Interview Bianca Mastenbroek

Bianca Mastenbroek (1975) debuteerde in 2008 met de mooie historische roman “Vuurproef” over de heksenvervolging in Nederland. Een roman die ik zeer waardeerde en ook gelijk meer van haar wilde lezen. Ik vond het daarom erg leuk dat ze wat vragen wilde beantwoorden!

*Je hebt verschillende soorten boeken geschreven en voor verschillende leeftijden. Vind je deze variatie leuk en is het makkelijk schakelen?

Ik vind het heel erg leuk om steeds weer iets anders te doen, steeds voor een andere doelgroep te schrijven, steeds in een andere wereld of tijd te duiken. Juist die afwisseling maakt voor mij dat schrijven nooit saai wordt en een uitdaging blijft. De ene keer krijg ik van een uitgever een heel afgebakende opdracht (schrijf een boekje voor die leeftijd, dat AVI-niveau, zoveel bladzijden, zoveel hoofdstukken, over dat onderwerp), de andere keer krijg ik de vraag om in een bepaald stuk van de geschiedenis te duiken (zoals de walvisvaarders van Texel in de 18^e eeuw), of in te haken op de actualiteit (zoals in 2013, toen het koninkrijk der Nederlanden 200 jaar bestond en ik Vrij! heb geschreven) of heb ik zelf een idee en ga ik dat uitwerken (of ik daar nu wel of niet een uitgever voor heb, zoals bij Hartsteen, mijn fantasyverhaal voor de jeugd dat ooit nog moet uitkomen).Een historische roman schrijven is weer heel anders dan een thriller of een AVI boekje. Over het algemeen schrijf ik niet meerdere verhalen tegelijkertijd, ik wil me graag helemaal op een verhaal storten, me helemaal vereenzelvigen met de hoofdpersonen. Dus met schakelen heb ik geen moeite. Ik vind het juist heel prettig dat als ik maanden aan een historische roman gewerkt heb, heel veel research heb moeten doen, ik dan weer even iets heel anders gaan doen en bijvoorbeeld moet puzzelen op AVI woordjes voor de afwisseling.

*Is er een bepaalde leeftijd waar je voorkeur naar uit gaat om voor te schrijven of staat het verhaal wat in je hoofd zit voorop?

Het verhaal staat voor mij altijd voorop. Er is vaak een avontuur dat ik gewoon móét vertellen. Maar ik vind het wel heel prettig om voor de jeugd te schrijven. Ik denk dat dat niveau dicht bij mijzelf ligt 🙂 Ik schrijf wat ik zelf ook leuk zou vinden om te lezen, ongeacht de leeftijd. Gelukkig worden mijn jeugdboeken niet alleen door de doelgroep gelezen, maar ook verslonden door volwassenen.

*Vuurproef, Walvisvaarders, heb je voorliefde voor geschiedenis? Vind je het belangrijk dat de jeugd op de hoogte is van geschiedenis?

Op school had ik eigenlijk niets met geschiedenis. Maar ik was gefascineerd door de hekserijvervolging en ben me daar in gaan verdiepen. Zo kwam Vuurproef tot stand. Ik wilde de lezer laten zien wat er gebeurd is in Nederland, zonder de franje of de romantiek die er vaak aan toegevoegd wordt. Gewoon eens de harde feiten, maar dan wel in een indringend, pakkend verhaal natuurlijk, anders leest niemand het.Research doen, dingen uitpluizen, nieuwe feiten ontdekken vind ik super leuk. En om dan van een hele brij aan informatie een boek te maken waar het verhaal voorop staat, waar je de kennis zijdelings tot je neemt, dat vind ik gaaf!Natuurlijk is het mooi als de jeugd iets oppikt uit mijn boeken, maar dat is niet mijn hoofddoel. Ik wil ze vooral een onvergetelijke leeservaring bezorgen. En als ze daar dan stiekem ook nog wat van leren, dan ben ik helemaal tevreden.

*Vuurproef vond ik heel mooi en aangrijpend, of je er zelf naast stond. Historische romans zijn bij mij een van mijn favoriete genres. Las/lees jij ook veel historische romans?

Niet in het bijzonder. Als ik voor mijn plezier lees, lees ik vooral fantasy, jeugdboeken en tegenwoordig ook wat thrillers (sinds ik zelf een thriller heb geschreven, maar stiekem doe ik dat dan ook om te kijken hoe anderen het aanpakken). Maar ook historische jeugdboeken lees ik graag. Historische romans voor volwassenen lees ik dan weer minder. Vaak vind ik dat het enorme infodumps zijn, dat de auteur de lezer wel even wil laten zien hoeveel research hij gedaan heeft. Dat probeer ik zelf altijd te vermijden (al zijn mijn eerste versies ook altijd verschrikkelijke infodumps). Natuurlijk heb ik ook wel een aantal mooie historische romans gelezen, die ik met heel veel plezier en interesse gelezen heb. Of dvd series met historische onderwerpen, die kijk ik graag. Het hangt vooral af van het onderwerp. Spreek dat me aan, dat pak ik het boek en dan maakt het mij niet zoveel uit of het nu een historische roman is of iets heel anders.

*Er zitten weer twee nieuwe titels van je aan te komen. Vind je het moeilijk een verhaal los te laten als het echt af is? De wijde wereld in te sturen en weer over te gaan naar een ander verhaal?

Als een verhaal eenmaal naar de drukker gaat, dan kan ik het echt loslaten. Dan kan ik er ook niets meer aan doen. Maar voor die tijd blijft een verhaal door mijn hoofd spoken, het is nooit, nooit af. Als het eenmaal in boekvorm is verschenen, wil ik het ook niet meer lezen, want als ik dan dingen zie die ik veranderd zou willen hebben, zou ik enorm balen. Dus ik laat het echt los (zo erg zelfs, dat ik soms de namen van mijn hoofdpersonen niet eens meer weet). Behalve als er een tweede druk komt, dan duik ik er weer in (en dan ben ik vaak heel verrast over wat ik allemaal geschreven en verzonnen heb).Het is ook wel raar: de mensen in je omgeving zijn meestal vol van je laatste boek, maar ik ben op dat moment alweer bezig met een nieuw boek, waar ik dan vol van ben. Dat loopt bijna nooit synchroon :-)Ik ben altijd voor 100% bezig met het verhaal dat en de hoofdpersonen waarover ik schrijf. Voor andere boeken is dan weinig plek meer in mijn hoofd. Dus die worden min of meer gewist.

*Zijn recensies belangrijk voor je of is het belangrijker dat jij voelt dat een boek voor jou af is en zo is als je het hebben wilde?

Natuurlijk zijn recensies belangrijk! Alleen al omdat het andere mensen nieuwsgierig kan maken naar je boek. Als ik van een willekeurig boek meerdere heel positieve recensies voorbij zie komen, denk ik ook: dat moet ik eens gaan lezen.

Recensies zijn ook heel spannend voor mij als auteur. Recensies kunnen een boek maken of breken. En kritiek kan pijn doen. Of de recensent het nou een goed of slecht boek vind, ik heb er mijn ziel en zaligheid in gelegd en was er tevreden mee (waarschijnlijk apetrots op) op het moment dat het naar de drukker ging. Gelukkig heb ik tot nu toe bijna altijd positieve recensies gehad. En van de kritiekpuntjes kun je alleen maar leren.

*Ben je kinderboekenschrijver of kan iedereen dat leren?

Ik denk dat het een combinatie is. Schrijven is keihard werken. Dat is echt een ambacht, dat je voor een groot gedeelte kunt leren. Maar je kunt niet schrijven (bezielde verhalen bedoel ik dan) als je geen passie hebt voor je werk of als je geen inspiratie hebt. En passie en inspiratie kun je niet uit een boekje of workshop halen.

*Is er iets waar elke kinderboek aan zou moeten voldoen voor jouw gevoel ?

Dat vind ik een moeilijke om te beantwoorden. Het belangrijkste is dat kinderen plezier hebben in het lezen. Dat ze vinden wat ze zoeken in een boek. Voor de een is dat informatie, voor de ander een zoetsappig verhaal en voor weer een ander moet het spannend of fantasievol zijn.Als ik kinderen heb kunnen laten genieten, even heb kunnen laten wegdromen, even in de voeten van een ander heb kunnen laten staan, dan heb ik mijn doel bereikt. Ik wil vooral mijn lezer raken, dus als dat lukt, is het goed. Maar ik denk niet dat er een standaardrecept is. Zoveel mensen, zoveel wensen.

*Wat was jouw favoriete kinderboek toen je jong was ?

De gebroeders Leeuwenhart van Astrid Lindgren.

*Wat voor soort boeken las je toen ?

Ik heb als kind de hele bibliotheek uitgelezen. Ik was gek op indianenverhalen en sciencefiction, later ben ik overgegaan naar fantasy, maar ik las als kind bijna alles, thrillers, spionageverhalen, noem maar op. Alleen met heel realistische, waargebeurde verhalen had ik weinig. En ook paardenboeken hebben mij nooit kunnen bekoren, hoe populair ze ook zijn, ik zal ze nooit gaan schrijven.
*Heb je een kinderboekenschrijver die je bewondert of is er een  kinderboek waarvan je denkt :had ik die maar geschreven? 

Dan kom ik toch uit bij de klassieke auteurs: Thea Beckman, Tonke Dracht, Roald Dahl. Hun boeken zijn (of liever gezegd hun schrijfstijl is) gedateerd, maar nog steeds worden ze door jong en oud gelezen en gewaardeerd. Als ik dat ooit voor elkaar kan krijgen, om zo’n klassieker te schrijven (en er dan ook nog prijzen mee in de wacht te slepen), ben ik de koning te rijk.Wat Simone van der Vlugt doet is natuurlijk ook fantastisch. Zij heeft gewoon naam en faam gemaakt in verschillende genres, voor verschillende doelgroepen. Dat zou ik ook wel willen!Ik zou dus graag een boek als Kruistocht in spijkerbroek of De brief voor de koning of Sjakie en de chocoladefabriek willen schrijven (een geniaal onderwerp, zo opgeschreven dat iedereen het geweldig vind), een boek dat jong en oud kent, waar films van gemaakt worden, dat herdruk na herdruk beleefd. Maar welke schrijver wil dat niet? Ik schrijf om gelezen te worden, om de verhalen die in mijn hoofd zitten te delen met andere mensen, om ze te raken met wat ik heb gecreëerd, dus wat is er dan gaver dan een zo groot mogelijk publiek bereiken? Ik hoop dat er ooit een tijd komt dat iedereen antwoordt als je vraagt naar Bianca Mastenbroek: ‘Dat is toch die schrijver? Daar heb ik meerdere boeken van gelezen!’

