” Duisterhuys ” Tom Thys

9789464100075/2022

tekst: Tom Thys,  illustraties : Leslie Saurus, uitgeverij : Horizon

Tom Thys is een auteur die zijn sporen wel heeft verdient in het horror-genre. Genoten van zijn boeken/verhalenbundels was ik maar wat verheugd toen enkele jaren terug ‘de gruweltoren” deel 1 en 2 verscheen. Leuk, griezelig, eng en het gaat net even verder dan waar de griezelbus stopt. Voor deze boeken ging hij de samenwerking aan met Leslie Saurus en dit bleek een goede keuze.

De auteur liet zien dat hij ook prima voor een andere doelgroep kon schrijven met deze jeugdboeken. Ik hoopte van harte dat hij voor de jeugd zou blijven schrijven en gelukkig is daar een nieuwe serie “middernachtmerries”. Het eerste deel in deze serie heet “Duisterhuys”. Een mooi gebonden boek van 15 hoofdstukken en wederom voorzien van illustraties van Leslie Saurus. Net als de tekst zijn ze een beetje eng, een beetje spannend en een prima aanvulling bij het verhaal.

In “Duisterhuys ” is de hoofdrol weggelegd voor Moussa. Hij is verslaafd aan youtube videos van urban explorers, jongeren die ronddolen in verlaten gebouwen. Tot diep in de nacht verslindt hij het ene filmpje na het andere. Tijdens het kijken van zo’n filmpje verschijnt er plots een gillend meisje in beeld. Moussa schrikt behoorlijk en helemaal als dit meisje rechtstreeks aan hem vraagt om haar te helpen. Ze zegt dat het huis haar heeft ingeslikt en dat Moussa haar moet helpen om de uitgang te vinden.

Moussa herkent het huis en gaat er naar toe. Bij het huis ontvangt hij een brief een bos sleutels. Hij is nu de bewaarder van het Duisterhuys en pas als hij zijn taak heeft volbracht zal hij het meisje en zichzelf kunnen redden. Dus hij betreedt het huis en zal veel kamers moeten binnen gaan. En elke kamer heeft zijn geheim en die zijn best wel eng.

Met het “Duisterhuys” start een nieuwe serie ‘middernachtmerries’ van de naam van deze serie wordt ik al helemaal blij. Toen ik bij de groep van 10plus lezers hoorde had je geen horror voor kinderen en begon ik maar met Stephen King. Hoe leuk is het dat vandaag de dag in bijna elk genre wel wat voor deze leeftijd is te vinden.

Het verhaal zit goed in elkaar en heel af en toe twijfelde ik of het soms niet te eng is voor deze leeftijd maar aan de andere kant weten kinderen goed te relativeren en kunnen ze meer hebben dan je denkt. Het gaat qua gruwel-griezel- gehalte wel verder dan de boeken van Paul van Loon. Het is echt horror en soms dus een beetje over de top, grotesk maar voor iemand die nagel bijtend door een verhaal wil gaan en een beetje gruwel en goor niet uit de weg wil gaan zeker een aanrader!

Inmiddels is het tweede deel uit de serie verschenen met de titel ‘Schrikkelkermis” . Eens kijken of die net zo goed is als dit verhaal.

“Club Duister: schaduwblind” Veronique Marien

 9789462420564/2017

Veronique Marien, uitgeverij Kramat.

Schaduwblind is het eerste deel van de griezelige serie Club Duister, voor lezers vanaf ongeveer 12 jaar.

In eerste instantie had ik een associatie met de boekenserie Kippenvel van R.L. Stine. Hij begon in 1992 met deze succesvolle serie in Amerika en in 1994 verschenen de eerste delen in het Nederlands. Ook voor kinderen vanaf een jaar of elf en nog steeds populair. De manier waarop de verhalen worden geschreven met een hoofdpersoon waar je sympathie voor hebt, het verweven van dagelijkse problemen met horror- achtige situaties hebben er, denk ik , voor gezorgd dat het aanspreekt bij de doelgroep en zo een succes is geworden. Ook Club Duister heeft deze ingrediënten en zou ook tijdloos populair kunnen worden!

