‘het gefluister achter de deur’ T.J. Klune

9789021467924/2022

T.J.Klune, vertaling Anneke Bok en Claudia de Poorter, uitgeverij Volt.

Travis John Klune is een Amerikaanse auteur van fantasy- en romantische fictie. Zijn fantasie-roman The House in the Cerulean Sea ( het weeshuis in de azuurblauwe zee) is een New York Times- bestseller en winnaar van de Alex en Mythopoeic Awards 2021.  Een belangrijk thema zijn liefdesrelaties tussen  LGBTQIA+ personages.

” Het begon allemaal toen hij doodging… ”  Aldus de eerste regel op de achterzijde van het boek. Een mooie hardcover, een schitterende cover en wel zo’n 440 pagina’s dik. Een boek om eens lekker voor te gaan zitten.

“Hij’ ie doodging, is Wallace Price. Wallace is een gehaaide advocaat die hard werkt. Macht en aanzien zijn voor hem het belangrijkste in het leven. Naast hard werken bestaat er eigenlijk niets vind hij. Plots komt hij te overlijden en dat kwartje valt bij hem pas als hij als geest bij zijn eigen uitvaartdienst aanwezig is. Een gids pikt hem daar op en brengt hem naar een bijzonder theehuis.  Hugo, de eigenaar van het theehuis, heeft de taak om Wallace voor te bereiden en te helpen naar het overstappen naar het hiernamaals. Maar Wallace is boos, eigenlijk woedend. Hoe kan hij nu dood zijn als hij nog zoveel werk te doen heeft? Hij wil zijn dood niet accepteren dus heeft Hugo zijn handenvol aan hem. Dankzij Hugo  en een aantal andere bewoners, bijzondere bewoners, van het theehuis slaagt Wallace erin zijn menselijke kanten te ontdekken ondanks dat hij dood is.

Wat een fijne vertelstijl heeft deze auteur. Soms wat langdradig, dan kabbelt het wat door, soms valt hij wat in herhaling maar door de nodige , soms wat sarcastische, humor in het verhaal te verwerken wordt het een prettig leesbaar geheel. Het maakt het onderwerp ‘de dood’ minder zwaar, behapbaar voor de lezer en misschien zet het wel een beetje aan tot nadenken.
Een vleugje humor, een vleugje fantasie en vleugje filosofie maakt dit alles tot een bijzonder origineel verhaal om te lezen.

Een verhaal met een andere kijk op het hiernamaals maar ook over de liefde die ontstaat tussen Wallace en een ander personage. Iets waar Wallace in het leven voor zijn dood nooit aan had kunnen denken maar toch op een bijzondere manier nog mag meemaken.

Ik heb het boek met plezier gelezen. Het had van mij iets compacter gemogen, zodat het iets minder kabbelt en wat meer tempo zou hebben, maar over het geheel was het een heerlijk en origineel verhaal om te mogen lezen. Zijn vorige boek ken ik nog niet maar ga ik zeker opzoeken.

“Cumulus ” Neil Shusterman

9789464291681/2022

Neil Shusterman, vertaling Lydia Meeder,uitgeverij Pelckmnas 

 

Mijn dochter (19) en ik zijn al jaren fan van de verhalen van Neil Shusterman. “The Arc of a Scythe” zoals de titel van de serie van oorsprong is wordt nu eindelijk vertaald in het Nederlands. Cumulus is het tweede deel van de vierdelige serie. (trilogie plus verhalenbundel). Door deze vertaling zal de serie het Nederlandse taalgebied kunnen veroveren want het is een machtig mooi geschreven serie in een zeer toegankelijke schrijfstijl.

 

Aangestoken door het enthousiasme van mijn dochter was ik ook met deze serie gestart. In eerste instantie in het Engels maar toen het tweede deel in het Nederlands uitkwam leek mij dat een prima gelegenheid om even over te stappen.  Lezen in het Engels is voor mij geen probleem maar het leek mij wel wat prettiger om het in mijn eigen taal te lezen om wat vlotter door het boek te geraken. Niets bleek minder waar.  Het begon al met de titel. Waarom Thunderhead vertalen naar Cumulus?

Ik hou er gewoon niet van als namen veranderen in een vertaling.  Maar goed dat is mijn persoonlijke weerstand waar ik even doorheen moest. Het was even schakelen dus omdat ik toch met Engelse woorden in mijn hoofd bleef zitten.  Waardoor ik de vertaling niet echt tot zijn recht vond komen. Eenmaal dit geparkeerd moet ik zeggen dat de vertaling zich strak houd aan het origineel ( ik ben ze naast elkaar gaan leggen) en zelfs het mooie tempo van de auteur wist te vangen en bij kon houden.

Ik weet nu voor mijzelf dat als ik een serie start het gewoon moet doorlezen in de taal waarmee ik start zodat ik dit soort irritaties niet tegen kan komen.  En achteraf kan ik best begrijpen dat áls je dan een naam vertaald dat ze voor Cumulus gekozen hebben. 