Met dank aan Bianca Mastenbroek voor haar medewerking. De foto komt van de Hebbanpagina van de schrijfster

Interview Inez van Loon

Inez van Loon is sociologe/kindercriminologe en heeft Oost-Aziatische kunstgeschiedenis en Chinees gestudeerd. Ik heb door het boek “mijn zusje” deze schrijfster ontdekt en ook haar andere boeken zijn zeker de moeite waard om te lezen.

*Ik heb “mijn zusje” gelezen en het heeft mij zeer ontroerd. Ik lees veel kinderboeken over deze periode maar over de Sinti is weinig bekend. Hoe kwam je op het idee hierover te gaan schrijven?

Mijn grootvader was dol op zigeunermuziek. Als klein meisje zag ik het orkest van Tata Mirando optreden op zijn verjaardagen. Sinds die tijd was ik nieuwsgierig naar de manier van leven van Sinti.

*Vind je het belangrijk dat de jeugd van nu op de hoogte is van het leven van de jeugd van toen?

Ieder kind streeft naar bescherming en geluk. Het geeft niet waar je vandaan komt of in welke tijd je leeft. Dat wil ik graag laten zien aan de kinderen van nu.

*”Mijn zusje”speelt zich af met name tijdens de Tweede Wereldoorlog, “Lara”rond 1932 en in “twee meisjes en het geluk”een gedeelte in het China van rond 1900. Heb je altijd al voorliefde gehad voor geschiedenis?

Ik vind het leuk om te vertellen over “stukjes vergeten geschiedenis” uit een nabij verleden: ’Lara’ speelt zich af in de Stalin Periode, een van de donkerste perioden in de geschiedenis. Er is veel bekend  over economische plannen en gruweldaden van Stalin maar niet hoe een gewoon Russisch meisje in die tijd leefde.

‘Twee meisjes en het geluk’ gaat over een van de eerste grote immigranten groepen in Nederland: de Chinezen. Toch is er weinig bekend over de gesloten Chinese gemeenschap.

‘Mijn zusje’  Sinti wonen hier al eeuwenlang. Veel mensen weten niet dat zij slachtoffer waren van de Holocaust. Maar ook dat de overgrote meerderheid van alle woonwagenbewoners geen ‘zigeuner’ is.

*Las/lees jezelf graag historische /kinderboeken/romans?

Ik lees graag historische boeken die gebaseerd zijn op ware gebeurtenissen.

*Hebben je kinderen de  leeftijd om jouw boeken te kunnen lezen en als ze die gelezen hebben wat vonden ze er van ?

De vijfdelige serie Skatewise, boeken over avonturen over skateboarders spelen een grote rol hier thuis. Ze zijn gebaseerd op de avonturen van mijn jongste zoon (een skateboarder) en zijn vrienden. Er zijn nu serieuze plannen om de serie te verfilmen.

*Ben je kinderboekenschrijver of kan iedereen dat leren?

Ik denk dat het een combinatie is. Maar schrijven moet je net zoals iedere ander vak ook leren. Zo heb ik zelf een tijdje op de filmacademie gezeten om alles te leren over een verhaalstructuur.

*Is er iets waar elke kinderboek aan zou moeten voldoen voor jouw gevoel ?

Kinderen moeten kunnen wegdromen in boeken. Ik vind het niet nodig om ze nog eens extra met  “de rauwe werkelijkheid” van volwassenen te confronteren. Mijn zusje heb ik dan ook zo proberen te schrijven dat het past bij de belevingswereld van kinderen.

Wat was jouw favoriete kinderboek toen je jong was ?

De scheepsjongens van Bontekoe. Ik droomde ervan om met zo’n schip mee te gaan.

*Wat voor soort boeken las je toen ?

Ik las jongensboeken en later historische verhalen.
*Heb je een kinderboekenschrijver die je bewondert of is er een  kinderboek waarvan je denkt :had ik die maar geschreven? 

Ik zou zo graag kinderversjes willen schrijven als Annie M. G. Schmidt!!

Ik dank Inez van Loon voor het meewerken aan dit interview.

Interview Mark van Dijk

Mark van Dijk (1979) debuteerde  in 2010 met de Young Adult thriller “kwade geest”. In 2012 kwam de thriller “bloeddorst”uit, wat ik in één zucht uit las. Weer twee jaar later was daar zijn eerste kinderboek. Samen met Femke las ik het boek en maakte we een recensie voor Boekenbijlage. Een spannend kinderboek wat in deze Kinderboekenweek eigenlijk niet mag ontbreken, vandaar dat ik deze recensie achter het interview plaats.

Mark is een veel-lezer en boekenverzamelaar en net als mij leest hij allerlei genres met plezier. Toen ik hem op Castlefest even sprak hoorde ik dat er volgend jaar weer een heel ander soort boek van hem kan worden verwacht en dat er ook al een idee was voor een volgend kinderboek!

Hier het interview met Mark:

*Na je twee horrorboeken kwam er dit spannende kinderboek. Zag je dit als een uitstapje of kunnen we nog meer kinderboeken van je verwachten?

Het was bedoeld als uitstapje. Vooral omdat het aanvankelijk een verhaal was dat me had vastgegrepen en me niet meer losliet. Maar nu Poleeria eenmaal bestaat en ik bijna al haar bewoners persoonlijk ken, dringen zich allerlei nieuwe en spannende avonturen aan me op. Daardoor komt er dus zeker een tweede deel en waarschijnlijk komen er nog wel wat delen achteraan.

*Vind je het moeilijker om te schrijven voor kinderen en je te verplaatsen in hun wereld of ging dat je natuurlijk af?

Allebei wel een beetje. Het ging me makkelijk af in de zin van dat ik het erg leuk vond om zo te schrijven, maar het was soms ook lastig om de juiste toon vast te houden en het niet te eng te maken. Van te voren had ik besloten dat het verhaal meer avontuurlijk dan eng moest worden en het kostte soms wat moeite om dat zo te houden. In het volgende deel wil ik het juist andersom doen, zodat ieder verhaal een eigen identiteit krijgt.

*Heb je bewust gekozen voor deze leeftijdsgroep om voor te schrijven of zou je ook voor een andere leeftijd een keer wat willen schrijven?

Deze leeftijdscategorie had ik wel van te voren voor ogen. Mijn eerste boek “Kwade Geest” is een young adult, dus ook weer een andere leeftijdsgroep. Zo probeer ik alle hoeken van het verhalen schrijven uit en hoop ik te blijven hangen in een hoek de me erg bevalt. Dat gaat niet lukken, want tot nu toe vind ik alle groepen even leuk. Juist omdat ze soms zo ver uit elkaar liggen.

*Kinderen zullen meer dan volwassenen op het uiterlijk van een boek afgaan. Hoe was de samenwerking met de ontwerper van de cover van je boek ‘de poldergruwel’? Was het precies wat je voor ogen had?

Jazeker! De vormgever begreep precies wat ik bedoelde en samen met de illustrator hebben we er met ons drieën een schitterend boek van gemaakt.

*Zijn recensies belangrijk voor je of is heb je als een boek naar je zin af is dat het wel goed is? Is de mening van een kind over je boek belangrijker dan die van een volwassen recensent?

De recensies zijn wel belangrijk, maar niet super belangrijk. De meeste waarde hecht ik aan recensies van lezers, of die nu klein of groot zijn. De recensies van kranten en internetsites vind ik daaraan ondergeschikt. Maar een slechte recensie is natuurlijk altijd waardeloos om te krijgen. Je hebt een hoop tijd en energie in een verhaal gestoken en het is nooit leuk als iemand het eindresultaat dan niet mooi vindt. Ik weet best dat iedereen een eigen smaak heeft en dat het niet persoonlijk is, maar toch blijft het lastig. Gelukkig heb ik weinig recht tot klagen, wat dat betreft.

*Denk je dat je (kinderboeken-) schrijver bent of kan iedereen dat leren?

Ik denk dat je het moet zijn. Dat je het in je hart moet voelen. De techniek en de stijl kun je leren. Net als met brood: Iedereen kan brood bakken, maar het lekkerste brood komt van degenen die met passie bakken.

*Is er iets waar elke kinderboek aan zou moeten voldoen voor jouw gevoel ?

Dat hangt van het genre af. Bij het één draait alles om fantasie en bij het ander draait het om de boodschap. Het is maar net wat de schrijver of schrijfster wil bereiken; kennis of vermaak. Soms beide.

*Wat was jouw favoriete kinderboek toen je jong was ?

Koning van Katoren, van Jan Terlouw. Lekker avontuurlijk.

*Wat voor soort boeken las je toen ?

Ik verslond de Kameleonboekjes. Ik heb ze nog steeds allemaal. Ook las ik alles van Roald Dahl en vond ik de verhalen van Madelief erg leuk. Ook de wat zwaardere verhalen vond ik mooi, zoals Alleen op de Wereld en Oliver Twist.

*Heb je een kinderboekenschrijver die je bewondert of is er een kinderboek waarvan je denkt “had ik die maar geschreven? “

Er zijn er heel veel die respect afdwingen. Om Paul van Loon kan niemand meer heen, hoewel ik nog nooit iets van hem gelezen heb. Hij was een beetje van na mijn tijd, zeg maar. Ook Mel Wallis de Vries en Helen Vreeswijk heb ik bij de groten staan. Met jureren bij de Nationale Voorleesdagen in de Bibliotheek werden de boeken van deze twee schrijfsters toch bovengemiddeld vaak voorgelezen. Dan besef je als beginnend kinderboekenschrijver dat daar iets te leren valt.

*Welk kinderboek is voor jouw het “Kinderboek allertijden “ en zou je elk kind aan willen raden ?

