” Keuteltje ” Jennifer Weerman

Jennifer Weerman,  illustraties  Karien Kupers, isbn  9789462471443 / 2019

Jennifer Weerman heeft het verhaal van Keuteltje verzonnen rond 2008.  Ze was werkzaam als oproepkracht bij een naschoolse opvanglocatie. Voor haar opleiding Sociaal Pedagogisch Werk moest ze een verhaal schrijven over en onderwerp wat haar raakte. Al snel had ze een onderwerp. Het ging over pesten, over het gevoel nergens bij te horen, je anders voelen. Haar verhaal met mooie illustraties van  Karien Kupers vormde later het prentenboek Keuteltje.

Als een jong geitje een heel hoop keuteltjes laat vallen wordt Keuteltje geboren. Hij rolt onder de bloempjes en die ruiken wel heel lekker. Veel lekkerder dan de hoop waar hij van af rolde. Hij wil graag bij ze blijven en vriendjes met ze worden maar die bloemen zaten daar niet op te wachten. Verdrietig gaat Keuteltje verder op pad. Onderweg komt hij verschillende dieren en kinderen tegen die allemaal zeggen dat hij vies ruikt en ze geen vrienden willen worden. De kinderen hebben toch wel medelijden en vertellen over een fee, die kon hem wel lekker laten ruiken en zo zorgen dat hij vrienden kreeg.  Het was een lange reis naar de fee en eenmaal daar aangekomen had de fee een oplossing voor zijn probleem en ging Keuteltje terug naar de boerderij. Hij hoopte dat daar zijn wens uitgekomen zou zijn.

Het prentenboek heeft een mooi oblong formaat, ongeveer a4. Het is een kleurrijk geheel waar gekozen is voor frisse maar warme kleuren. Op de linkerzijde staat een pagina grote illustratie en rechts wordt het verhaal verteld met duidelijke korte zinnen. Het is de auteur gelukt om met weinig tekst een goed verhaal neer te zetten.  Naast de tekst staat een vraag . Deze vraag kan je meenemen als je in gesprek wilt gaan met het kind over het onderwerp in het verhaal. Het geeft een handvat om op het onderwerp in te steken als je die insteek zelf niet kunt vinden op dat moment.  Een fijn extraatje.

Zoals gezegd gaat het over pesten, niet accepteren, je anders voelen. Een onderwerp wat helaas nog steeds voorkomt en waarschijnlijk nooit weg zal gaan. In dit verhaal komt dit goed naar voren. Iedereen is anders maar toch zijn we allemaal gelijk. De manier waarop de fee in dit boek dit aan Keuteltje uitlegt is eenvoudig en prima gedaan.  Het komt er op neer dat iedereen anders is maar mag zijn zoals hij of zij is.  Dat de omstanders juist anders moeten kijken naar iemand, naar iedereen met een zelfde blik.  Dit gebeurd dan ook op de terugweg alleen vind ik dat een beetje verwarrend gedaan.  De omstanders zeggen dan dat Keuteltje lekker ruikt en vriendjes mag worden. Hieruit zou je bijna denken dat je wel aan de maatstaven van lekker ruiken moet voldoen als je de tekst letterlijk neemt.  Dan lijkt het net of Keuteltje toch is veranderd om er bij te horen.  Waarschijnlijk zal een kleuter dit niet snel er uit halen en gewoon genieten van het fijne verhaal maar ik vond het toch een kleine kanttekening. 

De auteur heeft een belangrijk onderwerp goed onder woorden gebracht en op een originele manier waarbij je goed in gesprek kunt gaan met het kind om hierdoor het bespreekbaar te maken en wie weet een oplossing te vinden voor het probleem waar het kind tegen aan loopt. Daarnaast is het ook gewoon een fijn verhaal om voor te lezen zonder dat je het als handvat voor een gesprek gebruikt.

” Keuteltje ”  is een iets oudere titel uit 2019 die ik mocht lezen voor het ‘ selfpub-café‘ van Shirley Pelikaan en Kim Verheugen. Dit is een platform voor auteurs die hun boeken zelf uitgeven (selfpublishers) en zo hun weg kunnen vinden naar het publiek.  Het leesexemplaar wat zij beschikbaar stellen gaat langs verschillende lezers die in ruil daarvoor hun eerlijke recensie delen op sociale media.  De reden waarom ik  het ‘selfpub-café’ bezocht was om op deze weg titels tegen te komen die ik anders niet snel tegen zou komen. Het is moeilijk voor (beginnende) auteurs hun weg te vinden naar de boekhandel en dus ook de lezer.  Verder vind ik het leuk om mij te laten verrassen door een verhaal wat je anders misschien nooit had gevonden.