 

Voor je dit boek start moet je het eerste deel “ Zeis” gelezen hebben.  In het eerste deel heb je namelijk al kennis gemaakt met Rowan en Citra en met name ook de wereld waarin zij leven.

Een wereld waar er geen oorlog meer is of dat mensen sterven van ouderdom of ziekte. Iedereen blijft leven tot een Zeis bepaald dat je leven voorbij is en ze dit leven komen nemen, ze dorsen. De Zeis heeft leerlingen in dienst, zoals Rowan en Citra.  Het eerste deel verteld over hun opleiding, hun worstelingen en had een eind waar de nodige vragen open bleven.

In het tweede deel is Citra werkzaam als Zeis en Rowan lijkt verdwenen. Maar er is een Zeis onder de naam Lucifer die de ene na de nadere Zeis elimineert, vraag is of dat Rowan kan zijn.

Citra is  dus werkzaam als Zeis maar houd haar eigen waarden en normen erop na wat niet iedereen kan waarderen.  Ze maakt de nodige vijanden en iemand heeft het op haar leven gemunt.  De Cumulus is de heerser maar hij heeft  geen controle over de Zeisen. Binnen de Zeisen zijn er twee groepen. Er is een nieuwe generatie opgestaan die andere regels willen. De Cumulus  mag niet ingrijpen en moet machteloos toezien hoe de Orde steeds verder afglijdt. Of hij zou zijn eigen wetten moeten zien te omzeilen.

 

Het was even inkomen in het tweede deel maar eenmaal in het verhaal kan je niet meer stoppen. Weer te kunnen ‘ wandelen’ in de bijzondere wereld van de auteur waarbij je eigenlijk moet hardlopen om het tempo bij te kunnen houden.  Het verhaal kent een wisselend perspectief afgewisseld met stukken vanuit het perspectief van Cumulus.  De hoofdstukken zijn niet te lang, de perspectiefwisselingen zijn goed te volgen en de schrijfstijl is beeldend. Je ziet het zo voor je.

Soms zakt een trilogie bij een tweede deel wat in. Dat is nu zeker niet het geval. Karakters leer je beter kennen en het verhaal gaat meer de diepte in.  Daarnaast is het einde een flinke cliffhanger waardoor je snakt naar het volgende deel. ( Gelukkig heb ik die al klaar liggen in de Engelse editie dus hoef ik niet te wachten).

 

Kortom het zal jullie niet verbazen dat ik dit boek ( deze serie) als echte aanrader zal aanbevelen. Net als de andere boeken van deze auteur!

 

 

 

 

 

” supernerd ” Emmy van Ruijven

9789492585516/2020

auteur en illustrator Emmy van Ruijven ,  Dutch Venture Publishing

Emmy van Ruijven is geen onbekende in boekbloggersland. Ze is naast een bekende blogger ook recensent van met name young adult en fantasyboeken. Ze maakt boekgerelateerde geurkaarsen en andere goodies en is illustrator. Het is best stoer dat zij zelf nu een boek heeft geschreven en voorzien heeft van illustraties en het kon niet anders dat dit in een genre is wat zij zelf veelvuldig leest.

“Supernerd “ gaat over Stephanie, in boek afgekort naar Steph. Zij studeert in Den Bosch, woont in een studentenhuis en is een echte nerd.  Ze is aan de ene kant onzeker maar durft wel met turquoise strepen in het haar te lopen. Verder is ze chaotisch, rommelig, onhandig maar ook enorm lief en solidair naar haar vrienden toe. Als bijbaantje werkt ze in een spirituele shop en verder is ze druk met haar studie, gamen en tekenen.

Steph is een dromer die er heilig van overtuigd is dat superhelden bestaan en ze zo graag zelf een superheld  willen zijn. Ze speelt met een vast groepje D&D (Dungeons & Dragons) en is altijd wel met papier en potlood te vinden want tekenen is haar leven. Als ze tijdens een spelavond in de Gameshop van haar medespeler Aurora een harde klap horen wordt deze gevolgd door een hoop steengruis en chaos. Ze vluchten naar buiten en daar blijkt de Gameshop in puin te liggen. Sterker nog, als Steph een dag later terug gaat met haar beste vriend Henry, blijkt de Gameshop helemaal van de aardbodem verdwenen te zijn.  Als dat haar wereld nog niet genoeg op zijn kop heeft gezet komt ze in aanraking met een groep superhelden ( Tristan, Jared, June, Julian en Rosie). Zij willen dat Steph zich bij hen aansluit omdat zij een heel speciale superkracht heeft.  Ze moeten de strijd aan gaan met het  Legioen, demonen die niets liever willen dan de hel op aarde….

De cover van het boek en de illustraties zijn aan de hand van Emmy zelf. Zij heeft een aparte tekenstijl die je er zo tussenuit pikt. Persoonlijk vind ik de cover niet aantrekkelijk en ik denk ook niet dat hij het goed zal doen bij een groot publiek. Het doet namelijk wat kinderlijk aan door de kleurkeuze en afbeelding. Je zou verwachten dat het een meidenboek is vanaf acht jaar. Als je echter de achterflap leest merk je al snel dat dit niet het geval is.

