikker, uitgeverij Pluim.

Roos Schlikker is columnist, schrijft scenario’s voor theater en televisie en deed mee aan “Wie is de mol?” In 2017 verscheen Huisje, boompje, beest, een roman die ik met veel plezier gelezen heb. Vol humor en een vlotte vertelstijl.  Ik keek best wel uit naar een nieuw boek van haar hand.  Toen ‘” moeder van glas ” uit kwam moest ik het dan ook meteen lezen.  Niet alleen  omdat Roos Schlikker het heeft geschreven maar ook vanwege het onderwerp.

Deze roman is het verhaal  Roos en haar moeder. Als kind mocht ze de meest gekke dingen gewoon doen van haar moeder. Haar moeder was de leukste van de straat voor de buitenwacht maar dat haar moeder te lijden had aan een psychische stoornis bleef verborgen. Maar niet voor Roos, die als kind haar moeder al moest beschermen. Roos was een ‘makkelijk kind’ die wist te peilen wanneer haar vriendinnen konden komen spelen of wanneer de gemoedstoestand van haar moeder dat niet toeliet. Pas toen haar moeder zestig jaar oud was kreeg ze een officiële diagnose: bipolaire stoornis.  Roos had het idee er een boek over te schrijven met haar moeder, maar na een val van de trap komt ze te overlijden en schrijft ze het boek alleen. Het is een verhaal om haar moeder beter te begrijpen, zaken een plek te geven maar zeker ook om haar rouw te verwerken.

” Moeder van glas” is een heel mooi en persoonlijk verhaal wat ik heel bijzonder vond om te mogen lezen. Het is niet niks als mensen je laten delen in hun leven. Het geeft ook een beeld over de GGZ, over hoe die te werk (moeten ) gaan, hoe slecht de geestelijke gezondheidszorg er voor staat in ons land en hoeveel (onnodige) extra problemen dit met zich meebrengt. Juist voor psychische ziekten is een goede en snelle diagnose belangrijk zodat je weet hoe je het beste kunt omgaan met de patiënt of welke medicatie iemand kan gebruiken. Niet alleen is dit voor de patiënt maar zeker ook voor de omstanders van groot belang.  Dit was mij niet onbekend maar als je dan het verhaal leest van iemand die dat persoonlijk heeft ondervonden komt het toch meer bij je binnen. Je kan veel van iemand houden en alles voor die persoon willen doen maar als je iemand niet lijkt te bereiken voel je je machteloos. Die machteloosheid lees ik ook in dit verhaal. Machteloosheid maar ook boosheid en een hoop liefde.

Voor je het idee hebt dat dit een zwaarmoedig boek is wil ik je dit idee gelijk uit  je hoofd praten. De fijne vertelstijl van de schrijfster, vlot en met een flinke dosis humor maakt het geheel prettig leesbaar.  Het is niet alleen een mooi verhaal om te lezen maar geeft ook misschien wel wat meer begrip voor mensen met een bipolaire stoornis en zijn naasten. Want onbekend maakt immers onbemind.

 

Advertenties

“de verendief” Kirk Wallace Johnson

9789045030883/2018

Kirk Wallace Johnson, vertaling Hanneke Bos, uitgeverij Atlas Contact

Kirk Wallace Johnson schreef voor The New Yorker, The New York Post en The Washington Post. Eerder schreef hij het boek To be a friend is fatal, over zijn inspanningen voor de hervestiging van Iraakse vluchtelingen in de Verenigde Staten. De verendief is een spannend waargebeurd verhaal waarbij hij in een aparte geschiedenis en wereld is gedoken. Een wereld over vogels, vliegbinden en een wel heel aparte diefstal.