 

 

 

“Rennen” Cora Sakalli

9789048857173/2020

uitgeverij Moon

Cora Sakalli debuteerde met “ Sjaan Nel Konijn” onder de naam Coco van Rijn, een boek wat ik eerder mocht lezen en bespreken voor “Kinderboeken en y.a”. Cora studeerde filosofie en geeft daar nu les in. Haar nieuwste boek is Rennen! , een mooi verhaal over de drukke Loep, die zo haar best doet om goed te doen en rustig te worden maar zelf heel goed door heeft dat dat niet altijd lukt.

Loep is 11 jaar en kan heel veel alleen kan ze niet stilzitten en rustig blijven. Haar zusje Juna is halfzijdig verlamd,  en dus anders, al vind Loep dat ze niet anders hoeft te zijn. Door een ongeluk komt Juna in het ziekenhuis terecht en moet Loep bij haar oom en tante gaan wonen omdat haar moeder het allemaal niet aan kan. De zorg voor Juna en de omgang met Loep gaat gewoon even niet meer samen. Loep voelt dat zij de schuld overal van is en baalt dat ze naar haar oom en tante moet want die wonen ook nog eens heel ver weg. Ze heeft zich voorgenomen om zich rustig te gaan gedragen als een braaf meisje zodat ze weer snel naar  huis mag.  Ze neemt zich voor om niet naar het verlaten pretpark Silvaland te gaan en al helemaal niet in de buurt te komen van het verwaarloosde hotel daar. Maar iets wat niet mag dat lonkt.  Ze ontmoet Walter, een goedzak die heel erg gepest wordt en met de beste bedoelingen neemt Loep het voor hem op en raakt ze betrokken in een strijd met de grootste pestkoppen van haar nieuwe school. Af en toe wordt alles te veel en moet ze de drukte in haar hoofd en lijf kwijt en zet ze het op een rennen. Maar of dat altijd de oplossing is?

Loep is een meisje wat je gelijk in je hart sluit. De onrust in haar hoofd en lijf straalt vanaf het eerste moment al van de cover af. Een cover die roept dat je het boek moet gaan lezen. De veren op de voorzijde zijn ook goed gekozen, daar kom je al snel lezend achter. Kortom alvast compliment aan Caren Limpens die het omslagontwerp heeft gemaakt.

Vanaf de start van het verhaal wordt de worsteling van Loep duidelijk. Ze wilt zo graag haar best doen om de ideale rustige dochter te zijn maar het lukt haar gewoon niet. Al snel is duidelijk dat zij bij het ongeluk van haar zusje is betrokken en verderop in het boek wordt duidelijk wat er gebeurd is. Loep handelde uit goede bedoeling en impulsief en juist dat impulsieve wat zo bij haar karakter hoort zorgt dat ze in de problemen komt. Als ze later haar vriend Walter wilt helpen zit dit haar ook in de weg.  Haar idee is dat de drukte haar in de problemen brengt en rustig worden de oplossing zou moeten zijn. Gedurende het verblijf bij haar oom en tante en wat ze daar mee maakt blijkt dat ze enorm groeit in haar zelfkennis en het erkennen van haar problemen maar ook dat ze nu eenmaal is wie ze is en dat ze ook op een andere manier iemand kan helpen en vrienden kan zijn.

Over omgang met jezelf, met anderen en hoe je een vriendschap kan onderhouden met iemand die je misschien op het eerste gezicht zelf niet zou uitkiezen. Maar ook over je familiebanden, vriendschap en pestkoppen.

Wat een heerlijk verhaal om te lezen en wat zit er veel thematiek en herkenbare situaties in. Het verhaal is opgebouwd in kleine en compacte hoofdstukken, heeft een hoog tempo en er zit een prima spanningsopbouw in waardoor bovengenoemde thema’s er niet bovenop liggen maar heel subtiel in het verhaal verweven zitten.

Het zal de jeugd aanspreken dat anders zijn niet bijzonder is maar juist prima, dat pestkoppen niet overal mee weg komen en dat als je druk bent, op wat voor wijze ook, dat niet het belangrijkste is maar dat echte vrienden ( en familie) je gewoon nemen zoals je bent. Dat het bij je hoort en je het gewoon een plaats moet ( kunnen ) geven.