Het boek heeft de code 15plus en wordt ook uitgegeven als een young adult en dat is passend bij de inhoud van het verhaal. Het feit dat Steph als student op kamers woont, verliefd wordt, met demonen vecht en waarbij het gevecht aan het einde er niet kinderachtig aan toe gaat maakt het zeker een 15plus verhaal. Qua schrijfstijl, taal-technisch en toegankelijkheid qua woordgebruik zou het echter wel bij een jonger publiek aanslaan. Het is makkelijk leesbaar en sommige stukken misschien wel iets te kinderachtig voor de wat oudere lezers. Hierbij doel ik op bepaalde woordkeuze. Ik vraag mij af of jongeren zo praten tegen elkaar. ( Mijn dochter van zeventien bevestigde in ieder geval dat zij en haar nerd-vrienden dat niet doen, maar niemand is hetzelfde).

Na een knipoog in het voorwoord naar de serie supernatural volgt een proloog waarbij twee demonen bedenken hoe ze die aardlingen eens te pakken kunnen nemen. Dat beloofd actie maar daar moet je nog even opwachten want eerst komt er een korte uitleg van het spel Dungeons & Dragons. Dit is echter niet echt relevant voor het verhaal en had ook achterin gezet kunnen worden. Door de uitleg voorin te zetten kan je sommige lezers misschien wat ontmoedigen door te lezen als je niets met dit spel op hebt.

Vervolgens belandt je in de wereld van Steph en het heeft een beetje trage aanloop. Je moet even wennen aan de stijl en ook aan Steph.  Niet alles wat ze doet/denkt is realistisch en vond ik soms best irritant. ( bijvoorbeeld je druk maken om je dobbelstenen die je wilt ophalen terwijl je weet dat de winkel in puin ligt). En is het wel wat apart dat iemand die geloofd in superhelden en er zelf een zou willen zijn dat ze bij het woord demon meteen zegt ‘die bestaan niet’.

Verder zijn er soms omschrijvingen/details die niet echt van belang zijn voor het verhaal en wat afleiden. Zo wordt bijvoorbeeld Samhain ( Halloween) uitvoerig uitgelegd terwijl ik zou verwachten dat Steph dit wel zou  moeten weten. Net als de lezer die een voorkeur heeft voor dit soort boeken.  Kortom Steph deed mij behoorlijk twijfelen over waar ik haar kon plaatsen en wat ik van haar moest vinden. De vele bij-personages worden minder uitgewerkt maar dat is niet storend.

Wel is het leuk om eens een verhaal te lezen met een hoofdpersoon die ‘gewoon’ is, in die zin een gewone meid met haar dagelijkse beslommeringen. Geen type fotomodel waar alles bij aankomt waaien. Ook is het leuk neergezet dat ze zo graag een superheld wilt zijn maar in de praktijk er achter komt dat superhelden ook geen luxe leventje hebben en dat het knap lastig is te combineren met haar studie en dagelijkse leven. En een complimentje voor het einde. Ik vond hier een leuke twist aan zitten!

De illustraties vond ik geen noodzakelijke aanvulling voor het verhaal. Maar dat komt omdat ik de stijl wat te kinderlijk vind bij het verhaal.  Leuk detail is wel dat de nummers van de hoofdstukken in D&D dobbelstenen stonden.

Ik heb gemengde gevoelens over dit verhaal. Het was even wennen aan de personages en het kwam, voor mij, wat langzaam op gang. De layout kon mij ook niet zo bekoren.  Er zaten stukken in die ik kinderachtig vond maar als er dan een niet zachtzinnige vechtscene zit weet de auteur mij toch wel te boeien. Dat maakt een beoordeling van een verhaal knap lastig. Het verhaal heeft potentie maar nog teveel kenmerken met andere verhalen, terwijl de basis wel heel origineel is.

Door de toegankelijke vertelstijl is het een verhaal geworden wat snel weg leest maar als je niets met het nerd-wereldje op hebt is het wel even wennen denk ik aan bepaalde opmerkingen en verwijzingen.  Maar goed waarschijnlijk zou je dit boek dan denk ik ook niet oppakken.

Ik besprak dit boek ook voor de site Kinderboeken& Y.A

 

 

 

 

 

 

 

 

“geen bereik, boek één: Skyana” Q

9789463652193/2020

Q (Quirien van Loon) , uitgeverij Elikser

Quirien van Loon schrijft onder de naam Q al van jongs af aan verhalen. Op haar veertiende bedacht ze de eerste versie van dit verhaal wat nu, herschreven, als haar debuut het levenslicht ziet. Deze avonturenroman is het eerste deel van een trilogie die zal gaan bestaan uit de delen: Skyana, Flynn en Noëlle.