Op een avond in 2009 stapt een twintigjarige Amerikaanse man in de trein naar het Natural History Museum in Tring, bij Londen, waar een van de grootste ornithologische collecties ter wereld is. Hij breekt in en met een buit van honderden geconserveerde vogelsoorten verlaat hij het pand weer. Twee jaar later staat Kirk Wallace Johnson in een rivier met een vliegvisgids die hem vertelt over de roof. De journalist gaat op zoek naar de verdwenen veren wat hem brengt bij een subcultuur die totaal nieuw voor hem is:  de victoriaanse kunst van het vliegbinden.

Op de cover prijken geconserveerde vogels met de tekst ” schoonheid, obsessie en de vogeldiefstal van de eeuw”. Gecombineerd met de tekst op de achterflap en zelf zat vis-fanaten in de directe omgeving was ik zeer nieuwsgierig naar dit boek. Ik ben dus wel bekend met de wereld van vissen, het enorme aanbod aan materialen waarbij ook de meest uiteenlopende aassoorten. Misschien dat ik daarom wel extra interesse in dit verhaal had?  Ik moet zeggen dat ik nog nooit van de vogeldiefstal van de eeuw had gehoord en het is wel een heel bijzonder verhaal.

Allereerst mijn complimenten voor de auteur. Hij heeft zich in het onderwerp vastgebeten, zeer veel research gedaan en een zeer compleet verhaal neer gezet. Het verhaal is in drie delen opgeschreven. Het eerste deel is een stuk geschiedenis die rond 1840 van start gaat en de reis volgt van de vogels naar het museum. Dit gaat niet zonder slag of stoot en de ontdekkingsreizigers krijgen veel voor de kiezen. Ook wordt de lezer op de hoogte gebracht van de victoriaanse broederschap van vliegbinders ( een vak apart).   Het tweede deel gaat over de inbraak van Tring, hoe het de inbreker ( en de vogels) verder gaat en de rechtszaak die volgt. Het laatste deel gaat over het onderzoek van de auteur, hoe hij de betrokkene bij de zaak bezoekt, hoe hij in de wereld van het vliegbinden duikt en daar probeert een voet tussen de deur te krijgen en de manier dus waarop het verhaal tot stand kwam.  Vervolgens is er verantwoordingslijst bij de vele voetnoten in het boek en zijn er enkele kleurenfoto’s in het boek geplaatst die betrekking hebben op het verhaal.

Het eerste stuk was even inkomen voor mij. Dit kwam denk doordat dit meer feitelijke informatie was met veel voetnoten en niet zo vlot geschreven was als de rest van het boek wat zich prima laat lezen als  een vlotte literaire thriller. Het verhaal op zich is zo apart dat je het je haast niet kunt voorstellen dat het echt gebeurd is.  Eenmaal gewend door de schrijfwijze van het eerste deel werd mijn interesse steeds meer geprikkeld en zat ik volledig in het verhaal.  Toen de daadwerkelijke misdaad aan bod kwam in het tweede deel ontpopte het zich tot een page-turner en verbaasde ik mij over de simpele wijze waarop iemand kon inbreken en vooral zo weer naar buiten kon wandelen.

Niet alleen voor geschiedenisliefhebbers of mensen uit de vliegbindwereld is het interessant om te lezen. Naast het feit dat ik nu wel meer af weet van de geschiedenis die er achter zit heb ik vooral kunnen genieten van een heel mooi en spannend verhaal.  Het is knap dat de auteur non-fictie zo boeiend weet neer te zetten waardoor je wilt blijven lezen.

Met dank aan Atlas Contact: de club van echte lezers, waar ik dit boek voor mocht lezen. De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij en de informatie van de schrijver en de inhoudsopgave komt van de cover van het boek.

 

 

“de 100-jarige man die terugkwam om de wereld te redden” Jonas Jonasson

9789025452704/2018

Jonas Jonasson (Växjö, 1961) werkte jarenlang als journalist en mediaconsultant, voor hij ging schrijven. Zijn debuutroman De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween werd in 45 talen vertaald en er werden wereldwijd 14 miljoen exemplaren van verkocht. Het boek werd in 2013 succesvol verfilmd. ( zie hieronder de link naar mijn recensie van boek en film).