Dan toch “A Christmas Carol” of zoals de Nederlandse titel luidt: Een Kerstlied. En laat het toeval nou net willen dat er eind volgend jaar een verschrikkelijk mooie editie komt voor alle leeftijden! Het is het eerste boek uit een serie van vijf. Charles Dickens heeft voor de gezellige decembermaand namelijk niet alleen A Christmas Carol geschreven, maar ook nog vier andere schitterende eindejaarsverhalen. Vanaf volgend jaar moet er ieder jaar een deel uitkomen, waarbij de vertaling van mijn hand is en illustrator René Hazebroek (dezelfde die Het Mysterie van de Poldergruwel heeft geïllustreerd) bij ieder boek hele mooie tekeningen heeft gemaakt.

Ook nieuwsgierig geworden naar het boek van Mark? Lees hier de recensie die eerder is verschenen op http://www.boekenbijlage.nl :

Vier meisjes van rond de 10 jaar beleven een spannend avontuur . Kim, Inge en de tweeling Zoë en Esmee blijven slapen op de boerderij van Kims ouders. ‘s nachts zien ze een mysterieus lichtje en gaan op onderzoek uit. Het lichtje brengt ze naar Poleeria: een wereld waarin alle beesten pratende boerderijdieren zijn en vrolijke kleuren hebben. Al snel blijkt dat het niet zo’n vrolijke boel is in Poleeria. De Poldergruwel, een afschuwelijk monster, is het land binnen gedrongen. Hij heeft de Boer en Boerin van Poleeria in de kerkers van hun kasteel opgesloten. Bovendien beschermt hij zichzelf met een griezelig leger dat uit geesten bestaat.Het lot van Poleeria ligt in handen van de meiden en ze besluiten de dieren te helpen. Ze gaan op zoek naar de Poldergruwel en zijn leger, komen in een labyrint, moeten de Boer en Boerin bevrijden en de Poldergruwel verslaan!

Het is Mark van Dijk gelukt om naast een spannend avonturenverhaal vol fantasie ook de nodige humor in het boek te verwerken. De dieren hebben sterke karakters waardoor ze ook heel grappig worden. Het verhaal wordt door de humor niet te eng voor de wat jongere lezers. Het leest vlot en een paar moeilijke woorden/uitdrukkingen worden met een voetnoot van de schrijver toegelicht. Verder is het woordgebruik goed voor tienplussers en de zinnen zijn meestal kort en goed te volgen.

De vijfentwintig hoofdstukken hebben allen een goed passende titel en zijn ook kort gehouden waardoor ze voor de wat moeizamere lezers goed te doen is.
De vrolijk gekleurde illustraties van René Hazenbroek passen goed bij het verhaal al had ik zelf bij de Poldergruwel een heel ander figuur in gedachten.
Gelukkig laat het verhaal verder genoeg aan de eigen fantasie over! Een spannend avontuur voor kinderen van rond de tien jaar.

Femke Schelvis (11 jaar):

Na het lezen van de titel en de achterkant leek het me wel een lekker eng boek. Het verhaal vind ik goed en het is een goed avontuur, soms spannend en soms weer grappig. De dieren kunnen praten en geven vaak grappige antwoorden aan de meisjes uit het boek. De plaatjes van de dieren vond ik ook leuk alleen die van de mensen niet. Die hadden vierkante gezichten en dat vond ik niet mooi, ook zagen ze er anders uit dan ik zelf had verzonnen. Ik vind het wel jammer dat het niet echt griezelig of eng is. Wat je wel hoopt met een Poldergruwel. Het is niet moeilijk om te lezen en ik denk dat het een goed boek is voor kinderen die wat jonger zijn dan ik of die niet zo vaak lezen.

Ik wil Mark van Dijk bedanken voor zijn medewerking.

Interview Nanda Roep

Nanda Roep (1971) schrijft zowel kinderboeken als romans.Ze is ook  blogster,producente en uitgeefster en heeft sinds 2010 haar eigen uitgeverij Nanda waarin alles wordt ondergebracht.

Ik raakte bekend met het werk van Nanda omdat Femke en ik het mooie Koningsland mochten lezen en recenseren voor Boekenbijlage. Daarna ben ik alles wat ik van haar tegen kwam gaan lezen, zowel de kinderboeken als de romans. Op een enkele titel na heb ik  haar hele oeuvre gelezen. Ik heb grote bewondering voor deze duizendpoot en was ook heel blij dat zij ook tijd wilde vrij maken voor mijn vragen!

 

*Je hebt al veel kinderboeken en romans geschreven. Voor de leeftijd van 0 tot 88plus. Welke kinderleeftijd vind je het leukste om voor te schrijven? En in welke vind je het moeilijkst om in te verplaatsen.

Klopt, ik heb boeken gemaakt voor alle leeftijden; prentenboeken, young adult en ook romans. Inderdaad gaat het voor sommige leeftijden gemakkelijker. De bovenbouw basisschool vind ik bijvoorbeeld erg leuk, 9-12 jaar, samen met de boeken voor 40+’ers (vrouwen;).De jongste kinderen vind ik het moeilijkste. Ik kan er zo weinig woorden kwijt en eigenlijk ook geen grapjes – ze nemen alles nog heel serieus. Bij de logica van de allerkleinsten is het voor mij lastiger om aan te sluiten.

*Heb je wel eens de plank flink mis geslagen dat je dacht dat is leuk voor die leeftijd maar dat bleek achteraf anders uit te pakken?

Ik heb weleens gedacht dat een boek totaal mislukt was, ‘Donderkont en Ragebol’, maar daarvan hoor ik nu weleens dat mensen het juist met veel plezier voorlezen.Ik zou het boek destijds met mijn oom maken, Dirk Wiarda, die illustrator was voor volwassenen. Omdat hij plotseling overleed moest het anders worden afgewerkt. Het heeft lang geduurd voordat ik plezier kon hebben in die titel.

 

*Ben je kinderboekenschrijver of kan iedereen dat leren?

Moeilijke vraag… Ik heb lang gedacht dat ik het nou eenmaal wás, zoals een ander goed kan hardlopen bijvoorbeeld, of voetballen. Maar als ik nu zie dat sommige van mijn huidige collega’s vroeger medewerker waren bij de uitgeverij (Joukje Akveld) of zelfs supermarktmanager (Marcel van Driel), dan is het iets dat je duidelijk ook heel goed kunt leren!

*Is er iets waar elk kinderboek aan zou moeten voldoen voor jouw gevoel ?

Zelf hou ik van een lichte toon. Ik hou van prettig lezen, van grapjes en een glimlach. Ook als het eigenlijk een ander genre is, zoals in de detectives van Plaza Patatta, of het koningsdrama Koningsland.

 

*Plaza Patata kent inmiddels tien delen en heeft ook een eigen website, zie je dit als een aanvulling op het boek of kan het éen niet meer zonder het ander bestaan?

Voorlopig is het nog een aanvulling op het boek. Veel mensen die de boeken lezen, moet ik echt apart wijzen op de website. Dan vinden ze het erg leuk en dat is het natuurlijk ook, een leuke aanvulling, maar geen noodzaak.Maar voor het bezoeken van scholen en bibliotheken zie ik de vele extra’s wel als noodzakelijk. Door de leuke filmpjes en de gezellige muziek, en knutselplaten, kan ik de kinderen vlot enthousiast krijgen voor het boekenuur.

*Denk je dat door een webpagina bij een boek je een ander publiek bereikt dan dat het er niet zou zijn?

Wat een moeilijke vragen! Daarvoor zou ik een onderzoekje moeten doen onder de lezers…Ik heb nu het idee dat misschien volwassenen door de website toch de boeken ook beter onthouden, omdat ze mij met die recepten en knutsels bezig zien op Facebook bijvoorbeeld. Waardoor het misschien eerder bij de kinderen terecht komt – maar dat weet ik verder niet.

*Zoals je weet zijn Femke en ik wild van Koningsland en we kunnen niet nalaten te vragen of we ooit misschien nog iets in die genre of die leeftijdsgroep mogen hopen te verwachten (knipoog) … ?

O ja, het zou heel leuk zijn om in dit genre nog eens iets te maken! Voorlopig zit het niet in de plannen (ook al heb ik wel een idee, om het helemaal erg te maken;).Een boek als Koningsland heeft meer moeite om lezers te vinden, dus het levert ook minder op. En het is al moeilijk genoeg om van de boeken te kunnen leven… Toch verwacht ik wel dat ik zoiets nog eens zal doen. Ik ben er zelf ook wild van, zoals jullie het zeggen, haha! 😉

*heb je zelf een favoriet onder je eigen geschreven kinderboeken?

Koningsland hoort zeker bij mijn eigen favorieten. En Plaza Patatta als geheel ook: de boeken zijn heel leuk, maar het is ook nog eens gelukt er een soort totaalproject van te maken!Maar eerlijk gezegd zijn ál mijn boeken speciaal voor mij. Sommige zijn nauwelijks gelezen en andere titels heel erg vaak. Voor mijn zijn ze allemaal speciaal. Ik heb aan elke titel dierbare herinneringen. Zelfs Donderkont en Ragebol – of misschien wel juist ook dat boek.

*Wat was jouw favoriete kinderboek toen je jong was ?

Sjakie en de Chocoladefabriek. Zonder twijfel. Ik zong de liedjes van de oempa loempa’s in mijn bedje, ik vond er alles mooi aan.

*Wat voor soort boeken las je toen ?

Veel Roald Dahl, sowieso graag vrolijke fantasieboeken. Maar ook de serie Madelief, en ik herinner me ook Tina-achtige boeken over tweelingen die pas halverwege ontdekten dat ze zusjes waren, weet je wel. Heerlijk.
*Heb je een kinderboekenschrijver die je bewondert of is er een kinderboek waarvan je denkt had ik die maar geschreven? 

Er is een boek waar ik vaak aan denk en dat heet ‘De rode zwaan’, van Sjoerd Kuyper. Ik zou het moeten herlezen om het weer precies te weten, maar Sjoerd speelt daarin met verschillen in tijdsverloop. De karpermannen gaan trager door de tijd, of sneller, dan de hoofdpersoon.Zelf voel ik me geregeld iemand die in een andere versnelling leeft dan de rest, dan denk ik vaak weer aan dat boek. Ik heb dit op een eigen manier ook in Koningsland verwerkt, trouwens. Op de ene planeet verstrijkt de tijd sneller dan op de andere.

*Welk kinderboek is voor jou het “Kinderboek allertijden “ en zou   je elk kind aan willen raden ?