De kaft is lekker duister, en past goed bij het verhaal en de sfeer die het uit ademt. Schaduwblind is het eerste deel van deze serie en tussen haakjes staat er “het verhaal van Sam”. De korte proloog heeft een boodschap van Club Duister waarin staat wat de club is, hoe je er in komt, maar bovenal een waarschuwing voor de lezer dat als je een angsthaas bent het boek beter weg kunt leggen. Vervolgens start het verhaal met tien hoofdstukken en een epiloog. We maken kennis met Sam, een jongen die flink gepest wordt omdat hij dik is en niet sportief. De populaire Brent is uiteraard de pester en heeft een paar meelopers die hem daar in steunen. Brent is verliefd op Lena, het mooie meisje van de klas, die het juist opneemt voor Sam met alle gevolgen vandien. Misschien zijn de personages een beetje cliché maar dat neem je voor lief omdat  ze goed uit de verf komen. Bovendien is het boek spannend genoeg zodat je niet de tijd hebt om daar  teveel bij stil te staan. Ik denk dat een oudere lezer daar meer moeite mee heeft maar de doelgroep totaal niet.

Sam heeft het dus niet makkelijk op school. Hij zoekt zijn troost in junkfood en griezelfilms. Zijn moeder werkt nachtdiensten en dan kan Sam zonder haar gezeur die films kijken. Tijdens een schoolreis wil Brent hem weer te pakken nemen en als Sam hiervoor  vlucht komt hij per ongeluk bij een tentoonstelling van de Azteken terecht en dan verandert alles. Doordat Brent hem tegen een van de voorwerpen duwt  ontwaakt een woedende schaduw die hem en zijn hele omgeving op wil slokken. Sam moet ontdekken wat de vloek precies betekent en wat hij er aan kan doen, als hij er al wat aan kan doen…

Zoals de schaduw de omgeving van Sam wil opzuigen word je als lezer in het verhaal gezogen. Net als Sam wil je weten wat er allemaal gaat gebeuren en of Sam de schaduw voor kan blijven. Het verhaal is prettig te lezen, korte zinnen, duidelijke taal en een prettige leesletter. De spanning wordt goed verdeeld in het verhaal en de personages vullen elkaar goed aan. Het ‘gewone’ wereldje sluit goed aan bij de doelgroep en de dosis ‘ongewoon’ zit er mooi door verweven. Hierdoor blijf je als lezer goed bij de les en zit je als snel in het verhaal en wil het je niet meer loslaten. Het einde lijkt definitief maar door de epiloog is de deur op een kier gezet voor het tweede deel van Club Duister…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“Halloween Horror verhalen”samengesteld door Martijn Lindeboom

 9789024574780 / 2016

Martijn Lindeboom (1971) is schrijver, jurist en Taekwondo-instructeur. Lindeboom is voorzitter van de Stichting ter bevordering van het fantastische genre en redacteur bij Hebban Fantasy. Hij heeft de beste genreauteurs uit Nederland en Vlaanderen verzameld in een verhalenbundel vol macabere horrorverhalen.

Inhoud/flaptekst: In deze bundel vind je een bloedspannende selectie zoals je die nog nooit hebt gelezen, van klassieke pulp tot eigentijdse psychologische spanning, van een dodelijk katmonster tot duistere koeien en vampiers. Pas maar op, voordat je het weet kijk je de komende maanden alleen nog maar angstig over je schouder, onder je bed of achter in je kast.  Met werk van Martijn Adelmund, Christien Boomsma, Sophia Drenth, Thomas Olde Heuvelt, Jerry Hormone, Auke Hulst, Martijn Lindeboom, Vanessa Morgan, Jamal Ouariachi, J. Sharpe, Tais Teng en Barend de Voogd.

Ik keek uit naar de Halloween Horror Bundel en zodra ik hem in de boekwinkel op kon halen heb ik mijzelf op de bank gestort om te gaan lezen. Allereerst vind ik de cover geweldig ! Goede keuze!

Na een voorwoord van Jan Doese, filmproducent en promotor van het horrorgenre volgen er 12 korte verhalen en een bonus verhaal van een schrijver onder pseudoniem. Dus eigenlijk 13 korte verhalen, mooier getal zou er niet passen in een bundel vol horror….

Kon het mijn griezelverwachting aan ? Nee, niet echt… Maar ik denk dat ik een beetje verwend bent. Het leest heerlijk weg met hier een daar een gRimlachje maar angstig over mijn schouder kijkend na het lezen, dat doe ik niet.

Horror is het Latijnse woord voor verschrikking en volgens het woordenboek de benaming voor een genre van verhalen waarbij het de bedoeling is de lezer als vorm van amusement angst aan te jagen.

