“de raketwedstrijd” Anaïd Haen & Django Mathijsen

9789051164459/2015

uitgeverij de vier windstreken.

Anaïd Haen schrijft allerlei verhalen voor alle leeftijden. Samen met Django Mathijsen, wetenschapsjournalist, ging ze een samenwerkingsverband aan en dit boek is daar één van de resultaten van.

Een boek wat goed aansluit bij het thema van de Kinderboekenweek 2015.

Inhoud: De twaalfjarige Sterre droomt ervan om, net als haar held professor Pikulet, astronaut te worden. Als ze hoort dat de professor een speciale Technologie en Wetenschap Talentschool heeft opgericht, is ze vastbesloten: daar wil ze heen! Het enige wat ze ervoor moet doen, is de waterraketwedstrijd winnen die de school als toelatingstest heeft uitgeschreven. Helaas is niet iedereen blij met haar deelname. Sterre wordt tegengewerkt en zelfs gesaboteerd, maar door wie? Door Floris, de grootste pestkop van de klas, die er werkelijk alles aan doet om te winnen? Of door haar norse buurman, die overdag rust wil omdat hij nachtwaker is in de frisdrankfabriek van de vader van Floris?

De cover van het boek laat een zelfgemaakte waterraket zien die door de ruimte schiet. En daar gaat het om in dit verhaal. Het  boek telt 30 hoofdstukken, ze beginnen met een krantenartikel en sluiten af met een weetje over de (ruimte) vaart. De weetjes hebben een apart lettertype en je kunt ze ook makkelijk overslaan als je lekker door wilt lezen. Toch zijn de informatieve stukjes leuk meegenomen.  Het boek is vlot leesbaar en het taalgebruik sluit goed aan bij de leeftijdsindicatie van 10plus. Naast het wedstrijdgebeuren spelen samenwerken, vriendschap en tegen je verlies kunnen (of juist niet) een grote rol in het verhaal.  Het is geschikt voor zowel jongens en meisjes en zelfs als je denkt ‘ik hou niet van ruimtevaart'(zoals ik ) is het echt een leuk boek !

Aan het einde van het verhaal staat hoe je je eigen waterraket bouwt en er is zelfs een echte wedstrijd:

De Vier Windstreken organiseert samen met Space Expo in Noordwijk een eigen waterraketwedstrijd! We dagen leerlingen uit groep 6, 7 en 8 uit om de bestwerkende en mooiste waterraket te bouwen. Per klas mag één team van twee of drie personen een filmpje van de lancering inzenden naar info@vierwindstreken.com. Dat kan van dinsdag 1 september tot en met woensdag 4 november 2015. De hoofdprijs is een geweldige ruimtevaartdag voor de hele klas én voor iedereen een gesigneerd exemplaar van De raketwedstrijd.

Ik dank uitgeverij de vier windstreken voor het toezenden van het recensie exemplaar, de foto van de cover komt van de site van de uitgeverij

“Overal en ergens” Pimm van Hest & Sassafras de Bruyn

9789044825770/2015

Pimm van Hest , illustraties Sassafras de Bruyn, uitgeverij Clavis

Inhoud/achterflap: De mama van Yolanda is overleden. Het ene moment ademde ze nog. Vlak daarna niet meer. Ze was er nog wel, maar toch ook weer niet. Waar kan haar mama nu zijn? ‘Als je me zoekt, lieve schat, dan zul je me vinden,’ had mama haar nog gezegd. Dus besluit Yolanda op zoek te gaan. Op zoek naar haar mama. Haar mama die dood is. Tijdens haar zoektocht krijgt ze hulp van alle lieve mensen om zich heen.

In het persbericht vertelde de schrijver het volgende: “‘Mijn boeken gaan over onderwerpen die voor ouders soms lastig te bespreken zijn. Ik heb Overal en ergens geschreven om de dialoog tussen ouders en kinderen over de dood op gang te brengen. Ouders hebben moeite met dit onderwerp en het vinden van de juiste bewoording naar het kind toe. Er wordt één verhaal verteld en dat is meestal dat “papa of mama een sterretje is geworden”. Dat is prima en kan troost bieden, maar voor veel kinderen is het een té abstract gegeven. Kinderen kunnen veel meer aan dan ouders denken. Ze denken vaak in meer realistische en concrete verklaringen: “mama is begraven, dus mama wordt uiteindelijk ook grond”.

Ik denk dat de schrijver dit met dit boek wel heeft bereikt. Gelukkig zijn er steeds meer boeken over het onderwerp “de dood” die als hulpmiddel kunnen worden gebruikt om de dialoog aan te gaan of gewoon om troost te bieden aan een kind.

Dit mooie prentenboek straalt vooral warmte uit. De combinatie van woorden met de mooie illustraties in sobere maar warme kleuren maakt het een bijzonder verhaal.

Yolanda, het meisje uit het verhaal, heeft haar moeder verloren en gaat bij verschillende personen langs om te vragen waar mama nu is. Zo gaat ze onder andere  langs haar broertje, vader, tante , opa en oma. Allen vertellen ze over hoe zij aan mama denken en hun manier om met de dood om te gaan en elk verhaal neemt Yolanda mee om te ontdekken waar mama nu is.  Maar het gaat ook over het vertrouwen van Yolanda in haar liefde voor haar moeder.

Ik vind het een ontroerend en emotioneel verhaal en ik hoop dat veel mensen met kleine kinderen er hun inspiratie uit kunnen halen en het zo bespreekbaar en begrijpbaar kunnen maken.

