Interview Nanda Roep

Nanda Roep (1971) schrijft zowel kinderboeken als romans.Ze is ook  blogster,producente en uitgeefster en heeft sinds 2010 haar eigen uitgeverij Nanda waarin alles wordt ondergebracht.

Ik raakte bekend met het werk van Nanda omdat Femke en ik het mooie Koningsland mochten lezen en recenseren voor Boekenbijlage. Daarna ben ik alles wat ik van haar tegen kwam gaan lezen, zowel de kinderboeken als de romans. Op een enkele titel na heb ik  haar hele oeuvre gelezen. Ik heb grote bewondering voor deze duizendpoot en was ook heel blij dat zij ook tijd wilde vrij maken voor mijn vragen!

 

*Je hebt al veel kinderboeken en romans geschreven. Voor de leeftijd van 0 tot 88plus. Welke kinderleeftijd vind je het leukste om voor te schrijven? En in welke vind je het moeilijkst om in te verplaatsen.

Klopt, ik heb boeken gemaakt voor alle leeftijden; prentenboeken, young adult en ook romans. Inderdaad gaat het voor sommige leeftijden gemakkelijker. De bovenbouw basisschool vind ik bijvoorbeeld erg leuk, 9-12 jaar, samen met de boeken voor 40+’ers (vrouwen;).De jongste kinderen vind ik het moeilijkste. Ik kan er zo weinig woorden kwijt en eigenlijk ook geen grapjes – ze nemen alles nog heel serieus. Bij de logica van de allerkleinsten is het voor mij lastiger om aan te sluiten.

*Heb je wel eens de plank flink mis geslagen dat je dacht dat is leuk voor die leeftijd maar dat bleek achteraf anders uit te pakken?

Ik heb weleens gedacht dat een boek totaal mislukt was, ‘Donderkont en Ragebol’, maar daarvan hoor ik nu weleens dat mensen het juist met veel plezier voorlezen.Ik zou het boek destijds met mijn oom maken, Dirk Wiarda, die illustrator was voor volwassenen. Omdat hij plotseling overleed moest het anders worden afgewerkt. Het heeft lang geduurd voordat ik plezier kon hebben in die titel.

 

*Ben je kinderboekenschrijver of kan iedereen dat leren?

Moeilijke vraag… Ik heb lang gedacht dat ik het nou eenmaal wás, zoals een ander goed kan hardlopen bijvoorbeeld, of voetballen. Maar als ik nu zie dat sommige van mijn huidige collega’s vroeger medewerker waren bij de uitgeverij (Joukje Akveld) of zelfs supermarktmanager (Marcel van Driel), dan is het iets dat je duidelijk ook heel goed kunt leren!

*Is er iets waar elk kinderboek aan zou moeten voldoen voor jouw gevoel ?

Zelf hou ik van een lichte toon. Ik hou van prettig lezen, van grapjes en een glimlach. Ook als het eigenlijk een ander genre is, zoals in de detectives van Plaza Patatta, of het koningsdrama Koningsland.

 

*Plaza Patata kent inmiddels tien delen en heeft ook een eigen website, zie je dit als een aanvulling op het boek of kan het éen niet meer zonder het ander bestaan?

Voorlopig is het nog een aanvulling op het boek. Veel mensen die de boeken lezen, moet ik echt apart wijzen op de website. Dan vinden ze het erg leuk en dat is het natuurlijk ook, een leuke aanvulling, maar geen noodzaak.Maar voor het bezoeken van scholen en bibliotheken zie ik de vele extra’s wel als noodzakelijk. Door de leuke filmpjes en de gezellige muziek, en knutselplaten, kan ik de kinderen vlot enthousiast krijgen voor het boekenuur.

*Denk je dat door een webpagina bij een boek je een ander publiek bereikt dan dat het er niet zou zijn?