Een verhaal wat naast ontspanning en leesplezier biedt ook een verhaal is wat je raakt.

” over pestkoppen en een kartonnen doos” Marina Theunissen

 9789462420823/2018

Marina Theunissen, uitgeverij Kramat

Marina Theunissen (1946) was voor zij fulltime ging schrijven kleuterjuf.  In 2010 verscheen haar eerste jeugdverhaal.  Naast jeugdboeken heeft ze ook Young Adults op haar naam staan.  Ik ken haar dan ook van de titels Fairytale Phoenix en Fairytale Lacrima.

“over pestkoppen en een kartonnen doos ” is een verhaal over vriendschap, verliefdheid, pesten en dierenmishandeling. Een hoop heftige thema’s in een jeugdboek voor kinderen vanaf ongeveer 12 jaar.

De hoofdpersoon is Maite. Zij  baalt dat ze moet verhuizen. Haar vader is zijn baan kwijt en daardoor een burn-out, ook  ze moeten hun luxe huis en leventje inwisselen voor een nieuw bestaan in een klein dorp en een oude boerderij. Haar jongere broertje ziet het als een avontuur maar zij vind het maar eng, spannend en ongemakkelijk om opnieuw te moeten beginnen. Al vanaf de eerste schooldag is zij het slachtoffer van de pesterijen van een drietal jongens. Dit escaleert op een gegeven moment zo erg waardoor er  een hele omslag op school plaats zal vinden.  Na deze omslag vindt haar vader een kartonnen doos met een wel heel bijzondere inhoud… hier vind ook een omslag plaats in het verhaal omdat Maite dan in een heel ander avontuur terecht komt.

De cover is apart en origineel, het geeft een beeld van een spannend verhaal en past goed bij het verhaal. De cover is gemaakt door Kyara Biesmans. Zij is ook verantwoordelijk voor de illustraties in het verhaal. Deze zijn in zwart/wit maar hoewel het mooie illustraties zijn vind ik het geen meerwaarde aan het verhaal, misschien omdat het er ook niet zoveel zijn.

Het is Marina Theunissen gelukt om twee heel verschillende verhalen in één verhaal te vertellen.  Ten eerste het verhaal over het pesten op school en later het avontuur met de broodfokker en de mishandelde honden. De verhalen worden op een goede manier met elkaar verbonden zodat het een goed geheel wordt en het leuke is dat de personages ook met elkaar verbonden raken door het avontuur wat ze beleven.

Beide thema’s, het pesten en de dierenmishandeling, zijn vrij heftig maar zijn wel onderwerpen die spelen en ook bij jongere kinderen leven. Hierdoor zal het zeker aanspreken bij de doelgroep.  De schrijfstijl past hier ook prima bij. Door de spanning in het verhaal zullen ook kinderen die wat minder vaak lezen gepakt worden door het verhaal. Ik had wel een kleine kanttekening over hoe school reageert op de pesterijen in het boek, vooral de reactie na de escalatie vond ik niet realistisch maar dat is een detail wat de jeugdige lezers waarschijnlijk niet op zal vallen.  Dit terzijde is het een spannend en goed jeugdboek!

Met dank aan uitgeverij Kramat voor het recensie exemplaar. De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.

 

 

 

 

 

“Ronny en het grote spinnenweb” Anthonie Holslag

 9789081812184/2017

tekst Anthonie Holslag, illustraties Gidion van de Swaluw, uitgeverij Blop

Anthonie Holslag is als antropoloog werkzaam op de Universiteit van Amsterdam. Hij heeft een reeks boeken voor volwassenen geschreven. Zijn verhalen bevatten griezelige en horrorachtige elementen met angst als terugkerend thema. Dit is zijn debuut als kinderboekenschrijver en als liefhebber van zijn andere verhalen was ik zeer benieuwd hoe dit uit zou pakken.
De illustraties zijn aan de hand van kunstenaar Gidion van de Swaluw en daar het boek er veel bevat zeker de moeite waard om apart te vermelden. De bijzondere kleur van de cover en de manier waarop de spinnen zijn neergezet maken ze zeker minder eng. Het geeft Ronny een vriendelijke uitstraling waardoor je met hem meeleeft. Knap gedaan want niet iedereen heeft wat met spinnen.