Femke (12) over “Overal en ergens” :

Ik vind het een mooi verhaal en met heel mooie tekeningen. De kleuren passen ook heel goed. Je kan geen vrolijke en harde kleuren gebruiken bij zo’n verhaal. Het verhaal is ook duidelijk verteld en het laat je nadenken over de dood en zo kan je het een plaatsje geven als je dat wilt

Ik dank uitgeverij Clavis voor dit recensie exemplaar.

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij

Boekpresentatie “sneeuwstorm” Eva Burgers

Afgelopen zaterdag, 10 oktober, presenteerde Eva Burgers haar nieuwe jeugdthriller “sneeuwstorm”.

Dit gebeurde bij boekhandel van der Meer te Noordwijk. Een thuiswedstrijd voor mij waar ik in eerste instantie niet heen kon vanwege het feit dat ik moest werken maar daags van te voren werd ik gebeld of ik mijn dienst wilde wisselen en dat wilde ik wel want het is altijd leuk om een boekpresentatie bij te wonen. Dus met dochter Femke op pad.

Na een korte introductie door de eigenaresse van de boekwinkel kreeg Eva Burgers zelf het woord.

 Eva bedankte haar man en dochters.Ze vertelde dat haar dochter model had gestaan  voor de cover en dat ze daar ( uiteraard) heel trots op was.

Vervolgens tijd voor het uitreiken van het eerste exemplaar.  Die was voor  schrijftser Astrid Harrewijn ( haar nieuwe boek komt in februari maar meer wilde ze niet los laten). Astrid en Eva zijn momenteel ook samen met een project bezig maar ook daar werd verder niets over gezegd.  Afwachten maar..

Eva en Astrid met ‘sneeuwstorm’

Na de bedankjes en het applaus in de rij voor een gesigneerd exemplaar. Op naam van Femke want zij is immers de doelgroep. Al denk ik dat ik hem ook wel mag lezen. En hoe we hem vinden horen jullie vast!

Interview Inge Bakker

Auteur Inge Bakker en illustrator Durk van der Meer hebben samen het kinderboek “prinses Flatulentia geschreven, over een prinses die vliegt op het gas van haar eigen scheetjes. Ik heb het boek met plezier gelezen en voorgelezen en kon niet anders dan een enthousiaste recensie schrijven!

In kader van de Kinderboekenweek wilde ik een aantal auteurs interviewen en ik wilde ook Inge Bakker wat vragen stellen!

*Prinses Flatulentia is een ondeugend meisje wat gewoon scheetjes durft te laten. Een onderwerp wat kinderen uiteraard wel aanspreekt. Hoe kwam je op het idee om hierover een boek te maken?

Ik wilde altijd al eens een kinderboekje schrijven en door mijn werk als musicaljuf met kinderen kwam ik erachter dat scheetjes en poep idd hilarische onderwerpen zijn bij kinderen. Het idee van prinses Flatulentia kwam op een dag toen mijn dochtertje, toen een half jaar oud, bij me op schoot zat in een “pretty Princess” pyjama en ik haar lieflijk in de lucht liet zweven en zij een enorme scheet liet. Zo is Prinses Flatulentia geboren.

*Ik heb begrepen dat jullie graag een serie willen gaan maken. Komt daar het prinsesje ook weer in terug of is het meer een serie over een onderwerp met andere hoofdfiguren?

Daar zijn we nog niet helemaal over uit. Het kan zijn dat Flatulentia terugkomt, maar het kan ook zijn dat het volgende boekje over iemand anders gaat. Het gaat hoe dan ook over poep en scheetjes.

*Was er eerst het idee voor het verhaal en ben je toen een illustrator gaan zoeken om het tot een geheel te maken of is het een gezamenlijk project vanaf het begin geweest?

Ik heb al tijdens het schrijfproces de illustrator benaderd om te zien of hij geïnteresseerd was om mee te doen en dat was hij, maar de definitieve tekeningen zijn gemaakt nadat het verhaal klaar was.

 

*Het moet een geweldig gevoel zijn als je dan je boek in je handen hebt maar is het ook moeilijk om los te laten nu het prinsesje de wijde wereld in vliegt?

Het is fantastisch om het boekje in handen te hebben en dat het zo geworden is als je wilde. Ik vind het niet moeilijk om de prinses los te laten ik ben juist heel erg benieuwd welke ” kant ze opvliegt” En de bedoeling van het boekje was dat er een nieuw boekje zou komen dat ook ouders leuk zouden vinden om voor te lezen, dus hopelijk is dat straks het geval.

*Zijn recensies belangrijk voor je of is het belangrijker dat jij voelt dat een boek voor jou af is en zo is als je het hebben wilde?

Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het me niks uitmaakt wat andere mensen of specifiek recensenten van mijn boekje vinden, maar het is in eerste instantie het belangrijkst dat ik zelf blij ben met het resultaat. Maar uiteindelijk maak je het boekje zodat anderen het ook leuk vinden en willen lezen of cadeau willen doen, dus de mening van anderen daarin is zeker wel belangrijk.

*Ben je kinderboekenschrijver of kan iedereen dat leren?

