” duistere geheimen ” Ellen Kusters & K. T. Sterling

9789464052992/2020

Duistere geheimen :  een bundel met twee korte verhalen

Ellen Kusters   de   kliniek

K.T. Sterling     de  verdwijning

Uitgegeven in eigen beheer  bij  Brave New Books   isbn 9789464052992.

Beiden verhalen zijn thrillers.

Beiden dames deden mee aan een schrijfwedstrijd, het winnende verhaal zou in een bundel worden uitgegeven. Ze vielen buiten de prijzen maar kozen er voor de verhalen die zij hadden ingestuurd in eigen beheer te publiceren.

Als liefhebber van thrillers en zeker ook korte verhalen wilde ik deze bundel wel gaan lezen. De titel klinkt veelbelovend en de dame die op de cover prijkt en de lezer het zwijgen op wil leggen nodigt uit tot lezen.  Het thema in beiden verhalen is een duister ( familie)  geheim  wat de titel verklaard.  Dat beiden geheimen in de kern op elkaar lijken is toeval. Beiden dames kenden elkaar en elkaars verhaal immers niet voor de schrijfwedstrijd.  Daarnaast schrijven ze beiden in een geheel eigen stijl en op eigen niveau.  Door het niveauverschil vraag ik mij af of het verstandig is geweest om deze samenwerking aan te gaan. Je lift toch mee op de beoordelingen van het werk van een ander. Dit kan zowel positief als negatief uitpakken. Maar ik waardeer zeker het lef die de dames hebben gehad om als selfpubbers aan de gang te gaan.  Beiden verhalen zijn trouwens op een eenvoudige manier geschreven. Eenvoudig in die zijn dat jeugdige lezers (y.a liefhebbers) ze ook snel op zouden kunnen pakken.

“ de kliniek” geschreven door  Ellen Kusters.  (108 blz)

Ellen Kusters heeft gewerkt in het basisonderwijs en na een burn-out besloot ze het roer om te gooien. Ze stopte als onderwijzeres en schreef het boek ‘ Er was eens.. een juf!  ‘ waarin zij haar ervaringen in het onderwijs, haar burn-out en weg naar herstel beschreef.  Ze begon een opleiding Creatief Schrijven aan de Schrijversacademie.  Ze schrijft korte verhalen en werkt aan een fantasy trilogie.

Hoofdpersonage Victor heeft een moeizame relatie met zijn moeder en oma. Hij heeft geen fijne jeugd gehad en de familiebanden zijn stroef. Hij weet verder weinig over zijn familiegeschiedenis en zijn moeder zal daar ook niets over los laten.  Ze leven eerder langs dan met elkaar.  Victor gaat met zijn vrienden een studentenfeest organiseren. Het heeft een griezelthema en zal gevierd worden op vrijdag de 13^e. Een betere locatie als een verlaten psychiatrisch ziekenhuis konden ze zich niet wensen.  Als zijn moeder heel fel reageert bij het horen van de locatie worden bij Victor zijn voelsprieten uitgezet maar zijn moeder wil er verder niets over weten of laat staan vertellen waarom ze zo reageert.  Victor kan niet anders dan bedenken dan dat het met zijn verleden te maken heeft en gaat samen met zijn vrienden op onderzoek uit.

De proloog aan het begin van het verhaal speelt zich vijftig jaar geleden af. Het  heeft een beklemmende sfeer maar je weet als lezer meteen dat zodra we in het daadwerkelijke verhaal vallen dit de een draadje heeft naar hoofdrolspeler Victor.  Het verhaalplot is niet origineel en voorspelbaar maar het is een goede basis voor een spannend verhaal. Helaas is het de auteur niet gelukt om mij te kunnen boeien.  De vertelstijl is heel wisselend. Bij sommige stukken zijn de details heel uitgebreid en niet relevant voor het verhaal maar ze halen wel de vaart er uit.  En op een ander moment , met name aan het einde, had ik het idee dat de auteur in tijdnood zat en het snel af wilde schrijven.  Hierdoor worden sommige dingen niet genoeg uitgediept en overvalt het einde een beetje. Waarschijnlijk was de auteur gebonden aan een x-aantal woorden ( het was immers een inzending voor een schrijfwedstrijd) waardoor er geen ruimte was voor meer verdieping.   Dit had ze op kunnen lossen door sommige details weg te laten. Als iemand zijn hand open haalt is het voldoende te laten weten dat het flink bloederig is maar om dan ook nog te vertellen “dat hij er straks naar moet kijken en moet ontsmetten omdat roest vies en gevaarlijk materiaal is als het in je bloed terecht komt “, is dat alweer drie regels die mij als lezer gaan irriteren omdat volgens mij niemand zo over roest praat en de spanningsopbouw weer naar beneden gaat.  Daarnaast verwacht je dat, door zo’n uitweiding, hier op terug zal worden gekomen maar dat is niet het geval. Ook zijn er wat slordigheidsfoutjes in de tekst waardoor de inhoud niet meer klopt.  Ik kan daar persoonlijk niet overheen lezen en ik denk dit als je met een kritische blik zou redigeren er wel uit had kunnen halen.

