Leesclub voor twee: Veronique en ik lazen “lang leve lef! ” van Joke Janssen

9789044832075/2018

Veronique en ik lazen beide het boek “lang leve lef!” van Joke Janssen, graag willen wij onze leeservaringen delen met jullie via deze “Leesclub voor twee”:

Over de schrijfster: 

Joke Janssen (1974), begon na een universitaire studie sociologie als sociaal-wetenschappelijk onderzoeker. Na een ernstige ziekte, waardoor zij haar baan moest opzeggen, besloot ze te gaan schrijven.  In 2013 verscheen haar boek “lang leve saai!”. Het eerste dagboek van Petra, toen bijna twaalf. Eigenlijk vindt Petra haar leven te saai voor een dagboek, maar als haar moeder kanker krijgt, wilde ze maar wat graag dat haar leven weer saai zou zijn. Een mooi debuut waarop al snel het vervolg “lang leve familie!”, “lang leve chocola!”en nu dus “lang leve lef! “ is verschenen. Het vierde deel over Petra en haar familie en vrienden.

Waar gaat het boek over?

In “lang leve lef! “ zit Petra inmiddels al wat langer in de brugklas en nadert de kerstvakantie.  Haar dertiende verjaardag staat voor de deur maar het wordt een heel saaie kerstvakantie want haar vrienden gaan met vakantie. Ook haar pleegbroertje Wouter gaat naar familie en ze moet ook nog eens een presentatie maken voor Aardrijkskunde met het nieuwe, stille meisje Mirjam. Iets waar ze echt geen zin in heeft. Ook haar andere vriendin Indy doet vreemd en Petra wil niets liever dan dingen veranderen maar weet niet of ze er het lef voor heeft…

Hoe vind je de cover van het boek? Vind je die goed gekozen? Spreekt die je aan?

V: Ik vind de cover heel tof! Het past bij de doelgroep van het boek. Het is vrolijk en meisjesachtig, maar niet kinderachtig.

C: De cover laat een stoere meid zien en is geheel in het verlengde van de vorige delen over Petra. Het is altijd fijn bij een serie dat de vormgeving van de boeken hetzelfde blijft qua hoogte, kleur en afbeelding.

 Vind je de tekst op de achterflap voldoende?  Of juist teveel of te weinig informatie? Maakt het je nieuwsgierig om het boek te willen lezen?

V: Een achterflap moet niet te lang zijn en niet te veel weggeven. De achterflap is goed en geeft niet te veel weg.

C: De tekst is prima, het tipt de thema’s aan en maakt nieuwsgierig, het moet inderdaad niet teveel weggeven anders hoef je het boek immers niet meer te lezen en dat zou zonde zijn.

 Dit is het vierde deel van de “lang leve“- serie met Petra in de hoofdrol. Heb je de vorige delen gelezen? Is het boek goed zelfstandig te lezen of zou je achtergrondinformatie missen ?

V: Ik heb de vorige delen niet gelezen. Je kunt het boek goed los lezen, maar ergens is het handig om wat achtergrondinformatie te hebben. Dit boek kun je dan beter plaatsen en je kent Petra beter.

C: Ik heb alle delen mogen lezen en ik vind dat dit deel prima zelfstandig te lezen is. Zonder de voorkennis die ik had heb je misschien iets meer tijd nodig om te wennen aan de karakters van de personages dus zou je het wel vlotter lezen als je de vorige boeken hebt gelezen maar het is geen must (wel een aanrader want ze lezen lekker weg!).

Het verhaal is geschreven in dagboekvorm. Vind je het prettig om dagboek verhalen te lezen? Vind je de verhaallijn kloppen? Leest het lekker weg ?

V: Ik vond het niet vervelend lezen. Door deze stijl waren de ‘hoofdstukken’ korter en wilde ik sneller doorlezen. Je leest alles vanuit Petra en ergens vond ik dit verfrissend. De gedachten van Petra zijn hilarisch en heel eerlijk. Het is een mooie manier van een verhaal vertellen.

C: Het voordeel van een dagboekvorm is dat het vaak lekker vlot wegleest. Verder heb je ook echt een kijkje in het hoofd van degene die het dagboek bijhoudt. Het is knap dat de schrijfster zich goed heeft weten in te leven in het puberbrein van Petra.