Dat vind ik lastig om te zeggen, je moet in ieder geval beschikken over een rijke fantasie en het je moet het leuk vinden om met taal en woorden te spelen. Daarnaast bestaan er natuurlijk verschillende soorten kinderboeken. In mijn geval heb ik een boekje van 24 pagina’s op rijm gemaakt en geen lang verhaal, dat maakt het schrijfproces al anders. Ik heb er in ieder geval niet voor geleerd, ik werk normaliter als muzikant en actrice, maar ik ben gewoon begonnen:)

*Is er iets waar elke kinderboek aan zou moeten voldoen voor jouw gevoel ?

Ik houd zelf van boeken waar een beetje humor en wat onvoorspelbaarheid in zit. De hoofdpersonen mogen best een beetje eigenwijs en ondeugend zijn. Bij de leeftijdsgroep waarvoor ik nu voor schrijf, 4-6 jr zal nog grotendeels voorgelezen worden, dus ik vind het dan belangrijk dat het voor de ouders ook leuk is om te voor te lezen, dat elke ouder het op zijn of haar manier nog leuker en spannender kan brengen.

*Wat was jouw favoriete kinderboek toen je jong was ?

Ik hield zelf erg veel van de boeken van Roald Dahl; Mathilda, de Heksen, Ieorg Idur , de griezels etc en gewoon sprookjes. En ook de boeken van Tommie en Lotje van Jacques Vriens vond ik erg leuk. Toen ik wat ouder werd las ik graag griezelboeken van Paul van Loon

*Wat voor soort boeken las je toen ?

Sprookjesachtige, grappige boeken, maar ook juist hele spannende boeken als de Griezelbus. Ook leende ik af en toe wel eens een moppenboek van de bibliotheek, maar die moppen waren nooit echt grappig:)

*Heb je een kinderboekenschrijver die je bewondert of is er een Kinderboek waarvan je denkt “had ik die maar geschreven?

“ Ik moet zeggen dat ik natuurlijk al heel lang geen kinderboek meer heb gelezen, behalve dan de boekjes die ik mijn dochtertje nu voorlees. Maar als ik goed nadenk kom ik toch op de Griezels van Roald Dahl uit.

*Welk kinderboek is voor jouw het “Kinderboek allertijden “ en zou je elk kind aan willen raden ?

De Griezels van Roald Dahl

 

 

Interview Frans van Duijn

Frans van Duijn (1963) studeerde geschiedenis aan de Rijksuniversiteit in Leiden. Hij woont in Haarlem en schrijft als freelance journalist voor diverse kranten en tijdschriften. Hij publiceerde verschillende jeugdboeken en schreef drie politieromans rond de vaste hoofdpersonen hoofdinspecteur Nagel en zijn assistenten Inge Kalk en Ab Fongers.Oceane  is zijn laatste jeugdroman en speelt zich af aan de kust van Noordwijk aan Zee waar Frans zelf vandaan komt. Oceane gaat over de dertienjarige Maksim. Maksim verzamelt skeletten en botten van alles wat in zee leeft. Net als zijn vader wil hij later als beroemd wetenschapper de geheimen van de diepzee ontraadselen. Uiteraard gelooft Maksim in de evolutie totdat kluizenaar Huug van der Niet in zijn leven komt.

Ik was bij de boekpresentatie en mijn recensie over dit boek is geplaatst op Boekenbijlage

Het was waarachtig een zeemeermin!

Op mijn vraag of ik Frans mocht interviewen in het kader van de kinderboekenweek kreeg ik een heel enthousiaste reactie dus dat liet ik me geen twe keer zeggen….

*Tijdens het lezen van je biografie kwam ik er achter dat je een veelzijdig schrijver bent. Van thrillers naar sportjournalistiek van sportboeken tot hertalingen en boekbewerkingen. Heb je een lichte voorkeur voor een bepaald genre of vind je de veelzijdigheid juist de charme van het schrijven?

Het allerliefst schrijf ik fictie, wat je als scribent toch de meeste vrijheid geeft.

 *Vind je het moeilijker om te schrijven voor kinderen en je te verplaatsen in hun wereld of gaat dat je natuurlijk af?

Ik kan me redelijk goed verplaatsen in de wereld van het kind; ik ben er tenslotte zelf eentje geweest. Als journalist ben ik ook nog eens getraind om goed op allerlei slag mensen te letten, hen te doorzien als het ware, in hun huid te kruipen en dan de rake vragen te stellen.

*Je hebt veel kindersportboeken geschreven heb jezelf ook aan sport gedaan?

Ik heb van mijn achtste tot mijn achtenveertigste gevoetbald. Jawel, veertig jaar balverliefd.

 

*Oceane vind ik een fantasy verhaal maar zo realistisch geschreven dat het heel dichtbij de werkelijkheid blijft. Je merkt aan de details dat je veel research hebt gedaan.  Zelf woon ik in Noordwijk waar het zich afspeelt en dat maakt het nog even”echter”, is research doen voor je boek net zo interessant en leuk als het schrijven van het verhaal?

Schrijven vind ik uiteindelijk het lekkerst (mooie zinnetjes maken!) maar onderzoek voor een verhaal kan zeker ook meeslepend zijn, vooral als je iets ontdekt wat je boek beter maakt.

*De kaft van Oceana vind ik betoverend. Vooral kinderen kiezen een boek in eerste instantie puur op de kaft. Is de kaft precies zoals jij het  voor ogen had?

Ik heb de omslagfoto zelf voorgedragen. Wat je zegt: betoverend.

*De knipoog in Oceane dat inspecteur Nagel voorbij komt vond ik leuk gevonden. Denk je dat er nog een verhaal met hem kan komen?

