“retour Spitsbergen” Pepper Kay

20190802_1421419789492939296/2019

Pepper Kay, Futuro uitgevers

Pepper Kay schrijft al jaren en heeft een vijfdelige SF-serie over Kit Guardner op haar naam staan en een tweeluik “Drakenbloed” en “Drakenspoor“. Die laatste twee heb ik met plezier gelezen en ik was daarom extra benieuwd naar haar uitstap naar het thrillergenre. Mede door haar enthousiasme en de positieve berichten op social media besloot mij om afgelopen weekend het boek mee te nemen op Castlefest en ik begon er diezelfde avond nog in om het in één ruk uit te lezen.  Een aangename verrassing die eigenlijk te snel uit was.

“Retour Spitsbergen” heeft twee verhaallijnen die uiteraard later samen komen. De een gaat over de vijfentwintigjarige zoon van een rijke kunsthandelaar uit Moskou, Kirill. Hij krijgt een ernstig ongeluk waarbij een ontdekking wordt gedaan die zijn leven drastisch zal veranderen. De ander gaat over de gescheiden Jeremy, vader van twee kinderen. Op een dag komt hij een oude klasgenoot tegen die hem spontaan uitnodigt om een zeiltrip te gaan maken. Samen met zijn vriendin Annet vertrekt hij per vliegtuig naar Spitsbergen om samen met haar en zijn oude schoolvriend de boot weer naar Nederland te zeilen. Uiteraard verloopt dat anders dan hij ooit zou kunnen verwachten.

In iets meer dan tweehonderd pagina’s weet Pepper Kay je in een verhaal te sleuren en je daarin vast te houden tot de laatste pagina. Hoewel je uit het eerste stuk over Kirill wel een beetje kunt opmaken wat het gevolg is van zijn ontdekking en wat de connectie met Jeremy is zijn er genoeg bijzondere karakters die door hun eigenaardigheden allemaal wel een dubbele agenda kunnen hebben. De vraag is alleen wie is er wel te vertrouwen en wie niet. Hierdoor loopt de spanning op een prettig wijze op en blijf je tot op het einde over veel personages in het ongewisse. De uiteindelijke ontknoping aan het verhaal is dan weer een een behoorlijke twist die ik even niet aan zag komen.  En ik vind het heerlijk om zo verrast te worden.

De vertelstijl is lekker vlot en hoewel de situaties goed worden omschreven, met oog voor detail, is het altijd in een prima dosis zodat het nergens het tempo uit het verhaal haalt. Je leest lekker door. Zo schrijft ze over de ongerepte natuur van Spitsbergen alsof je er zelf loopt. Ze heeft er ook nog heel subtiel (en actueel) het milieuprobleem in verwerkt:  de ijsberen die verdrongen worden uit hun eigen gebied vanwege de smeltende ijskappen, en dat het toerisme daar ook debet aan is. Dit wel op een wijze waarop je een extra spannend element in het verhaal krijgt.  Hierdoor ben je toch wel weer blij dat je er zelf niet loopt maar dit terzijde..

Kortom een prima thriller debuut en ik hoop dat Pepper Kay de smaak van thrillers schrijven te pakken heeft !

1 Comments

  1. Pingback: Gelezen in augustus | conniesboekkies

Plaats een reactie