De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween was dus een groot succes. Een verhaal wat eigenlijk bestond uit twee delen, twee avonturen. Het ene in het heden en het ander in het verleden. Ik had er af en toe gemengde gevoelens bij want vooral de stukken geschiedenis vond ik af en toe behoorlijk langdradig.  Ik had in eerste instantie ook mijn twijfels toen ik hoorde dat er een nieuw boek over de oude man kwam, die inmiddels een jaar ouder bleek te zijn geworden. Zelfs op leeftijd staat de tijd niet stil.

In het voorwoord geeft de schrijver terecht even uitleg over het waarom van dit boek. Er zou immers geen vervolg komen daar hij alles wat hij kwijt wilde in het boek gezet had. Maar niets  bleek minder waar en er is dus meer te vertellen over de rampzalige politieke situatie in de wereld dus daar kwam Allan weer om de hoek kijken.

Allan Karlsson en zijn vriend Julius zitten nog in de zon op Bali waar de verveling toe begint te slaan. Als Allan zijn 101e verjaardag wil vieren in een luchtballon gaat dit niet helemaal goed en belanden ze in zee waar ze opgevist worden door een Noord-Koreaans militair schip.  Dit schip vervoert voor de leider Kim Jong-un verrijkt uranium en van het een komt het ander en Allan en Julius raken betrokken bij een wereldwijde diplomatieke rel, lopen Angela Merkel en Donald Trump tegen het lijf, handelen in groente en doodskisten en proberen zich er op allerlei manieren overal weer uit te kletsen.

Mensen die genoten hebben van het vorige avontuur zullen zeker aan dit boek ook weer plezier hebben. Al moet ik zeggen dat hoewel de situaties ook aan het absurde grenzen dit een stuk minder is dan het avontuur in het vorige boek.  Het grote verschil is ook dat  dit verhaal zich geheel in het heden afspeelt. Het op pad gaan met een koffer en hier en daar een achtervolging zit er wel weer in.  Net als de bekende namen /personages.

Het gebruiken van echte politieke figuren in een fictief verhaal is een kwestie van een bepaald soort lef. De lezer kent de personages en zullen die in ook zo in het verhaal plaatsen. De een zal daar de humor van in zien en de ander juist niet. Ik denk dat het verhaal hierdoor ook juist vrij tijdgebonden zal zijn. De bekende namen uit het eerste boek zijn topstukken in de wereldgeschiedenis en van deze mensen is het maar de vraag of ze die status ook op dat niveau bereiken, of mensen hen ook nog herinneren. Niet van het belang van het verhaal maar misschien wel van de houdbaarheid.  Maar dat is een mijmering van mijn kant.

Het verhaal zelf is dus chronologisch en op de typische Jonasson stijl op papier gezet. Daar ik dacht dat ik na de 100 jarige man niet snel meer een boek van hem op zou pakken heb ik wel weer genoten van Gangster Anders en daarom wilde ik dit deel, met wat terughoudendheid wel lezen.

Hoewel het avontuur ons op aardig wat plekken brengt vind ik het tempo wat lager liggen dan in het eerste deel .  Ook was dit boek minder absurd (wat ik juist zo waardeer in zijn verhalen) en zoals je begrijpt zeer politiek gericht.  Hierdoor had ik passages waar ik echt even doorheen moest ploeteren. De personages hadden ook wat meer uitgewerkt mogen worden en er had dus wat meer pit in gemogen.

Persoonlijk denk ik dat het jammer is dat Allan terug is gekomen. Hij had beter kunnen blijven rentenieren op zijn eilandje in de zon. Het succes van het eerste deel te overstijgen is zeker niet gelukt en die wereld, ach laat een ander die maar redden.