Vind je de hoofdpersonage Petra goed uitgewerkt?

V: Ik vond Petra goed uitgewerkt. Ze krijgt echt een eigen persoonlijkheid in het verhaal. Petra is heel eerlijk in het verhaal en schrijft op wat ze denkt. Dat vond ik heel mooi om te lezen. Ik heb de andere delen niet gelezen, maar ik denk dat Petra, in dit deel, nog meer gegroeid is. Of zie ik dit verkeerd, Conny?

C: Dat klopt zeker Veronique, je merkt dat Petra zeker is gegroeid in de loop van de delen, maar in dit deel komt dit het beste uit de verf.  Als voorbeeld kon ik mij soms ergeren aan haar vooroordelen en reacties maar naarmate het verhaal verder ging gaf ze ook toe dat het niet altijd zo is als je denkt en komt ze daarop terug wat haar sierde deze groei in haar karakter zeker goed laat zien.

Wat vind je van de andere personages?  Zijn die goed uitgewerkt?

V: Je leest vanuit Petra en zij schetst een bepaald beeld van de andere personen in haar leven. Je krijgt alleen Petra’s beeld te zien. En dat vond ik ergens heel grappig (Petra is heel eerlijk), maar ergens vond ik dat ook minder leuk. Je weet niet hoe de andere personen Petra zien.

C: Ook hier sluit ik aan bij Veronique. Door een enkel perspectief krijg je geen totaal plaatje. De personages waar zij mee omgaat krijgen haar oordeel met zich mee. Je kan alleen maar raden hoe ze verder zijn. Petra kiest voor het aandeel van dat persoon in haar leven en wat de lezer te zien krijgt. Maar voor het totale verhaal is die verdieping niet nodig.

Voor welke leeftijd zou je dit boek aanbevelen? Klopt dat met de leeftijd zoals vermeldt op het boek?

V: Volgens de achterflap is dit boek geschikt voor iedereen vanaf 12 jaar. Daar ben ik het mee eens. Je krijgt een kijkje in het leven van de dertienjarige Petra en daarmee kunnen de jonge lezers zich identificeren. Maar het is zeker geschikt voor oudere leeftijden.

C: Het verhaal is geschikt voor 12 jaar en ouder. Dit komt omdat Petra ook van die leeftijd is en in de brugklas zit ( in dit deel dan). Ik denk dat het voor jongeren kinderen niet herkenbaar is omdat zij een andere belevingswereld zitten en juist dat stukje herkenning is denk zo leuk voor de jongere lezers.  Wel denk ik dat de wat oudere lezers op een gegeven moment dat stukje herkenning niet meer hebben en dus af zullen haken.

Denk je dat er nog meer delen over Petra geschreven zouden kunnen worden? En vind je dat Petra dan moet meegroeien, dus ook ouder moet worden in de boeken, of juist dat ze in deze brugklasleeftijd moet blijven. Met andere woorden, het leespubliek van nu zal ouder worden en andere interesses krijgen maar er zal altijd een nieuw leespubliek weer opstaan.  Zou de vorm van het verhaal zoals het nu is dan nog wel aanspreken bij ouder wordende lezers.

V: Moeilijke vraag! Ik denk dat de vorm (dagboek) blijft aanspreken. De schrijfstijl van Joke is heel toegankelijk, dus daar ligt het niet aan. Ik denk dat er nieuwe delen over Petra geschreven moeten worden over  het vervolg op de middelbare school. Het huidige leespubliek groeit mee met de boeken, maar het nieuwe leespubliek begint bij de nieuwe boeken, maar kan ook de eerdere boeken lezen. De groei van Petra is heel mooi proces en dat blijft zeker aanspreken.