Lieve help, dat heb ik niet. Daarvoor ben ik me te sterk bewust van de verschillen in smaak. Ik hou zelf van diverse genres, maar met mijn ene boek maar ik heel andere kinderen blij dat met mijn andere. Hier moet ik je een titel verschuldigd blijven -al wil ik graag opmerken dat Koningsland meerdere genres met elkaar mengt, dus dat zou veel lezers tevreden moeten stellen! 😉

Ik dank Nanda voor haar medewerking! De foto van Nanda met Femke is gemaakt op de Kinderboekenparade van 2014. De andere foto’s komen van de site van Nanda.

Nieuwsgierig naar Koningsland? Lees hieronder onze recensie! (eerder geplaatst op Boekenbijlage)

Koningsland is een avontuur in de ruimte en vertelt een ongelooflijk verhaal. Het is fantasie en fantasy. Vriendschap en kwaad. Hoe een jongen opgroeit tot een man.
“Heb je zin in een spannend avontuur met koningen, rare wezens en vreemde planeten? Ga maar mee, dan breng ik je naar een land hier ver, ver vandaan.”

Ver weg in de ruimte zweven zeven planeten rond één kleine planeet.
Die kleine planeet heet Castel. Hier wonen de elfjarige Timon, samen met zijn broer Zefie en zijn oom, koningsbroer Hector. De ouders, de koning en koningin van Koningsland, zijn verdwenen. Er wordt gezegd dat hun ruimteschip is neergestort en het koningspaar is verongelukt. Op het moment dat je het verhaal binnenstapt is Timon op de vlucht voor vreselijke monsters, de Shaytan. Net op tijd komt hij bij zijn pedaalzwever en kan de planeet verlaten. Zijn broer en oom blijven achter maar Timon is vastbesloten terug te keren om ze te redden.

Hij vervolgt zijn reis langs de andere planeten: Avar, Gul, Acedia, Luxus, Superduper, Individia en Ira. Hij ontdekt dat iedereen op zichzelf leeft, er is geen contact tussen de andere planeten en iedereen gelooft de nieuwsberichten van Castel waarin wordt verteld dat Timon een lafaard is en dood is.
Hij ontmoet Matthias die mee reist en later een meisje blijkt te zijn Mayte. Hij weet niet wie hij moet vertrouwen, omdat hij zich keer op keer verraden voelt. Ondertussen groeit hij van jongen naar man, naar een echte koning. Hij komt er achter dat zijn ouders nog leven, maat moet ze gelijk weer achter laten. Op de laatste planeet komt het tot een confrontatie met zijn broer en oom, een strijd om het koningrijk.

Ik heb het boek met veel plezier gelezen. De schrijfstijl is vlot en pakkend. Je wilt blijven lezen. De manier waarop je in het verhaal getrokken wordt, op reis wordt meegenomen en weer wordt thuis gebracht vond ik erg leuk gevonden. Het verhaal laat zich lezen als een puzzel en in elk hoofdstuk valt er een puzzelstukje op zijn plaats. Elk hoofdstuk begint met een afbeelding van de planeet die we gaan bezoeken. Elke planeet heeft een van de zeven hoofdzonden centraal staan. Dit ligt er niet te dik bovenop, maar is op een mooie manier in het verhaal verweven.

De personages en de omgeving waar ze zich in bevinden worden kleurrijk omschreven zodat je ze voor je kan zien. Het verhaal geeft ruimte je eigen fantasie, je eigen beeld er bij te vormen. Aan het einde van het verhaal staat nog een gedicht en een verklaring van de namen van de personages en planeten. Als je niet op de hoogte bent van de zeven zonden, kun je die in deze lijst terugvinden. Leuk om te weten, maar zonder die wetenschap is het boek ook goed en met plezier te lezen.

Bij het boek is luistermuziek gemaakt. Het is niet aan te raden de muziek af te spelen onder het lezen. Dat geeft teveel afleiding. Maar als je ze na het verhaal luistert, herken je de planeten in de mooie stukken muziek en dat is een feestje van herkenning. Al denk ik dat dit door de wat oudere lezer meer zal worden gewaardeerd. Kortom een aanrader voor iedereen die graag een Fantasy verhaal leest!

De mening van Femke  (11 jaar) over Koningsland:

Er staat op de achterflap dat het een boek is om in te bijten en dat leek me wel wat. Het is een leuk boek met veel fantasie, spannend en mooi geschreven. Sommige stukjes zijn wat lastig te begrijpen, maar als je verder leest snap je het wel. Ik vind het leuk dat er bijna geen plaatjes in staan. Zo kan je zelf bedenken hoe alles er uit ziet. De cd kon van mij wel weggelaten worden. Het boek zonder cd is goed zo.

Interview Marloes Morshuis

 Marloes Morshuis is   schrijver, campaigner en communicatie-adviseur. Dit jaar verscheen haar eerste kinderboek, eerst bij Palmslag later opnieuw uitgegeven door Lemniscaat. “koken voor de keizer”is niet alleen een spannend avontuur maar de recepten uit het boek staan ook nog eens vermeld zodat je zelf ook in de keuken aan de gang kunt !

Voor de Kinderboekenweek wilde ze mee werken met dit interview en van de uitgeverij mag ik een exemplaar van haar boek verloten!

*Koken voor de keizer is je kinderboekendebuut. Heb je altijd al een kinderboek willen schrijven?

Niet per se een kinderboek. Ik had al wel jaren het gevoel dat ik meer wilde doen met verhalen bedenken en schrijven. Maar ik heb er heel lang geen tijd voor gehad – of gemaakt. Een paar jaar geleden ben ik serieus werk gaan maken van het schrijven van fictie. Ik heb gekozen voor kinderboeken omdat ik zelf erg van avonturen lezen en bedenken houd – ook als kind al. Dat vind ik dus een fijn genre: avonturen waar kinderen helemaal in weg kunnen duiken.

*Je bent copywriter en redacteur en misschien doe je nog meer schrijfwerk wat ik vergeet te vermelden. Hoe anders is het dan om een echt boek te mogen schrijven en uit te geven ?

Heel anders. Het belangrijkste verschil is natuurlijk de vrijheid om te schrijven en te bedenken wat je wilt. Fictie schrijven is ook iets totaal anders dan non-fictie en zakelijke opdrachten. Niet alleen de techniek, maar vooral het soort concentratie en de stemming die ervoor nodig is. Lastig is soms dat je in het ‘luchtledige’ schrijft: van tevoren weet je niet of het gaat lukken én of er iemand op zit te wachten. Ik gebruikte mijn kinderen als (uitermate) kritisch testpubliek en las ze tussendoor voor uit mijn manuscript.

*Van Palmslag naar Lemniscaat, was dat een grote stap voor je?

Ja, zeker! In eerste instantie lukte het niet om een uitgever te vinden. Na die zoektocht heb ik het manuscript nog eens stevig redactioneel onderhanden genomen en zelf uitgegeven via Palmslag, omdat kinderen heel enthousiast reageerden en ik niet langer wilde wachten. Dat ging op zich prima, en de samenwerking met Palmslag was heel prettig. De uitgever dacht ook heel goed met me mee. Maar de boekenwereld zit zo in elkaar dat het toch veel gemakkelijker gaat als het boek is uitgegeven door een grote uitgever. Er gaan meer deuren open, de distributie gaat makkelijker en het boek krijgt sneller meer bekendheid. Dus ik was erg blij dat Lemniscaat het opnieuw wilde uitgeven. Ook de steun van de mensen bij een grote uitgever is heel fijn. Dat geeft mij ook meer tijd om aan een volgend boek te schrijven.

*Ik vond het boek een heel origineel verhaal en erg leuk dat de recepten in het boek staan. Hou je zelf veel van koken?

Ja, ook als kind al. Koken had altijd een aantrekkingskracht op mij: een beetje magisch bijna, je gooit van alles bij elkaar en er komt iets lekkers uit – of niet :-). Ik kook veel en heb ook altijd veel recepten bedacht en opgeschreven.

*Heb je de recepten zelf uitgetest voor je ze in je verhaal ging gebruiken ?

Zeker! Van alle recepten verschillende varianten. Zo hebben we zeker drie soorten mangomousse geproefd thuis. Dat was geen straf natuurlijk… Soms leverde het uitproberen gekke situaties op: zo heb ik een gat staan graven in mijn tuin om een zalm in te begraven. Met dat verhaal maak ik kinderen op school tijdens het voorlezen altijd aan het schrikken. Ieuw! Maar lekker dat het is! En niet voor alle recepten hoef je zulke gekke dingen te doen natuurlijk.

*Was het je vanaf het begin al duidelijk dat je deze combinatie wilde maken of is dat in de loop van het verhaal gegroeid

Dat was vanaf het begin al duidelijk. Mijn boek is gegroeid vanuit de gedachte: stel dat je moet koken voor je leven…

*Zijn recensies belangrijk voor je of is het belangrijker dat jij voelt dat een boek voor jou af is en zo is als je het hebben wilde?

Het is een beetje van allebei. Allereerst is het belangrijk dat je zelf tevreden bent over je boek. Maar ook dat is moeilijk, want wanneer is iets af? Het kan altijd beter. Toch moet je op een gegeven moment ophouden met fijnslijpen en herschrijven, dan is het klaar. Daarna breekt een spannende tijd aan: want dan gaan anderen iets van je boek vinden. De eerste keer dat ik een schoolklas voor ging lezen, toen het manuscript af was maar ik nog geen uitgever had, vond ik superspannend. Gelukkig waren ze heel enthousiast – dat was ook het moment dat ik besloot dat het boek er hoe dan ook zou komen. Ik schrijf voor kinderen en hun reactie vind ik het belangrijkst.

Maar natuurlijk zijn recensies ook heel belangrijk voor mij. Die worden gelezen door ouders en mooie recensies vergroten de kans dat meer kinderen het boek gaan lezen. Een goede recensie tovert een vette lach op mijn gezicht, tuurlijk, yes! Maar een mailtje van een kind waarin ie schrijft dat ie mijn boek zo spannend vond, vind ik ook een cadeautje.

*Ben je kinderboekenschrijver of kan iedereen dat leren?

Ik denk niet dat je geboren wordt als kinderboekenschrijver. Ik denk wel dat bepaalde eigenschappen en vaardigheden eraan bijdragen dat je kunt ontwikkelen tot kinderboekenschrijver. Iemand die geen fantasie heeft, of die niet wil gebruiken, zal moeilijk een kinderboek kunnen schrijven. Aan de andere kant: goede verhalen kunnen bedenken alleen is niet genoeg. Je moet ze ook nog mooi op kunnen schrijven. Daar speelt aanleg vast een rol, maar het is ook een kwestie van heel erg veel oefenen, veel meters maken. En zelf veel lezen.