De Beothuk-stam wordt in 1798 door kapitein Christopher Gilbert en zijn bemanning in veiligheid gebracht door hen van Newfoundland naar Ontario te varen. Vanaf daar trekken ze te voet richting de bergen van Minnesota en vestigen zich daar in vier stammen. Eén van de vier stammen, de Kryjura,  vestigt zich in een verborgen vallei en wonen daar volledig afgezonderd. Het verhaal start in 2016 als Daniël Roberts met zijn ouders en zusje op vakantie is en hij besluit alleen een hike te doen in de bergen. Hij verdwaald, heeft geen bereik met zijn telefoon en kan dus niet om hulp vragen. Uitgeput stuit hij op deze stam. Hij wordt gevangen genomen en dat is het begin van een bizar avontuur.  De stam leeft als in  het neolithicum (nieuwe steentijd), als jagers en verzamelaars. Hun leef- en denkwijze staat hemelsbreed af van de manier van het leven in de huidige tijd. Het is een patriarchaat, een maatschappijvorm waarin mannen een dominante rol spelen. De vrouwen hebben letterlijk niets te zeggen. Moeten met het hoofd gebogen de mannen dienen en toestemming vragen voor alles, zelfs om te mogen spreken. Daniël vindt dit onbegrijpelijk en vreselijk zoals de vrouwen worden behandeld. Na een mislukte ontsnappingspoging dwingen de stamleden hem te blijven zodat hij ze niet kan verraden. Hij sluit vriendschap met onder andere Skyana, de dochter van de leider van de stam en samen willen ze de stam hervormen. Dat de vrouwen meer rechten krijgen, de strenge regels en leefwijze veranderen. Ondertussen doet hij zijn best om aansluiting te vinden met de rest van de stam en ze te laten denken dat hij zich in zijn lot schikt maar diep van binnen wil hij maar één ding: terug naar zijn familie.

Wat een heerlijke debuutroman en goede start voor een avonturen-trilogie. Het leest lekker weg. Heeft een prima formaat, de hoofdstukken zijn niet te lang en het taalgebruik is prettig. Geen moeizame woorden en al zijn de namen wat apart zijn ze niet storend. Soms heb je bij fantasie verhalen zeer tongbrekende namen maar dat is hier niet het geval.

De auteur heeft een beeldende vertelstijl,  de manier van leven in een stam uit die periode is goed neergezet. Je waant je als het ware lopend tussen de stamleden maar aan de andere kant wordt er in bepaalde stukken wel wat veel letterlijk vertelt waardoor het tempo wat uit het verhaal gaat. Gelukkig wordt dit snel weer hersteld.

De verschillen in de westerse opvattingen van Daniël en de stam  komen goed uit de verf. Door het verhaal vanuit twee personen te vertellen ( Skyana en Daniël ) komt dit nog beter tot uiting. Wat mij wel af en toe irriteerde was dat er af en toe een Engelstalige woord werd geuit en verder alles in het Nederlands was. Ook is Daniël voor zijn zestien jaar wel heel volwassen en positief, en eenmaal in de stam lijkt hij nog ouder, maar misschien brengen dat de omstandigheden met zich mee.  De karakters die er toe doen worden voldoende uitgediept en ik zou enkele wel beter willen leren kennen dus wie weet in de komende delen?

Midden in het verhaal moeten we afscheid nemen van Skyana, Daniël en de rest maar toch heeft dit eerste deel een mooie afronding.

Mooi verhaal over hoe mensen veranderingen ondergaan ( positief of negatief) en hoe ze zichzelf hierin kunnen schikken (of niet) en over hoe iemand groeit en zichzelf leert kennen.

Deze bespreking vind je ook terug op de site ikhouvanhorrorfantasyenspanning

 

“abdij van de nacht” Ellis van Zijl

97894993157231/2020

Ellis van Zijl, uitgeverij Godijn Publishing

Ellis van Zijl (1997) begon in 2009 met schrijven. Voor haar eerste (kinder-)boek haalde ze haar inspiratie uit de boeken van Paul van Loon. Naast griezelverhalen voor kinderen  en jongeren is er nu het dark-fantasy verhaal ‘ abdij van de nacht”. Naast schrijven leest Ellis graag en schrijft ze recensies. Zij verzamelt boeken en ander items rond het thema vampiers en bezoekt ze graag fantasy festivals en – conventies.  De keuze voor dit genre en dit verhaal is dus niet vreemd. En ik was zeer benieuwd naar dit verhaal.

De cover heeft al een macabere uitstraling, lekker duister en gezamenlijk met de tekst op de achterflap wekte het mijn belangstelling.  Het verhaal wordt geschreven in meer dan veertig korte hoofdstukken maar wegleggen na een hoofdstuk deed ik niet zo snel omdat het tempo er lekker in zat en ik door bleef lezen. Achterin zit een verklarende woordenlijst. Die had ik liever voorin het boek gezien maar dat is een kleine kanttekening. Niet iedereen bekijkt het boek van voor naar achter voor ze gaan lezen.