C: Het hangt een beetje samen met mijn antwoord op de vorige vraag. Het stukje herkenning wat de lezer kan vinden in de verhalen is op die leeftijd denk ik belangrijk om het boeiend te vinden als lezer om de boeken te lezen.  Als Petra blijft groeien (letterlijk dus) en de situaties naar die belevingswereld zijn geschreven zal de lezers geboeid blijven. Jongere lezers stappen dan in bij boek 1 en kunnen meegroeien. Wel vraag ik mij af of de nu schrijfstijl dan ook nog zal boeien als de lezer ouder wordt.  Petra is in dit verhaal 13 en het verhaal is af en toe wat kinderlijk, dat hoort bij die leeftijd. Dus ook de schrijfstijl zou met het karakter van Petra mee moeten groeien om boeiend te blijven. Ook moet je er voor waken dat thema’s actueel en interessant blijven  en niet in herhaling vallen.  Kortom een hele uitdaging voor de schrijfster. Na vier, naar mijn idee, top boeken over Petra zou één of twee boeken de serie leuk kunnen aanvullen maar het zou niet eindeloos door kunnen gaan.

Is er iets wat je gemist hebt in het verhaal of iets wat je weg zou willen laten?

V: Nee. Ik heb eigenlijk niks gemist.

C: Nee, ik heb ook niets gemist of zou iets weg willen laten. Het is knap hoe de schrijfster verschillende thema’s en vooroordelen in dit boek heeft weten te verwerken.

Onze mening over het verhaal : 

V: Lang leve lef! maakt belangrijke thema’s op een mooie manier bespreekbaar!

C: Lang leve lef! laat het verhaal zien van een dertienjarig meisje die haar eigen vooroordelen te lijf gaat en haar hoofd uit durft te steken om voor haar mening op te komen.

 

Lees de volledige recensies van Veronique en die van mij op onze blogs.

De afbeelding van de cover van het boek komt van de site van uitgeverij Clavis.

 

 

 

Leesclub voor twee : Veronique en ik lazen “zwarte lieveling” van Susanne Koster

9789044831375/2017

Susanne Koster, uitgeverij Clavis

Zowel Veronique als ik hebben het boek Zwarte lieveling van Susanne Koster mogen lezen. Allebei waren we hier behoorlijk van onder de indruk. Het is ook een heftig onderwerp wat hopelijk door dit soort verhalen uit de taboesfeer mag komen en bespreekbaar wordt. Wij vonden beiden dat het boek daarom extra onder de aandacht mag worden gebracht en besloten een “leesclub voor twee” item hierover te plaatsen.

Waar gaat het boek over?:

Zwarte lieveling is onderdeel van “ de oneindigheidstrilogie”over mishandeling, hoop en oneindige liefde. De hoofdrol is voor Saskia die veertien jaar oud is als ze in een kindertehuis terechtkomt. Na jarenlange mishandeling door haar stiefvader weten haar oom en tante haar daar te krijgen. Het is moeilijk voor haar om zich veilig te voelen bij vreemden ook al hebben die het beste met haar voor. Haar zusje is al eerder uit huis geplaatst maar daar heeft ze geen contact meer mee. Ook haar stiefbroertje mist ze vreselijk. Het duurt lang voordat ze iemand in vertrouwen durft te nemen. Ze wordt achtervolgd door haar gevoelens en herinneringen aan de periode met haar stiefvader. Die herinneringen komen op als kleuren, hoe enger hoe zwarter. Ze besluit dat ze dit niet langer wil en knokt voor een eigen leven wat niet meer onder invloed is van de man die haar leven heeft verwoest.

Hoe vind je de cover van het boek ? Vind je die goed gekozen? Spreekt die je aan?

V: De cover van het boek vind ik erg goed gekozen. Het meisje kijkt je recht aan en het raakt je in je ziel.

C:De cover vind ik erg mooi. Emotie spat er vanaf en je wilt niets liever dan weten wie dat meisje is.

 Vind je de tekst op de achterflap voldoende? Of juist teveel of te weinig informatie?  Maakt het je nieuwsgierig om het boek te willen lezen?

V: Het is voldoende en het geeft niks weg over het plot. Sommige zinnen zijn bijna poëtisch en maken je nieuwsgierig naar het verhaal.

C: Ik sluit mij aan bij Veronique. Precies genoeg tekst. Een achterflap moet nooit te lang zijn. Een paar zinnen die de nieuwsgierigheid prikkelen is voldoende.

 Heb je eerder boeken /verhalen van deze schrijfster gelezen? Zo ja, was dat de reden om dit boek ook te lezen of had je gezien de thematiek het boek toch wel opgepakt?

V: Ik kende Susanne Koster niet, maar ik ben eigenlijk wel benieuwd of ze nog meer geschreven heeft. Haar schrijfstijl smaakt naar meer!