Wat een moeilijke vragen! Daarvoor zou ik een onderzoekje moeten doen onder de lezers…Ik heb nu het idee dat misschien volwassenen door de website toch de boeken ook beter onthouden, omdat ze mij met die recepten en knutsels bezig zien op Facebook bijvoorbeeld. Waardoor het misschien eerder bij de kinderen terecht komt – maar dat weet ik verder niet.

*Zoals je weet zijn Femke en ik wild van Koningsland en we kunnen niet nalaten te vragen of we ooit misschien nog iets in die genre of die leeftijdsgroep mogen hopen te verwachten (knipoog) … ?

O ja, het zou heel leuk zijn om in dit genre nog eens iets te maken! Voorlopig zit het niet in de plannen (ook al heb ik wel een idee, om het helemaal erg te maken;).Een boek als Koningsland heeft meer moeite om lezers te vinden, dus het levert ook minder op. En het is al moeilijk genoeg om van de boeken te kunnen leven… Toch verwacht ik wel dat ik zoiets nog eens zal doen. Ik ben er zelf ook wild van, zoals jullie het zeggen, haha! 😉

*heb je zelf een favoriet onder je eigen geschreven kinderboeken?

Koningsland hoort zeker bij mijn eigen favorieten. En Plaza Patatta als geheel ook: de boeken zijn heel leuk, maar het is ook nog eens gelukt er een soort totaalproject van te maken!Maar eerlijk gezegd zijn ál mijn boeken speciaal voor mij. Sommige zijn nauwelijks gelezen en andere titels heel erg vaak. Voor mijn zijn ze allemaal speciaal. Ik heb aan elke titel dierbare herinneringen. Zelfs Donderkont en Ragebol – of misschien wel juist ook dat boek.

*Wat was jouw favoriete kinderboek toen je jong was ?

Sjakie en de Chocoladefabriek. Zonder twijfel. Ik zong de liedjes van de oempa loempa’s in mijn bedje, ik vond er alles mooi aan.

*Wat voor soort boeken las je toen ?

Veel Roald Dahl, sowieso graag vrolijke fantasieboeken. Maar ook de serie Madelief, en ik herinner me ook Tina-achtige boeken over tweelingen die pas halverwege ontdekten dat ze zusjes waren, weet je wel. Heerlijk.
*Heb je een kinderboekenschrijver die je bewondert of is er een kinderboek waarvan je denkt had ik die maar geschreven? 

Er is een boek waar ik vaak aan denk en dat heet ‘De rode zwaan’, van Sjoerd Kuyper. Ik zou het moeten herlezen om het weer precies te weten, maar Sjoerd speelt daarin met verschillen in tijdsverloop. De karpermannen gaan trager door de tijd, of sneller, dan de hoofdpersoon.Zelf voel ik me geregeld iemand die in een andere versnelling leeft dan de rest, dan denk ik vaak weer aan dat boek. Ik heb dit op een eigen manier ook in Koningsland verwerkt, trouwens. Op de ene planeet verstrijkt de tijd sneller dan op de andere.

*Welk kinderboek is voor jou het “Kinderboek allertijden “ en zou   je elk kind aan willen raden ?

Lieve help, dat heb ik niet. Daarvoor ben ik me te sterk bewust van de verschillen in smaak. Ik hou zelf van diverse genres, maar met mijn ene boek maar ik heel andere kinderen blij dat met mijn andere. Hier moet ik je een titel verschuldigd blijven -al wil ik graag opmerken dat Koningsland meerdere genres met elkaar mengt, dus dat zou veel lezers tevreden moeten stellen! 😉

Ik dank Nanda voor haar medewerking! De foto van Nanda met Femke is gemaakt op de Kinderboekenparade van 2014. De andere foto’s komen van de site van Nanda.