Ik denk het niet. Vermoedelijk was dit zijn laatste optreden.

*Zijn recensies belangrijk voor je of is heb je als een boek naar je zin af is dat het wel goed is? Is de mening van een kind over je boek belangrijker dan die van een volwassen recensent?

Ik lees en hoor graag wat (beroeps)lezers van mijn boeken vinden; ik ben daar altijd erg nieuwsgierig naar. Zelf heb ik vooral goeie ervaringen met Vlaamse critici: altijd scherpe stukken, waar een schrijver wat aan heeft. Naar kinderen luister ik extra goed; voor hen zijn mijn jeugdboeken immers bedoeld.

*Denk je dat je (kinderboeken-) schrijver bent of kan iedereen dat leren?

Ikzelf ben schrijver geworden door héél veel te lezen en te schrijven (die twee horen bij elkaar) en ook wel een snippertje talent, vermoedelijk geërfd van mijn vader die een leven lang journalist was.

Daarnaast heb ik tot mijn geluk de o zo broodnodige fantasie. Er wordt dus veel van schrijvers gevraagd, maar volgens mij kun je in een leven veel leren, ook boeken schrijven.

*Is er iets waar elk kinderboek aan zou moeten voldoen voor jouw gevoel ?

Elk goed boek geeft lezers de mogelijkheid om zich in anderen in te leven, om af en toe in de huid van een ander te kruipen. Dat is voor elk mens zeer belangrijk! En humor vind ik in boeken ook onontbeerlijk.

*Wat was jouw favoriete kinderboek toen je jong was ?

Als kind was ik in de ban van ‘Kleine beer’ van Else Holmelund Minarik.Met mooie tekeningen van Maurice Sendak

*Wat voor soort boeken las je toen ?

Als iets ouder knaapje heel veel boeken over indianen en cowboys, maar ook ‘Boris’ van Jaap ter Haar en ‘Meester van de zwarte molen’ door Otfried Preussler. Vooral laatste boek was wel erg spannend.

*Heb je een kinderboekenschrijver die je bewondert of is er een  Kinderboek waarvan je denkt “had ik die maar geschreven? “

‘Minoes’ van Annie M.G. Schmidt vind ik nog altijd geweldig, net als ‘Matilda’ van Roald Dahl. Je merkt, ik kan niet goed kiezen.

*Welk kinderboek is voor jouw het “Kinderboek allertijden “ en zou   je elk kind aan willen raden ?

Ik neem de vrijheid om Nederlandse boeken te kiezen!Voor de jongsten: ‘De koning bakt een huis’ door Annemarie van Haeringen.Voor de wat ouderen: ‘Een kleine kans’ door Marjolijn Hof.En voor de nóg ouderen: ‘Het boek van Bod Pa’ door Anton Quintana.

 

“een pittig soepje” Femke Dekker

9789025790601/2015

Femke Dekker, illustraties Marieke Nelissen,uitgeverij Gottmer

Inhoud: Vier knettergekke heksen wonen samen in één huis: de Heksenkeet. Natuurlijk kunnen ze goed toveren, maar er gaat wel eens wat mis. Zoals met heks Sybil. Ze maakt een toversoepje dat nét iets te pittig is. Wat er dan gebeurt? Iets heel erg raars..

De heksen zijn vriendinnen en willen elkaar graag helpen. Als er dan iets fouts gaat komen ze gelijk in actie. De afloop? Dat moet jezelf maar lezen maar één van de heksen komt gelukkig heel lekker in haar vel te zitten… en dat is toch wel het belangrijkste!

Dekker & Nelissen hebben een heerlijk, kleurrijk en grappig heksenverhaal weten neer te zetten. Het boekje beslaat 92 pagina’s en heeft korte hoofdstukjes met korte zinnen dus geschikt voor kinderen vanaf ongeveer zes jaar/eind groep 3. Het onderwerp spreekt zeker aan bij de kinderen want wat is nu leuker dan lezen over magie, heksen en dan loopt het ook nog in de (pittige) soep.

De kaft ( mooie hardcover uitvoering) heeft ook nog eens letters en heksenkeetlogo dat licht geeft in het donker en er zit een grappig poezenmaskertje bij.

Het enige jammere vond ik dat het zo kort was maar gelukkig is het een begin van een serie en is nummer twee “keet met bubbels” al af!

de foto van de cover komt van de site van de schrijfster

Interview Tamara Geraeds

Tamara Geraeds (1981) schreef haar eerste gedichtje al toen ze zes jaar oud was. Op haar vijftiende begon ze aan haar eerste boek wat ze in 2005 onder een pseudoniem in eigen beheer uit gaf.Haar droom op schrijfster te worden werd in 2011 werkelijkheid. Inmiddels heeft ze een aantal boeken geschreven, heeft ze haar eigen tekstbureau en geeft ze cursussen. Deze maand verschijnt haar nieuwe kinderboek “Christopher Plum en het zwaard der wanhoop”. Het eerste deel in een wat een avontuurlijke fantasy serie moet worden voor 9plus.

Voor de Kinderboekenweek mocht ik haar interviewen:

Femke en ik vonden het heerlijk om verdwaald rond te lopen met de hoofdfiguren uit “Nergens”. Was het voor jouw ook heerlijk dwalen door dat mooie land of stond je verhaallijn direct al vast?