*Is er iets waar elke kinderboek aan zou moeten voldoen voor jouw gevoel?

Nee. De enige maatstaf lijkt mij: willen kinderen het lezen? Er zijn zoveel verschillende soorten boeken – gelukkig maar.

* Wat was jouw favoriete kinderboek toen je jong was ?

‘Brief voor de koning’ vond ik geweldig, de boeken van Thea Beckman ook. En Paul Biegel, ‘De tuinen van Dorr’ bijvoorbeeld. Maar ook ‘Daantje de wereldkampioen’ van Roald Dahl, heerlijk.

*Wat voor soort boeken las je toen ?

Ik las echt van alles. Maar het liefste spannende avonturen.
*Heb je een kinderboekenschrijver die je bewondert of is er een  Kinderboek waarvan je denkt “had ik die maar geschreven? “

Ik vind ‘Meester van de Zwarte Molen’ van Otfried Preussler ook een geweldig boek.

*Welk kinderboek is voor jou het “Kinderboek allertijden “ en zou   je elk kind aan willen raden ?

Zie hierboven, daar staan er al een aantal.

 

 

Interview Inge Bakker

Auteur Inge Bakker en illustrator Durk van der Meer hebben samen het kinderboek “prinses Flatulentia geschreven, over een prinses die vliegt op het gas van haar eigen scheetjes. Ik heb het boek met plezier gelezen en voorgelezen en kon niet anders dan een enthousiaste recensie schrijven!

In kader van de Kinderboekenweek wilde ik een aantal auteurs interviewen en ik wilde ook Inge Bakker wat vragen stellen!

*Prinses Flatulentia is een ondeugend meisje wat gewoon scheetjes durft te laten. Een onderwerp wat kinderen uiteraard wel aanspreekt. Hoe kwam je op het idee om hierover een boek te maken?

Ik wilde altijd al eens een kinderboekje schrijven en door mijn werk als musicaljuf met kinderen kwam ik erachter dat scheetjes en poep idd hilarische onderwerpen zijn bij kinderen. Het idee van prinses Flatulentia kwam op een dag toen mijn dochtertje, toen een half jaar oud, bij me op schoot zat in een “pretty Princess” pyjama en ik haar lieflijk in de lucht liet zweven en zij een enorme scheet liet. Zo is Prinses Flatulentia geboren.

*Ik heb begrepen dat jullie graag een serie willen gaan maken. Komt daar het prinsesje ook weer in terug of is het meer een serie over een onderwerp met andere hoofdfiguren?

Daar zijn we nog niet helemaal over uit. Het kan zijn dat Flatulentia terugkomt, maar het kan ook zijn dat het volgende boekje over iemand anders gaat. Het gaat hoe dan ook over poep en scheetjes.

*Was er eerst het idee voor het verhaal en ben je toen een illustrator gaan zoeken om het tot een geheel te maken of is het een gezamenlijk project vanaf het begin geweest?

Ik heb al tijdens het schrijfproces de illustrator benaderd om te zien of hij geïnteresseerd was om mee te doen en dat was hij, maar de definitieve tekeningen zijn gemaakt nadat het verhaal klaar was.

 

*Het moet een geweldig gevoel zijn als je dan je boek in je handen hebt maar is het ook moeilijk om los te laten nu het prinsesje de wijde wereld in vliegt?

Het is fantastisch om het boekje in handen te hebben en dat het zo geworden is als je wilde. Ik vind het niet moeilijk om de prinses los te laten ik ben juist heel erg benieuwd welke ” kant ze opvliegt” En de bedoeling van het boekje was dat er een nieuw boekje zou komen dat ook ouders leuk zouden vinden om voor te lezen, dus hopelijk is dat straks het geval.

*Zijn recensies belangrijk voor je of is het belangrijker dat jij voelt dat een boek voor jou af is en zo is als je het hebben wilde?

Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het me niks uitmaakt wat andere mensen of specifiek recensenten van mijn boekje vinden, maar het is in eerste instantie het belangrijkst dat ik zelf blij ben met het resultaat. Maar uiteindelijk maak je het boekje zodat anderen het ook leuk vinden en willen lezen of cadeau willen doen, dus de mening van anderen daarin is zeker wel belangrijk.

*Ben je kinderboekenschrijver of kan iedereen dat leren?

Dat vind ik lastig om te zeggen, je moet in ieder geval beschikken over een rijke fantasie en het je moet het leuk vinden om met taal en woorden te spelen. Daarnaast bestaan er natuurlijk verschillende soorten kinderboeken. In mijn geval heb ik een boekje van 24 pagina’s op rijm gemaakt en geen lang verhaal, dat maakt het schrijfproces al anders. Ik heb er in ieder geval niet voor geleerd, ik werk normaliter als muzikant en actrice, maar ik ben gewoon begonnen:)

*Is er iets waar elke kinderboek aan zou moeten voldoen voor jouw gevoel ?

Ik houd zelf van boeken waar een beetje humor en wat onvoorspelbaarheid in zit. De hoofdpersonen mogen best een beetje eigenwijs en ondeugend zijn. Bij de leeftijdsgroep waarvoor ik nu voor schrijf, 4-6 jr zal nog grotendeels voorgelezen worden, dus ik vind het dan belangrijk dat het voor de ouders ook leuk is om te voor te lezen, dat elke ouder het op zijn of haar manier nog leuker en spannender kan brengen.

*Wat was jouw favoriete kinderboek toen je jong was ?

Ik hield zelf erg veel van de boeken van Roald Dahl; Mathilda, de Heksen, Ieorg Idur , de griezels etc en gewoon sprookjes. En ook de boeken van Tommie en Lotje van Jacques Vriens vond ik erg leuk. Toen ik wat ouder werd las ik graag griezelboeken van Paul van Loon

*Wat voor soort boeken las je toen ?

Sprookjesachtige, grappige boeken, maar ook juist hele spannende boeken als de Griezelbus. Ook leende ik af en toe wel eens een moppenboek van de bibliotheek, maar die moppen waren nooit echt grappig:)

*Heb je een kinderboekenschrijver die je bewondert of is er een Kinderboek waarvan je denkt “had ik die maar geschreven?

“ Ik moet zeggen dat ik natuurlijk al heel lang geen kinderboek meer heb gelezen, behalve dan de boekjes die ik mijn dochtertje nu voorlees. Maar als ik goed nadenk kom ik toch op de Griezels van Roald Dahl uit.

*Welk kinderboek is voor jouw het “Kinderboek allertijden “ en zou je elk kind aan willen raden ?

De Griezels van Roald Dahl

 

 

Interview Frans van Duijn

Frans van Duijn (1963) studeerde geschiedenis aan de Rijksuniversiteit in Leiden. Hij woont in Haarlem en schrijft als freelance journalist voor diverse kranten en tijdschriften. Hij publiceerde verschillende jeugdboeken en schreef drie politieromans rond de vaste hoofdpersonen hoofdinspecteur Nagel en zijn assistenten Inge Kalk en Ab Fongers.Oceane  is zijn laatste jeugdroman en speelt zich af aan de kust van Noordwijk aan Zee waar Frans zelf vandaan komt. Oceane gaat over de dertienjarige Maksim. Maksim verzamelt skeletten en botten van alles wat in zee leeft. Net als zijn vader wil hij later als beroemd wetenschapper de geheimen van de diepzee ontraadselen. Uiteraard gelooft Maksim in de evolutie totdat kluizenaar Huug van der Niet in zijn leven komt.

Ik was bij de boekpresentatie en mijn recensie over dit boek is geplaatst op Boekenbijlage

Het was waarachtig een zeemeermin!

Op mijn vraag of ik Frans mocht interviewen in het kader van de kinderboekenweek kreeg ik een heel enthousiaste reactie dus dat liet ik me geen twe keer zeggen….

*Tijdens het lezen van je biografie kwam ik er achter dat je een veelzijdig schrijver bent. Van thrillers naar sportjournalistiek van sportboeken tot hertalingen en boekbewerkingen. Heb je een lichte voorkeur voor een bepaald genre of vind je de veelzijdigheid juist de charme van het schrijven?

Het allerliefst schrijf ik fictie, wat je als scribent toch de meeste vrijheid geeft.

 *Vind je het moeilijker om te schrijven voor kinderen en je te verplaatsen in hun wereld of gaat dat je natuurlijk af?

Ik kan me redelijk goed verplaatsen in de wereld van het kind; ik ben er tenslotte zelf eentje geweest. Als journalist ben ik ook nog eens getraind om goed op allerlei slag mensen te letten, hen te doorzien als het ware, in hun huid te kruipen en dan de rake vragen te stellen.

*Je hebt veel kindersportboeken geschreven heb jezelf ook aan sport gedaan?

Ik heb van mijn achtste tot mijn achtenveertigste gevoetbald. Jawel, veertig jaar balverliefd.

 

*Oceane vind ik een fantasy verhaal maar zo realistisch geschreven dat het heel dichtbij de werkelijkheid blijft. Je merkt aan de details dat je veel research hebt gedaan.  Zelf woon ik in Noordwijk waar het zich afspeelt en dat maakt het nog even”echter”, is research doen voor je boek net zo interessant en leuk als het schrijven van het verhaal?

Schrijven vind ik uiteindelijk het lekkerst (mooie zinnetjes maken!) maar onderzoek voor een verhaal kan zeker ook meeslepend zijn, vooral als je iets ontdekt wat je boek beter maakt.

*De kaft van Oceana vind ik betoverend. Vooral kinderen kiezen een boek in eerste instantie puur op de kaft. Is de kaft precies zoals jij het  voor ogen had?

Ik heb de omslagfoto zelf voorgedragen. Wat je zegt: betoverend.

*De knipoog in Oceane dat inspecteur Nagel voorbij komt vond ik leuk gevonden. Denk je dat er nog een verhaal met hem kan komen?

Ik denk het niet. Vermoedelijk was dit zijn laatste optreden.

*Zijn recensies belangrijk voor je of is heb je als een boek naar je zin af is dat het wel goed is? Is de mening van een kind over je boek belangrijker dan die van een volwassen recensent?