Helaas dus niet mijn verhaal. Een slechte spanningsopbouw, rommelig geschreven en vooral heel gedicteerd geschreven. Het was meer of je een opstel aan het lezen was dan dat je in het verhaal gezogen werd.  Een opstel dat helaas voor mij geen dikke voldoende zal scoren.

“de verdwijning “  is geschreven door K. T. Sterling.  (100 blz )

K.T. Sterling haar kindertijd draaide al om boeken. Ze vluchtte graag weg in een fantasiewereld.  Toen ze 19 jaar was begon ze zelf te schrijven en creëerde haar steampunkwereld “ Testra”.  Ze schrijft over dingen die ze ziet, hoort en uit emotie.  In haar schrijven van “ Testra” kon ze haar slechte gevoelens kwijt en zich afreageren.  Ze volgde een opleiding criminologie en werkte in de administratie. Ze werd getroffen door depressie en burn-outs.  In 2018 volgde ze een schrijf-workshop en kreeg ze advies over regels, structuur en perspectief in het schrijven. Ze ging mee doen aan schrijfwedstrijden en publiceerde haar ( korte)  verhalen.

We bevinden ons op een afgelegen eiland waar Maya Kovac woont met haar ouders. Haar ouders bestieren daar een bakkerij met winkel. Haar ouders vinden Maya dom en onhandig en schromen zich niet dit continu aan haar te laten merken zowel psychisch als fysiek.  Maya ondergaat dit omdat ze kan wegvluchten in de abdij op het eiland.  De paters hebben haar in dienst genomen als huishoudster en daarnaast vindt ze aansluiting bij hen, met name bij pater Ben. Daar kan ze zichzelf zijn.  Als pater Ben echter verdwijnt komt er een inspecteur van het vasteland om de zaak te onderzoeken.  Alles verandert na dit drama en blijkt een begin van nog meer mysterie.

Bovenstaande omschrijving van het verhaal is wat summier maar het  dekt de lading en als ik er meer bij zou zetten zou het een deel van de spanning van het verhaal wegnemen. Spoilers zijn nooit fijn.  Het verhaal is in een heel andere vertelstijl als het andere in het boek.  Doordat ik de verhalen achter elkaar gelezen heb merk je dat verschil meteen. Het is ook een heel ander soort verhaal. Dit was meer een who-dunnit verhaal in de geest van een oldschool Engelse detective. Althans dat was het gevoel wat ik er bij kreeg.  Zo’n politie inspecteur die de boel wel even komt onderzoeken en tijdens zijn verblijf tegen meer zaken aan lijkt te lopen.  Dit komt ook omdat hij wel heel erg als een amateur zijn werk doet. Of dit opzet is of de auteur is aan te rekenen durf ik niet te zeggen. De weg naar de ontknoping wordt goed opgebouwd alleen als Maya, als fanatiek puzzelaar, samen met de inspecteur op onderzoek uit gaat  gebeurd dit op een beetje  kinderachtige manier. Het is jammer want de basis van het verhaal had veel meer potentie als dat de auteur er uit kon halen.

Het tempo zat goed in het verhaal en als je als lezer denkt wat een saai onderzoek komt er een leuke twist in het verhaal waardoor je weer even alert wordt gemaakt. De ontknoping  ook wat voorspelbaar maar goed afgerond en de auteur weet een kort verhaal goed neer te zetten.  Korte verhalen schrijven is toch echt wel een speciale tak van sport.

“Duistere geheimen “ is een titel die ik mocht lezen voor het  ‘selfpub-café ‘ van Shirley Pelikaan en Kim Verheugen. Dit is een platform voor auteurs die hun boeken zelf uitgeven ( selfpublishers) en zo hun weg (beter) kunnen vinden naar het publiek. Het leesexemplaar wat deze auteurs beschikbaar stellen gaat zo langs verschillende lezers die in ruil daarvoor hun eerlijke mening ( recensie) delen op sociale media. De reden waarom ik het ‘selfpub-café’  bezoek is om op deze weg Het is moeijk voor ( beginnende )  auteurs hun weg te vinden naar de boekhandel en dus ook de lezer. Dit is ook de reden waarom ik het ‘ selfpub- café ‘ bezoek : om andere boeken tegen te komen dan in de winkel. Verder is het leuk om je  te laten verrassen door een verhaal wat je anders misschien nooit had gevonden.

Deze bundel sluit ik met gemengde gevoelens. Het lees inderdaad heel snel weg maar ik had liever meer op het puntje van mijn stoel gezeten en mijn nagels afgebeten in plaats van af en toe met kromme tenen.