Achterflap; Een rovende sekte teistert de dorpen. Om zijn familie van de dood te behoeden, sluit Dago zich aan bij de sekte. Hij wordt geacht zijn leven te wijden aan hun dubieuze geloof:  het Lupus Religio.  Jarenlang groeit hij op bij de Lupus monniken. Hun leven staat in het teken van het dienen van de Wolvengod. Dago slaat zich tien jaar door de ontberingen van het klooster en hij wordt regelmatig gepest. Zijn geloof in de Wolvengod is onzeker en dagelijks verlangt hij naar zijn familie.  Dan moet hij mee op jacht. Tijdens deze nacht neemt zijn leven een andere wending. Het is de start van een duistere reis.

Het verhaal speelt zich af in een wereld die een beeld schetst van een Middeleeuwse setting waarbij religie overheerst en er veel armoede is. De sekte leden eisen van de dorpelingen geschenken met alle gevolgen van dien als ze daar niet aan tegemoet kunnen komen.  De auteur heeft een beeldende vertelwijze waarbij je als lezer deze omgeving goed in je op kunt nemen en gewoon voor je ziet.

Zoals je al uit de naam van de sekte kan afleiden moet er toch wel een wolf of weerwolf in voorkomen was mijn eerste gedachte. En ik werd op mijn wenken bedient. Geen lieverdjes die je zomaar tegemoet zou stappen en ik hou daar wel van.  Het is immers niet voor niets een dark fantasy verhaal dus dan mogen de scènes wel gruwelijk weergegeven worden met de nodige bloedspetters her en der..  Het is de auteur gelukt dit goed te doseren en goed te verwoorden. Het is af en toe bijna filmisch en het zou inderdaad een goed te verfilmen verhaal zijn.  Naast het feit dat het geen lieverdjes zijn is er wel ruimte voor vriendschap en zijn andere thema’s acceptatie, het er bij willen horen, zelfvertrouwen en onzekerheid die voorbij komen. Niets menselijks is ze vreemd al zouden de monniken dit niet graag willen horen.

Ik ben enthousiast over haar boek wat naast een spannende vertelling ook een heel mooi verwoorde afsluiting heeft.

 

 

 

 

” de betovering van kerstmis” Kristy Ferry

9789492585417/2019

Kristy Ferry, vertaling Nikki Greveling, uitgeverij Choc Lit NL

Dutch Venture Publishing en Tinteling Romance zijn samen een nieuw imprint gestart. Choc Lit NL brengt feelgoodboeken uit het fonds van de Britse uitgever Choc Lit.  De feelgoodverhalen zitten vol romantiek en een dosis Britse humor. Lekker seizoensgebonden wegleesmateriaal. Het fonds bestaat uit zomerkost en winterkost en nu met de kerst voor de deur is  de novelle van Kristy Ferry uitgekomen met de titel  ‘ de betovering van Kerstmis’.

Kristy Ferry schreef veel artikelen en korte verhalen voor verschillende magazines en kranten. Haar eerste novelle ‘ the memory of snow’ verscheen in 2011 in Engeland. Al eerder won ze de schrijfwedstrijd the English Heritage/Belsay Hall National Creative Writing competition, in 2009. Ze schrijft graag over mysteries met geesten en het combineren van fictie met non-fictie. Iets wat in dit verhaal ook te vinden is.

“De betovering van Kerstmis” speelt zich af in Carrick Park Hotel waar weddingplanner Ailsa Mc.Cormack een bruiloft voor de eerste kerstdag aan het regelen is. Het is de dag voor kerstmis en de laatste puntjes moeten op de i worden gezet. Ailsa is gek op haar werk en vindt het heerlijk om de perfecte dag voor elk bruidspaar te bezorgen. Het maakt haar ook niet zoveel uit dat ze hier haar eigen kerst voor moet opofferen. Carrick Park Hotel heeft een verleden waar Ailsa door gefascineerd is. Het boek over de familiegeschiedenis kent ze bijna uit haar hoofd en vooral het tragische leven van Ella Carrick spreekt tot haar verbeelding. Ella ( lady Eleanor Carric) was verliefd op Adam en beiden zijn op mysterieuze wijze verdwenen waardoor haar zus Lydia Carrick eigenaresse van het huis wordt. Dit speelde zich af in het Victoriaanse tijdperk rond 1865.  Ailsa heeft haar eigen beeld van die periode, van de mensen die toen leefde en van het mysterie wat er zich heeft moeten afgespeeld. Ze zou maar wat graag daar willen rondwandelen om te zien of haar beeld een beetje klopt. Terwijl ze wat mijmert en aanstalten maakt de dag te laten voor wat hij is ontmoet ze een knappe man in de salon van het huis. Vaag bekend komt hij haar voor.  Edward Cavendish doet haar hart smelten en laat haar een wereld zien waarin alles voorbestemd is. Hierdoor kan je de geschiedenis nooit veranderen, het is zoals het moet zijn. Als ze gaat slapen belandt ze in vroegere tijden en komt ze achter de tragedie die Ella is overkomen.

