“als ik terugkijk” Ber Runderkamp

 9789402240740/2017

Ber Runderkamp, uitgeverij Boek scout

Ber Runderkamp schrijft sinds 2006 gedichten en sinds 2010 verhalen. Dit is zijn debuutroman.

Het verhaal gaat over Becky van Loef die letterlijk terug kijkt op haar verleden. Haar vader is overleden en ze krijgt een drang om te weten wie hij echt is. Haar erfenis is een uitnodiging voor een bijeenkomst in Spanje waar haar vader een geliefd man was. Zij ontmoet daar zijn vrienden en zo leert ze haar vader beter kennen. De keuzes die haar vader maakte in zijn huwelijk met haar moeder en de band met zijn dochters lijken verbonden met de leer die hij aanhing. Keuzes die het opgroeien van Becky en haar zus er niet makkelijker op gemaakt hebben.  Haar zus, die Becky misbruikte op de meest gruwelijke wijze,  is inmiddels opgenomen in een gesloten inrichting, de band met haar moeder is ook slecht .Becky voelt zich onbegrepen door haar moeder, ze voelt zich vernederd en alleen, eenzaam en verdrietig. Ze staat op een cruciaal punt van haar leven.

Als ik terugkijk is een heftige roman met behoorlijk wat problematiek. Het is niet niks wat Becky allemaal mee heeft gemaakt in haar jeugd tot waar ze nu is. Het is behoorlijk verknipt wat haar is overkomen dus het is niet zo gek dat zij zich zo verloren voelt. Ik hou het dan ook maar een beetje in het midden of het verhaal af en toe van de hak op de tak springt omdat haar gedachten dat ook doen ( en in principe lees je haar verhaal hoe zij het brengt) of dat het aan de schrijfstijl ligt. Misschien een combinatie van beiden?

De schrijfstijl is op zich prettig, in die zin dat het geen moeilijk taalgebruik heeft en vrij korte zinnen heeft. De schrijver probeert zeer veel details te vertellen maar hierdoor worden sommige zinnen wat moeizaam en wollig. Ik kwam daarom ook niet echt in het verhaal zelf. Er was teveel afleiding door het taalgebruik en de manier van vertellen.

Wat ik zelf een beetje te veel vond was de zin: : “Als ik terugkijk, wat ik vaak doe, zie ik “… Ongeveer de helft van de hoofdstukken beginnen met deze zin, iets wat overbodig is en het tempo uit het verhaal weg haalt.

Qua idee en inhoud is het een origineel verhaal. Naast het verhaal door Becky, zijn er ook de brieven die zij ontvangt van haar zus uit de inrichting. Deze zijn door het verhaal heen geplaatst in een ander, niet zo prettig, lettertype.  Die brieven vond ik een prima onderbreking en zeker ook een aanvulling op het verhaal.

Een verhaal moet je pakken van het begin tot het einde. En helaas had ik dit niet bij dit verhaal. Hoewel het origineel is en af en toe een aparte wending had kwam ik niet echt in het verhaal. Ik denk dat dit door het taalgebruik en schrijfstijl/tempo komt. Gezien dit een debuutroman is hoop ik dat de schrijver blijft schrijven en zal verder groeien in zijn volgende verhalen.

 

De foto van de cover komt van de site van de uitgever