Nieuwsgierig naar Koningsland? Lees hieronder onze recensie! (eerder geplaatst op Boekenbijlage)

Koningsland is een avontuur in de ruimte en vertelt een ongelooflijk verhaal. Het is fantasie en fantasy. Vriendschap en kwaad. Hoe een jongen opgroeit tot een man.
“Heb je zin in een spannend avontuur met koningen, rare wezens en vreemde planeten? Ga maar mee, dan breng ik je naar een land hier ver, ver vandaan.”

Ver weg in de ruimte zweven zeven planeten rond één kleine planeet.
Die kleine planeet heet Castel. Hier wonen de elfjarige Timon, samen met zijn broer Zefie en zijn oom, koningsbroer Hector. De ouders, de koning en koningin van Koningsland, zijn verdwenen. Er wordt gezegd dat hun ruimteschip is neergestort en het koningspaar is verongelukt. Op het moment dat je het verhaal binnenstapt is Timon op de vlucht voor vreselijke monsters, de Shaytan. Net op tijd komt hij bij zijn pedaalzwever en kan de planeet verlaten. Zijn broer en oom blijven achter maar Timon is vastbesloten terug te keren om ze te redden.

Hij vervolgt zijn reis langs de andere planeten: Avar, Gul, Acedia, Luxus, Superduper, Individia en Ira. Hij ontdekt dat iedereen op zichzelf leeft, er is geen contact tussen de andere planeten en iedereen gelooft de nieuwsberichten van Castel waarin wordt verteld dat Timon een lafaard is en dood is.
Hij ontmoet Matthias die mee reist en later een meisje blijkt te zijn Mayte. Hij weet niet wie hij moet vertrouwen, omdat hij zich keer op keer verraden voelt. Ondertussen groeit hij van jongen naar man, naar een echte koning. Hij komt er achter dat zijn ouders nog leven, maat moet ze gelijk weer achter laten. Op de laatste planeet komt het tot een confrontatie met zijn broer en oom, een strijd om het koningrijk.

Ik heb het boek met veel plezier gelezen. De schrijfstijl is vlot en pakkend. Je wilt blijven lezen. De manier waarop je in het verhaal getrokken wordt, op reis wordt meegenomen en weer wordt thuis gebracht vond ik erg leuk gevonden. Het verhaal laat zich lezen als een puzzel en in elk hoofdstuk valt er een puzzelstukje op zijn plaats. Elk hoofdstuk begint met een afbeelding van de planeet die we gaan bezoeken. Elke planeet heeft een van de zeven hoofdzonden centraal staan. Dit ligt er niet te dik bovenop, maar is op een mooie manier in het verhaal verweven.

De personages en de omgeving waar ze zich in bevinden worden kleurrijk omschreven zodat je ze voor je kan zien. Het verhaal geeft ruimte je eigen fantasie, je eigen beeld er bij te vormen. Aan het einde van het verhaal staat nog een gedicht en een verklaring van de namen van de personages en planeten. Als je niet op de hoogte bent van de zeven zonden, kun je die in deze lijst terugvinden. Leuk om te weten, maar zonder die wetenschap is het boek ook goed en met plezier te lezen.

Bij het boek is luistermuziek gemaakt. Het is niet aan te raden de muziek af te spelen onder het lezen. Dat geeft teveel afleiding. Maar als je ze na het verhaal luistert, herken je de planeten in de mooie stukken muziek en dat is een feestje van herkenning. Al denk ik dat dit door de wat oudere lezer meer zal worden gewaardeerd. Kortom een aanrader voor iedereen die graag een Fantasy verhaal leest!

De mening van Femke  (11 jaar) over Koningsland:

Er staat op de achterflap dat het een boek is om in te bijten en dat leek me wel wat. Het is een leuk boek met veel fantasie, spannend en mooi geschreven. Sommige stukjes zijn wat lastig te begrijpen, maar als je verder leest snap je het wel. Ik vind het leuk dat er bijna geen plaatjes in staan. Zo kan je zelf bedenken hoe alles er uit ziet. De cd kon van mij wel weggelaten worden. Het boek zonder cd is goed zo.