Lees hier mijn recensies over deel 1 en over Gangster Anders (het leukste boek van de schrijver wat ik las tot nu toe)

de 100 jarige man die uit het raam klom en verdween: boek versus film

Gangster Anders en zijn vrienden

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.

“nachtengeltjes en driehoekjes” Dorian D’Oliveira

9789463383943/2018

Dorian D’Oliveira, uitgever Aspekt

Dorian D’Oliveira is schrijver, performer en publicist en heeft met deze titel een bijzondere novelle neergezet.  Het is mijn kennismaking met zijn werk en hoewel het niet mijn soort verhaal is kan ik het zeker wel waarderen.

Samenvatting achterflap: In deze novelle ontmoeten twee voormalige geliefden elkaar weer. Ze vieren dit met een etentje in het restaurant waar ze vroeger vaak kwamen. Ze hebben veel te bespreken en onderwerpen als kunst, wetenschap, literatuur, religie, hekserij en muziek komen langs. Na het eten belanden ze in hun oude stamkroeg en daar komen ze twee personen die ten tijde van hun relatie ook in beeld waren.  Een ‘trip through memory lane’ met felle gesprekken een opbloeide liefde en toespelingen op Jane Mansfield en de film ” The girl can’t help it? “.

Zoals ik zei een bijzondere novelle waarbij ik na het lezen van de achterflap ik niet wist wat ik moest verwachten dus liet me maar verrassen. De illustratie op de voorzijde en het summiere aantal illustraties in het boek zijn mooi door eenvoud en spreken mij wel aan. Ze passen ook goed bij het verhaal. Bij het openslaan tref ik drie quotes uit songteksten van de Talking Heads, Depeche mode en Fine Young Cannibals. Muziek uit mijn jeugd die ik gelijk in mijn hoofd hoor dreunen. Een inhoudsopgave met de titels van de korte hoofdstukjes waarvan de meeste verwijzen naar muziektitels die mij wel bekend in de oren klinken. Dus met plezier beginnen aan het verhaal.

De schrijver speelt met woorden, zinnen en je voelt bijna de spanning tussen de hoofdpersonen. Bijna want de verwijzingen naar films, auteurs en muziek brachten niet alleen herkenning maar ook afleiding. Ik zag de clips voorbij komen en kon ze plaatsen in het verhaal maar juist de personages en muziek die mij even niets zeiden zorgde dus voor afleiding en ik kreeg de neiging om youtube of google te gaan raadplegen omdat ik wilde weten wat het was. En dat is niet echt handig als je midden in een verhaal zit, of wilt blijven zitten.  Toen bedacht ik mij ook dat als je van een jongere generatie bent en dus helemaal geen kennis hebt van deze muziek en films hoe moet je het verhaal dan beleven?  Als je niet weet wie Jayne Mansfield is hoe lees je dan het verhaal?  Ik denk dan ook niet dat het op dat opzicht een verhaal is voor een groot publiek.

De mooie zinnen en de filosofische kanten van het verhaal zijn mooi verweven in het verhaal maar het geheel is dus niet mijn soort boek wat ik vaak lees. Het nawoord door Dr. Florian Haege was voor mij dan ook een fijne aanvulling. Haege doceert literatuur- en filmgeschiedenis en geeft een toelichting op het verhaal.  Hierdoor kreeg het verhaal voor mij wel een ander beeld. Ik ben niet echt bekend in de wereld van filosofie dus heb hierdoor de diepere bodem van het verhaal denk niet kunnen grijpen. Maar ik heb zeker wel genoten van de mooie zinnen en de spanning tussen de personages.