Ik lees en hoor graag wat (beroeps)lezers van mijn boeken vinden; ik ben daar altijd erg nieuwsgierig naar. Zelf heb ik vooral goeie ervaringen met Vlaamse critici: altijd scherpe stukken, waar een schrijver wat aan heeft. Naar kinderen luister ik extra goed; voor hen zijn mijn jeugdboeken immers bedoeld.

*Denk je dat je (kinderboeken-) schrijver bent of kan iedereen dat leren?

Ikzelf ben schrijver geworden door héél veel te lezen en te schrijven (die twee horen bij elkaar) en ook wel een snippertje talent, vermoedelijk geërfd van mijn vader die een leven lang journalist was.

Daarnaast heb ik tot mijn geluk de o zo broodnodige fantasie. Er wordt dus veel van schrijvers gevraagd, maar volgens mij kun je in een leven veel leren, ook boeken schrijven.

*Is er iets waar elk kinderboek aan zou moeten voldoen voor jouw gevoel ?

Elk goed boek geeft lezers de mogelijkheid om zich in anderen in te leven, om af en toe in de huid van een ander te kruipen. Dat is voor elk mens zeer belangrijk! En humor vind ik in boeken ook onontbeerlijk.

*Wat was jouw favoriete kinderboek toen je jong was ?

Als kind was ik in de ban van ‘Kleine beer’ van Else Holmelund Minarik.Met mooie tekeningen van Maurice Sendak

*Wat voor soort boeken las je toen ?

Als iets ouder knaapje heel veel boeken over indianen en cowboys, maar ook ‘Boris’ van Jaap ter Haar en ‘Meester van de zwarte molen’ door Otfried Preussler. Vooral laatste boek was wel erg spannend.

*Heb je een kinderboekenschrijver die je bewondert of is er een  Kinderboek waarvan je denkt “had ik die maar geschreven? “

‘Minoes’ van Annie M.G. Schmidt vind ik nog altijd geweldig, net als ‘Matilda’ van Roald Dahl. Je merkt, ik kan niet goed kiezen.

*Welk kinderboek is voor jouw het “Kinderboek allertijden “ en zou   je elk kind aan willen raden ?

Ik neem de vrijheid om Nederlandse boeken te kiezen!Voor de jongsten: ‘De koning bakt een huis’ door Annemarie van Haeringen.Voor de wat ouderen: ‘Een kleine kans’ door Marjolijn Hof.En voor de nóg ouderen: ‘Het boek van Bod Pa’ door Anton Quintana.

 

Interview Tamara Geraeds

Tamara Geraeds (1981) schreef haar eerste gedichtje al toen ze zes jaar oud was. Op haar vijftiende begon ze aan haar eerste boek wat ze in 2005 onder een pseudoniem in eigen beheer uit gaf.Haar droom op schrijfster te worden werd in 2011 werkelijkheid. Inmiddels heeft ze een aantal boeken geschreven, heeft ze haar eigen tekstbureau en geeft ze cursussen. Deze maand verschijnt haar nieuwe kinderboek “Christopher Plum en het zwaard der wanhoop”. Het eerste deel in een wat een avontuurlijke fantasy serie moet worden voor 9plus.

Voor de Kinderboekenweek mocht ik haar interviewen:

Femke en ik vonden het heerlijk om verdwaald rond te lopen met de hoofdfiguren uit “Nergens”. Was het voor jouw ook heerlijk dwalen door dat mooie land of stond je verhaallijn direct al vast?

Er stond al wel wat vast, maar ik werd soms ook verrast door de dieren die ik tegenkwam of hoe iets eruit zag.Maar meestal zijn het meer de personages die mij echt verrassen, door iets heel anders te doen dan ik zelf van plan was. Zo had ik bij mijn 2^e boek Jasper de laatste 10 hoofdstukken helemaal uitgedacht. Maar Jasper had zin om tussendoor nog andere dingen te gaan doen en daar ben ik maar in meegegaan. Je zou kunnen zeggen dat Jasper zelf dus het meeste van zijn verhaal heeft bepaald.

Vind je fantasy schrijven leuker dan “gewone“ verhalen?

Absoluut. In fantasy kan je alles wat je maar voor mogelijk kunt houden (en meer) tegenkomen en worden. En dat is heerlijk. Maar ik vind het altijd wel heel interessant om die fantasiedingen te verweven met de werkelijkheid en dan te kijken wat er gebeurt.

Is het moeilijk een verhaal los te laten als het af is en weer aan een nieuw te beginnen?

Nee, ik vind een verhaal afmaken heerlijk. Het gevoel dat je iets moois hebt gemaakt en het kunt gaan delen met de buitenwereld. En ik heb zoveel ideeën in de kast liggen, die naar me roepen om geschreven te worden, dat ik altijd weer heel veel zin heb om aan een nieuw boek te beginnen.

15 oktober verschijnt je nieuwe boek “Christopher Plum en het Zwaard der Wanhoop”. Kan je heel kort vertellen voor welke leeftijd het ongeveer is en waar het over gaat?

Christopher Plum is geschikt voor kinderen vanaf ongeveer 9 à 10 jaar. Het gaat over een doodgewone jongen die niet zo doodgewoon blijkt te zijn. Hij krijgt een belangrijke missie om de wereld te redden. Hij moet een magisch zwaard uit de handen van twee gevaarlijke schurken zien te houden en krijgt daarbij hulp van bijzondere vrienden uit onverwachte hoek.

Voor meer info kan je op mijn website kijken: www.tamarageraeds.nl en natuurlijk op de website van Christopher: www.christopherplum.net waar hij o.a. zichzelf en zijn vrienden voorstelt.

Kijk je uit naar de presentatie of vind je het stiekem ook wel heel spannend?

Een nieuw boek presenteren is altijd heel spannend, want je weet niet hoe mensen gaan reageren en je weet ook niet hoeveel mensen er komen naar zo’n presentatie. Bovendien heb ik een hekel aan speeches geven. Met lesgeven heb ik geen problemen (dat doe ik tenslotte al jaren), maar een speech is om de een of andere reden eng.

Maar zo’n presentatie is ook wel heel leuk, omdat je eindelijk aan iedereen kunt laten zien hoe mooi je boek is geworden. Je ziet dan vaak mensen die je anders niet zo vaak ziet en iedereen is altijd vrolijk, dus het is ook nog eens gezellig.

Zijn recensies belangrijk voor je of is het belangrijker dat jij voelt dat een boek voor jou af is en zo is als je het hebben wilde?

Recensies zijn belangrijk, omdat je eraan kunt zien wat mensen goed en minder goed aan je boek vinden. Als veel mensen dezelfde dingen (positief of negatief) zeggen over je boek, kan je er nog iets van leren ook. En je wilt natuurlijk weten of je verhaal het gewenste effect heeft. Ik ben zelf ook altijd heel benieuwd of de stukjes die ik heel grappig vind door de lezer ook grappig worden gevonden. Maar daar kom je helaas vaak niet achter.

Ben je kinderboekenschrijver of kan iedereen dat leren?

Ik denk niet dat iedereen het kan leren. Het moet in je zitten. Een ‘echte’ schrijver is schrijver met hart en ziel. Als dat zo is schrijf je ook de mooiste dingen denk ik. Omdat je het met passie doet. Maar dan nog heb je natuurlijk wel talent nodig. Je kunt schrijven wel heel leuk vinden, maar als je er slecht in bent, zal het (wat betreft het bereiken van publiek) nooit veel worden. Zo is het natuurlijk met veel talenten. Je kunt tennissen wel heel leuk vinden en er hard voor trainen, maar als je geen talent hebt, zal het ook nooit iets worden.Je kunt wel beter worden in schrijven (als je talent hebt), zoals ik heb gedaan door een manuscriptbeoordeling te laten doen jaren geleden en daarna de opleiding tot docent schrijven te gaan doen. En veel oefenen natuurlijk. Dat helpt bij alles. 😉

Is er iets waar elk kinderboek aan zou moeten voldoen voor jouw gevoel ?

Een kinderboek (of eigenlijk elk boek, vind ik) moet lekker weglezen. Je moet niet constant in een zin blijven hangen, omdat je niet meteen snapt wat er staat. En er moet wel wat vaart in zitten. Er moet genoeg in gebeuren, anders gaat de lezer zich vervelen. Omdat ik dat zelf zo belangrijk vind, denk ik niet dat lezers zich met een boek van mij snel zullen vervelen.

Wat was jouw favoriete kinderboek toen je jong was ?

Ik moet er dan echt twee noemen: Blauwe Plekken van Anke de Vries en De Weglopers van Ruth Thomas. En die vind ik nog steeds ontzettend mooi. En toen ik nog kleiner was las ik heel graag Sebastiaan Rare Banaan van Mieke van Hooft en de boeken van Paddington (die beer die overal een zootje van maakt, weet je wel).

Wat voor soort boeken las je toen ?

Nu ik erover nadenk las ik vroeger ook al heel graag fantasy. Alleen noemde je dat toen nog niet zo (jeetje, ben ik al zo oud?!). Ik las De Heksen en Sjakie en de Chocoladefabriek van Roald Dahl, Koning van Katoren van Jan Terlouw, Wiplala (geweldig!) van Annie M.G. Schmidt, de boeken over Jeroen van Daan Zonderland en Karlson van het Dak van Astrid Lindgren. Hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik er bedenk! Tja, fantasy was natuurlijk altijd al super leuk, zelfs voordat het zo genoemd werd 😉
Heb je een kinderboekenschrijver die je bewondert of is er een kinderboek waarvan je denkt “had ik die maar geschreven“?

Ik vind Helen Vreeswijk en Mel Wallis de Vries heel goed. En de serie Drakeneiland van Lydia Rood zou ik wel zelf verzonnen willen hebben. Echt ontzettend leuk! Het boek De Zin van de Ommezijde van Frank van Pamelen vind ik echt briljant. Vooral juist heel leuk voor volwassenen, omdat het vol staat met taalgrappen. Ik heb ontzettend gelachen om dat boek.En er zijn nog veel meer hele leuke boeken, maar alleen als het iets heel origineels is wat ik heel leuk vind, denk ik: had ik dat maar verzonnen!

Welk kinderboek is voor jou het “Kinderboek allertijden “ en zou je elk kind aan willen raden ?