Er stond al wel wat vast, maar ik werd soms ook verrast door de dieren die ik tegenkwam of hoe iets eruit zag.Maar meestal zijn het meer de personages die mij echt verrassen, door iets heel anders te doen dan ik zelf van plan was. Zo had ik bij mijn 2^e boek Jasper de laatste 10 hoofdstukken helemaal uitgedacht. Maar Jasper had zin om tussendoor nog andere dingen te gaan doen en daar ben ik maar in meegegaan. Je zou kunnen zeggen dat Jasper zelf dus het meeste van zijn verhaal heeft bepaald.

Vind je fantasy schrijven leuker dan “gewone“ verhalen?

Absoluut. In fantasy kan je alles wat je maar voor mogelijk kunt houden (en meer) tegenkomen en worden. En dat is heerlijk. Maar ik vind het altijd wel heel interessant om die fantasiedingen te verweven met de werkelijkheid en dan te kijken wat er gebeurt.

Is het moeilijk een verhaal los te laten als het af is en weer aan een nieuw te beginnen?

Nee, ik vind een verhaal afmaken heerlijk. Het gevoel dat je iets moois hebt gemaakt en het kunt gaan delen met de buitenwereld. En ik heb zoveel ideeën in de kast liggen, die naar me roepen om geschreven te worden, dat ik altijd weer heel veel zin heb om aan een nieuw boek te beginnen.

15 oktober verschijnt je nieuwe boek “Christopher Plum en het Zwaard der Wanhoop”. Kan je heel kort vertellen voor welke leeftijd het ongeveer is en waar het over gaat?

Christopher Plum is geschikt voor kinderen vanaf ongeveer 9 à 10 jaar. Het gaat over een doodgewone jongen die niet zo doodgewoon blijkt te zijn. Hij krijgt een belangrijke missie om de wereld te redden. Hij moet een magisch zwaard uit de handen van twee gevaarlijke schurken zien te houden en krijgt daarbij hulp van bijzondere vrienden uit onverwachte hoek.

Voor meer info kan je op mijn website kijken: www.tamarageraeds.nl en natuurlijk op de website van Christopher: www.christopherplum.net waar hij o.a. zichzelf en zijn vrienden voorstelt.

Kijk je uit naar de presentatie of vind je het stiekem ook wel heel spannend?

Een nieuw boek presenteren is altijd heel spannend, want je weet niet hoe mensen gaan reageren en je weet ook niet hoeveel mensen er komen naar zo’n presentatie. Bovendien heb ik een hekel aan speeches geven. Met lesgeven heb ik geen problemen (dat doe ik tenslotte al jaren), maar een speech is om de een of andere reden eng.

Maar zo’n presentatie is ook wel heel leuk, omdat je eindelijk aan iedereen kunt laten zien hoe mooi je boek is geworden. Je ziet dan vaak mensen die je anders niet zo vaak ziet en iedereen is altijd vrolijk, dus het is ook nog eens gezellig.

Zijn recensies belangrijk voor je of is het belangrijker dat jij voelt dat een boek voor jou af is en zo is als je het hebben wilde?

Recensies zijn belangrijk, omdat je eraan kunt zien wat mensen goed en minder goed aan je boek vinden. Als veel mensen dezelfde dingen (positief of negatief) zeggen over je boek, kan je er nog iets van leren ook. En je wilt natuurlijk weten of je verhaal het gewenste effect heeft. Ik ben zelf ook altijd heel benieuwd of de stukjes die ik heel grappig vind door de lezer ook grappig worden gevonden. Maar daar kom je helaas vaak niet achter.

Ben je kinderboekenschrijver of kan iedereen dat leren?

Ik denk niet dat iedereen het kan leren. Het moet in je zitten. Een ‘echte’ schrijver is schrijver met hart en ziel. Als dat zo is schrijf je ook de mooiste dingen denk ik. Omdat je het met passie doet. Maar dan nog heb je natuurlijk wel talent nodig. Je kunt schrijven wel heel leuk vinden, maar als je er slecht in bent, zal het (wat betreft het bereiken van publiek) nooit veel worden. Zo is het natuurlijk met veel talenten. Je kunt tennissen wel heel leuk vinden en er hard voor trainen, maar als je geen talent hebt, zal het ook nooit iets worden.Je kunt wel beter worden in schrijven (als je talent hebt), zoals ik heb gedaan door een manuscriptbeoordeling te laten doen jaren geleden en daarna de opleiding tot docent schrijven te gaan doen. En veel oefenen natuurlijk. Dat helpt bij alles. 😉

Is er iets waar elk kinderboek aan zou moeten voldoen voor jouw gevoel ?

Een kinderboek (of eigenlijk elk boek, vind ik) moet lekker weglezen. Je moet niet constant in een zin blijven hangen, omdat je niet meteen snapt wat er staat. En er moet wel wat vaart in zitten. Er moet genoeg in gebeuren, anders gaat de lezer zich vervelen. Omdat ik dat zelf zo belangrijk vind, denk ik niet dat lezers zich met een boek van mij snel zullen vervelen.

Wat was jouw favoriete kinderboek toen je jong was ?

Ik moet er dan echt twee noemen: Blauwe Plekken van Anke de Vries en De Weglopers van Ruth Thomas. En die vind ik nog steeds ontzettend mooi. En toen ik nog kleiner was las ik heel graag Sebastiaan Rare Banaan van Mieke van Hooft en de boeken van Paddington (die beer die overal een zootje van maakt, weet je wel).