 

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij. Met dank aan uitgeverij Aspekt voor het toezenden van het recensie exemplaar

 

 

 

 

 

 

“Lydia Verleine” Gerrit Sangers

9789463384322/2018

Al eerder las ik van Gerrit Sangers de maagd uit het noorden en landing.  Gerrit Sangers begon met het schrijven van gedichten, al toen hij op de HAVO zat. Later , vastbesloten dat hij schrijver zou worden, volgde er de verhalen waarbij zijn liefde voor gedichten ook in is terug  te vinden.  Bij uitgeverij Aspekt verschenen een twaalftal titels van hem waaronder ook Lydia Verleine. Deze titel verscheen eerder bij uitgeverij Amber ( imprint van de Boekerij) in 1991. Deze uitgave is geheel herzien en aangepast aan de tijd en nu dus verschenen bij uitgeverij Aspekt.

Achterflap: Het thema van de kleine roman Lydia Verleine is even oud als het bestaan van verhalen: het zoeken naar evenwicht en naar liefde. De hoofdpersoon is een onzekere man met zondagsliefdes, en vooral onbeantwoorde liefdes. Tot hij Lydia Verleine aanspreekt voor de Amsterdamse Stadsschouwburg en haar, een wildvreemde voor hem, voorstelt om een wandeling door het park te maken. Het is het begin van een onhandige liefde.

In een gedicht is het noodzaak om de juiste woordencombinatie te gebruiken om de lezer te raken. Je moet in vrij korte teksten alles weten te stoppen. Dit is iets wat Sangers in deze korte roman zeker is gelukt. Vandaar mijn idee dat hij de liefde voor de dichtvorm, op een bepaalde manier ook in zijn andere werk stopt. Misschien zie ik dit helemaal verkeerd maar dat is het gevoel wat ik erbij kreeg.

De onzekere en onhandige hoofdpersoon is een verademing om als lezer te ontmoeten. Vaak zijn hoofdpersonen dominant of juist heel sterke persoonlijkheden maar aan dat alles ontbreekt het bij deze man. Hierdoor stapt hij nog net niet van de bladzijdes af zo realistisch weet Sangers hem neer te zetten.

Door de eenvoud van het verhaal, het mooie taalgebruik , goed lopende zinnen en het kort en bondig te houden, is het de schrijver gelukt om in een vrij beperkte ruimte van een kleine 125 pagina’s een mooi verhaal neer te zetten.

 

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.  Met dank aan uitgeverij Aspekt voor het recensie exemplaar.

 

“Luma” Lydia Brewster

9789493331971/ 2018

Lydia Brewster, Futuro uitgevers

Lydia Brewster heeft gewerkt als jurist en heeft een Master in Public Administration. Ze is geboren in Suriname en heeft afwisselend in Suriname en Nederland gewoond.  Deze autobiografische roman is haar schrijversdebuut. Ze wil met dit persoonlijke verhaal onder andere haar bijdrage leveren aan de discussies over het effect van trauma’s op het leven van mensen.

“Luma” vertelt het verhaal van een jong meisje dat opgroeit in een voor haar onveilige wereld.  Op jonge leeftijd wordt ze een lange periode seksueel misbruikt door haar oom en dit tekent haar voor het leven. Naarmate ze ouder wordt valt ze keer op keer voor de verkeerde mannen en maakt verkeerde keuzes. Keuzes die haar in een negatieve spiraal brengen waar ze toch op een gegeven moment uit omhoog wil krabbelen.

Na het lezen van dit boek moest het even inzinken. In slechts 175 pagina’s weet de schrijfster een heel bijzonder verhaal op papier te zetten op een wijze waardoor het de lezer raakt maar niet overspoelt met emoties.  Het is knap dat ze zo een persoonlijk verhaal op de juiste wijze op het papier kan en durft te zetten,  waardoor het geen zielig slachtoffer verhaal wordt. Het is een verhaal van een meisje wat veel overkomt en er ondanks dat toch alles aan blijft doen, op haar manier, om het leven anders in te richten. Dat ze hierbij keuzes maakt die ik af en toe totaal niet begrijp en dat je denkt “hoe kan ze dat nu doen” maakt het alleen maar heftiger om te lezen.  Door als slachtoffer niet in die rol te kruipen maar eerlijk het verhaal uit de doeken te doen  is het een heel origineel verhaal geworden.