De verhalen kunnen (en gaan) dus alle kanten op. De ene schrijver vult het in met zombie-achtige wezens met de nodige bloeddorst en aanverwanten gruwel. De ander weet het subtiel in een verhaal te verweven waarbij je over je schouder moet kijken of die meneer die zo gewoon op je buurman kan lijken in het echt niet een personage is die de gruwel in zijn daden verwoord.
Deze uitersten vindt je ook in deze bundel.
Hierdoor leest het ene verhaal prettiger dan het ander maar waardeer je het ene verhaal ook anders dan het andere.
Van de helft van de schrijvers was ik bekend met hun werk en voor de andere helft was het een leuke kennismaking met hun schrijfsels.
Er zitten voor mij juweeltjes tussen en een aantal waar ik niet veel mee heb.
Net als ‘gevoel van humor’ is ‘gevoel van horror ‘ ook heel persoonlijk !

Maar bovenal is het een heerlijke bundel om mee op de bank te duiken en je te laten verrassen! Want ‘onze’ schrijvers van Nederlandstalige/Vlaamse bodem doen dit genre zeker weten eer aan en zouden meer erkenning moeten krijgen.

De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij.

“Bloedrood, morgenzwart’ Sophia Drenth

9789078720126/2008

Uitgegeven door Sophia Drenth en Verschijnsel

Sophia Drenth is actief in bijna alle beeldende kunstvormen, met een voorliefde voor textiel, edelmetaal en schrijven.

De bundel bevat 14 korte verhalen.  Hiervan zijn er acht eerder verschenen in onder andere  literaire tijdschriften. De andere overige verhalen zijn speicaal voor deze bundel geschreven. Ze verschillen erg qua lengte. De ene beslaat nog geen 2 pagina’s terwijl de ander er bijna 30 heeft. De verhalen zijn ook zeer verschillend al hebben ze wel met elkaar gemeen dat ze allen een mysterieuze uitstraling hebben en het niet altijd is wat het lijkt.
Ik ben zelf niet zo’n fan van korte verhalen. Vaak omdat de verhalen die ik dan lees een onbevredigend einde hebben. Ik moet zeggen dat de verhalen in deze bundel soms wel wat vragen bij me achtergelaten hebben maar op zich hebben ze allemaal een goed afgesloten geheel.

Af en toe dacht ik bij een verhaal, zoals het eerste “het hart van de hersenvreter”, waar gaat dit naar toe. Je valt in het begin in een situatie die nogal onduidelijk is maar gaandeweg krijgt het verhaal meer vorm. De gruwelijke, soms gore details worden zeer beeldend omschreven maar laten genoeg aan de eigen fantasie over.

Het tweede verhaal “geen stille nacht” is het kortste verhaal in de bundel. Het mooie hiervan vind ik dat er ook geen meer woorden voor nodig waren om dit verhaal te vertellen en ik weet niet of het de bedoeling was van de schrijfster maar ik vond er wel de nodige humor in zitten.

De verhalen “as en parels”,”herinneringen in blauw glas” en ‘proefvlucht” spraken mij het meeste aan. Goed omschreven en mooie verhaalopbouw. Ook “ gerechtigheid van het veen” vond ik zeker de moeite waard al vond ik dat wel wat voorspelbaar.Bij “de creaties van Sam Hudder” en “ Bloedrood morgenzwart” vond ik het tempo een stuk lager en betrapte ik mezelf erop dat ik af ging dwalen.

Maar het voordeel van een bundel is dat je op verschillende manier kennis maakt met de schrijfster. Je hoeft niet alle verhalen boeiend te vinden. Het is juist wel prettig om zo de verschillende hersenspinsels van de schrijfster te lezen. Ook kan je makkelijker het boek opzij leggen en af en toe een verhaal er uit lezen, bij een roman wil ik vaak door blijven lezen om niets van het verhaal te missen.

Ik vind het moeilijk de schrijfstijl van Sophia Drenth te omschrijven. Soms rauw en grof met oog voor gruwelijke details maar aan andere kant weer heel beeldend en mooi, vol fantasie. Ze kiest gelukkig voor duidelijke en ‘gewone” woordkeuze waardoor het makkelijk leest al zullen niet al haar verhalen toegankelijk zijn voor een groot publiek.