Wat voor soort boeken las je toen ?

Nu ik erover nadenk las ik vroeger ook al heel graag fantasy. Alleen noemde je dat toen nog niet zo (jeetje, ben ik al zo oud?!). Ik las De Heksen en Sjakie en de Chocoladefabriek van Roald Dahl, Koning van Katoren van Jan Terlouw, Wiplala (geweldig!) van Annie M.G. Schmidt, de boeken over Jeroen van Daan Zonderland en Karlson van het Dak van Astrid Lindgren. Hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik er bedenk! Tja, fantasy was natuurlijk altijd al super leuk, zelfs voordat het zo genoemd werd 😉
Heb je een kinderboekenschrijver die je bewondert of is er een kinderboek waarvan je denkt “had ik die maar geschreven“?

Ik vind Helen Vreeswijk en Mel Wallis de Vries heel goed. En de serie Drakeneiland van Lydia Rood zou ik wel zelf verzonnen willen hebben. Echt ontzettend leuk! Het boek De Zin van de Ommezijde van Frank van Pamelen vind ik echt briljant. Vooral juist heel leuk voor volwassenen, omdat het vol staat met taalgrappen. Ik heb ontzettend gelachen om dat boek.En er zijn nog veel meer hele leuke boeken, maar alleen als het iets heel origineels is wat ik heel leuk vind, denk ik: had ik dat maar verzonnen!

Welk kinderboek is voor jou het “Kinderboek allertijden “ en zou je elk kind aan willen raden ?

Ik vind dat zo’n ontzettend moeilijke vraag! Er zijn zoveel leuke boeken! Maar dan denk ik dat ik toch moet gaan voor Blauwe Plekken, omdat dat boek zo aangrijpend en zo ontzettend mooi, maar ook zielig is. En het is al best oud, maar het blijft gewoon goed. En ik blijf erbij huilen. Het onderwerp van dit boek – mishandeling – grijpt mij altijd erg aan en daarom verwerk ik het vaak in mijn boeken. Om mensen er meer bewust van te maken en mensen die het zelf meemaken of hebben meegemaakt hoop en steun te geven.Mijn eerste boek voor volwassenen – Echo – gaat ook over dit onderwerp.

 

 

Ik dank Tamara Geraeds voor het interview!

De foto’s komen van de sites van Tamara Geraeds.

“de poepfabriek” Busser & Schröder

9789048828333/2015

Marianne Busser & Ron Schröder uitgeverij Moon illustraties Ivan en Ilia

Inhoud/achterzijde boek: Marianne Busser en Ron Schröder schreven special voor de Kinderboekenweek, met het thema Raar maar waar!, een vrolijk prentenboek vol bijzondere, grappige, vreemde en interessante weetjes over verschillende dieren. Wat is een welterusten-beertje en waarom vergeet de eekhoorn zo veel? En doet het geen pijn, om een vallende giraffebaby te zijn?

De dieren zijn  misschien wel een beetje raar maar het is echt waar , dus heel toepasselijk bij de Kinderboekenweek 2015

Een boek om vrolijk van te worden ! Versjes over dieren waarbij de olifant de poepfabriek is, de eekhoorn vergeetachtig is en met wel heel veel muisjes… Gecombineerd met de gezellige illustraties en een lage prijs een ideaal cadeau-prentenboek. Ook is er een speciaal liedje bijgemaakt

 

Interview Michael Reefs

Michael Reefs (1986) begon in 2004 met de PABO en kreeg toen het idee voor een kinderboek waarvan hij meteen al wist dat het groot genoeg zou zijn voor een twaalfdelige serie. Zijn klasgenoten en leraar waren zijn proeflezers. De “bieb-bende”was geboren! Tot 2011 werkte hij aan deze serie en toen besloot hij het eerste deel als manuscript om te zetten. Uitgeverij Zilverspoor bracht deel 1 uit in 2013. Hiervan verschijnt nu de 2e druk bij uitgeverij Stormsteen die ook de volgende delen uit ging brengen. Deel 4 wordt in november dit jaar verwacht. Ik mocht het alvast voor uit lezen en het is weer heel spannend!

Naast schrijver is Michael ook boekentrailermaker, appspecialist en websitemaker. “De Bieb bende” kent ook zijn eigen website, app en in de boeken zijn QR codes verwerkt om te scannen. Hierdoor zullen kinderen die niet graag lezen of snel een boek oppakken deze serie (vanaf acht jaar) graag oppakken.

Op mijn vraag of ik Michael mocht interviewen voor de Kinderboekenweek reageerde hij enthousiast en kreeg ik leuke antwoorden op mijn vragen!

Signeersessie

Interview:

*Ben je kinderboekenschrijver of kan iedereen dat leren?

Ik denk dat iedereen het kan leren. Natuurlijk is een klein beetje talent wel handig, want dan begin je er sneller aan. Schrijven is vooral veel technieken leren. In het begin wist ik hier helemaal niks vanaf. Ik schreef gewoon het verhaal zoals het in me opkwam. Tegenwoordig plan ik veel, maak ik uitgebreide beschrijvingen van personages, probeer ik de spanning er een beetje in te houden en probeer ik alles in een rustig tempo uit te leggen. Ik lees ook veel kinderboeken, om te kijken hoe andere schrijvers bepaalde scènes schrijven. Zelfs nu leer ik iedere dag nog iets nieuws en dat vind ik het leuke van schrijven!

