“Drägan Duma : een onbreekbare band” Patty van Delft

Voorkant-Een-Onbreekbare-Band-klein-210x3009789491300868/2018

Patty van Delft, uitgeverij Celtica publishing

Patty van Delft (1981) heeft jarenlang voor de klas gestaan maar is nu fulltime schrijfster. Zowel mijn dochter als ik hebben genoten van de Drägan Duma trilogie en waren benieuwd naar een volgend boek van deze schrijfster.  Zou het weer iets met draken zijn?  Persoonlijk hou ik niet van series en een trilogie is net te doen. Dit is voornamelijk doordat je soms heel lang moet wachten op een volgend deel en vaak valt het ook een beetje tegen. Als een eerste deel een bepaald niveau heeft is het blijkbaar niet altijd mogelijk om de lat net zo hoog te leggen en zakt het verhaal vaak in. Bij deze trilogie had ik echter het gevoel van ‘wat jammer, na deel drie gaat het stoppen… ‘

En toen was er Drägan Duma, een onbreekbare band..  Het verhaal speelt zich weliswaar 330 jaar af voor de trilogie maar dat is totaal geen bezwaar. Het is eigenlijk wel leuk om te lezen wat er zich afspeelde voor Jill ( hoofdrolspeelster in trilogie) in aanraking komt met de drakenwereld.

In dit verhaal zijn de draken gevlucht uit de Buitenwereld. Ze zijn in strijd met de Morbiden en moeten uit wanhoop een verbond aan gaan met de mens om deze gezamenlijke vijand te verslaan.  De Drägannymarai zijn verbonden met de draken. Feniksa Drakena en haar twee broers behoren tot een van de machtigste families ter wereld en ze moet de scepter overnemen. Zij heeft hier totaal geen zin in en als ze de kans krijgt om zich te verbinden met de draak Danaleth grijpt ze die met beide handen aan. De verplichtingen die ze daar aan gaat zorgen voor botsingen met haar loyaliteit naar haar familie toe en zetten haar voor het blok om beslissingen te maken.

De mooie cover ( door Dominik Broniek) sluit mooi aan bij die van de trilogie. Een juweeltje op zich. Verder kreeg ik een mooie kaart met plattegrond cadeau bij het boek. Iets wat ik altijd wel fijn vind bij een fantasy verhaal wat zich over een groter gebied afspeelt. Achter in het boek vind je een index: uitleg over verschillende clans, de leiders, andere personages en hun rang, steden en dorpen en niet te vergeten de bloedlijnen en draken. Ook zit er een woordenlijst in omdat de oorspronkelijke taal nu eenmaal niet meer gesproken wordt door iedereen in het verhaal ( en onbekend bij de lezer). Het geheel sluit af met twee profetieën die van belang zijn voor het verhaal.

Op zich een extraatje maar meerwaarde?  Niet iedereen zal een heel boek door bladeren voor ze beginnen met lezen dus kom je pas laat achter de lijstjes. En om het verhaal te volgen heb je ze ook niet echt nodig. Het verhaal is namelijk zo vlot en duidelijk geschreven dat je het zonder lijstjes ook makkelijk kunt volgen. De vreemde ‘oorspronkelijke taal ‘ wordt ter plekke ook duidelijk . Bovendien ben ik sowieso geen lezer die continu gaat bladeren naar een lijstje maar lees liever lekker door. De profetieën zou ik zelf eerder vooraan in het boek gezet hebben, voor de start van het verhaal.  De rest niet want dat zou de lezer ook weer af kunnen schrikken als je voor aanvang van het verhaal zo’n lijst met karakters ziet. Nee, op zich prima keuze om het achterin te plaatsen maar naar mijn idee niet echt nodig.

Voor ik echter begon te lezen was er ook een soort van spanning. Spanning in de zin of dit verhaal mij weer kon mee voeren. Was het verhaal niet al klaar? Zou het geen slap aftreksel zijn van de trilogie, wat je vaker mee maakt als je ergens een ” extra deel ” bij krijgt? De lat hoog neergelegd en het boek opgepakt.   De nieuwsgierigheid won het en ik begon te lezen.

Het verhaal zelf is helemaal in de stijl van de trilogie. Dat kan ook niet anders. De schrijfster heeft een fijne vertelstijl en een goede spanningsopbouw. Het verhaal loopt lekker door, geen moment van verveling of dat het even indut. De draken hebben op hun manier een soort humor wat je ontdekt als ze met “hun mens” communiceren en eigenlijk wil je zelf ook gewoon zo’n draak na het lezen van dit verhaal. Ik zat meteen in het verhaal en heb mij prima vermaakt tijdens het lezen.

Het boek is goed zelfstandig te lezen , zowel voor als na de trilogie , want als je eenmaal aan Drägan Duma begint wil je ze gewoon allemaal verslinden !

Kortom een mooie aanvulling op de trilogie.

( lees mijn recensie over deel 1 en 2 of die van Femke en hier die van het laatste deel van de trilogie)

de afbeelding van de cover komt van de site van de uitgeverij

 

 

 

1 Comment

  1. Pingback: Het beste van 2018: kinderboeken, jeugboeken, jeugdthrillers | conniesboekkies

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s