Voor ik deze bundel ging lezen had ik al kennis gemaakt met haar werk door het boek “bloedwetten” te lezen. Deze bundel was een eerdere uitgave van haar. Hierdoor merkte ik dat Sophia in haar schrijfstijl is gegroeid. Een meer eigen stijl heeft weet neer te zetten. De moeite die ik af en toe met sommige verhalen had had ik niet met “bloedwetten”. Ik ben ook blij dat ik de bundel later heb gelezen omdat ik zo met een open geest in “bloedwetten”kon duiken.  Uiteraard volgt mijn recensie van “bloedwetten’nog.

“Bloedrood, morgenzwart” is een bundel met een voor mij groot verschil in de verhalen waarbij ik de het ene overlas omdat het me niet kon grijpen zodat ik het nog een keer wilde lezen om te kijken wat ik gemist had terwijl het andere verhaal over gelezen moest worden juist omdat het mij zo gegrepen had…

De afbeelding van de cover komt van de site van Sophia Drenth.  ( een cover die overigens er zeer uitspringt in originaliteit en nieuwsgierig maakt…)

“Zucht” Rik Raven

9789460860409 /2012

uitgeverij Books of Fantasy

Tijdens mijn bezoek aan Castlefest (2015) heb ik dit boek aangeschaft op de schrijversmarkt. Het leuke hiervan is dat er veel schrijvers zelf aanwezig zijn en ik met een gesigneerd exemplaar naar huis kon gaan. Voor een boekennerd is dat helemaal leuk als er een boodschap in je boek wordt gezet.

De boodschap in dit boek waarschuwde mij dat ik na het lezen anders over “blauwe ogen” zou gaan denken. Na het lezen van de achterflap was deze boodschap mij nog zeer onduidelijk maar al snel werd ik in het verhaal gezogen en de betekenis mij duidelijk.

Kort over de inhoud: Richard van de Wal lijkt zijn leven op orde te hebben. Een dochtertje van drie jaar oud, Nelle en getrouwd met Jan. Jan, eerder lijdend aan een psychose, komt eindelijk weer naar huis. Maar voordat ze thuiskomt, gebeuren er rare dingen. Zo ziet Richard de bruine ogen van zijn dochtertje van kleur veranderen. Terwijl ze hem aankijkt met blauwe ogen vraagt ze hem of je het leven op kunt zuigen. Richard en Jan ontmoeten Jack de Pater. Jack claimt hen te kunnen helpen en dan beginnen de problemen pas echt. Een eeuwenoude vloek heeft Jack en Nell in zijn greep.

Na een korte heftige maar mooi omschreven inleiding, waarbij Jan aangevallen lijkt te worden, start het verhaal en zijn we drie en half jaar verder. Richard en Jan proberen de draad weer op te pakken als Jan weer thuis is na opname ivm haar psychose. Hun dochter Nell blijkt echter bezeten te zijn en ze doen alles om haar te helpen.  Jack moet hun reddende engel te zijn maar is zelf ook bezeten door de geest van een priester MacDowell en belast met de duivelszucht.  Dan begint de strijd voor Richard pas echt wat hen uiteindelijk naar een ruïne brengt, het oude woongebied van MacDowell, de oorsprong van de vloek.

Ook hier weet Rik Raven een levensecht verhaal neer te zetten. Het gewone gezin dat wil overleven en hierbij in een liefde/haat verhouding komt met Jack. Jack is een aan alcohol en sexverslaafde man die je juist niet aan het bed van je drie jaar oude dochter wilt hebben. Op het punt waar Jack hun leven binnen wandelt en zegt te kunnen helpen nemen de ouders dit maar voor lief en dat stoorde me nog al.. Hij kwam wel heel makkelijk het huis binnen en in de kamer van het dochtertje. Omdat het verhaal realistisch over komt vond ik dit een kleine stoorzender in het geheel.  Gaandeweg in het verhaal wordt hoe meer duidelijk waarom Jack hen zou moeten kunnen helpen en welke problemen hij heeft.  De spanningsopbouw zit er van begin af aan goed in en het tempo van het verhaal ook.

Zoals gezegd schrijft Rik Raven heel realistisch alsof het over je buurman zou kunnen gaan. Of er op elke hoek van de straat een Jack je leven kan binnen dringen. Dit maakt het juist extra griezelig. Ook schuwt ze er niet voor om het taalgebruik en gedrag van de karakters bij naam te noemen. Jack vloekt er behoorlijk op los en zijn seksuele uitspattingen gaat ze ook niet uit de weg. Mocht je hier niet van houden is het misschien niet jouw boek.  Het bezeten zijn, het stuk occultisme, in het verhaal sprak mij zeer aan. Ook hoe Richard met zijn verleden om gaat en hier kracht uit put om zo zijn gezin te proberen te redden is mooi in het verhaal verweven.  De karakters worden goed uitgediept, mede door wisseling van perspectief en de details goed omschreven.