Ik vind dat zo’n ontzettend moeilijke vraag! Er zijn zoveel leuke boeken! Maar dan denk ik dat ik toch moet gaan voor Blauwe Plekken, omdat dat boek zo aangrijpend en zo ontzettend mooi, maar ook zielig is. En het is al best oud, maar het blijft gewoon goed. En ik blijf erbij huilen. Het onderwerp van dit boek – mishandeling – grijpt mij altijd erg aan en daarom verwerk ik het vaak in mijn boeken. Om mensen er meer bewust van te maken en mensen die het zelf meemaken of hebben meegemaakt hoop en steun te geven.Mijn eerste boek voor volwassenen – Echo – gaat ook over dit onderwerp.

 

 

Ik dank Tamara Geraeds voor het interview!

De foto’s komen van de sites van Tamara Geraeds.

Interview Michael Reefs

Michael Reefs (1986) begon in 2004 met de PABO en kreeg toen het idee voor een kinderboek waarvan hij meteen al wist dat het groot genoeg zou zijn voor een twaalfdelige serie. Zijn klasgenoten en leraar waren zijn proeflezers. De “bieb-bende”was geboren! Tot 2011 werkte hij aan deze serie en toen besloot hij het eerste deel als manuscript om te zetten. Uitgeverij Zilverspoor bracht deel 1 uit in 2013. Hiervan verschijnt nu de 2e druk bij uitgeverij Stormsteen die ook de volgende delen uit ging brengen. Deel 4 wordt in november dit jaar verwacht. Ik mocht het alvast voor uit lezen en het is weer heel spannend!

Naast schrijver is Michael ook boekentrailermaker, appspecialist en websitemaker. “De Bieb bende” kent ook zijn eigen website, app en in de boeken zijn QR codes verwerkt om te scannen. Hierdoor zullen kinderen die niet graag lezen of snel een boek oppakken deze serie (vanaf acht jaar) graag oppakken.

Op mijn vraag of ik Michael mocht interviewen voor de Kinderboekenweek reageerde hij enthousiast en kreeg ik leuke antwoorden op mijn vragen!

Signeersessie

Interview:

*Ben je kinderboekenschrijver of kan iedereen dat leren?

Ik denk dat iedereen het kan leren. Natuurlijk is een klein beetje talent wel handig, want dan begin je er sneller aan. Schrijven is vooral veel technieken leren. In het begin wist ik hier helemaal niks vanaf. Ik schreef gewoon het verhaal zoals het in me opkwam. Tegenwoordig plan ik veel, maak ik uitgebreide beschrijvingen van personages, probeer ik de spanning er een beetje in te houden en probeer ik alles in een rustig tempo uit te leggen. Ik lees ook veel kinderboeken, om te kijken hoe andere schrijvers bepaalde scènes schrijven. Zelfs nu leer ik iedere dag nog iets nieuws en dat vind ik het leuke van schrijven!

*Is er iets waar elke kinderboek aan zou moeten voldoen voor jouw gevoel ?

Ik vind het vooral belangrijk dat een kinderboek spannend is en de aandacht van de lezer weet vast te houden. Kinderen lezen over het algemeen niet graag en door spannende verhalen zullen ze dat eerder gaan doen. Ik werk zelf graag met cliffhangers, zodat je als lezer snel door wilt lezen. Ook vind ik het wel fijn als een boek een boodschap heeft voor de lezer. Dit hoeft niet ingewikkeld te zijn, het kan bijvoorbeeld over een hechte vriendschap gaan of over hoe je met moeilijke situaties moet omgaan.

*De Bieb-bende is een heel project, daarnaast ben je ook met andere verhalen bezig. Is het makkelijk om dat grote project los te laten en een ander verhaal te starten?

Ik vind het zelf heel gemakkelijk. Ik heb altijd al meerdere verhalen door elkaar heen geschreven. Ik kan het ene verhaal snel loslaten en dan doorgaan met het andere. Als ik heel lang bezig met een groot project (zoals de Bieb-bende) hang ik op een gegeven moment vast. Dan ga ik altijd iets anders schrijven en als ik na een tijdje weer met de Bieb-bende verder ga, is de blokkade op wonderbaarlijke wijze opgeheven :-).

*Denk je dat door een webpagina bij een boek je een ander publiek bereikt dan dat het er niet zou zijn?

Dat weet ik heel zeker. Ik richt mij vooral op kinderen die niet of nauwelijks lezen. Deze kinderen zitten heel vaak achter de computer, op de tablet of op de smartphone. Door een website aan het boek te koppelen, wek je dus al voor het boek de interesse van de kinderen. Ze bezoeken de website, doen een paar spelletjes en komen meer over het verhaal te weten. Natuurlijk staat niet alles online, dus om het hele verhaal te lezen, moeten ze de boeken gaan lezen. Wat ook heel erg goed werkt zijn de boektrailers. Tijdens mijn bezoeken aan scholen laat ik deze (https://www.youtube.com/watch?v=pljyxxVphhg) boektrailer altijd zien. Vrijwel meteen daarna schrijven kinderen snel de titel van het boek op en vragen mij waar de boeken te koop zijn. Ik weet dan bijna zeker dat ze na school het boek zullen gaan kopen of lenen.

*”Het Woestijnhotel” ook een avonturen verhaal heeft mijn nieuwsgierigheid gewekt, hoe gaat het daarmee?

Het Woestijnhotel heb ik eind 2013 afgerond. Sinds die tijd ben ik vooral het verhaal aan het verbeteren. Op dit moment zijn een tiental proeflezers ermee aan de slag. Iedere week krijgen ze een hoofdstuk en geven ze mij feedback. Aan die tips heb ik veel. Het verhaal is er al ontzettend door gegroeid. Ook ligt het manuscript bij een aantal uitgeverijen. Ik ben dus heel benieuwd of en wanneer het boek wordt uitgegeven. Er hoort ook weer een app en website bij, maar deze keer werkt het anders dan bij de Bieb-bende. Via de app kunnen kinderen namelijk tijdens het lezen zelf op avontuur gaan. Ze kunnen een pagina uit het boek scannen (van een lege kamer) en op de telefoon de kamer gaan verkennen en geheimen objecten verzamelen. Het is dus eigenlijk een soort verhaal in een verhaal.

*Op Wattpad ben je begonnen met het verhaal “Magiërs van Avalon”. Avalon spreekt al zeer tot de verbeelding, ik vond de tot nu toe geplaatste hoofdstukken prettig om te lezen en het onderwerp boeiend. Waarom heb je voor Wattpad gekozen?

Het was eigenlijk een gok. Ik kwam Wattpad ergens tegen (ik weet niet meer precies waar) en vond het meteen interessant. Er bleek een heel nieuwe doelgroep te zitten. Ik besloot om een account aan te maken en te beginnen met een verhaalidee wat ik al langer had. Al vrij snel kreeg ik de eerste reacties en volgers. Ze wilden vooral meer lezen. Dat vond ik wel stimulerend. Intussen communiceer ik vaak met deze volgers en probeer ik rekening te houden met wat zij leuk vinden (iets wat ik normaal overigens nooit doe, want ik schrijf gewoon wat ik zelf graag zou willen lezen). Op die manier ontstaat er een bijzonder verhaal, iets wat ik nog niet eerder heb gedaan. Ik ben heel benieuwd waar dit naartoe gaat en hoe Magiërs van Avalon uiteindelijk zal worden.

*Naast het schrijven is het denk ik ook hard werken om je boeken te promoten. Vind je de interactie met de kinderen op schoolbezoeken en dergelijke een aanvulling of een noodzakelijk kwaad, in die zin dat je liever zou schrijven?

De meeste boeken geef ik in eigen beheer uit. Daardoor moet je al hard werken om de boeken te promoten. Het is echt een dagtaak geworden. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Zelfs ’s nachts ben ik er nog wel eens mee bezig. Ik ben erg perfectionistisch en wil alles zo professioneel mogelijk maken. Dat kost gewoon veel tijd (en geld).

Veel boekhandels willen de boeken niet inkopen, omdat ze er te weinig in zien. Omdat ik niet steeds wil gaan zeuren, heb ik besloten om me vooral op schoolbezoeken te concentreren. Daardoor bereik ik de doelgroep rechtstreeks en kan ik ze nieuwsgierig maken naar de boeken. Als ze ze echt willen kopen, gaan ze naar de boekhandel en dan zullen boekhandelaren het vanzelf inkopen. Dat vind ik een veel fijnere manier. Ook vind ik het heerlijk om voor de klas te staan. Ik hou ervan om kinderen enthousiast te maken voor het lezen. Het is een fijne onderbreking tijdens het schrijven, omdat ik daar ook niet de hele dag mee bezig wil zijn. Een win-win situatie dus!

*Heb je bewust gekozen voor deze leeftijdgroep om voor te schrijven of zou je ook voor een andere leeftijd een keer wat willen schrijven?

Vroeger wilde ik altijd fantasy voor volwassenen schrijven. Dat heb ik ook gedaan. Als ik tegenwoordig die verhalen teruglees, besef ik dat het heel kinderlijk geschreven was. Misschien dat ik ze ooit nog eens ga herschrijven, maar voorlopig heb ik het veel te druk. Toen ik het idee voor de Bieb-bende kreeg, wist ik heel zeker dat ik voor kinderen wilde schrijven. Ik kon al mijn fantasie kwijt en een spannend avontuur schrijven dat ik als kind ook graag beleefd zou willen hebben. Ik zou ook graag eens een Young Adult boek willen schrijven, maar daarvoor moet ik eerst een heel goed idee hebben.

Wat was jouw favoriete kinderboek toen je jong was ?

Dit komt misschien als een verrassing, maar als kind las ik heel weinig. Ik had er een hekel aan. De meeste boeken vond ik niet spannend genoeg of waren te dik (haha, nu schrijf ik zelf dikke boeken). Totdat ik de Kippenvel-reeks tegenkwam. Ik kende de serie al van tv en vond de boeken super spannend! Uiteindelijk begon ik steeds meer te lezen en met de komst van Harry Potter was ik pas echt leesverslaafd. Daarna stapte ik over op Stephen King.

*Wat voor soort boeken las je toen ?

Vooral spannende en enge boeken. Ik wilde ’s avonds in bed lekker kunnen griezelen….
*Heb je een kinderboekenschrijver die je bewondert of is er een  Kinderboek waarvan je denkt “had ik die maar geschreven? 