Het gaat dus over Ronny de spin. Een kleine, gewone spin. Hij is alleen kleiner dan zijn andere soortgenoten en wordt hierdoor wel eens gepest. Door dat pesten wordt hij verdrietig en boos. Hij besluit op een dag dat hij wraak gaat nemen. Bij deze wraakpoging gebeurt er iets, wat hij niet had verwacht en wat het verhaal een aangename draai geeft.

Door de spinnenfeitjes worden de spinnen iets minder eng, wat ik zelf nogal een prettige bijkomstigheid vond van dit boek. Maar het werkelijke thema is het pesten en met name hoe Ronny er mee omgaat en wat de gevolgen zijn van zijn acties. Zal de groep hem uiteindelijk accepteren en hoe belangrijk is het om geaccepteerd te worden in de groep.

Al lezende kan het kind zich verplaatsen in Ronny of misschien in een van de pesters en daar zijn lering uit trekken. Het kan het gesprek openen met het kind om over zijn of haar eigen ervaringen verder te kunnen praten en indien nodig naar een oplossing te zoeken. Maar naast dit alles is het gewoon een leuk, vlot leesbaar kinderboek en ondanks het spinnenthema totaal niet eng! Het verhaal sluit goed aan bij de leeftijdsklassen vanaf zes jaar en is zeer toegankelijk. Qua taal- en zingebruik.
Een geslaagd kinderboekendebuut waarbij een belangrijk thema ter sprake komt zonder dat er een betweterige vinger wordt opgestoken.

 

Deze recensie verscheen ook op Boekenbijlage

 

“Hotel Silvermaen” Marieke Frankema

9789492337146/2016

Marieke Frankema, uitgeverij Nimisa.

Inhoud:In het weeshuis waar Nannette woont wordt ze gepest en waar ze haar niet normaal vinden. Nannette vertrekt uit het weeshuis omdat er een oudtante van haar is opgedoken waar ze mag komen wonen. Deze tante Dora woont met Bob en Tina in een wonderlijke hotel en zijn blij dat Nannette er is en vinden haar heel normaal terwijl zij bedenkt of deze drie wel normaal zijn… En hoe erg is het eigenlijk om anders te zijn? Dan verschijnt er de Magische Inspecteur en moet ze in drie dagen bewijzen of ze wel bijzonder genoeg is om bij haar tante te blijven of terug te moeten naar het weeshuis.

Het boek is voor kinderen vanaf tien jaar en heeft een heel mooie illustratie op de cover. Deze illustratie en op de cd (jawel er is een gelijknamige cd bij het boek) zijn van Rob van der Lei. De overige illustraties zijn aan de hand van Siep Glastra van Loon. Op zich ook mooie illustraties maar in een andere stijl en dat vind ik wel jammer. Het had naar mijn idee een mooier geheel geworden als de stijl van de illustraties dezelfde zouden zijn als de cover. Ander leuk detail van de cover is het ‘glow in the dark’effect , wat kinderen zeker zal aanspreken.

Het verhaal wordt afgewisseld met liedteksten die terug te vinden zijn op de cd achter in het boek. Later begreep ik dat het geheel als musical zal worden opgevoerd en dat geeft de verklaring waarom drie vreemdelingen voor een meisje een welkomstliedje gaan zingen. De liedjes passen goed bij het verhaal en de personages en maken het helemaal af.

Het verhaal past goed bij de doelgroep (tien plus) qua taalgebruik en is niet te tuttig. Weerwolven en heksen eten nu eenmaal mensenvlees en dat mag ook best gezegd worden, uiteraard wel op een passende manier en dat is gelukt. De bewoners van het hotel die Nannette in hun hart sluiten hoe wonderlijk ze zelf ook zijn is mooi verwoord. Het maakt niet uit wie je bent of hoe je bent voor iedereen is er wel een plekje en iemand die om je geeft. Het verhaal leest vlot  en er zitten spannende stukken tussen en je wilt niets liever dan er achter te komen of het Nannette lukt de Magische Inspecteur te overtuigen zodat ze kan blijven in een hotel waar ik wel een kamer wil boeken.