De dunne novelle is een prettig romantisch verhaal voor onder de kerstboom. Als je dit voor ogen houdt en gewoon een prettig ‘wegleesboekje’ zoekt is hier niets mis mee en kan je heerlijk even genieten.  Je kunt je even verliezen in het romantische gekonkel en de tuttigheid van de personages , wat soms wat irritatie zou kunnen geven. Maar ach, het Victoriaanse tijdperk is nu eenmaal een beetje tuttig. andere normen en waarden dan wij nu kennen dus met dat in het achterhoofd is het  wel grappig om te lezen.

De auteur verzandt af en toe wel een beetje in teveel details voor zo’n kort verhaal hierdoor gaat het tempo er een beetje uit en is het niet zo spannend als wat ik had gehoopt. Er zijn namelijk zat gebeurtenissen die veel spannender uit de verf hadden kunnen komen. Een gemiste kans?  Aan de ene kant wel maar aan de andere kant is dat niet wat je hoeft te verwachten van een romantisch kerstverhaal.

 

Met dank aan Jen Minkman voor het beschikbaar stellen van het recensie exemplaar. Deze recensie maakt deel uit van de blogtour rond deze titel. Op de site van Choclit zie je een lijst van deelnemende bloggers en kan je hun mening over het boek lezen.

 

 

 

“Schemerzone” Cocky van Dijk & J. Sharpe

9789463081696/2019 uitgeverij Zilverspoor

Wie een beetje bekend is met de fantasy-schrijver-scene kent de namen Cocky van Dijk en J. Sharpe wel. Van Cocky van Dijk heb ik het eerste deel van haar drakentrilogie gelezen van J. Sharpe bijna al zijn bijzonder originele thrillers. Voor wie mijn blog een beetje volgt weet dat ik de boeken van J. Sharpe eigenlijk gewoon geweldig vind.  Toen ik hoorde dat beide auteurs aan een gezamenlijk project waren begonnen was ik ook zeer benieuwd naar het resultaat.  Beiden stapte ook uit hun comfortzone om zich aan het y.a. genre te wagen met het resultaat  Schemerzone ..

Inhoud:  De wereld is verdeeld in twee delen Facillis en Tenebris met daartussen de Schemerzone. De mensen die het lichtgen hebben bij geboorte wonen in Facillis  waar alles perfect is (lijkt) en goed is geregeld. De mensen daar hebben echter allemaal een chip en hoeven dus niet voor zichzelf te denken, ze gehoorzamen en lijken gelukkig. De mensen die het lichtgen missen wonen in Tenebris , in het duister.  Tussen deze werelden is dus de Schemerzone. Hier dumpen de mensen van Fascillis  hun afval en proberen de jutters nog wat te vinden van hun gading.  Zoë mist het lichtgen en is als baby afgegeven in een weeshuis op Tenebris. Hier moet ze weg als ze zestien is en moet ze voor zichzelf zorgen. Ze wordt jutter in de Schemerzone om zo de kost bij elkaar te scharrelen.  Tijdens het jutten stuit ze op een lijk en vindt de chip. Hierop staan filmpjes die de vrede tussen beiden kanten van de planeet zal verstoren.  Zoë wordt gedwongen door de regering om onderzoek te doen. Getergd door schuldgevoel en angst komt ze in grote problemen.

Schemerzone is een lekker leesbaar y.a. verhaal. De vertelstijl is eenvoudig en bondig, de zinnen aan de vrij korte kant dus jongere lezers kunnen het ook makkelijk lezen. Echter komen er toch wel wat gruwelijk stukken in voor.  Hier sluipt dan toch een beetje de macabere stijl van J. Sharpe er doorheen. Maar over het algemeen sluit het verhaal goed aan en is het in dezelfde toon geschreven zodat je niet door hebt dat er twee auteurs het brein zijn achter dit originele verhaal.

Als lezer krijg je genoeg informatie over de wereld waar Zoë en de anderen verblijven en leer je de personages ook voldoende kennen.  Dit komt ook door de wisseling in perspectief . Hier en daar een stukje voorspelbaarheid en kabbelt het een beetje door in het eerste deel van het boek maar dat wordt later goed gemaakt. Prima opbouw en voldoende spanning.  Leuke twist ook dat het rooskleurige ‘ rijke ‘leventje toch een ander kleurtje krijgt en dat de tegenstelling tussen arm/rijk , licht/donker minder groot blijkt dan het lijkt.

Een geslaagd y.a. debuut voor dit schrijversduo. De samenwerking smaakt naar meer!

“Dor” Neal & Jarrod Shusterman

9789059246676/2019

Neal & Jarrod Shusterman, vertaling Lydia Meeder, uitgeverij Fantoom

“dit boek is opgedragen aan iedereen die strijdt tegen de klimaatverandering en haar rampzalige gevolgen”…    De boodschap aan het begin van het boek.  Dit in combinatie met de titel en uiteraard na het lezen van de achterflap geeft je te kennen dat het boek over een onderwerp gaat wat wel dichtbij de (actuele) werkelijkheid ligt.