*Is er iets waar elke kinderboek aan zou moeten voldoen voor jouw gevoel ?

Ik vind het vooral belangrijk dat een kinderboek spannend is en de aandacht van de lezer weet vast te houden. Kinderen lezen over het algemeen niet graag en door spannende verhalen zullen ze dat eerder gaan doen. Ik werk zelf graag met cliffhangers, zodat je als lezer snel door wilt lezen. Ook vind ik het wel fijn als een boek een boodschap heeft voor de lezer. Dit hoeft niet ingewikkeld te zijn, het kan bijvoorbeeld over een hechte vriendschap gaan of over hoe je met moeilijke situaties moet omgaan.

*De Bieb-bende is een heel project, daarnaast ben je ook met andere verhalen bezig. Is het makkelijk om dat grote project los te laten en een ander verhaal te starten?

Ik vind het zelf heel gemakkelijk. Ik heb altijd al meerdere verhalen door elkaar heen geschreven. Ik kan het ene verhaal snel loslaten en dan doorgaan met het andere. Als ik heel lang bezig met een groot project (zoals de Bieb-bende) hang ik op een gegeven moment vast. Dan ga ik altijd iets anders schrijven en als ik na een tijdje weer met de Bieb-bende verder ga, is de blokkade op wonderbaarlijke wijze opgeheven :-).

*Denk je dat door een webpagina bij een boek je een ander publiek bereikt dan dat het er niet zou zijn?

Dat weet ik heel zeker. Ik richt mij vooral op kinderen die niet of nauwelijks lezen. Deze kinderen zitten heel vaak achter de computer, op de tablet of op de smartphone. Door een website aan het boek te koppelen, wek je dus al voor het boek de interesse van de kinderen. Ze bezoeken de website, doen een paar spelletjes en komen meer over het verhaal te weten. Natuurlijk staat niet alles online, dus om het hele verhaal te lezen, moeten ze de boeken gaan lezen. Wat ook heel erg goed werkt zijn de boektrailers. Tijdens mijn bezoeken aan scholen laat ik deze (https://www.youtube.com/watch?v=pljyxxVphhg) boektrailer altijd zien. Vrijwel meteen daarna schrijven kinderen snel de titel van het boek op en vragen mij waar de boeken te koop zijn. Ik weet dan bijna zeker dat ze na school het boek zullen gaan kopen of lenen.

*”Het Woestijnhotel” ook een avonturen verhaal heeft mijn nieuwsgierigheid gewekt, hoe gaat het daarmee?

Het Woestijnhotel heb ik eind 2013 afgerond. Sinds die tijd ben ik vooral het verhaal aan het verbeteren. Op dit moment zijn een tiental proeflezers ermee aan de slag. Iedere week krijgen ze een hoofdstuk en geven ze mij feedback. Aan die tips heb ik veel. Het verhaal is er al ontzettend door gegroeid. Ook ligt het manuscript bij een aantal uitgeverijen. Ik ben dus heel benieuwd of en wanneer het boek wordt uitgegeven. Er hoort ook weer een app en website bij, maar deze keer werkt het anders dan bij de Bieb-bende. Via de app kunnen kinderen namelijk tijdens het lezen zelf op avontuur gaan. Ze kunnen een pagina uit het boek scannen (van een lege kamer) en op de telefoon de kamer gaan verkennen en geheimen objecten verzamelen. Het is dus eigenlijk een soort verhaal in een verhaal.

*Op Wattpad ben je begonnen met het verhaal “Magiërs van Avalon”. Avalon spreekt al zeer tot de verbeelding, ik vond de tot nu toe geplaatste hoofdstukken prettig om te lezen en het onderwerp boeiend. Waarom heb je voor Wattpad gekozen?

Het was eigenlijk een gok. Ik kwam Wattpad ergens tegen (ik weet niet meer precies waar) en vond het meteen interessant. Er bleek een heel nieuwe doelgroep te zitten. Ik besloot om een account aan te maken en te beginnen met een verhaalidee wat ik al langer had. Al vrij snel kreeg ik de eerste reacties en volgers. Ze wilden vooral meer lezen. Dat vond ik wel stimulerend. Intussen communiceer ik vaak met deze volgers en probeer ik rekening te houden met wat zij leuk vinden (iets wat ik normaal overigens nooit doe, want ik schrijf gewoon wat ik zelf graag zou willen lezen). Op die manier ontstaat er een bijzonder verhaal, iets wat ik nog niet eerder heb gedaan. Ik ben heel benieuwd waar dit naartoe gaat en hoe Magiërs van Avalon uiteindelijk zal worden.

*Naast het schrijven is het denk ik ook hard werken om je boeken te promoten. Vind je de interactie met de kinderen op schoolbezoeken en dergelijke een aanvulling of een noodzakelijk kwaad, in die zin dat je liever zou schrijven?

De meeste boeken geef ik in eigen beheer uit. Daardoor moet je al hard werken om de boeken te promoten. Het is echt een dagtaak geworden. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Zelfs ’s nachts ben ik er nog wel eens mee bezig. Ik ben erg perfectionistisch en wil alles zo professioneel mogelijk maken. Dat kost gewoon veel tijd (en geld).