Femke (13): Allereerst vond ik het heel  leuk dat de schrijfster een persoonlijke boodschap heeft geschreven voor ze het boekje aan ons gaf om te lezen. De cover vind ik geweldig ! Een mooie achtergrondkleur met daarop een magische tekening van een boom en allerlei kleine details die je aan heksen doen denken. De titel maakte mij ook nieuwsgierig. Het verhaal is leuk voor kinderen , jongens en meisjes voor de bovenbouw van de basisschool al zullen sommige het misschien vervelend vinden dat er liedjes tussen staan. De liedjes op de cd passen er wel bij maar vond ik zelf niet zo leuk, maar ja ik denk dat ik er te oud voor ben en het is niet mijn muzieksmaak. Het had leuk geweest als ik deze musical had kunnen doen toen ik afscheid nam in groep acht want dit verhaal is veel spannender! Ik hou wel van heksen en weerwolven en magie !

 

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij. Met dank voor het recensie exemplaar

“de hoed van opa”Raymond Zachariasse

 9789491337789/2016

tekst en illustraties Raymond Zachariasse, Graviant educatieve uitgaven

Graviant educatieve uitgaven zijn al 35 jaar gespecialiseerd in het ontwikkelen en uitgeven van diverse leermiddelen, onder andere op het gebied van Dyslexie, Dyscalculie, Hoogbegaafdheid en Adhd.

Raymond Zachariasse noemt zichzelf creatief schrijver en tekent. Het combineren van die twee doet hij graag en dat is ook terug te zien in deze titel. Als schrijfvoorbeelden heeft hij Roald Dahl en J.K. Rowling. Deze verwerken fantasie met een vleugje humor en originele ideeën, iets wat hij ook probeert te doen in zijn verhalen.

In het  prentenboek “de hoed van opa” krijgt Bas een hoed van zijn opa. Bas is namelijk wel eens bang en zijn opa vertelde dat als hij de hoed op zet hij niet bang zal zijn. Eigenlijk gelooft Bas daar niets van maar op een dag hoort hij een eng geluid en zet zijn hoed op en is hij niet meer bang. Vanaf dat moment draagt Bas de hele dag zijn hoed en voelt zich dapper.  Maar dan vliegt de hoed weg…

Voor een prentenboek heeft het verhaal wel wat veel tekst maar gezien de doelgroep zou het daar wel onder kunnen vallen. Het is in ieder geval een prettig voorleesboek met duidelijke korte zinnen en zeker voldoende, vrolijke  en kleurrijke illustraties. Er zit wel een monster in maar die is toch ook wel weer grappig neergezet dus niet al te eng…dus de illustraties passen ook goed bij de doelgroep.

Over pesten en bang zijn,  maar zeker ook over je angsten overwinnen.  Na het lezen ziet het kind dat het  soms stoerder is dan het denkt ! Tijdens het voorlezen kan je bij je kind inhaken en het gesprek aangaan. Zo maak je deze onderwerpen spelenderwijs bespreekbaar. En mocht dit niet nodig zijn is het gewoon heerlijk om samen te gaan zitten en lekker voor te lezen !

 

 

Met dank aan de uitgeverij voor het recensie exemplaar.

#prentenboekperweek2016 20/52

 

 

 

 

 

 

“oog om oog” Buddy Tegenbosch

9789000347599/2015

Buddy Tegenbosch uitgeverij van Goor/het Spectrum

 

“Je moet voelen om te weten dat je leeft”

Bovenstaande zin is een quote uit het boek ‘oog om oog’.. Ik vond deze zin wel treffend voor één van de hoofdfiguren en het was er één die in mijn hoofd bleef zitten.
Het verhaal gaat over Jaap-Jan. Hij wordt veel gepest op school en is het pispaaltje van Ivar. Ivar zorgt ervoor dat Jaap-Jan elke dag in angst leeft en zijn schooltijd is meer een strijd om te overleven.
Als Jaap-Jan achttien is besluit hij te gaan studeren. Hij gooit het roer om en begint aan een studie psychologie en gaat op kamers. In eerste instantie een smoezelige kamer ergens in de stad. Al snel komt hij Scrabble tegen die hem een kamer aanbod doet die hij niet kan weigeren. In een groot huis woont Scrabble met twee andere vrienden waar Jaap-Jan van harte welkom is.
Jaap-Jan weet niet wat hem overkomt en vooral het gevoel van verbazing dat je zomaar vrienden kan maken en ook kan genieten van het leven overvalt hem. Als alles voor hem op de rails lijkt te staan komt hij Ivar weer tegen..