Ook geeft het naast dit alles een beeld over de verschillen tussen Suriname en zijn inwoners met betrekking tot Nederland.  Een stukje cultuur en achtergrond wat ook interessant was te lezen en je een beter beeld kan vormen van de personages uit het boek. Je wordt immers voor een groot deel door je omgeving gevormd.

Naast het verhaal van Luma is er tussen het verhaal door een tekst schuingedrukt wat zich laat lezen als een sprookje. Mooi weergegeven maar voor mij geen extra toevoeging aan het verhaal.  Dit zijn echter kleine stukjes op een paar momenten dus het is niet storend voor het lezen van het eigenlijke verhaal.

Lydia Brewster heeft een prettige vertelstijl. Verder vind ik het knap hoe eerlijk ze is in haar verhaal.  Ik denk dat ze haar doel met dit boek zeker zal bereiken. Een trauma kan je leven tekenen en zonder het een plaatsje te geven neem je het je de rest van je leven mee.

Ik vond het een bijzonder verhaal en kan het van harte aanbevelen

De informatie over de schrijfster en de afbeelding van de cover komen van de uitgeverij.

 

 

.

” tegenstroom” Jackie van Laren

9789022584088/2018

Jackie van Laren (1968) wist mij te verrassen met de Q-serie ( het eerste deel Zin en het tweede deel Lief besprak ik eerder op mijn blog), en ook het tweeluik vallen en opstaan waren heerlijke feelgood romans om even bij weg te dromen.  Een originele invalshoek van muziek en het wereldje daar om heen en de liefde gaven heerlijke verhalen.

De Eilandliefde-reeks, waar dit het laatste en vierde deel is, had een bijzondere start. Namelijk per ongeluk op Facebook.  Voor het verschijnen van het boek opstaan werd er dagelijks een kleine voorpublicatie gepost. Toen het boek echter uit was en de stukjes uitbleven gaven veel lezers aan dit erg te missen en zo begon Jackie van Laren met het schrijven van een ander verhaal voor deze fans.  Het lezersaantal groeide en de grote vraag of er een boek in zou zitten werd beantwoord met het idee om er een cyclus van te maken, voor elk jaargetijden één verhaal waarvan deze titel dus de tweede is.

Elk van de vier delen is vanuit een ander perspectief geschreven en het vierde deel is vanuit Martin Freriks geschreven. Martin is de broer van Wende die samen met haar vriend Grote Vis, de strandtent op het eiland runt. Martin woont zelf op het vastenland met Gwen, zijn vriendin. Eigenlijk is hij op haar uitgekeken maar loslaten lukt hem niet. Zijn eerste echte grote liefde, Elodie, is hij nooit vergeten en laat hij haar nu juist tegen komen op het eiland. Als dan ook nog Gwen achter hem aankomt en vervolgens Mandy zijn hart lijkt te veroveren is de verwarring voor Martin compleet.

Na het iets , voor mij tegenvallende, derde deel gelezen te hebben en daarna de achterflap van dit deel was ik bang dat het “goede tijden- slechte tijden” gevoel zou worden voortgezet. Niets is minder waar. Het karakter Martin komt veel beter uit de verf en de verhaallijn is iets minder voorspelbaar dan bij het vorige deel.  Het was dus heerlijk lezen en genieten van dit laatste verhaal over de bewoners op het eiland.  Losse eindjes worden aan elkaar geknoopt en het is een prima afsluiting van vier heerlijke chicklit-achtige verhalen.  Jackie van Laren schrijft boeken die garant staan voor de nodige porties liefde, drama en zwijmel en deze serie zijn echt ideaal voor in de vakantiekoffer.

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.

Lees hier mijn recensies van Duingras , Stormwind en Springvloed