C: Ik heb “lege kamers”  gelezen over een meisje met psychoses. De schrijfster liet je een kijkje in het hoofd van de hoofdpersonage nemen en wist de problematiek zo goed bij mij binnen te brengen dat ik al snel wist dat ik meer van haar wilde lezen. Voor mij zeker een reden om dit boek op te pakken.

 Hoe vind je het om een boek te lezen met dit thema? Vind je het juist goed dat de schrijfster dit oppakt of vind je dat er al teveel van dit soort verhalen zijn?

V: Het thema is heftig, maar Susanne brengt het op zo’n manier dat het onderwerp bespreekbaar wordt gemaakt. Het is goed om aan deze thematiek aandacht te besteden en Susanne draagt hier op een goede manier aan bij.

C; Het is een pittig en moeilijk thema. Maar de schrijfster heeft een drempel weg weten te nemen en een boek geschreven dat  zowel jongeren als ouderen als ouderen zal aanspreken. Een onderwerp wat aandacht nodig heeft. Helaas kunnen er nooit genoeg van dit soort verhalen zijn omdat het bespreekbaar moet zijn en blijven.

Hoe vind je het verhaal zelf? Kloppen de verhaallijnen, loopt het verhaal lekker? Leest het prettig?

V: Het verhaal leest lekker weg. De schrijfstijl van Susanne is heel fijn. Het is geen ingewikkeld verhaal. Sommige vergelijkingen vond ik heel mooi gevonden.

C: Susanne Koster heeft een heel prettige en toegankelijke stijl. Het verhaal is goed te volgen, mooie spanningsopbouw en weet je te raken.

 Zijn de personages goed uitgewerkt? Is er een karakter waar je veel sympathie voor hebt of juist niet?

V: Ik vond Saskia een levensecht personage. Ze heeft veel emoties en je leert haar echt kennen. Ik wilde haar troosten! Minder sympathie had ik voor haar stiefvader… Die man haalde het bloed onder mijn nagels vandaan.

C: Ja, de hoofdpersoon wordt goed uitgewerkt en ook de andere meiden uit het huis  komen ook goed uit de verf. Karaktertrekjes die heel herkenbaar kunnen zijn. Wat ik jammer vond was dat er wat oubollige namen werden gebruikt maar dat is persoonlijk. Uiteraard is de stiefvader de boosdoener maar ik kon voor de moeder ook geen sympathie opbrengen. Dat je je partner boven je kinderen stelt en ook nog eens aan een kind met die man begint terwijl je dochters geen leven hebben dat is voor mij onbegrijpelijk. Dat het gebeurt is helaas waar maar ik blijf het bijzonder vinden.

Vanaf welke leeftijd zouden lezers dit op kunnen pakken?

V: Ik denk dat dit boek geschikt is voor de jonge lezer, maar eigenlijk kan een volwassene het boek ook goed lezen. Ik denk niet dat hier een leeftijd aan verbonden zit.

C: Jongeren vanaf de brugklas tot …. welke leeftijd dan ook.

Ben je nieuwsgierig naar de rest van de trilogie? Wil je lezen?

V: Ja! Het is een heftig thema en ik ben benieuwd hoe andere schrijvers hiermee omgaan.

C: Ik ben zeker benieuwd naar de rest van de trilogie! ( en andere verhalen van deze top schrijfster !

Is er iets wat je gemist hebt in het verhaal of was er iets wat je er uit zou willen laten?

V: Ik vind het boek prima zo. Ik miste niks, maar zou ook niks toevoegen. Dan gaat de ‘echtheid’ van dit verhaal misschien weg.

C: Naar mijn idee is het boek ook prima zo. Er moet immers ook nog stof over blijven voor de andere twee delen.

 Onze mening over het verhaal:

V: Zwarte lieveling is een boek met een heftig thema dat je raakt en je niet meer loslaat.

C: Een confronterend verhaal over kindermishandeling dat hopelijk aanzet tot actie over te gaan als je kindermishandeling vermoedt of als je in zo’n situatie zit, je weet dat je niet alleen staat en je er uit kan komen.

Lees de volledige recensies van Veronique  en die van mij op onze blogs.

De afbeelding van de cover van het boek komt van de site van de uitgeverij.