“de verendief” Kirk Wallace Johnson

9789045030883/2018

Kirk Wallace Johnson, vertaling Hanneke Bos, uitgeverij Atlas Contact

Kirk Wallace Johnson schreef voor The New Yorker, The New York Post en The Washington Post. Eerder schreef hij het boek To be a friend is fatal, over zijn inspanningen voor de hervestiging van Iraakse vluchtelingen in de Verenigde Staten. De verendief is een spannend waargebeurd verhaal waarbij hij in een aparte geschiedenis en wereld is gedoken. Een wereld over vogels, vliegbinden en een wel heel aparte diefstal.

Op een avond in 2009 stapt een twintigjarige Amerikaanse man in de trein naar het Natural History Museum in Tring, bij Londen, waar een van de grootste ornithologische collecties ter wereld is. Hij breekt in en met een buit van honderden geconserveerde vogelsoorten verlaat hij het pand weer. Twee jaar later staat Kirk Wallace Johnson in een rivier met een vliegvisgids die hem vertelt over de roof. De journalist gaat op zoek naar de verdwenen veren wat hem brengt bij een subcultuur die totaal nieuw voor hem is:  de victoriaanse kunst van het vliegbinden.

Op de cover prijken geconserveerde vogels met de tekst ” schoonheid, obsessie en de vogeldiefstal van de eeuw”. Gecombineerd met de tekst op de achterflap en zelf zat vis-fanaten in de directe omgeving was ik zeer nieuwsgierig naar dit boek. Ik ben dus wel bekend met de wereld van vissen, het enorme aanbod aan materialen waarbij ook de meest uiteenlopende aassoorten. Misschien dat ik daarom wel extra interesse in dit verhaal had?  Ik moet zeggen dat ik nog nooit van de vogeldiefstal van de eeuw had gehoord en het is wel een heel bijzonder verhaal.

Allereerst mijn complimenten voor de auteur. Hij heeft zich in het onderwerp vastgebeten, zeer veel research gedaan en een zeer compleet verhaal neer gezet. Het verhaal is in drie delen opgeschreven. Het eerste deel is een stuk geschiedenis die rond 1840 van start gaat en de reis volgt van de vogels naar het museum. Dit gaat niet zonder slag of stoot en de ontdekkingsreizigers krijgen veel voor de kiezen. Ook wordt de lezer op de hoogte gebracht van de victoriaanse broederschap van vliegbinders ( een vak apart).   Het tweede deel gaat over de inbraak van Tring, hoe het de inbreker ( en de vogels) verder gaat en de rechtszaak die volgt. Het laatste deel gaat over het onderzoek van de auteur, hoe hij de betrokkene bij de zaak bezoekt, hoe hij in de wereld van het vliegbinden duikt en daar probeert een voet tussen de deur te krijgen en de manier dus waarop het verhaal tot stand kwam.  Vervolgens is er verantwoordingslijst bij de vele voetnoten in het boek en zijn er enkele kleurenfoto’s in het boek geplaatst die betrekking hebben op het verhaal.

Het eerste stuk was even inkomen voor mij. Dit kwam denk doordat dit meer feitelijke informatie was met veel voetnoten en niet zo vlot geschreven was als de rest van het boek wat zich prima laat lezen als  een vlotte literaire thriller. Het verhaal op zich is zo apart dat je het je haast niet kunt voorstellen dat het echt gebeurd is.  Eenmaal gewend door de schrijfwijze van het eerste deel werd mijn interesse steeds meer geprikkeld en zat ik volledig in het verhaal.  Toen de daadwerkelijke misdaad aan bod kwam in het tweede deel ontpopte het zich tot een page-turner en verbaasde ik mij over de simpele wijze waarop iemand kon inbreken en vooral zo weer naar buiten kon wandelen.

Niet alleen voor geschiedenisliefhebbers of mensen uit de vliegbindwereld is het interessant om te lezen. Naast het feit dat ik nu wel meer af weet van de geschiedenis die er achter zit heb ik vooral kunnen genieten van een heel mooi en spannend verhaal.  Het is knap dat de auteur non-fictie zo boeiend weet neer te zetten waardoor je wilt blijven lezen.

Met dank aan Atlas Contact: de club van echte lezers, waar ik dit boek voor mocht lezen. De afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij en de informatie van de schrijver en de inhoudsopgave komt van de cover van het boek.