9789463987585/2020
Terence Geurts wilde altijd al schrijver worden. Toen hij in een burn-out terecht kwam is hij korte verhalen gaan schrijven wat resulteerde in deze bundel met 21 horrorverhalen. Met een aparte, macabre schrijfstijl voert hij je mee naar een surrealistische wereld met daarbij wat humor met een grotesk zwart randje.
Grotesk en gruwelijk , als je de achterflap leest kan je daar niet om heen. Een paar zinnen hiervan : “ Stap in een wereld waarin de liefde voor een broertje letterlijk over lijken gaat. Treedt binnen in een universum waar ‘groene vingers’ bloedrood kleuren. Durf jij de monsters in jezelf onder ogen te komen ? Overleef jij het tot het einde ? Verhaal na verhaal raak je verstrikt in de gruwelheden die zich afspelen in het dorp. Eén ding is zeker na het lezen van dit boek durf je nooit meer te kiezen voor de chef’s special en denk je wel twee keer na voordat je de treden van de trap naar een boomhut beklimt… “
Nou dat kan wat beloven dus vol goede moed pakte ik deze debuutbundel op. De cover laat een man zien die een brandende krant vast houdt op een donkere achtergrond. Een originele en pakkende afbeelding die zeker uitnodigt om van start te gaan. Zowel cover en titel blijken na het lezen prima bij het boekje te passen. Boekje inderdaad want het is een zeer handzame pocket. De verhalen zijn zeer kort en je raast er doorheen. 168 pagina’s vermakelijk leesplezier ( voor de liefhebber die geen last heeft van een teer zieltje dat dan weer wel) .
De verhalen, geschreven vanuit de ik-vorm waardoor de beleving de lezer meer raakt, zijn vlot te lezen. Korte en bondige zinnen, praktisch en toegankelijk taalgebruik. Laagdrempelig en met voldoende tempo. De hoofdpersonages waaruit wordt geschreven zijn soms slachtoffer, soms dader wat een leuke mengelmoes geeft in het geheel.
Zoals een horrorverhaal hoort te zijn is er niet alleen een ( gedetailleerde) beschrijving van de gruwelijkheden maar zijn het juist de beschrijvingen van wat je niet ziet ( de emoties, de angst en het “ onbekende” ) het geen wat de spanning en het kippenvel bij de lezer brengt.
Hier is de auteur op de goede weg maar voor mij was het af en toe iets voorspelbaar. Moet ik er wel bij zeggen dat ik als horror/thriller veel-lezer al heel wat ben tegengekomen en mij ( helaas) niet zo snel meer laat verrassen. Sommige verhalen hadden de sfeer van de oude Stephen King verhalen , met hier een daar een vleugje Roald Dahl en dat kon ik wel waarderen.
Verder lijken de verhalen los te staan maar dan weet de auteur mij te verrassen om aan het einde alles samen te laten komen. Onder de titel Occhiolism ( gewaarwording waarbij je geen betekenisvolle conclusies kunt trekken van wat je ziet, aldus google) opgedeeld in vier delen, komen karakters weer terug en dan volgt er nog een prima finale/slotverhaal.
Mijn conclusie is een geslaagd horror debuut. De auteur heeft de kunst van het korte verhaal in de vingers en zich waarschijnlijk laten inspireren door auteurs op dit vlak maar zichzelf al een eigen stijl weten te geven die hopelijk in toekomstig werk verder tot zijn recht zal komen.
Vermakelijk leesvoer voor de doorgewinterde horrorfan en behoorlijk pittig voor de nieuwkomers in het genre. Het smaakt in ieder geval naar meer !
“Toen de dag donker werd” is in mei 2020 uitgebracht en ging op reis via het ‘selfpub-café’ van Shirley Pelikaan en Kim Verheugen. Een platform voor auteurs die hun boeken zelf uitgeven ( selfpublishers) en zo hun weg kunne vinden naar het publiek. Het leesexemplaar wat zij beschikbaar stellen gaat langs verschillende lezers in ruil voor een eerlijke recensie die gedeeld wordt op sociale media. De reden waarom ik het ‘selfpub-café’ bezoek is om op deze weg titels tegen te komen die ik anders zou mislopen. Het is moeilijk om voor ( beginnende ) auteurs een weg te vinden naar de boekhandel en dus ook de lezer. Verder is het leuk om je te laten verrassen door verhalen die je anders misschien nooit had kunnen vinden.
conniesboekkies 