” Missy Impossible ” René Verstegen

 

9789402242560/2018

René Verstegen, Uitgeverij Boekscout

René  Verstegen kreeg in 2014 een blindegeleidehond toegewezen omdat hij het syndroom van Usher heeft.  ( Dit syndroom is een erfelijke aandoening die doofblindheid veroorzaakt).  Hij besloot een Facebookpagina te openen om mensen een beeld te geven hoe het is om met een geleidehond rond te lopen. Als snel ging het informatieve naar de achtergrond en de avonturen van Missy, de geleidehond, gingen hun eigen leven leiden.  Momenteel heeft de pagina ruim 2500 volgers en ontstond het idee om de avonturen van de eerste twee jaar uit te brengen in een boek van ruim 280 bladzijdes.

In de inleiding neemt Missy zelf het woord. De goldendoodleteef is bij schrijven vier jaar oud en verteld de lezer hoe ze na de opleiding tot geleidehond na anderhalf jaar bij haar huidige baasje is terecht gekomen en over hoe haar avonturen op Facebook terecht kwamen. Dagelijks worden er berichten geplaatst.  De ene keer een kort stukje van nog geen zes regels de andere keer een langer verhaal van bijna een pagina.

De bundel beslaat deze berichten, in chronologische volgorde van de periode van 2014 tot en met 2016.  Hier en daar een kleine foto ter illustratie maar vooral korte berichten voorzien van datum boven de tekst.

De kracht van Facebook is dat mensen kort getriggerd worden door een kort en bondig stukje, liefst vrolijk, grappig of ontroerend waarbij ze snel geneigd zijn om op “like” te drukken. Als zo’n tekstje ook nog een foto of plaatje heeft geeft dat een extra aantrekkingskracht.  Soms worden langere stukjes niet eens gelezen maar meteen al geliked maar dit terzijde. Door de snelheid waarmee mensen over Facebook gaan en waardoor de concentratieboog laag is moeten de stukjes kort en bondig zijn om de aandacht niet te verliezen.  Dieren en emoties doen het altijd goed en ik denk dat daarom Missy op Facebook populair is geworden.  Ik kon Missy niet van Facebook en deze bundel was mijn eerste kennismaking met haar.

Stukjes schrijven op sociale media is heel wat anders dan een boek schrijven.  De kracht van de stukjes op Facebook komen voor mij ook niet terug in het boek. De stukjes zijn te kort om  mij te blijven boeien en af en toe vind ik ze wat aan de flauwe kant.

Ik heb na het lezen de Facebookpagina dan ook bezocht en mede door de vele foto’s heeft het een grotere aantrekkingskracht dan het boek. Ik vraag mij ook af of de Facebook fans meerwaarde zullen beleven aan het boek. Boekenlezers zijn anders dan Facebooklezers en de Facebook fans hebben alle verhaaltjes al een keer gelezen.

Het idee van het verhaal is goed, mensen kennis laten maken met de avonturen van een geleidehond maar als je dit in boekvorm wilt plaatsen zou het denk meer pakken als je dit in een compleet verhaal giet zodat je de lezer meer kan boeien met je verhaal.

De afbeelding van de cover is mij door de schrijver toegezonden bij het recensie exemplaar.