Het speelt zich af in Amerika, een droog Amerika. De droogte houdt al een lange tijd aan  en het ene verbod na het ander wordt opgelegd. Je mag je tuin niet meer sproeien, je mag je zwembad niet meer vullen en je mag niet te lang douchen. Op een gegeven moment is daar de ” Tap-Toe, er komt geen druppel meer uit de kraan. De media besteedt er nauwelijks aandacht aan las een bepaalt gebied wordt afgesloten van de watervoorziening. Maar voor de bewoners daar is het (uiteraard) een regelrechte ramp. Alyssa en haar broertje Garrett wonen in een rustige wijk wat hierdoor verandert in oorlogsgebied. Mensen gaan hamsteren en roven om aan water te komen.  Als hun ouders besluiten op pad te gaan en niet meer terug komen besluit Alyssa om met haar broer en buurjongen Kelton tot actie over te gaan. Er moet immers water komen want thuis blijven en uitdrogen is geen optie.

Omdat mijn dochter fan is van een ander boek van Shusterman (Scythe) was ik zeer benieuwd naar deze titel en de samenwerking met zijn zoon. De hardcover is ook heel pakkend. Echt een die er uit springt met een mooi leeslint. Een feestje om te aanschouwen en zeker om te lezen.

Het is een ingrijpend verhaal. Het speelt zich ook af in de nabije toekomst en het onderwerp is zeer actueel waardoor het niet zo ‘ver-van-je-bed’is wat je meestal wel hebt met dystopische verhalen.  Door het dichtbij de realiteit te houden raakt het boek je meer dan je zou verwachten. Het wordt verteld vanuit de verschillende perspectieven van Alyssa en Kelton en naast hun verhaal zijn er een aantal fragmenten uit het leven van andere mensen met hun eigen sores tijdens de ‘Tap-Toe”. Deze hebben een ander lettertype en staan los van het verhaal maar ondanks dat geeft het net wel even meer de sombere sfeer neer van het verhaal. De vertelstijl is boeiend en laat je lekker doorlezen omdat je graag wilt weten hoe het verder gaat. De spanningsopbouw zakt hier en daar wat in maar wordt al weer snel genoeg opgepakt. Snel genoeg om door te willen lezen.

Het is een spannend verhaal wat onder je huid wilt kruipen. Maar zeker ook een verhaal wat nog even rond blijft spoken als je het boek dicht hebt gedaan. Een dikke 450 pagina’s waar je doorheen raast en waar je dorst van krijgt. Het is niet alleen een verhaal om de mens een spiegel voor te houden. Hoe of iemand kan veranderen in een tijd van ellende maar het is ook een verhaal van liefde, vertrouwen en hoop…

Kortom een y.a die ik van harte kan aanbevelen!

 

 

 

” plastic vriend ” Johan Klein Haneveld

9789493157064/2019

Johan Klein Haneveld , uitgeverij Godijn

Johan Klein Haneveld is een fantasie schrijver die zich niet vasthoudt aan één bepaald genre of publiek.  Voor hem waarschijnlijk een leuke uitdaging maar ook voor de lezer om zijn werk te volgen. Ik las al eerder het tweeluik ‘de Krakenvorst’ een prettig fantasie verhaal en het science fiction verhaal Het teken in de lucht

“Plastic vriend’ is een ziltpunk verhaal.  Dit is genre over de klimaatveranderinge,  science fiction gemengd met echt Hollandse elementen. Zoals de zee, dijken, handelsgeest en windmolens. Typische Nederlandse toekomstverhalen dus.

Voor mij ligt een novelle van zo’n 103 pagina’s waarin dus de klimaatverandering de aarde heeft veranderd. Het speelt zich af in de 22^e eeuw. De polders en steden van Nederland zijn onder water gelopen.  De meeste mensen wonen in nederzettingen op het vaste land maar een aantal zijn wat meer vrij van geest en wonen apart. Zij zoeken naar een manier om in de toekomst met de natuur samen te leven. Matthijs is een plastic visser en slijt zijn dagen op zee. Het plastic wat hij uit het water vist biedt hij aan bij handelsposten om te laten recyclen.  Op een dag vist hij een bijzonder robotachtig ding uit het water. Matthijs heeft meteen door dat het meer is dan dat en lijkt te kunnen communiceren met het object. Helaas zijn ook minder vriendelijke personen achter zijn vondst aan.

Hoewel fictie er zitten toch elementen in het verhaal waarvan je niet eens raar op zou staan te kijken als het later echt zo zou toe gaan. De angst en zorgen van de klimaatveranderingen en de plastic soep die door onze oceanen stroomt zijn de basis van dit verhaal. Een stukje non-fictie in een fantasie verhaal wat goed in elkaar zit. Een goede spannende opbouw heeft en een mooi eind. Het leest prettig weg en door deze schrijfstijl geschikt voor jongeren en oudere lezers.