Dat vind ik een moeilijke vraag. Ik bewonder eigenlijk heel veel kinderboekenschrijvers, zoals Marcel van Driel, Tosca Menten en nog een aantal. Zoals ik al zei, lees ik veel kinderboeken. Vooral om ervan te leren. Ook vind ik de Italiaanse schrijver Pierdomenico Baccalario erg goed. Hij is schrijver van o.a. de serie Century en Ulysses Moore. Dat is ongeveer hetzelfde genre als waarin ik schrijf, dus daar kan ik erg van genieten! Soms ben ik wel jaloers op een spannende scène in zijn boeken.

 

*Welk kinderboek is voor jouw het “Kinderboek allertijden “ en zou je elk kind aan willen raden ?

Poeh, ook weer zo’n lastige vraag. Dat verandert bij mij altijd. Op dit moment zou ik vooral de Century boeken van Pierdomenico Baccalario aanraden, omdat ze spannend zijn en ze spelen zich af in vier grote steden, waaronder Parijs en Rome. Je leert er dus ook nog iets van!

Ik wil Michael Reefs bedanken voor zijn tijd om de vragen te beantwoorden. De foto’s heb ik van de site van Michael.:www.michaelreefs.nl hier vind je ook de links naar de sites van zijn boeken.

 

Interview Anne West

 

Anne West (1974) begon op jonge leeftijd al met schrijven. Ze volgde na de HAVO de Vrije Studierichting van de Lerarenopleiding Nederlands aan de Hogeschool Rotterdam. Naast haar studie had ze een bijbaantje in een verzorgingstehuis en na haar diplomering ging ze full-time daar werken. Ze begon met de opleiding Verzorgende IG en heeft op verschillende afdelingen gewerkt. Na 13 jaar werd ze praktijkopleider en begon ze met het geven van trainingen. Rond die tijd kwam ook haar boek “de aardmagiër” uit. Het eerste deel van de serie “de Macht van het Zwaard”.

Inmiddels 12 titels verder, waaronder enkele chicklits voor volwassenen.In april verscheen “Lekker is dat” wat ik met plezier heb gelezen en waarvan je mijn recensie inmiddels hebt kunnen lezen op mijn blog. Na aanleiding van mijn recensie mocht ik Anne West benaderen voor een interview en heeft Dagmar Boer van de uitgeverij Zomer&Keuning een exemplaar van deze roman beschikbaar gesteld voor een win-actie. Hierover meer na dit interview:

*”Lekker is dat “ is de eerste chicklit die ik van je gelezen heb. Ik kon alleen de fantasy boekenserie “de macht van het zwaard” wat ik met plezier gelezen heb. Heb je zelf voorkeur voor een bepaald genre? Wat schrijf je liever ? En voor welke doelgroep schrijf je liever ?

Ik vind het allebei even leuk. Ik heb me de laatste jaren echt op chicklits geconcentreerd, maar ik merk dat ik nu ook weer zin heb om fantasy te schrijven. Ik vind chicklits leuk omdat ik daar veel van mezelf in kwijt kan terwijl ik bij fantasy mijn fantasie de vrije loop kan laten en dat is ook heerlijk. 

*Heb je voor je een verhaal start al een heel duidelijke beeld over de hoofdfiguren, de loop van het verhaal, een soort story-board, of groeien de karakters tijdens het schrijven waardoor het verhaal nog alle kanten op kan gaan ?

Meestal weet ik alleen de namen van mijn personages en globaal waar het verhaal heen moet gaan. De personages groeien inderdaad tijdens het schrijven en soms kom ik erachter dat ze heel anders zijn dan ik dacht waardoor het verhaal een heel andere wending kan nemen. Zo was ik van plan Menno in ‘Lekker is dat!’ een grote rol te geven, maar toen kwam Harmen van Zechelen in beeld en die trok toch meer de aandacht naar zich toe.    

*In ”Lekker is dat!” wil Sofie een verwaarloosde ijssalon weer leven in blazen, veel schrijvers doen research voor een verhaal (een goed excuus om veel ijs te eten zou ik denken.. ), doe je ook research voor je verhalen in de praktijk door inderdaad een ijssalon te bezoeken  of maak je je eigen beeldvorming ?

De ijssalon uit het verhaal is gebaseerd op een ijssalon waar ik zelf in de zomervakanties veel ben geweest. Die salon is ook in een prachtige oude boerderij met mooie tuin. Dat zijn van die romantische settingen waar ik wat mee moet doen. En ja, het boek was een goede smoes om er extra veel langs te gaan! Verder doe ik vooral research op internet of ik maak inderdaad mijn eigen beeldvorming.

*Naast het schrijven geef je ook workshops oa. op scholen en festivals.Je schrijft dan samen een verhaal. Iets heel anders dan alleen een boek schrijven. Is dit een hele omschakeling voor je als je zo’n workshop gaat geven? Of zie je het als verlengstuk van je schrijven? En komt er wel eens iets uit waarvan je denkt “daar zit echt een boek in ? “

Het is eigenlijk meer een verlengstuk van mijn baan. Als praktijkopleider geef ik veel trainingen, dat vind ik heel leuk om te doen. En als ik dat dan kan combineren met schrijven dan is het helemaal gaaf. Het is zo mooi om te zien hoe deelnemers de mooiste verhalen op papier zetten vooral omdat diezelfde deelnemers aan het begin vaak zeggen dat ze niet kunnen schrijven. Er loopt veel talent rond in Nederland! Ik heb al regelmatig tegen deelnemers gezegd dat ze echt verder moeten gaan met het verhaal omdat het al zo sterk was. Ik hoop dat ze dat hebben gedaan. Het is voor mij geen omschakeling. Ik vind het heel leuk om te doen en ik krijg er veel energie van. 

*In je biografie las ik dat je de VIG opleiding hebt gedaan en praktijkbegeleidster bent geworden. Zelf volg in nu met plezier de VIG opleiding dus ik vond dat wel een leuke overeenkomst, al ben ik nog niet zo ver … Op de werkvloer maak je heel wat mee. Zouden we in de toekomst een verhaal in deze setting kunnen verwachten ? Of vind je dat te dicht bij de realiteit komen?

Wat leuk! Ja, we maken heel wat mooie, ontroerende en unieke momenten mee in de zorg. Het is een prachtig vak dat ik graag positief onder de aandacht zou willen brengen. Mijn hoofdpersoon in ‘Cameramania’ werkt in de zorg en ook de hoofdpersoon in ‘Achter de Geraniums’, dat in oktober verschijnt, is verzorgende. In beide boeken probeer ik te laten zien dat het contact met cliënten grappig, mooi of ontroerend kan zijn. Dat is de kern van ons vak en dat is denk ik ook wat het werk als verzorgende zo leuk maakt. Voor mij komt dat niet dichtbij, ik vind het soms wel makkelijk om te schrijven over iets wat ik heel goed ken.

 

*Mijn dochter Femke(12) is ook, net als ik, een enorme boekenworm en wil maar één ding en dat is schrijfster worden. Ze zegt soms, voor de grap, dat ze niet meer naar school hoeft want schrijven kan ze al….Heb je een paar tips voor haar waar ze op moet letten als ze een idee in haar hoofd heeft en op papier wil zetten ?

Beginnen en niet stoppen. Sommige auteurs in spé vinden het heel moeilijk te starten met een verhaal omdat een begin vaak moeilijk is. Dat geeft niet, het begin mag waardeloos zijn, dat kun je later herschrijven. Gebruik dat niet als excuus om maar niet te starten. En je moet echt routine opbouwen. Momenten plannen om te schrijven. Op inspiratie wachten heeft ook echt geen zin. Schrijven is hard werken. Soms is het helemaal niets wat je schrijft en dan moet je het weer schrappen, maar juist dat brengt je op andere ideeën. Geef het niet op, ook als je even geen ideeën meer hebt. Dat overkomt iedere auteur. 

*Femke is nu bezig met een verhaal maar ik mag er nog geen letter van lezen. Je werd gestimuleerd door je lerares bij het maken van je opstel en begon met fantasy verhalen te schrijven op de HAVO. Durfde je toen je verhalen al te laten lezen aan anderen of vond je dat juist moeilijk?

Dat vond ik moeilijk. Ik heb ze niet laten lezen. Op mijn 16^e heb ik wel een verhaal opgestuurd naar een uitgever maar dat werd afgewezen en daarna heeft het meer dan tien jaar geduurd voor ik het weer aandurfde. Inmiddels weet ik dat het laten lezen van je verhaal echt helpt om de kwaliteit te verbeteren. Maar vroeger vond ik het onverdraaglijk als mensen feedback hadden. Dat is dan alsof ze je baby aanvallen of zo. 

*Is er nog een ander genre wat je trekt, wat je graag zou willen toevoegen aan je oeuvre? Of juist een genre wat je nooit zou schrijven?

Ik zou misschien nog wel eens een echt literair werk willen schrijven of een spannende thriller. Wat ik zeker nooit zal schrijven is horror of science fiction. Dat is echt niets voor mij. 

*Welke schrijvers/genre lees je zelf graag?

Ik lees ook graag chicklits, vooral van Sophia Kinsella. Ik lees alles van Terry Pratchett en ik lees heel veel biografieën. Daar heb ik inmiddels ook een aardige verzameling van. Het leven van mensen, ook als ik ze niet ken, boeit me.

 

*Heb je een schrijver waardoor je je hebt laten inspireren/ laten beïnvloeden of een boek waarvan je dacht “had ik dat maar geschreven?”…

Terry Pratchett heeft me geïnspireerd om het schrijven echt serieus aan te pakken en destijds te beginnen met ‘De Macht van het Zwaard’. Ik vind hem echt briljant. Zijn boeken hebben me ook geleerd dat humor heel belangrijk is in een verhaal. Ik wilde dat ik die hele Schijfwereld had bedacht! Het is gewoon een ijzersterke wereld met prachtige personages. 

*Welk boek heb jezelf gelezen en is je tot op de dag van vandaag je zo bij gebleven dat je dit graag als leestip zou door willen geven aan een ander ?

Tja, alles van Terry Pratchett dus. Maar los daarvan: ik ben nu bezig met ‘Voor jou’ van Jojo Moyes. Ik heb het nog niet uit, maar het is lang geleden dat een verhaal me zo heeft aangegrepen.

 

 

Voorproefje van ‘Lekker is dat!’