In het voorwoord staat dat “Zucht”eigenlijk het debuut was ook al is “Bron” eerder uitgegeven. Qua schrijfstijl vind ik beide verhalen prettig leesbaar. Qua opbouw vond ik “Bron” beter lopen maar het onderwerp en verhaallijn van “Zucht” sprak mij meer aan.

Kortom voor liefhebbers van Fantasy met een zwart randje en van eigen bodem kan ik beide titels aanraden!

De afbeelding van de cover komt van de site van Rik Raven.

“Bron” Rik Raven

9789460860232 / 2011

uitgeverij  Books of Fantasy

Op de achterzijde van het boek las ik het volgende: Rik Raven houdt van vehralen die zich afspelen in onze wereld, waar ineens niets meer is zoals het eigenlijk zou moeten zijn. Dit plus haar persoonlijke boodschap in het boek” laat mij je meenemen naar mijn bron der verhalen” trokken mij al snel over de streep snel in dit boek te beginnen.

Achterflap:Rolf Dorinth leek het te hebben gemaakt. Hij is getrouwd met de vrouw van zijn dromen én heeft de baan van zijn leven : schrijver. Zo’n perfect bestaan kan alleen maar ellende bregen.. Wat doe je als de inspiratie opraakt? Wanneer zijn “bron van verhalen” opdroogt en de fantasie het lat afweten brokkelt zijn mooie leventje af. Of toch niet? Want was daar niet een vonk voor een nieuw idee?  Een mystiek verhaal, zo mooi dat het zichzelf lijkt te schrijven?  Terwijl het leven om hem heen ineenstort, bouwt de auteur, samen met buurjongen Luuk aan een nieuw verhaal dat steeds diepere sporen in het echte leven nalaat. Maar wat een zegen leek, blijkt een vloek. Er is iets gruwelijk mis..

Het boek leest in een rap tempo en zeer prettig. Doordat het verhaal zich in eerste instantie  afspeelt in de tegenwoordige tijd en in het dagelijkse leven zit je snel in het verhaal. Je maakt kennis met de schrijver Dorinth die eigenlijk alleen nog maar oog heeft voor drank en zijn vrouwelijke fans. Je hebt alle begrip voor zijn vrouw die haar koffers wil gaan pakken. Dorinth heeft te kampen met een writers-block wat zich op een gegeven moment lijkt op te lossen. Om niet al te veel weg te geven van het verhaal zal ik niet al te veel over de inhoud vertellen. Dorinth begint aan een nieuw verhaal en het verhaal van het hier en nu worden afgewisseld met passages uit zijn nieuwe verhaal. Al snel blijkt dat hij het niet alleen af kan omdat hij zoals altijd in de huid van zijn personages wil kruipen maar nu lijkt het tegenovergestelde te gebeuren. Hij weet niet of het de drank is die zijn verhaal zo levensecht maakt of wat anders en besluit hulp te vragen aan zijn buurjongen Luuk.  Luuk gaat hem helpen zijn verhaal op papier te krijgen zodat hij weer een boek uit kan gaan geven en zijn vrouw weer voor zich te winnen.

Rik Raven weet de afwisseling tussen de twee werelden ( het fictieve van het verhaal en het verhaal van Dorinth) goed af te wisselen maar ook buitengewoon goed met elkaar te verweven. Zo worden de twee ogenschijnlijke losse verhalen één geheel wat zeer prettig wegleest. Het taalgebruik is duidelijk en bondig. Er is geen overdreven gebruik van moeilijke en aparte namen maar het gaat over “gewone”mensen waardoor het misschien juist wel wat heftiger kan zijn omdat het bij je om de hoek kan gebeuren.

Het is een origineel en heel anders soort fantasy-verhaal dan dat ik tot op heden gelezen heb maar ik ben blij dat ik deze schrijfster ontdekt heb.

Een leuke knipoog vond ik dat het karakter Jack uit haar andere boek “Zucht” ook een kleine rol speelt in dit verhaal.

De afbeelding van de cover komt van de site van de schrijfster.

Ik kwam via de crowdfunding veiling voor “Bloedwetten” in het bezit van dit boek.