De schrijver is zelf ook zeer betrokken bij het onderwerp wat het verhaal sterker maakt. Zeker de hoop die in het verhaal steekt geeft de lezer moed.

De royalty’s van dit verhaal doneert de schrijver dan ook aan de plastic soup foundation

” Er was eens.. ” vijf sprookjes door Jen Minkman, Suzanne Peters, Miranda Peters, Marijke F. Jansen en Cathinca van Sprundel

 9789492585394/2019

uitgeverij Dutch Venture Publishing

Vijf auteurs schreven alle vijf ( of herschreven? ) een bekend sprookje. Althans hun verhaal heeft als basis een bekend sprookje. Deze zijn te vinden in de bundel ‘ Er was eens.. ” , toepasselijker kan de titel niet zijn daar de meeste sprookjes beginnen met deze zin. De cover is goed gekozen en heeft de magische uitstraling die je bij een sprookje hoopt te vinden. De illustraties in het boek ( in het zwart/wit) zijn aan de hand van Marieke Veringa en geven echt dat ouderwetse sprookjesboek gevoel..

Wat is eigenlijk een sprookje?  Een sprookje is een meestal bedacht, kort, beschrijvend verhaal over één thema. Van oorsprong een mondeling overgeleverd volksverhaal dat gebruik maakt van magie en fantasie. Ook speelt het zich af op een onbepaalde plaats in een onbepaald verleden. ( lang leve het woordenboek).  De sprookjes uit deze bundel voldoen wel aan die definitie als we kijken naar fictief en in een onbepaalde plaats en tijd.  Maar zullen ze net als de sprookjes van Grimm tijdloos zijn?

We gaan van start met het verhaal van Miranda Peters, bekend van de Gaiatrilogie, een serie die ik prettig leesbaar vond en ook in dit verhaal is haar vlotte en eenvoudige vertelstijl terug te vinden.  Negen levens gaat over Davina, haar jeugdliefde Olivier, een beschermende Luke en een boze stiefmoeder en twee stiefzussen.  Al gaat het van start met een louche buurt en een loverboy al snel haal je de link met Assepoester er uit. Originele insteek met een leuke variant van een petemoei maar aan het einde een stukje magie er tussen gestopt wat niet nodig is voor het geheel. Dit kon dan ook niet optimaal uitgewerkt worden en dat was jammer.

Ontvlochten van Cathinca van Sprundel verteld over de blinde Rosalyn die ontvoerd wordt door een Fey en opgesloten wordt in een hoge toren. William wil haar redden maar wordt dan zelf ontvoerd.  Na het lezen vande vrouwe van Myrdin en de held van Anwyn, ben ik fan van haar schrijfstijl en ook dit verhaal heeft dat zelfde sprookjesachtige sfeertje.   Cathinca bewijst dat ook korte verhalen schrijven aan haar is besteedt.

De grote boze wolf van  Jen Minkman heeft een mooie draai gegeven aan het sprookje van Roodkapje. De verwijzing naar het Grimmboek vond ik erg leuk en hoewel het niets met het origineel van doen heeft zijn er wel symbolische elementen die er in terug komen. Dat vind ik de ware kunst van een hervertelling.

Bevroren van Marijke F. Jansen is het verhaal wat mij het minste kon bekoren. Het was gewoon niet mijn ding. Dit komt denk ook doordat er twee schrijfstijlen zijn gebruikt waarbij het ‘vrije vers’ niet echt bij mij binnen kwam. De wisseling van de stijlen haalde het tempo voor mij een beetje uit het verhaal terwijl het juist begon met een gruwelijk offer waardoor ik dacht dat geeft de nodige spanning voor het verhaal. Door het verlies in tempo verloor het mijn aandacht ook een beetje.

Online van Suzanne Peters neemt het sprookje van Doornroosje mee naar de huidige tijd. Geen spinnewiel maar sociale media. Een originele vondst en al dacht ik bij het begin van het verhaal ‘waar gaat dat heen’ kon ik de invalshoek zeker waarderen.

Het (her-) schrijven van een sprookje kan twee kanten op gaan. Het lezen ‘Harteloos’ en de Lunar chronicles van Meyer zijn voor mij voorbeelden hoe het niet moet. Harteloos vond ik echt dertien uit een dozijn en makkelijk scoren.  De ene kant dus. De andere kant is dat je een heel originele en eigen draai er aan geeft waar je het als lezer leuk vind als je de symboliek of een thema kunt herkennen maar wel een heel nieuw verhaal leest.  En daar zijn deze dames zeker in geslaagd !

Een bundel met vijf verschillende verhalen van vijf auteurs maakt het dat je als lezer een leuke kennismaking hebt met verschillende stijlen en zal er altijd wel iets tussen zitten wat je aanspreekt.  Voor mij was het een heerlijke bundel om even de werkelijkheid uit het oog te verliezen en in een sprookjeswereld rond te dwalen.

Bezoek de andere blogs om te lezen wat anderen van deze bundel vonden.