Veel boekhandels willen de boeken niet inkopen, omdat ze er te weinig in zien. Omdat ik niet steeds wil gaan zeuren, heb ik besloten om me vooral op schoolbezoeken te concentreren. Daardoor bereik ik de doelgroep rechtstreeks en kan ik ze nieuwsgierig maken naar de boeken. Als ze ze echt willen kopen, gaan ze naar de boekhandel en dan zullen boekhandelaren het vanzelf inkopen. Dat vind ik een veel fijnere manier. Ook vind ik het heerlijk om voor de klas te staan. Ik hou ervan om kinderen enthousiast te maken voor het lezen. Het is een fijne onderbreking tijdens het schrijven, omdat ik daar ook niet de hele dag mee bezig wil zijn. Een win-win situatie dus!

*Heb je bewust gekozen voor deze leeftijdgroep om voor te schrijven of zou je ook voor een andere leeftijd een keer wat willen schrijven?

Vroeger wilde ik altijd fantasy voor volwassenen schrijven. Dat heb ik ook gedaan. Als ik tegenwoordig die verhalen teruglees, besef ik dat het heel kinderlijk geschreven was. Misschien dat ik ze ooit nog eens ga herschrijven, maar voorlopig heb ik het veel te druk. Toen ik het idee voor de Bieb-bende kreeg, wist ik heel zeker dat ik voor kinderen wilde schrijven. Ik kon al mijn fantasie kwijt en een spannend avontuur schrijven dat ik als kind ook graag beleefd zou willen hebben. Ik zou ook graag eens een Young Adult boek willen schrijven, maar daarvoor moet ik eerst een heel goed idee hebben.

Wat was jouw favoriete kinderboek toen je jong was ?

Dit komt misschien als een verrassing, maar als kind las ik heel weinig. Ik had er een hekel aan. De meeste boeken vond ik niet spannend genoeg of waren te dik (haha, nu schrijf ik zelf dikke boeken). Totdat ik de Kippenvel-reeks tegenkwam. Ik kende de serie al van tv en vond de boeken super spannend! Uiteindelijk begon ik steeds meer te lezen en met de komst van Harry Potter was ik pas echt leesverslaafd. Daarna stapte ik over op Stephen King.

*Wat voor soort boeken las je toen ?

Vooral spannende en enge boeken. Ik wilde ’s avonds in bed lekker kunnen griezelen….
*Heb je een kinderboekenschrijver die je bewondert of is er een  Kinderboek waarvan je denkt “had ik die maar geschreven? 

Dat vind ik een moeilijke vraag. Ik bewonder eigenlijk heel veel kinderboekenschrijvers, zoals Marcel van Driel, Tosca Menten en nog een aantal. Zoals ik al zei, lees ik veel kinderboeken. Vooral om ervan te leren. Ook vind ik de Italiaanse schrijver Pierdomenico Baccalario erg goed. Hij is schrijver van o.a. de serie Century en Ulysses Moore. Dat is ongeveer hetzelfde genre als waarin ik schrijf, dus daar kan ik erg van genieten! Soms ben ik wel jaloers op een spannende scène in zijn boeken.

 

*Welk kinderboek is voor jouw het “Kinderboek allertijden “ en zou je elk kind aan willen raden ?

Poeh, ook weer zo’n lastige vraag. Dat verandert bij mij altijd. Op dit moment zou ik vooral de Century boeken van Pierdomenico Baccalario aanraden, omdat ze spannend zijn en ze spelen zich af in vier grote steden, waaronder Parijs en Rome. Je leert er dus ook nog iets van!

Ik wil Michael Reefs bedanken voor zijn tijd om de vragen te beantwoorden. De foto’s heb ik van de site van Michael.:www.michaelreefs.nl hier vind je ook de links naar de sites van zijn boeken.

 

“Speeltuin” Mies van Hout

9789059652941/2015

Mies van Hout  uitgeverij CPNB

Achterflap/inhoud: Ga je mee naar de speeltuin? Klauter mee door de bomen, zoek je weg over de krokodillenrivier en dwaal rustig door de bramentuin. Maar kijk uit voor de afgrond! Spring je mee van wolk naar wolk? Dan zijn we er bijna…  Maak op je vingertoppen een tocht door dit prentenboek. Aan de rode pijltjes op  iedere pagina kun je zien waar je begint en waar je naar toe moet. En onderweg wordt het steeds gezelliger!

Elk jaar ter gelegenheid van de Kinderboekenweek komt er een prentenboek uit voor een super laag prijsje. Dit keer is het echt een juweeltje waar je al vrolijk van wordt bij het zien van de cover. Kleurrijk,lief en grappig zijn de eerste woorden die bij mij op kwamen.

Het is een heerlijk voorlees en doe boek om met je peuter of kleuter voor te gaan zitten.. Volg de lijntjes door kleurrijke doolhofachtige prenten,een reis door bos, water en duinen, glij van een berg en kom aan bij de speeltuin en wie weet ook weer terug? Ik werd helemaal vrolijk van dit boek! De proef op de som genomen heb ik het ook nog even voorgelezen en de peuter in kwestie wilde het boek niet meer los laten dus die heeft zijn bestemming gevonden.

Mies van Hout (1981) heeft al meer dan honderd boeken op haar naam staan. Momenteel is er ook een gratis magazine in de boekhandel uitgegeven door Lemniscaat met daarin een interview/ biografie met Mies van Hout, een bibliografie, kleurplaat, lestips en een prijsvraag.

als uilengek werd ik van deze tekening ook weer helemaal blij…

Kortom snel naar de boekhandel voor dit mooie prentenboek!

de afbeeldingen komen van de site http://www.miesvanhout.nl