De eerste regels van het boek:” Voordat je dit boek gaat lezen , moet je één ding weten: dat het me spijt. En dat ik het een volgende keer weer zou doen”.
Een goede opening die je gelijk scherp zet. Wie heeft dit gezegd? Wat heeft hij gedaan? Wat is er gebeurd?
Vervolgens val je een verhaal binnen waarin 22 korte hoofdstukken kennis maakt met een aantal personages die allen hun eigenaardigheden en een verleden meedragen.
De schrijver heeft gedachtenspinsels en herinneringen aan het verleden van Jaap-Jan in het verhaal verweven waardoor je meer te weten komt over hoe hij de persoon is geworden die hij nu is. Het geeft ook een verklaring over hoe hij nu denkt en doet.
Ook weet hij zo te vertellen dat je het gevoel hebt er bij te zijn in het verhaal. Het moment dat Jaap-Jan weer oog in oog staat met Ivar geeft jezelf ook bijna dat benauwde gevoel.
Het verhaal is rauw, mooi, vol emoties en al had ik het einde anders verwacht vind ik het een heel mooie afsluiting

 

Ik ontving het boek omdat ik mee deed met de Hebban Leesclub. Het was een leuke ervaring om zo een boek te bespreken. Iedereen die mee doet schrijft zijn bevindingen op voor, tijdens en na het lezen en er is gelegenheid vragen te stellen aan de schrijver. Iedereen die een account heeft op Hebban kan zich aanmelden als er een nieuwe leesclub start. Bijna elk genre heeft deze met regelmaat.

 

“schoolpiet en het jongetje dat onzichtbaar wilde zijn”Carlo Willemsen

978908759661/2015

Carlo Willemsen, uitgeverij U2pi bv, illustraties Patrick Willemsen

Het verhaal gaat over de zevenjarige Daan die door zijn klasgenoten wordt gepest. Daarom heeft Daan maar één ding op zijn verlanglijstje staan: hij wil onzichtbaar worden: dan kan niemand hem meer pesten of uitlachten. Schoolpiet vindt dit niet leuk. Hij gaat een plannetje bedenken om Daan te helpen. Maar dit plannetje verandert op pakjesavond in een spannend avontuur.

De schrijver wilde zijn warme jeugdherinneringen aan het Sinterklaasfeest in een verhaal verwerken en daarnaast een antipest boodschap brengen met Zwarte Piet in de hoofdrol. Omdat Zwarte Piet zo negatief in het nieuws is de laatste jaren en hij de hele discussie er om heen zat is, kreeg de Zwarte Piet in dit verhaal de rol van de held die Daan gaat helpen. Een mooi voornemen waar de schrijver in is geslaagd.

Omdat ik me altijd verre van deze eindeloze discussie gehouden heb, heb ik dit gegeven ook losgelaten en ben gewoon het verhaal gaan lezen.

Het verhaal heeft een leuke moderne insteek zo zijn er Computerpieten, die gebruik maken van de Sinterprinter, en dubt Sinterklaas of een tablet niet handig is in het gebruik. Vervolgens maken we kennis met de Schoolpiet die zich zorgen maakt over het verlanglijstje van Daan. Als hij de school stiekem bezoekt komt hij er achter dat Daan gepest wordt, omdat hij er anders uit ziet. Hij draagt oude kleding omdat zijn vader zijn baan kwijt is en er geen geld is voor nieuwe kleren. Samen met de Sint verzint hij een plan om Daan toch een geweldige pakjesavond te bezorgen.

Het boekje bestaat uit twaalf korte hoofdstukken. Ze hebben een passende titel voorzien van een mijtertje en geschreven in een ander lettertype dan het verhaal. Door het gehele boekje zitten vrolijke kleuren en zwart-wit illustraties van Patrick Willemsen die goed bij het verhaal passen , het levendiger maken en zeker zullen aanspreken bij de jonge lezertjes. Er is geen moeilijk taalgebruik en daardoor zeer geschikt om aan kleuters voor te lezen. Ook wordt er zeker rekening gehouden met de belevingswereld van de kleintjes. Het blijft lekker dichtbij huis waardoor het makkelijk tot de verbeelding spreekt.

Het klassieke Sinterklaasfeest is vooral een warm en gezellig familiefeest en dat wordt in dit boekje zeker uitgedragen. De antipest boodschap komt goed tot uiting, al denk ik dat Daan net zo’n grote held in dit verhaal is als Zwarte Piet.

Deze recensie verscheen eerder op Boekenbijlage. De afbeelding van de cover komt van de site van de schrijver